Εάν ήμουν στη θέση του Εργκίν Αταμάν και άκουγα ή διάβαζα αυτά που είπε χθες το βράδυ ο Γουένιεν Γκέιμπριελ θα του άστραφτα μια μπάτσα στη μούρη!

Αστειεύομαι βεβαίως, αλλά ενίοτε η πλάκα δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα και στην προκειμένη περίπτωση μάλλον βρίσκεται πολύ κοντά!

Μετά, λοιπόν, το ντεμπούτο του με την πράσινη φανέλα και φορώντας –χωρίς να χρειάζεται διπλή σόλα-τα ευρύχωρα παπούτσια που άφησε αδειανά ο Ματίας Λεσόρ, ο λεγάμενος λες και κυριευόταν από τύψεις συνειδήσεως είπε ότι «με τον καιρό θα βρω τον ρόλο μου στην επίθεση» κι αυτή η δήλωση είναι όντως αστεία.

Η προβοσκίδα του ελέφαντα!

Αστεία διότι προφανώς όταν ένας debutant σε μια ομάδα κατεβάζει οκτώ ριμπάουντ, κλέβει δυο μπάλες και μπλοκάρει πέντε σουτ (χώρια το πόσα από δαύτα αλλοίωσε ορθώνοντας το ανάστημα του), δεν έχει λόγο να νιώθει τύψεις για το λιγοστό σκοράρισμα του.

Είναι σαν να προσπαθεί ν’ αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας και να κρύβει κιόλας την προβοσκίδα που του κρέμεται!

Παρεμπιπτόντως αυτούς τους έξι πόντους του ο Νοτιοσουδανός σέντερ τους έβαλε με 3/3 σουτ, αλλά το λιτό και… οικονομικό επιθετικό σκέλος του ντεμπούτου του (επαναλαμβάνω και επιμένω ότι) ωχριά μπροστά στο αμυντικό!

Οι τάπες, ο άλλος Γκέιμπριελ και το πούλμαν από την Πόλη

Στα 29 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα της πρώτης εμφάνισης του με τον Παναθηναϊκό ο Γκέιμπριελ πίστωσε τη στατιστική του με πέντε τάπες, που είναι οι μισές απ’ όσες (10) είχε ρίξει στους εννέα αγώνες στους οποίους φόρεσε τη φανέλα της Μακάμπι!

Αυτές οι πέντε τάπες είναι επίσης 13 λιγότερες απ’ όσες είχε ρίξει σε 56 αγώνες της EuroLeague, τις σεζόν 2016-17 και 2017-18, ο συνεπώνυμος, ομόλογος και… πρόγονος του στους Πράσινους Κένι Γκέιμπριελ!

Ειρήσθω εν παρόδω, ο Γκέιμπριελ ο Α’ ήταν ένας από τους τέσσερις «αντάρτες» του Παναθηναϊκού οι οποίοι στις 26 Απριλίου του 2017 δεν είχαν υπακούσει στην εντολή του Δημήτρη Γιαννακόπουλο και αντί να μπουν στο πούλμαν, επέστρεψαν αεροπορικώς και ιδίοις εξόδοις από την Κωνσταντινούπολη, μετά το sweep από τη Φενέρμπαχτσε…

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα στα νούμερα ο νεόκοπος στους επτάκις πρωταθλητές Ευρώπης, Γκέιμπριελ ο Β’ στους εννέα αγώνες του με τη Μακάμπι «έγραψε» μέσο όρο 5.8 πόντιους, 4.7 ριμπάουντ, 1.3 ασίστ, 0.3 κλεψίματα και 1.1 τάπες,.

Προηγουμένως στα 164 ματς στα οποία εμφανίσθηκε στο ΝΒΑ επί πέντε συναπτές σεζόν o επίγονος του συχωρεμένου του Μανούτε Μπολ είχε μέσο όρο 3.4 πόντους, 5.0 ριμπάουντ, 0.4 κλεψίματα και 0.4 τάπες.

Οι δαγκάνες και η κάβα στο Μόναχο

Α, για να μην το ξεχάσω: οι Βαυαροί που χθες έπεσαν στις δαγκάνες του Γκέιμπριελ ενδεχομένως συγχωρούνται για τυχόν αμέλεια και άγνοια κινδύνου: το επισημαίνω αυτό διότι πριν από δυο εβδομάδες (12 Δεκεμβρίου) στο Μόναχο όπου η Μπάγερν νίκησε τη Μακάμπι με 98-93 ο λεγάμενος ναι μεν σκόραρε 16 πόντους και πήρε οκτώ ριμπάουντ, αλλά δεν έριξε καμιά τάπα.

Τις κράταγε, φαίνεται, κάβα για την επιστροφή του!

Ελλείψει του Λεσόρ, με τον Ομέρ Γκιούρτσεβεν να πατάει το παρκέ του SapGarden για οκτώμισι λεπτά και με τον Κώστα Αντετοκούνμπο να περιορίζεται σε ρόλο θεατή από το… courtside, ο Γκέιμπριελ έμοιαζε με ένα ελικόπτερο σε πτήση!

Πλάκα πλάκα, τα ελικόπτερα έχουν την τιμητική τους σε αυτό εδώ το κείμενο…

Ο Έντγκαρ Τζόουνς και ο… πατσάς

Πρώτα απ’ όλα αυτό ήταν το παρατσούκλι του Έντγκαρ Τζόουνς ο οποίος υπήρξε ο πρώτος ξένος παίκτης του Παναθηναϊκού στο ελληνικό πρωτάθλημα (1988-1990), ενώ αγωνίσθηκε και στον Άρη (1991-1992) και υπήρξε σπεσιαλίστας στις τάπες με αποκορύφωμα τις 10 που έριξε στις 17 Ιανουαρίου του 1981 στον αγώνα των Πίστονς με τους Πέισερς.

Όσο για το δεύτερο ελικόπτερο, επιφυλάσσομαι να το ανασύρω στη συνέχεια…

Πέρα από τα οκτώ ριμπάουντ, τα δυο κλεψίματα και τα πέντε κοψίματα, στην περίπτωση του Γκέιμπριελ εντυπωσίασε και ο χρόνος συμμετοχής του (29 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα) που ήταν ο δεύτερος μετά τα 37’.46’’ του Κέντρικ Ναν!

Αμ’ αυτό πάλι;

Το να παίζει τόσα λεπτά σε έναν εξ ορισμού δύσκολο εκτός έδρας αγώνα ένας παίκτης ο οποίος προπονήθηκε για πρώτη φορά με την καινούργια ομάδα του την παραμονή των Χριστουγέννων και δεν έχει προλάβει ακόμη να μάθει τα συστήματα και τα ονόματα των συμπαικτών του ασφαλώς συνιστά μια περιπτωσιολογία!

Δεν χρειάσθηκε, όπως αποδεικνύεται, ούτε μεταβατική περίοδο προσαρμογής, ούτε ασκήσεις στρατικοποίησης, ούτε τίποτε: βουρ στον πατσά κι ότι κάτσει.

Και να πού του(ς) έκατσε!

Το ‘πε και το ΄κανε ο μπαγάσας!

Συν τοις άλλοις ο 27χρονος σέντερ αποδείχθηκε ότι δεν πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες: με το που αρίβαρε στην Αθήνα και όταν ρωτήθηκε τι κομίζει στον Παναθηναϊκό έδωσε μια απάντηση που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι εμπίπτει στα «θα», στην παροχολογία και στις βαρύγδουπες υποσχέσεις των πολιτικών στην εκάστοτε προεκλογική περίοδο

«Φέρνω τάπες, καρφώματα, κλεψίματα, άμυνα, ενέργεια, ριμπάουντ ένταση και πολλή αθλητικότητα. Φέρνω πολλά διαφορετικά στοιχεία και θα αφήσω το παιχνίδι μου να τα πει όλα…»

Δίκιο είχε, άφησε το (πρώτο κιόλας) παιχνίδι του να τα πει όλα και μάλιστα απέβη και πολύ φλύαρο!

Σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν δηλαδή κάνει το ντεμπούτο του ένας προπονητής ή ένας παίκτης (συνηθίζω να γράφω ότι) ελλοχεύει ο κίνδυνος του… jetlag και της βαθμιαίας εξάτμισης των εντυπώσεων, αλλά προφανώς ο Γκέιμπριελ θα κάνει ό,τι περνάει από τις… χερούκλες του για να υποστηρίξει και να ενισχύσει έτι περαιτέρω το χθεσινό «statement» του.

Η θέληση και η μπόρεση

Στην παρούσα φάση αυτή η «δήλωση» των δυνατοτήτων και των προθέσεων του αφορούσε τις αμυντικές επιδόσεις του που σε αντίθεση με τις επιθετικές δεν εξαρτώνται από την προσαρμογή ενός παίκτη στα συστήματα και στη ρουτίνα μιας ομάδας.

Η άμυνα έχει να κάνει με τη θέληση και την μπόρεση, ενώ η επίθεση προϋποθέτει και απαιτεί σε μεγαλύτερο βαθμό τις ομαδικές συνεργασίες και τους αυτοματισμούς.

Το γεγονός ότι ο Αταμάν έριξε τον Γκέιμπριελ κατ’ ευθείαν στα βαθιά χωρίς σωσίβιο και μπρατσάκια μού θύμισε μια ιστορία που εκτυλίχθηκε πριν από 28 χρόνια στη Βαρκελώνη…

Στις 25 Σεπτεμβρίου του 1996, στο πλαίσιο της δεύτερης αγωνιστικής των ομίλων του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε την Μπαρτσελόνα, που τον περίμενε κιόλας με άγριες διαθέσεις φιλοδοξώντας να πάρει το αίμα της πίσω για την ήττα στον προ πέντε μηνών τελικό στο Παρίσι…

Το σοκ με τον Νικόλα, ο Σάλεϊ και ο Μάλκοβιτς

Έναν μήνα νωρίτερα στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων τραυματίσθηκε σοβαρά ο Αργεντινός Μαρσέλο Νικόλα και οι πρωταθλητές Ευρώπης βγήκαν στην αγορά για να βρουν τον αντικαταστάτη τους, που έμελλε να είναι ο «πολύς» Τζον Σάλει!

Ο τότε τρις (1989, 1990, 1996) και μετέπειτα τετράκις (2000) πρωταθλητής του ΝΒΑ εμφανίσθηκε στη Βαρκελώνη χωρίς να έχει κάνει ούτε μία προπόνηση και -εάν δεν κάνω λάθος- ταξίδεψε κιόλας μόνος του.

Παρ’ όλα αυτά ο (σκληρός, άτεγκτος και στυγνός λάτρης της πειθαρχίας και των κανόνων) Μπόζινταρ Μάλκοβιτς τον χρησιμοποίησε επί 12 λεπτά στα οποία ο Σάλεϊ «έγραψε» πέντε πόντους (1/3δ., 3.4β.), τρία ριμπάουντ, δυο λάθη και πέντε φάουλ!

Η οργή του Γιαννακόπουλου

Δεν αποκλείεται να τον έβαλε να παίξει, μολονότι ήταν απροπόνητος και… κουτούλαγε, για να τον εκθέσει, μάλιστα σε εκείνο το ματς χρησιμοποίησε μόνο οκτώ παίκτες και είδε τους Πράσινους να γνωρίζουν την αναπόφευκτη ήττα με 77-58.

Μετέδιδα τον αγώνα στο StarChannel και σχολίασα με έκπληξη και με αρνητικό ύφος την επιλογή του Μπόζα, με αποτέλεσμα να θυμώσει ο αείμνηστος Παύλος Γιαννακόπουλος, ο οποίος παρακολουθούσε τον αγώνα από το σπίτι του και την άλλη ημέρα έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας στον γενικό διευθυντή του καναλιού Κώστα Γιαννίκο!

Ο Σάλεϊ δεν μακροημέρευσε στον Παναθηναϊκό με τον οποίο αγωνίσθηκε σε τέσσερα ματς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με μέσο όρο 11.3 πόντους, 6.5 ριμπάουντ και 1.8 ασίστ.

Το Learjet και το ελικόπτερο

Έναν μήνα μετά το απότομο και βίαιο ντεμπούτο του, στις 22 Οκτωβρίου του 1996, ταξίδεψε στην Ουάσιγκτον για να παραστεί στην καθιερωμένη υποδοχή των εκάστοτε πρωταθλητών του ΝΒΑ από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ στον Λευκό Οίκο και για να συζητήσει σχετικά με ένα talkshow που θα προβαλλόταν από τη Disney.

Σε ένα déjà vu της κόντρας του με τον Ντομινίκ Γουίλκινς την προηγούμενη σεζόν, ο Μάλκοβιτς τού έδωσε με βαριά καρδιά άδεια, αλλά ο Αμερικανός σέντερ την παραβίασε με αποτέλεσμα να εκτυλιχθεί μια παρωδία!

Ο Σάλεϊ επέστρεφε μέσω Παρισιού και ήθελε να προλάβει τον αγώνα Κυπέλλου των Πράσινων με τον ΠΑΟΚ, αλλά η πτήση από το Ορλί στο Ελληνικό καθυστέρησε με αποτέλεσμα να νοικιάσει επί τόπου ένα Learjet πληρώνοντας 20.000 δολάρια!

Με το που έφτασε και για να αποφύγει την κυκλοφοριακή κίνηση για να ανέβει στο Μαρούσι επιβιβάσθηκε σε ένα… ελικόπτερο που επίσης είχε φροντίσει να νοικιάσει, προσγειώθηκε στο ΟΑΚΑ λίγα λεπτά πριν από την έναρξη του αγώνα, εμφανίσθηκε σεινάμενος κουνάμενος στο γήπεδο και ντύθηκε για να παίξει.

Το ξεροστάλιασμα και το ιστορικό δαχτυλίδι

Πριτς που θα έπαιζε: ο Μάλκοβιτς δεν υπολόγισε τον κόπο και τα έξοδα, τον άφησε να ξεροσταλιάζει στην εξέδρα και δυο ημέρες αργότερα χώρισαν οριστικώς και αμετακλήτως τα τσανάκια τους.

Μετά από τρία χρόνια, τη σεζόν 1996-2000, ο Σάλεϊ επέστρεψε στη δράση και μάλιστα ανέβηκε στο θρόνο του ΝΒΑ με τους Λέικερς, κομπορρημονώντας - και όχι αδίκως- ότι «είμαι ο μόνος παίκτης που κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα, με τρεις διαφορετικές ομάδες, σε τρεις διαφορετικές δεκαετίες και σε δυο διαφορετικές χιλιετίες»!