"Κρίμα που χάσαμε, κρίμα για την προσπάθεια και τη μαχητικότητα μας", είπε ο Δημήτρης Πρίφτης, το βράδυ της Πέμπτης. Δεν είχε και άδικο.. Κρίμα και χίλια συγνώμη μαζί, που λέει κι ένας φίλος μου.. Βεβαίως το να χάνει ο Παναθηναϊκός από την Μπαρτσελόνα και μάλιστα στον πόντο δεν συνιστά δα και φιάσκο, αλλά όντως ήταν κρίμα. Και όντως απαιτούνται οι χίλιες συγνώμες.

Το γράφω αυτό, διότι προκύπτει εκ της ροής του αγώνα ότι ο Παναθηναϊκός είχε τις ευκαιρίες του και θα μπορούσε κάλλιστα να ρίξει τους Καταλανούς στο κανναβάτσο και να βγάλει ξινή την επιστροφή του Σάρας στο ΟΑΚΑ, αλλά, ως γνωστόν, στον αθλητισμό δεν "παίζουν" τα κάθε λογής "what if", ούτε βεβαίως και τα ομοιωματικά μόρια.

Η... προσευχή του Νέντοβιτς

Ούτως ειπείν, δεν έχει νόημα το τι θα συνέβαινε εάν ο Νεμάνια Νέντοβιτς έβαζε το τελευταίο σουτ που το μπουμπούνισε από τη σέντρα και έμοιαζε με μια... προσευχή του ιδίου και ολάκερου του Παναθηναϊκού!

Δεν έχει επίσης νόημα-αν και δεν απέχει πολύ από την αλήθεια-να θεωρείται αυτή η ήττα σαν...νίκη!

Η αίσθηση της μη ήττας

Στην κατάταξη λογίσθηκε ως ήττα και έριξε τον Παναθηναϊκό στο 4-12, απλώς στην ψυχολογία της ομάδας μπορεί να δίνει μια essence μη ήττας!

Η Μπαρτσελόνα ήρθε κολοβωμένη στην Αθήνα, καθόσον απουσίαζαν ο Καλάθης, ο Χίγκινς, ο Αμπρίνες, ο Χέιζ και ο Μαρτίνεθ που τον τελευταίο καιρό παίρνει πολύ χρόνο συμμετοχής λόγω της λειψανδρίας στην περιφερειακή γραμμή.

Και πάλι όμως είναι ποιοτικά ανώτερη και πιο γεμάτη από τους Πράσινους, χώρια που πορεύεται με την κεκτημένη ταχύτητα: εκκίνησε στη σεζόν με 6-0, έφυγε ηττημένη από το Τελ Αβίβ και το Μιλάνο, αλλά στο καπάκι στάνιαρε και πλέον τρέχει ένα σερί με οκτώ απανωτές νίκες.

Τα κραχτά προβλήματα

Οι συγνώμες, στις οποίες αναφέρθηκα προηγουμένως, έχουν να κάνουν με τρία κραχτά προβλήματα:

• Πρώτα απ’ όλα τον εύκολο, γρήγορο και φτηνό τρόπο με τον οποίο χαράμισε τη διαφορά των 13 πόντων και αίφνης είδε το 48-35 να μετατρέπεται σε 54-55, με ένα επί μέρους σκορ 6-20.
• Δεύτερον, την εγκληματική αμέλεια στα αμυντικά ριμπάουντ, εξαιτίας της οποίας οι Καταλανοί ανανέωσαν 17 κατοχές με τον (αφανή ήρωα) Ρόλαντς Σμιτς να κάνει πάρτι μέσα στα δυο βαμμένα.
• Τρίτον, την ανυπομονησία και τις βιαστικές και κατά κανόνα κακές επιλογές στην επίθεση στο δεύτερο ημίχρονο, όταν ο Παναθηναϊκός (ο οποίος συν τοις άλλοις είχε 6/25 τρίποντα) δεν μπόρεσε να υποστηρίξει τα δεδομένα του πρώτου που έγιναν πλέον ζητούμενα με φορτικό τρόπο.

Τι εννοώ;

Το up tempo και η ύφεση

Με ευθύνη του Παναθηναϊκού και του σεληνιασμένου Νίκολας Λαπροβίτολα το ματς παιζόταν σε up tempo και με υψηλό σκορ, κάτι που θεωρητικώς δεν ευνοούσε τους γηπεδούχους, αλλά αποδείχθηκε ότι αυτό εντέλει ήταν σχετικό.

Ο Νεμάνια Νέντοβιτς, ο Ιωάννης Παπαπέτρου και ο Γιώργος Παπαγιάννης έκαναν σούμα 31 πόντους στο πρώτο ημίχρονο και μόλις 13 στο δεύτερο εκ των οποίων οι 11 σημειώθηκαν στο τελευταίο δίλεπτο, την ώρα της επίκρουσης!

Ο Πρίφτης ενεργοποίησε από νωρίς τη γνωστή και μη εξαιρετέα πλέον άμυνα ζώνης, απέναντι στην οποία ο Γιασικέβιτσους βρήκε μια καλή απάντηση: έστειλε τον Μπράντον Ντέιβις στη γραμμή των ελευθέρων βολών για να δημιουργήσει το σκαλοπάτι της επίθεσης και του ανάθεσε τον ρόλο του...point center για να μοιράζει την μπάλα δεξιά και αριστερά.

Α, να, παίζει και ο Μέικον!

Ο Παναθηναϊκός πέρασε για τελευταία φορά μπροστά στο 25ο λεπτό με σκορ 56-55, δια χειρός Ντάριλ Μέικον.

"Α, να παίζει και ο Μέικον" σκέφτηκα τότε!

Εκείνο το καλάθι έμπαιζε με αντικατοπτρισμό στην έρημο, διότι ο Αμερικανός γκαρντ ήταν όλο το βράδυ ωσεί παρών.

Στο τελευταίο δίλεπτο οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης σήκωσαν το περιλάλητο λάβαρο του "Refuse to lose": αρνήθηκαν να ηττηθούν, ανέκαμψαν και από το -8 βρέθηκαν στο -2 , επιδεικνύοντας μια αδάμαστη θέληση, το εύψυχον του χαρακτήρος τους και μεγάλη...λύσσα!

Η βουτιά και η λύσσα

Αυτή η λύσσα αποτυπώνεται σε δυο φάσεις με πρωταγωνιστή τον Νέντοβιτς που θεωρείται κιόλας αδύναμος κρίκος στην άμυνα: στα 30’’ έκανε μακροβούτι για να σώσει μια κατοχή και στο καπάκι έκλεψε την μπάλα στην επαναφορά του Μίροτιτς και σκόραρε για το 79-81.

Προεξάρχοντος του Σέρβου γκαρντ οι Πράσινοι, στο τελευταίο δίλεπτο, ήγειραν τις αντιρρήσεις τους και αμφισβήτησαν τη συνθήκη που φαινόταν παγιωμένη και κλειδωμένη και τούτο ασφαλώς αποτελεί ένα εύσημο που πρέπει να τους πιστωθεί. Όταν ωστόσο ακούσθηκε η κόρνα της λήξης αυτή η αντεπίθεση δεν είχε τελεσφορήσει και... λούστηκαν άλλη μια ήττα.

Στη... λυπητερή (του λογαριασμού) πίσω από τη σκοτεινή πλευρά κρύβεται και η φωτεινή ή τουλάχιστον η θετική και η αισιόδοξη σε σχέση με ό,τι μπορούν να σώσουν από εδώ και πέρα.

Μπορούν, αν μη τι άλλο, να σώσουν τα προσχήματα, κάποιες εντυπώσεις και την ψυχή τους!