Το μακρινό 1975, ο Ιωάννης Παπαπέτρου δεν υπήρχε ούτε καν ως ιδέα στο μυαλό των τότε ανήλικων γονιών του!

Τότε δηλαδή που ο συχωρεμένος ο Παύλος Σιδηρόπουλος τραγούδαγε το «Τούμπου Τούμπα Ζα» από το οποίο μου έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στο μυαλό ένα δίστιχο, που ταιριάζει γάντι στη χθεσινή νίκη-βάλσαμο του Παναθηναϊκού…

«Μπροστά πηγαίνει ο αρχηγός και πίσω του οι σκύλοι»!

Ελπίζω ότι δεν θα παρεξηγηθούν με αυτό το… ζωολογικό τσουβάλισμα ο συνήθης ύποπτος Νέντοβιτς, ο (έξοχος και μάλιστα ως two way player εξ ου και τα εύσημα που του επιδαψίλευσε ο Βόβορας) Κασελάκης, η κολώνα που λέγεται Παπαγιάννης, ο (Κουβανός με ελληνικό φιλότιμο, ελέω της επιστροφής του μετά τον τραυματισμό) Σαντ Ρος και οι λοιποί σύντροφοι τους, αλλά…

Αλλά χθες το βράδυ πράγματι μπροστά πήγαινε ο αρχηγός και πίσω του οι σκύλοι!

Δεν ήταν βεβαίως η πρώτη φορά που ο Παπαπέτρου τίμησε και το ταλέντο και το αρχηγιλίκι του και μάλιστα εις διπλούν…

Πρώτα απ’ όλα ο λεγάμενος έδωσε από την αρχή τον τόνο, οδηγώντας τον Παναθηναϊκό με 2/2 τρίποντα στο 29-18, όντας εκείνη τη στιγμή δυο παίκτες σε συσκευασία ενός, δεδομένου ότι ο Νεμάνια Νέντοβιτς σκόραρε για πρώτη φορά στο 14ο λεπτό.

Όταν πάλι έσφιξαν τα γάλατα και η Αλμπα κατέβασε τη διαφορά από τους 15 πόντους (66-51 με το κρεσέντο και τα 3/3 τρίποντα του Σέρβου) στους επτά (76-69) ο Παπαπέτρου ο οποίος παρεμπιπτόντως χρεώθηκε από νωρίς με τρία φάουλ, ήταν πάλι εκεί για να καθαρίσει την μπουγάδα.

ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ ΛΑΜΠΙΚΟΣ!

Δεν την έπλυνε απλώς, λαμπίκος την έκανε!

Σε εκείνο το κρίσιμο σημείο μπουμπούνισε δυο απανωτά τρίποντα, πήρε και ένα αμυντικό ριμπάουντ, έκοψε τον βήχα της Αλμπα και έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε μια νίκη που έλαβε κιόλας πανηγυρικό χαρακτήρα, λόγω της διαφοράς των 23 πόντων.

Τελικά οι Γερμανοί ξανάρχονται μονάχα στο όνειρο που έβλεπε κοιμισμένος σε μια πολυθρόνα στον κήπο του ο Βασίλης Λογοθετίδης στην ομώνυμη ταινία!

Εδώ ήρθαμε που λένε και στο σινεμά, διότι από την προηγούμενη φορά που είχαν έρθει οι Γερμανοί, ο Ιωάννης το φυσούσε και δεν κρύωνε…

Τον στοίχειωνε, όπως και τον Βόβορα, αλλά και ολάκερο τον Παναθηναϊκό εκείνο το χουνέρι και να που επέστη ο χρόνος για να εκπληρώσουν συλλήβδην τα απωθημένα τους…

Για τον Παπαπέτρου δεν το συζητώ: Αυτός έβγαλε και το άχτι του!

Στις 14 Νοεμβρίου του 2019, οι Βερολινέζοι του πήραν την μπουκιά από το στόμα στη λαμπρότερη βραδιά της καριέρας του, που ωστόσο πήγε στράφι…

ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΚΕ!

Εκείνο το βράδυ ο «Πάπι» σκόραρε 39 πόντους (9/10δ., 6/12τρ., 3/4β.), γράπωσε πέντε ριμπάουντ, μοίρασε τρεις ασίστ έκανε δυο κλεψίματα ενώ δεν υπέπεσε ούτε σε ένα λάθος, αφήνοντας και τα κόκκαλα του πάνω στο παρκέ!

Το εννοώ αυτό διότι επί συνόλου 50 λεπτών, έπαιξε 48 λεπτά και 53 δευτερόλεπτα αλλά τζίφος: η Αλμπα άλωσε το ΟΑΚΑ στη δεύτερη παράταση με 106-105 και λίγες ώρες αργότερα ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, επηρεασμένος και από τον προ τεσσάρων ημερών αποκλεισμό από τον Προμηθέα Πατρών στο Κύπελλο, σχόλασε τον Αργύρη Πεδουλάκη…

Την περασμένη Κυριακή στο ίδιο γήπεδο, όταν έληξε ο αγώνας του Παναθηναϊκού με το Περιστέρι οι κάμερες έπιασαν τον Παπαπέτρου να αγκαλιάζεται με τον Πεδουλάκη και μπορεί να του υποσχέθηκε κιόλας ότι θα φροντίσει για τον εξαγνισμό τους από εκείνη την… αμαρτία!

Κανονικά λοιπόν ο αρχηγός του Παναθηναϊκού θα έπρεπε χθες να πει στη Δώρα Παντέλη το αυτονόητο…

Αργύρη, για πάρτη σου!

Για όλους τους Αργύρηδες: και για τον Πεδουλάκη και για τον πατέρα του, συνομήλικο και συμπαίκτη του Πεδουλάκη, στον Παναθηναϊκό και στις εθνικές ομάδες!

Το ίδιο θα νομιμοποιούνταν να πει και ο Γιώργος Βόβορας για πολύ περισσότερους λόγους: εκτός από πρώην προϊστάμενος του σε πλείστες όσες ομάδες, ο Πεδουλάκης είναι επίσης ο μέντορας του, ο άνθρωπος (που κατά δική του ομολογία τον ξεστράβωσε να δει τι είναι το μπάσκετ) και συν τοις άλλοις ο νονός της μιας από τις κόρες του!

Κλείνω εδώ την παρένθεση για τον Αργύρη που έχει τις δικές του (περιστεριώτικες) έννοιες και επιστρέφω στον Παπαπέτρου, στον οποίο προσωποποιείται, αλλά δεν εξαντλείται κιόλας η χθεσινή νίκη του Παναθηναϊκού.

Ο 26χρονος φόργουορντ είχε ιχνηλατήσει τον δρόμο στην πρεμιέρα της εφετινής σεζόν, κόντρα στη Χίμκι και χθες το διέπραξε ξανά σε έναν αγώνα ιδιαζουσών συνθηκών και… ειδικού σκοπού.

ΤΗΣ ΑΜΥΝΗΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

O Παναθηναϊκός μπουμπούνισε 15/34 τρίποντα και σκόραρε 92 πόντους. Αυτή είναι η μισή αλήθεια…

Οσο κοινότοπο και βαρετό για τους μερακλήδες κι αν ακούγεται, η άλλη μισή που βαρύνει κιόλας περισσότερο βρίσκεται στην πίσω μεριά του σκορ…

Οι Γερμανοί ήρθαν στην Αθήνα σεινάμενοι κουνάμενοι μετά τις τέσσερις απανωτές νίκες (με τη Χίμκι, στη Βαλένθια, με τη Φενέρμπαχτσε και στο Βελιγράδι) και με τις κάννες τους καπνισμένες!

Σε αυτά τα τελευταία τέσσερα ματς σκόραραν διαδοχικά 100, 1000, 89 και 90 πόντους, αλλά χθες τα είδαν όλα κωλυόμενα στην επίθεση τους και κατάλαβαν τι εστί βερίκοκο!

Ο Παναθηναϊκός τους έριξε την παραγωγικότητα κατά 23 πόντους, τους χάλασε το παιχνίδι και τους κατέβασε τόσο τα ποσοστά ευστοχίας (24/61 σουτ), όσο και τις κατοχές που είναι όλα τα λεφτά στο σύγχρονο μπάσκετ.

Η Αλμπα μόστραρε την πρωτοκαθεδρία σε αυτό τον τομέα με 87 κατοχές ανά αγώνα και χθες έμεινε στις 67, ενώ ο Παναθηναϊκός είχε 70, αλλά σούταρε με πολύ καλύτερα ποσοστά (31/62).

Για τον Παναθηναϊκό το χθεσινό ματς ήταν όντως ένα ορόσημο στο οποίο ανταποκρίθηκε απολύτως: άφησε πίσω του τον (σωματικό, ψυχολογικό, πνευματικό) κάματο, την απογοήτευση και την τσατίλα που γέννησε η ήττα από τη Ρεάλ, έβγαλε διάθεση, ενέργεια, επιθυμία και αποφασιστικότητα, έπαιξε ωραίο μπάσκετ, νίκησε και κοιτάζει προς τα εμπρός…

Τέλος καλό, όλα καλά, λοιπόν, όπως έλεγε και ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ και δεν είχε άδικο…

Αρκεί βεβαίως ο Παναθηναϊκός να ισιώσει για τα καλά και να μην ξαναπέσει στα σκληρά, όπως το συνηθίζει!