Αναρωτιόμασταν χθες (4/6), λίγες ώρες πριν από το τζάμπολ του πρώτου τελικού της Basket League, μαζί με τον Χρήστο Μαρμαρινό, εάν και κατά πόσον ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να φορέσει τον μανδύα του Ολυμπιακού και προϊούσης της νυκτός αποδείχθηκε ότι μπορούσε και παραμπορούσε!

Mπόρεσαν, λοιπόν, οι Πράσινοι να βγάλουν τον αντιστασιακό χαρακτήρα τους, να δείξουν γενναιότητα, να στριμώξουν τους Κόκκινους στα σχοινιά και από τα έγκατα της Κόλασης να σουλατσάρουν στα πέριξ του Παραδείσου!

Αλλά, διάβολε, μπόρεσε και ο Ολυμπιακός να ξαναβάλει τη δική του φορεσιά στα ύστερα του ματς, να βαστήξει στα χέρια του το χρυσάφι που έχει εξορύξει εδώ και 18 μήνες, να επεκτείνει έτι περαιτέρω το αήττητο σερί του απέναντι στον Παναθηναϊκό (14-0) και γενικότερα εντός των τειχών (59-0) και να αρχίσει να… θωπεύει την κούπα, το νταμπλ και το repeat.

Όλα αυτά μαζεμένα δεν είναι ούτε λίγα, ούτε ευκαταφρόνητα, χώρια που λειτουργούν και ως παυσίλυπο μετά το θανατηφόρο σουτ του Σέρχιο Γιουλ πριν από δυο εβδομάδες στο Κάουνας!

Το «Πέστε κάτω», η αυτοδυναμία και η λίμπιντο του Βεζένκοβ

Με το σκορ στο 26-13, οι ενθουσιασμένοι οπαδοί του Ολυμπιακού άρχισαν να φωνάζουν με ειρωνική διάθεση το σύνθημα «Πέστε κάτω» και όντως εκείνη τη στιγμή ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος…

Εκείνες τις στιγμές η ανεβασμένη λίμπιντο του Σάσα Βεζένκοβ που επιδιδόταν σε διαρκές bullying εις βάρος του Λευτέρη Μαντζούκα και όλης της πράσινης άμυνας, έδινε στους Πειραιώτες μια πρόωρη, αλλά αδιαμφισβήτητη παράσταση νίκης και –για να μην ξεφύγω από την εκλογική επικαιρότητα της πατρίδας μας- την πεποίθηση ότι η πρώτη κάλπη θα του έδινε μια ισχυρή αυτοδυναμία.

Στο τέλος της βραδιάς το ποσοστό έπεσε αισθητά και μένει να φανεί στη συνέχεια αυτήςτης σειράς εάν ο Ολυμπιακός θα αυξήσει τις έδρες του ή εάν ο Παναθηναϊκός θα μπορέσει θα εγείρει την αντιπολιτευτική στάση του…

Οι μουσικές καρέκλες, η τάπα και η γεύση του… Μπέικον

Σε εκείνες τις στιγμές της απόλυτης κυριαρχίας τους και δη στην πρώτη και αργότερα στην τρίτη περίοδο, οι οικοδεσπότες επιβεβαίωναν απολύτως την δεδηλωμένη άποψη του Δημήτρη Αγραβάνη (μετά τη νίκη του Παναθηναϊκού στον πέμπτο τελικό με το Περιστέρι) ότι «ο Ολυμπιακός κινείται γύρω γύρω, περιμένει ποιος αντίπαλος θα κοιμηθεί στην άμυνα για να χτυπήσει και παίζει με ένα μοντέλο που μοιάζει με τις μουσικές καρέκλες»!

Ως γνωστόν, στο τέλος αυτού του παιχνιδιού, μένει μονάχα ένας γαντζωμένος στην καρέκλα του και χθες όταν σταμάτησε η μουσική στρογγυλοκαθόταν στην πολυθρόνα ο Κώστας Σλούκας, ο οποίος έβαλε τις τελευταίες 4/4 βολές και στο καπάκι είδε τον συνονόματο του, τον Παπανικολάου να ρίχνει τάπα στον Λι και να του αφήνει την πικρή γεύση που ένιωσε στο στόμα του νωρίτερα στη σεζόν ο φευγάτος Ντουέιν Μπέικον!

Τα τρία θρίλερ και οι επτά πόντοι

Παρεμπιπτόντως –και για να αναδειχθεί ακόμη περισσότερο το γενικευμένο ψυχόδραμα της υπόθεσης- τα τρία ντέρμπι αιωνίων στην εφετινή Basket League κρίθηκαν με συνολική διαφορά επτά πόντων, με τον Ολυμπιακό να επικρατεί στην μεν κανονική περίοδο με 68-66 και 76-74, στον δε πρώτο τελικό με 73-70.

Οι φιναλίστ της EuroLeague επέζησαν και αυτού του θρίλερ, υπερασπίσθηκαν το κάστρο τους, προηγούνται με 1-0 και απέχουν δυο νίκες από τον θρόνο, ενώ στον αντίποδα ο Παναθηναϊκός που εξαρχής παίζει τον ρόλο του αουτσάιντερ έφυγε με άδεια, αλλά… γεμάτα χέρια!

Εξηγείται αυτό το οξύμωρο σχήμα, διότι ναι μεν ηττήθηκε, αλλά στάθηκε όρθιος ως το τέλος και προφανώς την Πέμπτη στο σπίτι του - όπως σχολίασε και ο Χρήστος Σερέλης - θα παίξει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.

Το ροζ φύλλο του Μπαρτζώκα

Στην αντίπερα όχθη ο Γιώργος Μπαρτζώκας κατέφασκε ότι «αυτή την εποχή το ζητούμενο είναι η νίκη»…

Σωστό, αλλά λάθος, διότι σε κάθε εποχή το ζητούμενο είναι αυτό το πάλαι ποτέ αποκαλούμενο και κλισαρισμένο, ροζ φύλλο αγώνα!

Προφανώς ο Μπαρτζώκας και κάθε προπονητής απανταχού του πλανήτη προτιμά μια άσχημη νίκη παρά μια άσχημη ήττα, πολλώ δε μάλλον όταν κρίνεται ένας τίτλος, καθόσον σε τέτοιες περιπτώσεις το jogobonito οδηγεί στα… καλλιστεία και όχι στο βάθρο!

Τα κόκκαλα, το δόντι και ο… εμετός!

Ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύθηκε την ύφεση του Ολυμπιακού, διόρθωσε τα καλώς κείμενα, δεν κιότεψε, δεν συμβιβάστηκε με τα προγνωστικά και αμύνθηκε κόντρα στη μοιρολατρία…

Ανασηκώθηκε, αντέδρασε, γύρισε από το 61-48, πέρασε με έναν πόντο μπροστά (65-66) ενώ απέμεναν δυο λεπτά και άφησε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας τα κόκκαλα του…

Άφησε επίσης το σπασμένο δόντι του Λευτέρη Μποχωρίδη και τον… εμετό του Αρτούρας Γκουντάιτις ώστε να δοθεί ένας πλέον τόνος ηρωισμού στην ανδρεία προσπάθεια του!

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ο Ολυμπιακός είναι μια καλύτερη, ποιοτικότερη και πιο γεμάτη ομάδα, που συν τοις άλλοις έχει το πλεονέκτημα έδρας, βλέπει το σερί της να μεγαλώνει και παίζει με τα λευκά πιόνια σε αυτή την παρτίδα.

Τούτο όμως δεν του εξασφαλίζει apriori την επικράτηση και χθες αποδείχθηκε περίτρανα ότι πρέπει να μοχθήσει και να ματώσει για να επιβεβαιώσει την κρατούσα άποψη, άλλωστε, όπως παραδέχθηκε και ο Μπαρτζώκας, «ασφαλώς δεν πρόκειται μια εύκολη σειρά και δεν θεωρούμε τίποτε δεδομένο».

Η προβοκατόρικη άμυνα και τα σπαθιά του Λι

Ο Παναθηναϊκός είχε ωσεί παρόντα και εντέλει άφαντο τον Ντέρικ Γουίλιαμς, είδε να μην τσουλάει το βαρύ σχήμα στην πρώτη και στην τρίτη περίοδο και πλήρωσε σε τρεις φάσεις το τίμημα της προβοκατόρικης άμυνας under απέναντι στον Τόμας Γουόκαπ, ενώ στη λήξη της πρώτης περιόδου έχανε από τον Βεζένκοβ με 16-14!!!

Το ματς, ωστόσο, είχε πολύ, μα πολύ δρόμο ακόμα…

Όταν ο Πάρις Λι που απαντούσε καταφατικά και εμφατικά στην ερώτηση «τι άλλο να κάνω, σπαθιά να καταπιώ;» μείωσε με τρίποντο σε 41-40, ο Παναθηναϊκός αναθάρρησε, αλλά ο Ολυμπιακός με αιχμή του δόρατος τα τρίποντα του πεζοναύτη από το Τέξας, ανέβασε τη διαφορά στο +13 (61-48) και έδειχνε ότι θα καθαρίσει την μπουγάδα.

Οι Πράσινοι όμως τη λέκιασαν ξανά και οι Πειραιώτες χρειάσθηκε να προστρέξουν ξανά στο… πλυντήριο, κυρίως στα τελευταία δυο λεπτά, μετά το δια χειρός Μάριους Γκριγκόνις 65-66.

Το φάουλ, το λάθος και οι λεπτομέρειες

Ο,τι έγινε από εκεί και πέρα, σε 118 δευτερόλεπτα, εμπίπτει στις λεπτομέρειες, στις συγκυρίες, στην αφηρημάδα, στην τύχη και στο κρύο αίμα: το… ληξιπρόθεσμο φάουλ του Αγραβάνη στον Γουόκαπ, το λάθος του Γκριγκόνις στην απόπειρα του για μια λόμπα μέσα στη ρακέτα του Ολυμπιακού, το επιβεβλημένο φάουλ του Γουόκαπ στον Λιθουανό (ώστε να αποφευχθεί το τρίποντο της ισοφάρισης στους 71 πόντους), οι 4/4 βολές του Σλούκα, η τάπα του Παπανικολάου στον Λι και bastacosi!

O γέγονεν, γέγονεν, λοιπόν…

Ο Ολυμπιακός, έστω και ασθμαίνοντας στον επίλογο, δεν έχυσε το γάλα από την καρδάρα και πάντως έσωσε μερικές κουταλιές από δαύτο για να θρέψει τον οργανισμό του και στο τέλος της βραδιάς δεν νοιάζεται εάν η νίκη του ήταν τάχα άσχημη…

Ο Παναθηναϊκός δεν υποτάχθηκε στη μοίρα του, πάλεψε έως την ύστατη στιγμή, κυνήγησε το break και την Πέμπτη θα προσπαθήσει να επενδύσει σε μια ήττα που είχε στοιχεία ομορφιάς!