Mε το συμπάθιο κιόλας, αλλά χθες το βράδυ που έβλεπα τον αγώνα της Εθνικής με την Τουρκία, όταν άρχισε η επίκρουση, μου ήρθε ακαριαία στο μυαλό εκείνη η κουβέντα (με σαφές σεξιστικό περιεχόμενο) του Ντικούδη, το μεσημέρι της 1ης Σεπτεμβρίου του 2006 στη Σαϊτάμα…

Κι επειδή, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Ρωμαίοι, "Scripta manent, verba Volant", ο Δήμος φρόντισε κιόλας να την αποτυπώσει γραμμένη και όχι απλώς ειπωμένη στον πίνακα των αποδυτηρίων…

Greeks have basket… balls!

Nαι, όντως οι Έλληνες έχουν από δαύτα και τα έσερναν ως επιδειξίες (sic) σε εκείνο τον ημιτελικό κόντρα στους Αμερικανούς, απλώς - και σε πείσμα του παγκόσμιου πάταγου που προκάλεσε το 101-95 - το παραμύθι δεν είχε το πρεπούμενο happy end…

Mας το χάλασαν το μεθεπόμενο βράδυ οι Ισπανοί και χάθηκε η ευκαιρία να κεφαλαιοποιηθεί σε χρυσό ο θρίαμβος, που ωστόσο θα μνημονεύεται εις τους αιώνας των αιώνων ως ένα έπος!

Δέκα πέντε χρόνια αργότερα η Εθνική νίκησε ξανά σε έναν ημιτελικό διοργάνωσης…

Η κατάρα των ημιτελικών

Έχει σημασία, διάβολε, αυτό, διότι από το 2006 και εντεύθεν, δεν είχε επιζήσει ποτέ ενός (ημιτελικού) αγώνα που οδηγούσε σε τελικό μιας μεγάλης διοργάνωσης και στη ζώνη των μεταλλίων!

Ποτέ των ποτών!

Ο αποψινός τελικός κόντρα στην Τσεχία δεν δίνει εξ ορισμού ένα μετάλλιο, όπως συνέβη μετά τη νίκη επί των Αμερικανών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2006 και μετά την επικράτηση απέναντι στη Σλοβενία στον μικρό τελικό του EuroBasket του 2009 στο Κατοβίτσε…

Δίνει κάτι σπουδαιότερο…

Κάτι πιο ανεκτίμητο…

Την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες και την επιστροφή στο μεγάλο ραντεβού όλων των λαών του πλανήτη μετά από 13 χρόνια…

Εάν μας κάτσει λοιπόν (και) ο αποψινός τρίτος κατά σειρά τελικός, τότε θα αγάλλεται η Ελλάς, διότι συν τοις άλλοις θα έχει κιόλας ξορκίσει τους δαίμονες που την κατατρύχουν στα Προολυμπιακά Τουρνουά από καταβολής τους…

Μια πρόκριση, το 2008 στην Αθήνα, σε έντεκα απόπειρες!

Πολύ τη χάρηκα την ομάδα μας χθες, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;

Πώς τους πετσόκοψες έτσι ρε;

Τη χάρηκα, κυρίως για το πώς καμάκωσε τη νίκη μέσα στον ωκεανό και μάλιστα έβλεπα τον χαρίεντα Πιτίνο στην τηλεόραση και του μιλούσα χωρίς να με ακούει…

Τον ρωτούσα γελώντας ότι και ο Γιώργος Γιαννόπουλος στην ταινία "Το μικρό ψάρι"…

Πώς τους πετσόκοψες έτσι ρε;

Τους πετσοκόψαμε από το -14, με σοβαρά προβλήματα παραγωγικότητας στο πρώτο ημίχρονο, αντιμετωπίζοντας τέσσερις παίκτες του ΝΒΑ (εάν αυτό τάχα σημαίνει κάτι), κόντρα σε θεούς και δαίμονες που με τους αλλεπάλληλους τραυματισμούς, έκαναν την αποστολή στη Βικτόρια να μοιάζει με "mission impossible"!

Και πώς κατήγαγε η Εθνική αυτή τη νίκη;

Εδώ σε θέλω μάστορα!

Οι ιδιάζουσες συνθήκες του ματς και δη το γεγονός ότι η ελληνική ομάδα βρέθηκε από την αρχή πίσω στο σκορ, την ανάγκασαν να συνδυάσει δυο στιλ μπάσκετ…

Η παλιά δεξαμενή

Έμεινε βεβαίως πιστή στην εκ των ουκ άνευ συνθήκη που έθεσε από την αρχή της προετοιμασίας ο Πιτίνο (με το up tempo game, τις γρήγορες επιθέσεις και τα πολλά τρίποντα), αλλά προϊούσης της βραδιάς άντλησε στοιχεία και από την παλιά δεξαμενή της που ευτυχώς δεν έχει στερέψει και παραμένει στο dna αυτής της ομάδας.

Εβαλε δηλαδή την αμυντική πανοπλία της, διάβασε σωστά τις καταστάσεις, καμούφλαρε κάποια προβλήματα, σημάδεψε τις αδυναμίες των Τούρκων και με τη λογική του "δυο σε συσκευασία ενός" όλα απέβησαν καλώς καμωμένα…

Απόψε λοιπόν στον υπέρ πάντων αγώνα σε αυτό το Προολυμπιακό Τουρνουά, η Εθνική θα επιδιώξει να ξαναγίνει η «Επίσημη Αγαπημένη»!

Μετά την ήττα από τον Καναδά στην πρεμιέρα, έριξε διαδοχικά στο κανναβάτσο την Κίνα και την Τουρκία και –για να παραποιήσω την κουβέντα των φαντάρων και των φυλακισμένων-μένει μία και καμία!

Η μάλλον μία και ντουγρού για Σαϊτάμα μεριά!

Έβαλε λοιπόν το μεγάλο σουτ ο Τόμας Σατοράνσκι, δεν μπήκε εκείνο του Τρέι Λάιλς και οι Καναδοί την πάτησαν μεγαλοπρεπώς στον ημιτελικό, χώρια που πήγαν κιόλας στράφι τα 8.500.000 ευρώ τα οποία πλήρωσαν για να αναλάβουν τη διοργάνωση…

Αντί λοιπόν για τους οικοδεσπότες οι οποίοι θεωρούνταν εκ προοιμίου το φαβορί, η Εθνική θα παίξει τα ρέστα της σε μια ζαριά, κόντρα σε έναν αντίπαλο που έχουμε μπόλικα ράμματα για τη γούνα του…

Και ο επίκαιρος… Δέλλας

Αμ’ το άλλο;

Ο αποψινός τελικός συμπίπτει με την 17η επέτειο από τον θρίαμβο της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στο Euro και ούτως ειπείν, στην παρούσα φάση περισσότερο από έναν Χαριστέα, έχουμε ανάγκη από έναν Δέλλα!

Στον ημιτελικό της 1ης Ιουλίου 2004 στο Dragao του Πόρτο, ο Τραϊανός είχε σκοράρει το "γκολ και φύγαμε για τελικό" (όπως είχε πει ο Γιώργος Χελάκης όταν εκτελούσε το κόρνερ ο Βασίλης Τσιάρτας) και η Τσεχία του Νέντβεντ, του Τσεχ, του Μπάρος και του Κόλερ, έγινε η καλά νεράιδα μας…

Γκολ, ένα silver goal στα χασομέρια του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης, για να ακολουθήσει μετά από 72 ώρες το πλατινένιο από τον Χαριστέα!

Το +12 και η αποβολή του Γιάννη

Τα ράμματα για την γούνα των Τσέχων τα κρατάμε από τις 9 Σεπτεμβρίου του 2019 στη Σενζέν της Κίνας, όπου η Εθνική ναι μεν τους νίκησε με 84-77, αλλά τζίφος…

Χρειαζόμασταν διαφορά άνω των 12 πόντων για να ρεφάρουμε την αδόκητη ήττα από τη Βραζιλία και το +7 δεν χρύσωσε το χάπι του αποκλεισμού…

Είχε αποβληθεί κιόλας σε εκείνο το ματς με πέντε φάουλ ο Γιάννης Αντετοκούνμπο για το μαρκάρισμα του οποίου οι προπονητές των αντιπάλων της Εθνικής επιδίδονταν σε μια σκυταλοδρομία αμυντικών επιλογών και την κάτσαμε τη βάρκα!

Για να πω την αμαρτία μου, εδώ και (όχι απλώς χρόνια, αλλά) δεκαετίες ακούω Τσεχία-και πιο παλιά, Τσεχοσλοβακία-και σκιάζομαι!

Κακός δαίμονας, δεν θα πει τίποτε και ελπίζω να μην το γκαντεμιάσω και μας κλείσουν πάλι τον δρόμο οι λεγάμενοι…

Έτυχε ο καψερός να είμαι εκεί κάμποσες φορές που οι σημερινοί αντίπαλοι της Εθνικής μάς άλλαξαν τον αδόξαστο και μάλιστα ως επί το πλείστον αυτές οι ήττες υπήρξαν τραυματικές και απέβησαν μοιραίες!

Ο Αίας και ο Γιαννούλης

Βεβαίως τώρα που το σκέπτομαι καλύτερα, για κάθε φιάσκο της Εθνικής, θα υπάρχει πάντοτε, ως αντίβαρο, η νίκη της ΑΕΚ επί της Σλάβια Πράγας στον τελικό της 4ης Απριλίου του ’68 στο Καλλιμάρμαρο…

Αναρωτιέμαι όμως πόσα από τα πατατράκ μπορούν να ρεφάρουν ο συχωρεμένος ο Αμερικάνος, ο Τρόντζος, ο Ζούπας, ο Βασιλειάδης, ο Λαρεντζάκης (ο Αίας, που καμιά συγγενική σχέση δεν έχει με τον Γιαννούλη) και οι υπόλοιποι θριαμβευτές εκείνης της βραδιάς, απέναντι στον θρυλικό Γίρι Ζίντεκ;

Πρώτα απ’ όλα οφείλω να υπενθυμίσω ότι τα συναπαντήματα με την κραταιά Τσεχοσλοβακία ωφέλησαν τα μάλα το ελληνικό μπάσκετ!

Ο Κρόπιλακ και η μεγάλη αλλαγή

Παίκτες όπως ο Τσεχοσλοβάκος Στάνισλαβ Κρόπιλακ, ο συχωρεμένος Δομινικανός (αλλά πολιτογραφημένος Ισπανός) Τσίκο Σιμπίλιο Ιταλός Μάρκο Μποναμίκο και κάμποσοι άλλοι δίμετροι και βάλε παίκτες υπήρξαν οι λόγοι που άλλαξαν τη φυσιογνωμία μας και την ιδέα που είχαμε στο μυαλό μας για τη δομή και στη στελέχωση μιας πεντάδας.

Μέχρι τότε δεν διαθέταμε τα ψηλά τριάρια και το 1981 στην Κωνσταντινούπολη και εν συνεχεία στην Πράγα και στην Μπρατισλάβα ο Γιάννης Ιωαννίδης έπαιζε με χαμηλό σχήμα τριών γκαρντ, ώστε να χωρέσουν μαζί ο Νίκος Γκάλης, ο Τάκης Κορωναίος και ο Παναγιώτης Γιαννάκης, που αναγκαστικά κάλυπτε τη θέση "3"…

Όταν ανέλαβε την τεχνική ηγεσία ο Πολίτης και ενώ είχε ήδη αποχωρήσει από την Εθνική ο Κορωναίος, συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να ανεβάσει το μπόι της Εθνικής, ώστε να υπάρχει αντίπαλον δέος στους ψηλούς σμολ φόργουορντ των άλλων ομάδων και να ματσάρουμε το πλεονέκτημα τους.

Χρειαζόμασταν παραπάνω ύψος στο "3", λοιπόν και αίφνης η Εθνική βρήκε και αξιοποίησε τα τριάρια του μέλλοντος: πρώτα τον Λιβέρη Ανδρίτσο και εν συνεχεία τον Φάνη Χριστοδούλου.

ΚΑΠΗ Πράγας και Μπρατισλάβας

Τους τρέμαμε τότε τους Τσεχοσλοβάκους και δεν ήμασταν οι μόνοι: τους έτρεμαν όλοι οι αντίπαλοι τους, ακόμη κι όταν εκείνα τα παλικάρια είχαν σιτέψει για τα καλά!

Εκείνο το παράρτημα των… ΚΑΠΗ Πράγας και Μπρατισλάβας (με Μπράμπεντερ, Μπάμπενετς, Σκάλα, Χάβλικ, Ράινιακ και με προπονητή τον μετέπειτα του Φιλίππου Θεσσαλονίκης, Πάβελ Πέτερα) κατάφερε να ανέβει στο δεύτερο σκαλί του Eurobasket του 1985 στη Στουτγάρδη.

Στον τελικό "έφαγαν" 31 πόντους (120-89) από τους άπαικτους Σοβιετικούς, αλλά στον προημιτελικό έστειλαν αδιάβαστους τους Γιουγκοσλάβους και στον ημιτελικό είχαν σοκάρει τους ασημένιους Ολυμπιονίκες, Ισπανούς.

Η "Άνοιξη της Πράγας"

Τέσσερα χρόνια αργότερα τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 1989, μέσα στο γενικότερο ρεύμα της εποχής (με αποκορύφωμα την πτώση του Τείχους του Βερολίνου) η περιβόητη "βελούδινη επανάσταση" στη χώρα -με εμβληματική φυσιογνωμία τον (τελευταίο πρόεδρο της Τσεχοσλοβακίας και πρώτο της Τσεχίας) Βάτσλαβ Χάβελ- επέφερε την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος…

Εδώ ήρθαμε, που λέμε και στο σινεμά, διότι μια τέτοια "βελούδινη επανάσταση" ορεγόμαστε κι εμείς τώρα…

Είκοσι ένα χρόνια νωρίτερα οι Τσεχοσλοβάκοι είχαν βιώσει την περιβόητη "Άνοιξη της Πράγας", η οποία ωστόσο καταπνίγηκε στο αίμα στις 21 Αυγούστου του ’68, όταν εισέβαλαν τα σοβιετικά τανκς και τα έκαναν ρημαδιό…

Και τι ζήταγαν οι δόλιοι οι Τσεχοσλοβάκοι τότε;

Το βασικό αίτημα τους ήταν να μπορούν να μιλούν ελεύθερα για τα μυθιστορήματα του Φραντς Κάφκα!

Ελόγου τους έχουν ως ορόσημο την άνοιξη της Πράγας, κι εμείς λαχταράμε την άνοιξη της Βικτόρια, αρκεί να μην μας την πέσουν ο Σατοράνκσι, ο Βέσελι, ο Αουνταο Μπάλβιν και ο Σιρίνα και την καταπνίξουν στο αίμα!

Fight like lions

Λαχταράμε επίσης να βρυχηθούμε περισσότερο και πιο δυνατά από τους Τσέχους: τούτο δεν αποτελεί σχήμα λόγου, αλλά το γράφω εξ αφορμής της αποκάλυψης του Τόμας Σατοράνσκι (την παραμονή του μεταξύ μας αγώνα στη Σενζέν) ότι το μότο της τσέχικης ομάδας είναι βγαλμένο από τη ζούγκλα…

Fight like lions!

Οι Τσέχοι απέτυχαν παταγωδώς στο Eurobasket του 2017, αλλά δυο χρόνια νωρίτερα στη Λιλ είχαν καταλάβει την έβδομη θέση, που ωστόσο πόρρω απέχει από τα επιτεύγματα στην εποχή της ακμής της ενωμένης Τσεχοσλοβακίας.

Διάβολε, δεν μιλάμε για καμιά ομάδα της σειράς, αλλά για μια υπερδύναμη του ευρωπαϊκού μπάσκετ, η οποία μοστράρει στο παλμαρέ της 12 μετάλλια σε Eurobasket: το χρυσό στη Γενεύη το 1946, χάρη στις 2/2 βολές του Γιόζεφ Κρέμπελα στον τελικό με την Ιταλία (34-32) και με σούπερ σταρ της εποχής τον Γιόζεφ Μράζεκ, έξι ασημένια και πέντε χάλκινα.

Έχει ακόμη να επιδείξει ένα μάτσο από παικταράδες που άφησαν –η εξακολουθούν να αφήνουν (βλέπε Βέσελι, Σατοράνσκι)-το έντονο αποτύπωμα τους στα μπασκετικά δρώμενα…

Iστορία μου, αμαρτία μου…

Οι Τσεχοσλοβάκοι μας… έδειραν για πρώτη φορά στο Eurobasket του ’65 στη Μόσχα, όταν μας έριξαν 45 πόντους στο κεφάλι (116-79) και η Ιστορία έμελλε να επαναληφθεί πολλές φορές από τότε…

Στο Eurobasket του ’79 στο Μέστρε η Εθνική ηττήθηκε με 74-67, έναν χρόνο αργότερα –καλή ή μάλλον κακή ώρα όπως απόψε- στο Προολυμπιακό Τουρνουά του Βεβέ επαναλήφθηκε το ίδιο έργο (80-73), ενώ την επόμενη χρονιά στη Μπρατισλάβα, οι οικοδεσπότες του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος επιβλήθηκαν με 95-70.

Δίκην déjà vu ξαναείδαμε το ίδιο έργο το ’83 στη Νάντ (88-85), αλλά ο θρίαμβος του ’87 επέφερε έναν αναζωογονητικό αέρα, που βεβαίως συνδυάσθηκε με τη… συνταξιοδότηση των μεγάλων αστέρων της Τσεχοσλοβακίας.

Στην προκριματική φάση του Eurobasket του 1991, η Εθνική πέτυχε δυο νίκες στη Θεσσαλονίκη (107-85) και στη Ζίλινα (89-76), αλλά μετά ήρθαν πάλι οι… μέλισσες!

Who is Svoboda?

Ρώμη, Ιούνιος 1991, όλα τα ‘χε η Μαριορή (ελλιπής προετοιμασία λόγω του ανένδοτου συνδικαλιστικού αγώνα, απουσίες Χριστοδούλου και Γαλακτερού), εκείνος ο αγνώστων λοιπών στοιχείων Γιαν Σβόμποντα της έλειπε!

Λίγες μέρες πριν από την έναρξη του Eurobasket η Τσεχολοβακία, στον πάγκο της οποίας βρισκόταν ο πρώην προπονητής του Φιλίππου Θεσσαλονίκης, Πάβελ Πέτερα, απώλεσε, λόγω τραυματισμού τον κορυφαίο παίκτη της, Οτο Ματίτσκι.

Ο (συνεργάτης του Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου) Λάκης Τσάβας είχε παρακολουθήσει τους Τσεχοσλοβάκους, παρόντος του Ματίτσκι σε ένα Τουρνουά προετοιμασίας και όταν κλήθηκε ο Σβόμποντα ουδείς ασχολήθηκε με την περίπτωση του.

Δεν απείχε από τη λογική αυτή η "αδιαφορία", διότι πόσο καλός παίκτης άραγε θα μπορούσε να είναι κάποιος που δεν είχε καν επιλεγεί στη δωδεκάδα;

Ελα όμως που ο Σβόμποντα σεληνιάστηκε εκείνο το μοιραίο βράδυ και στην κυριολεξία δεν γνώριζε η αριστερά του τι ποιούσε η δεξιά του!

Τα 13/13 δίποντα και ο Γκάλης

Στη λήξη του αγώνα ο ξανθομάλλης φόργουορντ μας άφησε όχι μονάχα την carte visite του, αλλά και τα ίχνη ενός… ειδεχθούς εγκλήματος καθώς πέτυχε 32 πόντους, έχοντας 13 στα 13 δίποντα και 6/8 βολές!

Στην επίσημη ιστοσελίδα της FIBA o ξανθομάλλης φόργουορντ πιστώνεται με 30 πόντους, αλλά παίρνω όρκο πως έβαλε 32.

Το λένε και τα χαρτιά μου!

Βεβαίως για να ηττηθεί η Ελλάδα από την Τσεχοσλοβακία, στην παράταση με 123-113, χρειάστηκε να συνωμοτήσουν εναντίον της όλες οι δυνάμεις του Σύμπαντος και να μας βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα ο ανάδρομος Ερμής!

Κάποια στιγμή η ελληνική ομάδα προηγήθηκε με διαφορά 20 πόντων, αλλά πέραν του αφιονισμένου Σβόμποντα, στην κασκαρίκα έπαιξαν ρόλο και δυο επάλληλα γεγονότα…

Με τον αέρα του προβαδίσματος ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου απέσυρε τους βασικούς ώστε να ξεκουραστούν, λόγω της ελλιπούς προετοιμασίας, ενώ μεσολάβησε και η διακοπή της αναμέτρησης για να βραβευθεί ο Γκάλης από τη FIBA, επειδή ξεπέρασε τον Μίκι Μπέρκοβιτς και αναρριχήθηκε στην κορυφή των σκόρερς στην ιστορία των Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων!

Η σύμπτωση με τις διαφορές

Αμ’ το άλλο, που το σκεπτόμουν πριν από δυο χρόνια και είχα φρίξει…

Την επόμενη ημέρα (26 Ιουνίου) η Εθνική κόντρα στους Γάλλους χρειαζόταν νίκη με διαφορά 21 πόντων ώστε να καταλάβει τη δεύτερη θέση στον Β’ όμιλο και να προκριθεί στην τετράδα.

Πόσο νίκησε; Με 12 (93-81), όση δηλαδή ήταν η διαφορά που επιζητούσε –και δυστυχώς δεν κατάφερε να την πιάσει- η Εθνική πριν από 21 μήνες απέναντι στους τότε δήμιους μας!

Τους Τσεχοσλοβάκους τους ξαναβρήκαμε απέναντι μας στον αγώνα κατάταξης για την πέμπτη θέση του Eurobasket του 1991 και τους νικήσαμε με 95-79, αλλά το πουλάκι είχε πλέον πετάξει πάνω από το Καπιτώλιο και μας άφησε κιόλας την κουτσουλιά του στο δόξα πατρί!

Και ο Σβόμποντα; Στον δεύτερο αγώνα ο Αμερικανοθρεμμένος σέντερ (που έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ στην Καλιφόρνια και πλέον ζει μόνιμα εκεί) πέρασε απαρατήρητος με 5 πόντους…

Ο "Ξανθός" και ο "Νουρέγιεφ"

Οκτώ χρόνια αργότερα ξαναζήσαμε τον εφιάλτη δρόμο με τις… γαλλικές λεύκες ή –για την ακρίβεια-στο τραπέζι με την καυτερή γαλλική μουστάρδα της Ντιζόν!

Νωρίτερα μέσα στη χρονιά (Φεβρουάριος) είχε αποχωρήσει ο Παναγιώτης Γιαννάκης και η σκυτάλη πέρασε στα χέρια του Κώστα Πετρόπουλου, με τεχνικό σύμβουλο τον Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος στο μεταξύ είχε επιστρέψει (και) στον Ολυμπιακό.

Ωστόσο από την πρώτη στιγμή διαφάνηκε η σύγχυση των ρόλων και των αρμοδιοτήτων, καθώς ναι μεν ο «Ξανθός» καθόταν στην εξέδρα, αλλά είχε εμφανή επιρροή στα δρώμενα, με αποτέλεσμα αφενός να τελούν υπό καθεστώς σύγχυσης οι παίκτες και αφετέρου να καταντήσουμε το… ανέκδοτο του Eurobasket.

Στο αποκορύφωμα αυτής της ιλαροτραγωδίας, μας πήρε στο δούλεμα ο Τσέχος προπονητής Ζντένεκ Χούμελ που είπε ότι "είχαμε εύκολη δουλειά, διότι οι μισοί παίκτες άκουγαν τον έναν κόουτς του πάγκου και οι άλλοι μισοί κοίταζαν τον κόουτς της εξέδρας"!

Εκείνο το Eurobasket για την Εθνική είναι ως μη γενόμενο, διότι κράτησε μόλις τρία βράδια και εξελίχθηκε σε μια ξεπέτα της κακιάς ώρας…

Με την ουρά στα σκέλια

Παίξαμε τρία ματς, τα χάσαμε και τα τρία και γυρίσαμε πίσω με την ουρά στα σκέλια!

Στην πρώτη αγωνιστική η Εθνική ηττήθηκε από τη Γερμανία με το buzzer beater του Βλάντιμιρ Μπογκόγεβιτς, στη δεύτερη μας περιέλαβαν οι Λιθουανοί (στο ματς στο οποίο ο Ιάκωβος Τσακαλίδης βρέθηκε απέναντι στον Αρβιντας Σαμπόνις) και στην τρίτη μας κλώτσησαν στον κώλο οι Τσέχοι και μας έστειλαν σούμπιτους στο σπίτι!

Εκείνη την εποχή ο τριαντάχρονος Σβόμποντα βολόδερνε στο Μπρνο, αλλά είχε φροντίσει ο… άτιμος να κληροδοτήσει το φονικό ένστικτο του στον Λιούμπος Μπάρτον, που επίσης ήταν Αμερικανοθρεμμένος.

Ο ξανθομάλλης γκαρντ από το Βαλπαραϊσο σκόραρε 26 πόντους (0/5δ/., 5/8τρ., 11/11β.), κατέβασε επτά ριμπάουντ και μαζί με τον Πάβελ Μπέτσκα (23π., 6ρ.) μας έκαναν μια… κηδεία να γλείφεις τα δάκτυλα σου!

Κούφια η ώρα που το ακούει, σταυρώνω κιόλας τα δάχτυλα μου να μη μας ξαναχαλάσουν απόψε τη ζαχαρένια…