Ζητώ εκ προοιμίου συγνώμη που θα το γράψω χύμα, αλλά, όπως λέει και μια παροιμιώδης ελληνική έκφραση, με… πορδές δεν βάφονται αυγά!

Τι εννοώ; Ιδού η εξήγηση.

Ο Παναθηναϊκός φεύγει από τη Μαδρίτη με επόμενο προορισμό στη δεύτερη ισπανική τουρνέ του, τη Βιτόρια, κουβαλώντας το άχθος της 12^ης απανωτής ήττας του σε αυτό το γήπεδο (από τις 21 Μαρτίου του 2013 και εντεύθεν) και της 15^ης στα τελευταία 16 ματς απέναντι στους δεκάκις πρωταθλητές Ευρώπης παίζοντας (πραγματικό) μπάσκετ για πέντε λεπτά.

Πέντε και πολλά λέω!

Δεδομένου ότι των ανθρώπων πρώτα τους βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, οι Πράσινοι δια μίαν εισέτι φοράν έμπλεξαν στην κυκλοφοριακή συμφόρηση και άργησαν να εμφανισθούν: όταν εδέησαν να πατήσουν (πραγματικά) πάνω στο παρκέ, είδαν τη Ρεάλ να τους αφήνει τη σκόνη τους, προηγούμενη με διαφορά 21 πόντων και έμοιαζαν καταδικασμένοι να κυνηγούν χίμαιρες, αλλά , ως γνωστόν, αυτές οι ρουφιάνες είναι άπιαστες…

Η αξιοπρέπεια και η αναισθησία

Ακόμη κι όταν βρήκαν τα πατήματα τους, έτρεξαν ένα σερί 8-0 και μείωσαν τη διαφορά στο -11, κατά βάθος ήξεραν ότι το ποτάμι δεν θα γύριζε πίσω και ο μοναδικός ζωντανός στόχος που τους απέμενε ήταν να υποστούν μια αξιοπρεπή ήττα και όχι μια αιχμαλωσία.

Μάλλον το κατάφεραν, η διαφορά των 15 π[όντων δεν συνιστά δα και ταπείνωση, αλλά το ζητούμενο είναι μέχρι πότε ο πράσινος οργανισμός θα συμβιβάζεται με αυτή την… αναισθησία!

Το δεύτερο ερώτημα που τίθεται είναι το πώς, πότε και τι μπορούν να αλλάξουν επί τα βελτίω ο Ματ Τόμας και ο Δημήτρης Αγραβάνης, οι οποίοι ενσωματώνονται στην ομάδα, αλλά η απάντηση σε αυτό το βασανιστικό ερώτημα θα δοθεί εν ευθέτω χρόνω.

Ως είθισται, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής και –για να δικαιολογήσω το αγοραίο στιλ στον πρόλογο μου- το αντίβαρο στην ήττα και η παρηγοριά έχουν να κάνουν με λιγοστά γεγονότα που ωστόσο δεν επηρέασαν τη ροή των πραγμάτων.

Ο Γκριγκόνις ζει!

Το πρώτο είναι η… Δευτέρα Παρουσία του Μάριους Γκριγκόνις που εκμεταλλεύθηκε την απουσία του Ματέους Πονίτκα, αναβαθμίσθηκε στο rotation του Ράντονιτς, άρπαξε την ευκαιρία και απέδειξε ότι ζει!

Το δεύτερο έχει να κάνει με την ζωντάνια του Αρτούρας Γκουντάιτις, που τα έβαλε με τον Ταβάρες και χάρισε κιόλας στο φιλοθεάμον κοινό ένα εκκωφαντικό κάρφωμα, δίκην αλληλουχίας με εκείνο που είχε προηγηθεί δια χειρός Ντουέιν Μπέικον.

Το τρίτο αφορά τη συμμετοχή του Νεοκλή Αβδάλα, που θα ‘χει να το λέει στους συμμαθητές του στο σχολείο και να καμαρώνει ότι, διάβολε, σουλάτσαρε για 97 δευτερόλεπτα στο παλάτι της«Βασίλισσας».

Άντε να βάλω σε αυτό το πακέτο τα δυο τρίποντα του περιφερειακού σέντερ (sic) Γιώργου Παπαγιάννη και τα τσαλιμάκια του Πάρις Λι και bastacosi!

Ψάχνει ψύλλους στ’ άχυρα

Aυτό είναι το κακό: όταν μια ομάδα φτάνει στο σημείο να ψάχνει ψύλλους στ’ άχυρα για να δικαιολογήσει την παρουσία της σε ένα ματς, τότε φέξε μου και γλίστρησα μια νύχτα με φεγγάρι!

Στον αντίποδα, πλείστα όσα κακά!

Από πού να τα πιάσω και πού να τα’ αφήσω, άλλωστε έφτανε και περίσσευε η γλώσσα του σώματος αρκετών παικτών του Παναθηναϊκού για να καταδείξει το πρόβλημα και μάλιστα από την αρχή.

Οι Πράσινοι ολοκλήρωσαν την πρώτη περίοδο με 4/21 σουτ και έδωσαν πάτημα στους οικοδεσπότες αφενός να προηγηθούν από πολύ νωρίς με διψήφια διαφορά και αφετέρου να μην ανησυχήσουν όταν το γύρισαν στο ρελαντί και είδαν το +21 να μειώνεται στο +11.

Ο Εντι Ταβάρες ορθωνόταν σαν σκιάχτρο και αλλοίωνε τη ροή της επίθεσης, του Παναθηναϊκού ο οποίος συνάμα υπήρξε εξόχως ευάλωτος στην άμυνα στο βαμμένο της ρακέτας, όπου οι παίκτες της Ρεάλ έστησαν γλέντι σκοράροντας κατά το δοκούν.

Το κάκιστο ratio

Χωρίς συνεργασίες και επικοινωνία στην άμυνα και δίχως καλή και γρήγορη κυκλοφορίας της μπάλας και αυτοματισμούς στην επίθεση οι Πράσινοι εξαναγκάσθηκαν από την αρχή σε ρόλο κομπάρσων και η διάλειψη που είχαν στο δεύτερο μισό της τρίτης περιόδου (αποδείχθηκε ότι) δεν έφτανε ούτε για ζήτω!

Αμ το άλλο;

Πέραν της ατζαμοσύνης τους στα δίποντα (14/37 έναντι 26/45) και της υστέρησης τους στα ριμπάουντ (38 με 43), επλήγησαν βαναύσως από το κάκιστο ratio, καθώς μοίρασαν μόλος οκτώ ασίστ και υπέπεσαν σε 16 λάθη.

Με τέτοιο αρνητικό συντελεστή δεν μένεις απλώς μετεξεταστέος, αλλά υποβιβάζεσαι από το Γυμνάσιο στο Δημοτικό!

Βασικός πόιντ γκαρντ χωρίς ασίστ!

Ο μονοψήφιος αριθμός στις τελικές πάσες είναι όντως μια αποκαρδιωτική επίδοση, χώρια που ο βασικός πόιντ γκαρντ της ομάδας, ο Νέιτ Γουόλτερς σε 22 λεπτά και 45 δευτερόελπτα δεν εδέησε να δώσει ούτε μία από δαύτες!

Ούτε μία, μάρτυς μου η στατιστική και αμαρτίαν (επειδή το επισημαίνω) ουκ έχω!

Στο τέλος μιας εξ ορισμού και εκ προοιμίου ζόρικης δοκιμασίας ο Παναθηναϊκός έμεινε με άδεια χέρια και η ζωή συνεχίζεται, μαζί με την ταλαιπωρία και τον φόβο που ολοένα μεγαλώνει και γίνεται πεποίθηση ότι θα του τριτώσει το κακό μιας χαμένης σεζόν.