Cuba Libre και… Νεμανιάδα
Μετά από τέσσερις απανωτές ήττες, ο Παναθηναϊκός ξαναβρήκε το μονοπάτι προς τη νίκη και ο Βασίλης Σκουντής γράφει για το πώς ο Νέντοβιτς και ο Σαντ Ρος έγιναν μπαρίστες!
Η Cuba Libre που ως γνωστόν είναι το εθνικό ποτό της πατρίδας του Χάουαρντ Σαντ Ρος φτιάχνεται με ρούμι, κόκα κόλα και λεμόνι, αλλά ο λεγάμενος απόψε φρόντισε να προσθέσει και άλλα υλικά…
Εμπλούτισε πολλώ λογιώ το κοκτέιλ του και το έκανε μπόμπα!
Μια μπόμπα που προκάλεσε την ανάφλεξη του Παναθηναϊκού και έγινε ο μέλας ζωμός ή ο βασιλικός πολτός που χρειαζόταν για να βγει από το σκοτεινό τούνελ των τεσσάρων απανωτών ηττών και να ξαναβγεί στο ξέφωτο…
Απόψε ο Σαντ Ρος δεν τα έκανε όλα: όπως έλεγε και ο συχωρεμένος ο Νίκος Αλέφαντος, έκανε τα πάντα όλα!
Άμυνα; Σκυλί! Επίθεση; Μεγαλείο. Οργάνωση και διάβασμα παιχνιδιού; Σεμινάριο. Αυτά και όλα όσα προλάβαινε και στις δυο πλευρές του γηπέδου, χώρια που τιμώρησε κιόλας την προβοκάτσια της γερμανικής άμυνας στα pick n’ roll…
Σαν να λέμε, είμαι ο Σαντ Ρος και είμαι καλά και με τα (3/6) τρίποντα!
Οι φήμες ότι εξαιτίας αυτού του γεγονότος γκρεμίστηκαν οι φούρνοι στην ευρύτερη περιοχή της Αβάνας ελέγχονται ως αναληθείς!
Οι Πράσινοι διαχειρίσθηκαν με εξαιρετικό τρόπο την πίεση, τη μουρμούρα και την εσωστρέφεια που γέννησαν οι τέσσερις ήττες και δη οι αιχμαλωσίες στη Βαλένθια και στη Βιτόρια: μετέτρεψαν το άχθος σε επί πλέον κίνητρο, άντλησαν δύναμη και ενέργεια από την ανάγκη τους να επιβεβαιώσουν και να μην αδικούν τους εαυτούς τους και έγινε ό,τι έγινε…
Ο ΞΕΨΑΡΩΤΟΣ ΚΑΛΑΪΤΖΑΚΗΣ
Από την πρώτη στιγμή της αναμέτρησης (με παρόντα, στην αρχική πεντάδα όπως και στην εκκίνηση του δευτέρου ημιχρόνου τον… ξεψάρωτο Γιώργο Καλαϊτζάκη για να κολλήσει σαν βδέλλα και να περιορίσει τον ορίζοντα του Μπάλντουιν) μάλλιασε η γλώσσα του Βόβορα να φωνάζει μια για το deny, μια για το screen the screener και πάει λέγοντας…
Μια ημέρα νωρίτερα είχε μιλήσει για την ανάγκη νέκρωσης των συναισθημάτων που κι αυτή έπαιξε τον ρόλο της.
Τι εννοώ; Σε μια κρίσιμη και must-win κατάσταση, ο Παναθηναϊκός δεν κατελήφθη από πανικό, όταν βγήκε από τη βολή του (ελέω της απώλειας των ριμπάουντ, του σκοραρίσματος του Ρέινολντς και της γενικότερης ύφεσης του) και είδε τους Βαυαρούς να του κάθονται στο σβέρκο…
Εκείνη τη στιγμή από μέσα του ο Νέντοβιτς (είμαι βέβαιος ότι) θα… άφριζε: διάβολε, οι Σέρβοι είναι εγωιστές και ελόγου του δεν ήθελε να ξαναδεί έναν συμπατριώτη του να του(ς) παίρνει το σκαλπ, όπως είχε συμβεί τις προάλλες με τον Βασίλιε Μίτσιτς…
Ε, τότε του 'δωσε και κατάλαβε!
ΧΑΣΑΠΟΣΕΡΒΙΚΟ ΣΕ 188 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ
Τα τελευταία 188 δευτερόλεπτα του ματς είναι μια πλέρια Νεμανιάδα!!!
Τόσα χρειάστηκε ο λεγάμενος για να καθαρίσει όλες τις μπουγάδες που έβλεπε απλωμένες στην ταράτσα του…
Έχουμε και λέμε, λοιπόν…
Τρία λεπτά και οκτώ δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη με ένα corner three σκόραρε για το 75-70…
Δυο λεπτά και δυο δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη βγαλμένος θαρρείς από το χορευτικό ρεπερτόριο του Ρούντολφ Νουρέγιεφ, του Μίσα Μπαρίσνικοφ και του Φρεντ Αστέρ έβγαλε ένα εκπάγλου καλλονής floater και "έγραψε" το 77-70.
Στο κεφάλαιο "Έργα και ημέραι του Νέντοβιτς", χρειάζεται μια παρένθεση, διότι το καλάθι που έβαλε στο transition o Σέρβος είναι προϊόν μιας τρομερής άμυνας του Γιώργου Παπαγιάννη που καπάκωσε τον Μπάλντουιν και άνοιξε το πεδίο στον συμπαίκτη του.
Εκατόν επτά δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη ο Νέντοβιτς γράπωσε το αμυντικό ριμπάουντ μετά το άστοχο σουτ του Τσίπτσερ…
Είκοσι επτά δευτερόλεπτα αργότερα αστοχεί σε σουτ βγαλμένο από ένα από τα συνηθισμένα και αγαπημένα του isolation games, αλλά ούτε γάτα, ούτε ζημιά: καραδοκούσε εκεί ο Ιωάννης Παπαπέτρου, κατέβασε το επιθετικό ριμπάουντ, πέτυχε το καλάθι και, ούτως ειπείν, γεια σας και αντίο!
Με εκείνο το καλάθι, ο αρχηγός του Παναθηναϊκού κλείδωσε και σφράγισε τη νίκη, αλλά ο Νέντοβιτς είχε κι άλλο, όπως έλεγε κάποτε ο συχωρεμένος ο Τάλης Μάγλος!
Τι άλλο είχε;
Στα 33'' το κερδισμένο φάουλ από τον Βάιλερ-Μπαμπ και 1/2 βολές για το 80-73, στα 20'' ένα… σκαμπίλι στην μπάλα μετά το άστοχο σουτ του Λούτσιτς και στα 4΄΄ το κάρφωμα με το οποίο αποτυπώθηκε το τελικό σκορ!
Όλα αυτά που διέπραξε ο "Ντέρικ Ρόουζ της Ευρώπης" (όπως τον είχε αποκαλέσει το 2013 το ESPN) δεν τα λες ούτε λίγα, ούτε και ευκαταφρόνητα για έναν παίκτη τον οποίο πολλοί στην πιάτσα, λόγω της ευπάθειας του στους τραυματισμούς, αποκαλούν σαπάκι!
ΤO DEBATE ΚΑΙ ΤΟ… ΓΟΜΑΡΙ
Στο τέλος της ημέρας ένα παράπλευρο όφελος της νίκης του Παναθηναϊκού αποτελεί το… debate που άνοιξε για το ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης του!
Ερίζουν διάφοροι γι’ αυτόν τον άτυπο τίτλο, που προφανώς ωχριά μπροστά στη σημασία της νίκης…
Ο Σάντ Ρος, ο Νέντοβιτς, ο Παπαγιάννης (που δεν κάμφθηκε από το γεγονός ότι κάποια στιγμή τον πήρε φαλάγγι ο Ρέινολντς και όρθωσε πάλι το ανάστημα του) , ο Παπαπέτρου, ακόμη και ο τίμιος Μπέντιλ, που έβαλε κι αυτός το λιθαράκι του!
Κρίνω και φρονώ, όπως συνηθίζει να λέει και ο Μανώλης Μαυρομάτης ότι στο τέλος της βραδιάς το πρώτο τη τάξει βραβείο Νόμπελ απονέμεται συμισακό στον Σαντ Ρος και στον Νέντοβιτς…
Γιατί αναφέρομαι στο Νόμπελ; Διότι απλούστατα στις 27 Νοεμβρίου του 1895 ο Αλφρεντ Νόμπελ υπέγραψε τη διαθήκη του με την οποία πρόσφερε όλη την περιουσία του για τη θέσπιση των φερώνυμων βραβείων και χθες το βράδυ ο Παναθηναϊκός τίμησε δεόντως αυτή την επέτειο…
Τώρα που το σκέπτομαι καλύτερα, ο Σαντ Ρος όργωσε και έριξε τον σπόρο, ο Νέντοβιτς θέρισε και ο Παναθηναϊκός φόρτωσε το γομάρι του με την πλούσια σοδειά…
ΥΓ-1: Μετά τις αμαρτίες στα προηγούμενα ματς, απόψε οι Πράσινοι έδωσαν τα ρέστα τους στο ratio μοιράζοντας 21 ασίστ και υποπίπτοντας μόλις σε 9 λάθη, ενώ την ίδια στιγμή η Μπάγερν έβγαζε 12 με 16 αντιστοίχως.
ΥΓ-2: Προφανώς δεν το έκαναν για γούρι, αλλά είχε το χάζι της η σκηνή με τον Αλβέρτη και τον Διαμαντίδη να παρακολουθούντα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα στην έξοδο της καταπακτής! Ήταν αναγνωρίσιμοι, έστω κι αν φόραγαν τις μάσκες τους!
Photo Credits: Eurokinissi