Mαζεμένες πέσανε οι επέτειοι που περιτυλίγουν τον σημερινό ημιτελικό ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την Εφές (19:00, Novasports Prime και LIVE από το SPORT24) και μένει να φανεί ποια θα ταιριάξει στην περίσταση…

Σήμερα λοιπόν οι Τούρκοι γιορτάζουν την ημέρα της νεολαίας και του αθλητισμού και ασφαλώς οι Πειραιώτες θέλουν να τους τη βγάλουν ξινή!

Ένα το κρατούμενο…

Το δεύτερο έχει να κάνει με το ποια ομάδα θα βαδίσει στα χνάρια του Φεντερίκο Φελίνι, ο οποίος σαν σήμερα πήρε στα χέρια του το βραβείο του Χρυσού Φοίνικα στο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών για την ταινία "DolceVita".

Γλυκιά ζωή, αυτή είναι η πρόκληση της βραδιάς…

Το τριφύλλι και οι Μπακς

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά απόψε, ειδικά για την περίπτωση, οι Πειραιώτες ευχαρίστως θα φόραγαν μια πράσινη φανέλα με το τριφύλλι!

Δεν εννοώ αυτή του Παναθηναϊκού, αλλά εκείνη των Σέλτικς, καθόσον κι ελόγου τους στοχεύουν σε αυτό που κατάφεραν οι Βοστωνέζοι τις προάλλες…

Απέναντι τους βρίσκονται οι reigningchampions κατά πως λένε και οι γραμματιζούμενοι: οι βασιλεύοντες πρωταθλητές, που ασφαλώς ο Ολυμπιακός θέλει να τους κάνει σαν τους… Μπακς!

Πάει να πει, να τους εκθρονίσει και από βασιλεύοντες να τους καταστήσει έκπτωτους, τέως και σε κάθε περίπτωση απερχόμενους!

Η ζαριά και η προπαγάνδα

Οι αγώνες στα FinalFour είναι σαν μια ζαριά στο κουμάρι: τη ρίχνεις και ό,τι σου κάτσει!

Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι όλα αποτελούν συνάρτηση της τύχης και των συγκυριών, τουναντίον η στρατηγική προετοιμασία των ομάδων και όλα τα παρελκόμενα αυτής αποτελούν την εκ των ων ουκ άνευ συνθήκη...

Όσο ο Εργκίν Αταμάν επιμένει, επαναλαμβάνει και βροντοφωνάζει ακόμη και από του βήματος της επίσημης συνέντευξης Τύπου ότι η Εφές θα πετύχει το repeat, τόσο αυτή η προπαγάνδα πεισμώνει, ιντριγκάρει και προσφέρει ένα επί πλέον κίνητρο στον Ολυμπιακό.

Ακόμη κι αν θεωρείται αουτσάιντερ, ο Ολυμπιακός θα πουλήσει ακριβά το τομάρι του, αρκεί βεβαίως να μεριμνήσει ώστε να καμουφλάρει κάποιες αδυναμίες του και συνάμα να σημαδέψει εκείνες που έχει η Εφές.

Τα τέσσερα σημεία αιχμής

Ανάμεσα σε αυτά τα κομβικά σημεία της τακτικής ξεχωρίζουν τέσσερα…

• Το πώς οι Ερυθρόλευκοι θα αντιμετωπίσουν τα παιχνίδια απομόνωσης των Τούρκων δεδομένου ότι η δική τους άμυνα στα iso δεν λειτούργησε πολύ καλά στη δραματική και επική σειρά με τη Μονακό, με αντιπάλους τον Μάικ Τζέιμς και τον Ντουέιν Μπέικον.

• Το πώς ο ίδιος ο Ολυμπιακός θα κτυπήσει στην επίθεση μέσα στο βαμμένο, καθόσον η Εφές δεν διακρίνεται ιδιαιτέρως για την (αμυντική) αντίδραση της στο insidegame.

• Οι επιδόσεις των παικτών και των δυο ομάδων στα spotup σουτ, με τον Ολυμπιακό να περιμένει να δρέψει καρπούς σε αυτό τον τομέα που αποτελεί βαρόμετρο από τον Σάσα Βεζένκοβ, τον Σακίλ ΜακΚίσικ και τον Κώστα Παπανικολάου.

• Το εάν και κατά πόσον θα καταφέρει ο Χασάν Μάρτιν να καλύψει τον Κώστα Σλούκα, στα διαστήματα που θα παίζουν μαζί και στα οποία οι Τούρκοι θα σημαδέψουν τον Σαλονικιό γκαρντ (όπως επί παραδείγματι το έπραξαν οι Μάβερικς στη σειρά με τους Σανς με στόχο τον Κρις Πολ) τόσο στο pickn’ roll, όσο και στα παιχνίδια απομόνωσης.

Ο κομβικός ρόλος του Ντόρσεϊ

Ποιος παίκτης μπορεί να κάνει τη διαφορά και σε κάθε περίπτωση η απόδοση του θα αποβεί καταλυτική στα δρώμενα του ημιτελικού;

Όχι από αισθητήριο ή μαντεψιά, αλλά λόγω των αναγκών και των συνθηκών του αγώνα, ο κλήρος πέφτει στον Τάιλερ Ντόρσεϊ.

Γιατί διαλέγω τον Ελληνοαμερικανό γκαρντ; Όχι επειδή τάχα χρωστάει (σε σχέση με τους ομόλογους τους στην περιφέρει, βλέπε Σλούκας και Γουόκαπ) ένα μεγάλο ματς, αλλά επειδή το απαιτούν οι συνθήκες του συγκεκριμένου ματς.

Ο κομβικός ρόλος του Ντόρσεϊ στη λειτουργία του Ολυμπιακού θα βαρύνει έτι περαιτέρω στις φάσεις στις οποίες θα βρεθεί ενώπιος ενωπίω με τον Ροντρίγκ Μπομπουά που διαθέτει μεγάλα χέρια και είναι μανούλα στο να χαλάει το ενδιάμεσο (inbetween) παιχνίδι του εκάστοτε αντιπάλου του.

Το παρελθόν στο Βελιγράδι και τα Κύθηρα του 2018

Πριν από τέσσερα χρόνια ο Ολυμπιακός, σε πείσμα του πλεονεκτήματος έδρας, αποκλείσθηκε από τη Ζαλγκίρις και το Βελιγράδι (δεν) έγινε σαν τα Κύθηρα που -όπως λέει και το τραγούδι το οποίο πρωτοείπε ο Δημήτρης Μητροπάνος- «ποτέ δεν θα τα βρούμε»!

Βάζω επίτηδες εντός παρενθέσεως το αρνητικό μόριο, διότι ο Ολυμπιακός δεν βρήκε τότε το Βελιγράδι, αλλά το βρίσκει τώρα και σημαδεύει τον μεγαλεπήβολο στόχο του σε μια πόλη που ενώ του είναι εξ ορισμού φιλική, εν τούτοις δεν αποδεικνύεται κιόλας πολύ φίλια!

Το οξύμωρο σχήμα έχει την εξήγηση του διότι σε 13 αγώνες της Euroleague που έχει παίξει εδώ (με αντιπάλους τον αδελφοποιτό Ερυθρό Αστέρα και την Παρτίζαν) μετρά έξι νίκες και επτά ήττες.

Μετά από ένα ιστορικό Τουρνουά που διοργανώθηκε εδώ προς τιμήν του Ράντομιρ Σάπερ το καλοκαίρι του 1995 (με τη συμμετοχή του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, της Παρτίζαν και του Ερυθρού Αστέρα!) οι Πειραιώτες επέστρεψαν για τον πρώτο επίσημο αγώνα τους στις 6 Μαρτίου του 1997, στο πλαίσιο των playoffs του τότε αποκαλούμενου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Η ραψωδία του Νάκιτς και οι… κατουρημένες ποδιές

Εκείνο το βράδυ πέρασαν από τη HalaPionir νικώντας την Παρτίζαν με 81-71 προεξάρχοντος του (γεννημένου στο Σίμπενικ της Κροατίας) Φράνκο Νάκιτς, ο οποίος σε μια σαγηνευτική careernight σκόραρε 27 πόντους με 9/10 δίποντα, 1/3 τρίποντα και 6/7 βολές!

Η Παρτίζαν απάντησε αλώνοντας το ΣΕΦ στις 11 Μαρτίου με 61-60, αλλά μετά από 48 ώρες κι αφού ο ταξιδιωτικός πράκτωρ Γιώργος Κοκοβίνος φίλησε κατουρημένες ποδιές για να κλείσει- με τη μεσολάβηση και του Ντούντα- ένα τσάρτερ της JAT, o Ολυμπιακός πέτυχε ένα δεύτερο break στο Βελιγράδι με 74-69 και προκρίθηκε στον Β’ γύρο των playoffs.

Στη φάση των 8 πέτυχε το sweep επί του Παναθηναϊκού και προκρίθηκε στο FinalFour όπου στέφθηκε Ρωμαίους αυτοκράτωρ!

Μετά από ένα τέταρτο του αιώνα -κι ενώ ενθάδε κείται ο προπονητής που τον οδήγησε δυο φορές στο θρόνο- ο Ολυμπιακός επιστρέφει στο Βελιγράδι για να πάρει όχι μια πρόκριση, αλλά μια λαμπυρίζουσα κούπα!