Έχει το χάζι του το «what if», που λένε και οι Αμερικάνοι, αλλά μόνο στις καφενειακές συζητήσεις για να περνάει η ώρα μαζί με την πρέφα και τον φραπέ!

Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό (που γνώρισε την τρίτη εντός έδρας ήττα του), με τα πλείστα όσα «αν» ανέκυψαν εν τη ρύμη του αγώνα με την Εφές δεν γράφεται ιστορία…

Για να είμαι κιόλας δίκαιος, το μόνο μέρος στο οποίο έγραψαν ιστορία αυτά τα «αν» είναι στο περίφημο ομώνυμο ποίημα του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ!

Μιας και με κυρίευσε από την αρχή αυτός ο οίστρος της τέχνης, σαν χθες , στις 13 Νοεμβρίου του 1868, στο Πέζαρο άφηνε την τελευταία του πνοή ο Τζοακίνο Ροσίνι την μνήμη του οποίου τίμησε δεόντως, έστω και εν αγνοία του, ο Βαίλιε Μίτσιτς…

Το περιφημότερο αριστούργημα του Ιταλού συνθέτη είναι «Ο κουρέας της Σεβίλλης» και χθες παρουσίασε τη δική του μπασκετική εκδοχή…

Ο Κουρέας του Κράλιεβο!

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΕ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ ΕΝΟΣ

Το ‘χε απωθημένο ο Σέρβος γκαρντ να αξιωθεί μια φορά στη ζωή του να φύει όρθιος από το ΟΑΚΑ και το εκπλήρωσε χθες, όντας μάλιστα τέσσερις παίκτες σε συσκευασία ενός!

Το εννοώ αυτό, διότι μέχρι να πάρει την άγουσα προς τον πάγκο (με πέντε φάουλ, ενώ απέμεναν 82 δευτερόλεπτα) ο λεγάμενος ήταν και Λάρκιν και Ντάνστον και Μπομπουά και η αφεντιά του μαζί!

Η μάλλον-για να το χοντρύνω έτι περαιτέρω- ήταν και Κάρι και Τόμπσον και Χάρντεν μαζί!

Πολλά τα αν, λοιπόν...

Πόσο διαφορετική θα ήταν η εξέλιξη του ματς αν αγωνιζόταν ο τραυματίας Νέντοβιτς ώστε να υπάρχει κιόλας ένα αντίπαλον σερβικόν δέος;

Πόσες περισσότερες πιθανότητες νίκης θα είχε ο Παναθηναϊκός αν δεν σεληνιαζόταν ο Μίτσιτς που ευρισκόμενος σε φάση μιας σεξιστικής λίμπιντο (sic), πέτυχε 21 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο και σήκωσε το μπαϊράκι στην τρίτη περίοδο, ανατρέποντας το σκηνικό;

Τι θα συνέβαινε εάν οι διαιτητές κατακύρωναν το καλάθι που πέτυχε ο Σέλβιν Μακ ένα λεπτό πριν από τη λήξη και το σκορ γινόταν 73-77, για να ακολουθήσει το δια χειρός Αντερσον 71-79;

Τι παραπάνω θα αποκόμιζε ο Παναθηναϊκός εάν ο Γιώργος Παπαγιάννης (ορμηνεμένος από τον Γιώργο Βόβορα και με την… ευγενική υπενθύμιση του Ντίνου Μήτογλου) δεν αστοχούσε επίτηδες στη δεύτερη βολή και την έβαζε για να μειώσει σε 77-79;

Θα μπορούσε να κλέψει τη νίκη, έχοντας επιστρέψει από το -10 (57-67), αν ο Μήτογλου κατέβαζε το επιθετικό ριμπάουντ (τομέας στον οποίο δια μίαν εισέτι φοράν ο Παναθηναϊκός έκανε θραύση με 12 από δαύτα) και ανανέωνε την κατοχή;

Για την ακροτελεύτια φάση δεν το συζητώ: άργησαν βεβαίως οι Πράσινοι να κάνουν το φάουλ στον Μοερμάν, αλλά αν σκόραρε στο σουτ της απελπισίας ο Ιωάννης Παπαπέτρου, θα παιζόταν παράταση, που εμφανίζεται κιόλας συχνά στην ατζέντα των δυο ομάδων…

Όπως συνηθίζω να γράφω, σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν καλά και κακά νέα…

Σε ό,τι αφορά τα κακά ουδέν χειρότερον της ήττας, πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται για την τρίτη σε τέσσερα εντός έδρας ματς (Ολυμπιακός, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Εφές), χώρια η επερχόμενη διαβολοβδομάδα κατά την οποία ο Παναθηναϊκός θα δοκιμασθεί πρώτα στη Βαλένθια και εν συνεχεία στη Βιτόρια.

Δεύτερο τη τάξει κακό νέο, που αποτελεί κιόλας το βασικό αίτιο της ήττας είναι η κάκιστη αμυντική αντίδραση της ομάδας που άφησε την μεν short-handed Εφές να σκοράρει 80 πόντους, τον δε Μίτσιτς να αλωνίζει στα pick n’ roll και να νιώθει λες και ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν σουλατσάροντας στη ζώνη του λυκόφωτος!

ΣΠΑΣ' ΤΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ

Δεν το εννοώ αυτό που θα γράψω, δεν το εννοούσε άλλωστε και ο άλλοτε προπονητής των Γιούτα Τζάζ, Φρανκ Λαίντεν, που είχε πει κάποτε το εξής: «Εάν δεις κάποιον αντίπαλο να σε σκοτώνει, του κάνεις φάουλ που θα το θυμάται σε όλη του τη ζωή και του σπας το χέρι»!

Αυτό το χέρι χθες ήταν καυτό. Φωτιά και λάβρα, που εντέλει πυρπόλησε τα όνειρα και τις φιλοδοξίες του Παναθηναϊκού να συνεχίσει το σερί των νικών του απέναντι σε μια ομάδα η οποία αποτελεί κλασικό και διαχρονικό θύμα του ξακουσμένου «νόμου του ΟΑΚΑ»!

Και το φώναζε ο δόλιος ο Βόβορας, να πεις ότι δεν είχε μαλλιάσει η γλώσσα του να δίνει έμφαση στην ανάγκη της σκληρής και αποτελεσματικής άμυνας…

Μέχρι και στην ανάπαυλα επανέλαβε το ίδιο τροπάριο: «Είπα εκατό φορές μέσα στα αποδυτήρια ότι μπορούμε να κάνουμε λάθη στην επίθεση, αλλά δεν επιτρέπεται αυτά να συμβαίνουν στην άμυνα».

ΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ

Υπάρχουν βεβαίως και κάποια καλά νέα, όχι τόσο για να χρυσώσουν το χάπι της ήττας, όσο για να δώσουν κουράγιο ενόψει της συνέχειας…

Ο Παναθηναϊκός έβαλε 76 πόντους (αλλά με 7/23 τρίποντα, ένα εκ των οποίων δια χειρός Παπαγιάννη), ερήμην του Νέντοβιτς…

Έδειξε χαρακτήρα και δεν παραιτήθηκε της μάχης όταν βρέθηκε με δέκα πόντους πίσω και κατάφερε να επιστρέψει και να προσπαθήσει να κλέψει τη νίκη…

Αυτά τα δυο καλά νέα ανάγονται σε παρελθόντα χρόνο, αλλά το τρίτο έχει να κάνει με την επόμενη μέρα και τίθεται επί προσωπικού.

Στο ντεμπούτο του με την πράσινη φανέλα, έχοντας κάνει μόλις τρεις προπονήσεις με τον Παναθηναϊκό και προερχόμενος από απραξία, ο Σέλβιν Μακ έδειξε κάμποσες πτυχές του ταλέντου, της αξίας και της δυνατότητας του να παρέμβει ουσιαστικά στα δρώμενα και να αναβαθμίσει το status της ομάδας.

Οσο απλοϊκό και κοινότοπο κι αν ηχεί, ο Μακ είναι καλός παίκτης και στις δυο άκρες του γηπέδου: στο ντεμπούτο του σκόραρε 18 πόντους παίρνοντας οκτώ σουτ, προσπάθησε να ενοχλήσει τον Μίτσιτς, αλλά στον αντίποδα δεν μοίρασε καμιά ασίστ.

Σε κάθε περίπτωση ο πρώην παίκτης της Αρμάνι Μιλάνο και της Χάποελ Ιερουσαλήμ έδωσε το στίγμα του, έβαλε τον δικό του τόνο στο παιχνίδι, δείχνει να είναι ομαδικός, καλός συμπαίκτης και το σπουδαιότερο: ο πλέι μέικερ που έψαχνε ο Παναθηναϊκός για να μην τριτώσει το κακό με τον Τζάκσον και τον Σάικς.

Ο ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΓΟΥΑΪΤ

Μέσα στην πίκρα και στην όποια εσωστρέφεια προκαλεί η ήττα, ο Παναθηναϊκός μπορεί επίσης να βρει άλλα δυο ερείσματα αισιοδοξίας σε ατομικό επίπεδο…

Την εμφάνιση του Γιώργου Παπαγιάννη και του Ααρον Γουάιτ εννοώ…

Ο Μεγαρίτης σέντερ «έγραψε» 16 πόντους, έξι ριμπάουντ, ένα τρίποντο που αναπτέρωσε τις ελπίδες και δείχνει ότι όντως μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού.

Ο Αμερικανός φόργουορντ (11 πόντοι, 8 ριμπάουντ) αρχίζει να βγαίνει από τη φάση αφασίας στην οποία βρισκόταν τον πρώτο καιρό και χθες εμαγκεψάμην κιόλας!