Έχω μια μανία με τις επετείους και χθες (8/6) μού έκατσαν πάλι άλλες τρεις συν μία που κόλλαγαν γάντι στην περίσταση του δεύτερου τελικού και την νίκη του Παναθηναϊκού...

Στις 8 Ιουνίου του 632 μετά Χριστόν πέθανε στη Μεδίνα ο προφήτης του Ισλάμ, Μωάμεθ, αλλά στο ΟΑΚΑ και οι δυο φιναλίστ αρνιόντουσαν πεισματικά να τα κακαρώσουν.

Εντέλει στο πεδίο της μάχης έπεσε ο Ολυμπιακός, περίπου όπως είχε υποκύψει ο Παναθηναϊκός το βράδυ της περασμένης Κυριακής και μένει να φανεί στο τέλος αυτήςτης ούτως ή άλλως ζωντανής σειράς ποιος θα αποδειχθεί εφτάψυχος και ποιος θα δει τα ραδίκια ανάποδα!

Η χαριστική βολή του Πονίτκα και ο ΜακΚίσικ που δεν έγινε Πέτζα!

Στις 8 Ιουνίου του 1903 γεννήθηκε η μεγάλη Γαλλίδα συγγραφέας (και παρεμπιπτόντως φιλολογική «Μούσα» του Μπόγκνταν Τάνιεβιτς) Μαργκερίτ Γιουρσενάρ μια νουβέλα της οποίας τιτλοφορεί και τον δραματικό επίλογο της χθεσινής αναμέτρησης...

«Η χαριστική βολή», απλώς ο ήρωας δεν λεγόταν Αλέξης, όπως στο μυθιστόρημα, αλλά Ματθαίος (Πονίτκα)!

Θα μπορούσε στα ύστερα του ματς αυτός ο ήρωας να αλλάξει όνομα και να λέγεται Σακίλ ΜακΚίσικ, αλλά ο Αμερικανός γκαρντ δεν έγινε... Στογιάκοβιτς (Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 55-58 ΣΕΦ 6 Μαΐου 1998), για να ρίξει τη χαριστική βολή σε μια επίθεση στην οποία, όπως τότε ο Πέτζα, κράτησε την μπάλα επί 16 δευτερόλεπτα, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να σκοράρει...

Ο Όμηρος του Μπιανκίνι και η.. Πόπη

Στις 8 Ιουνίου του 1987, την ημέρα του ρεπό πριν από τον προημιτελικό του EuroBasket (Ελλάδα-Ιταλία 90-78), ο Βαλέριο Μπιανκίνι ευχόταν «να μείνει ο... Ομηρος έξω από το γήπεδο», αλλά χθες στο ΟΑΚΑ φιλοξενήθηκε ένα συνέδριο ποιητών, δραματουργών και τραγωδών!

Και ποια ημέρα συνέβησαν όλα αυτά, διάβολε;

Την ημέρα της γιορτής της Αγίας Καλλιόπης, κοινώς στο ΟΑΚΑ έγινε... της Πόπης!!!

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, σε αντίθεση με το περυσινό sweep, η τρέχουσα σειρά των τελικών επιμηκύνεται τουλάχιστον στα τέσσερα ματς και ό,τι ήθελε προκύψει...

Χθες, όταν αποτυπωνόταν στον πίνακα το 67-65 αμφότεροι εξασφάλιζαν κάτι: ο μεν Παναθηναϊκός την επιστροφή στο σπίτι του για τον τέταρτο τελικό, ο δε Ολυμπιακός την πρόκληση να επαναλάβει την ιστορία του 2016 και να στεφθεί πρωταθλητής στο ΟΑΚΑ!

Το τρίποντο του Σπανούλη και το... τσάμπα ζέσταμα!

Τότε, στον τέταρτο τελικό, μετά το break του Παναθηναϊκούς το Game 1, είχε ρίξει τη χαριστική βολή ο Βασίλης Σπανούλης, χθες τη βάρεσε ως ασυνήθης ύποπτος ο Πονίτκα για να ακολουθήσουν τα άσφαιρα πυρά του ΜακΚίσικ.

Πήγε κιόλας χαράμι η πρεμούρα του Αμερικανού γκαρντ ο οποίος εμφανίσθηκε για το ατομικό ζέσταμα του στον αγωνιστικό χώρο στις 19:00 και έκανε σουτ κάτω από το καλάθι.

Κάτω από το απέναντι καλάθι, όχι κάτω από αυτό το οποίο σούταρε στην εκπνοή, αλλά είδε την μπάλα να μην του κάνει το χατίρι....

Όντως ο Πονίτκα υπήρξε ένας ασυνήθης και πάντως μη αναμενόμενος ήρωας, όχι για κανέναν άλλο λόγο, παρά μόνο επειδή το τρίποντο αφενός δεν έχει την τιμητική του στο ρεπερτόριο του και αφετέρου δεν ήταν κιόλας χρειαζούμενο!

Το déjàvu του Γιουλ και η πολωνική σονάτα

Εκείνη τη στιγμή, μετά το τρίποντο του Παπανικολάου, το λάθος του Λι και το κακό τελείωμα του Λαρεντζάκη, το σκορ ήταν 64-65 και ο Παναθηναϊκός είχε ανάγκη από ένα δίποντο ή από ένα φάουλ για να εκτελέσει βολές ...

Ο Πολωνός πήρε μια μεγάλη απόφαση με όσο ρίσκο ενείχε αυτή, έκανε το stepback, εξαπέλυσε τον μύδρο του μπροστά στα σηκωμένα χέρια του Μουστάφα Φαλ και στο επόμενο κλικ έγινε... Γιουλ στη θέση του Γιουλ!

Μιας και το ΄φερε η κουβέντα στα τρίποντα του Πολωνού γκαρντ, στην εφετινή EuroLeague «έγραψε» 16/43, το συνολικό νούμερο που εμφανίζει στην καριέρα του στα Κύπελλα Ευρώπης είναι 114/342, ενώ στην κανονική περίοδο της Basket League έβαλε 14/32 και στα playoffs έχει μέχρι στιγμής 5/20.

Το θέμα δεν είναι ότι δεν σουτάρει καλά από τα 6μ.75, αλλά ότι δεν σουτάρει συχνά!

Χθες τόλμησε να μπουμπουνίσει το τρίποντο που έγινε η δική του πολωνική σονάτα ώστε να φανεί αντάξιος του συμπολίτη του (από το Οστροβ Βιλεκοπόλσκι) Κρίστοφ Κομέντα....

Είναι αυτός που έγραψε τη μουσική σε ένα θρίλερ του Ρομάν Πολάνσκι του οποίου ο τίτλος επίσης κολλάει γάντι στην περίσταση...

«Μαχαίρι στο νερό»!

Έχει τη σημασία του το νερό, διότι χθες γιορταζόταν, λέει, η παγκόσμια ημέρα των ωκεανών, στους οποίους άλλοι πλέουν ασφαλώς, άλλοι ναυαγούν και διασώζονται και άλλοι ναυαγούν και δεν ανελκύονται ποτέ!

Ο Μπαρτζώκας βάφτισε το κρέας ψάρι!

Όντως το τρίποντο του Πονίτκα έγινε το μαχαίρι με το οποίο ο Παναθηναϊκός φόνευσε τον λειψό Ολυμπιακό, που επί πολλή ώρα (λόγω του αποκλεισμού του Κάναν, της απουσίας του Σλούκα και μετά την αποβολή του Γουόκαπ και την ολιγόλεπτη παρουσία του Λούντζη) αντέβη τους κανόνες του μπάσκετ...

Το εννοώ αυτό διότι ο Μπαρτζώκας υιοθετώντας τη λογική των καλόγερων, οι οποίοι την εποχή του Μεσαίωνα, βάφτιζαν το κρέας ψάρι, εκών άκων έχρισε πόιντ γκαρντ τον Λαρεντζάκη και τον ΜακΚίσικ, που συνεπικουρούμενοι από τον do-it-all και βιονικό (καθόσον έμεινε στον πάγκο μονάχα για είκοσι δευτερόλεπτα) Παπανικολάου προσπάθησαν να καλύψουν τα κενά στη δημιουργία και στην οργάνωση του παιχνιδιού και στο κατέβασμα της μπάλας...

Η φασαρία για το... ΕΣΥ η προβοκάτσια και τα βουντού!

Η εγχείριση έδειχνε να πετυχαίνει, αλλά εντέλει ο ασθενής δεν μπόρεσε να τη σκαπουλάρει, άλλωστε με τόση φασαρία που γίνεται τις τελευταίες ημέρες απανταχού της χώρας μας για το Εθνικό Σύστημα Υγείας, λογικό είναι να σκάνε τα απόνερα της και στην μπασκετική κουβέντα!

Του Ολυμπιακού του έτυχαν πολλά στη διάρκεια του ματς, ούτε μουντζωμένος να ήταν, ούτε βουντού να τού είχαν κάνει!

Σαν να μην έφτανε η δεδομένη απουσία του Σλούκα, έχασε τον μέχρι εκείνη τη στιγμή καλύτερο παίκτη του (Γουόκαπ) ο οποίος -όπως και την Κυριακή - ανταποκρινόταν με επιτυχία στην προβοκάτσια των αλλεπάλληλων πράσινων under στην άμυνα και μετά από λίγη ώρα είδε και τον πρώτο σκόρερ του και MVP της EuroLeague (Βεζένκοβ) να αποχωρεί υποβασταζόμενος και να διακομίζεται στο νοσοκομείο!

Ε, διάβολε, τι άλλο να κάνει, σπαθιά να καταπιεί;

Η σωτηρία της πράσινης ψυχής

Στην αντίπερα όχθη, οι οικοδεσπότες έπαιζαν υπέρ πίστεως και πατρίδος, υπέρ βωμών και εστιών, υπέρ των επόμενων συμβολαίων τους (όπου κι αν υπογραφτούν αυτά), υπέρ της υστεροφημίας τους, υπέρ σωτηρίας της ψυχής τους και δεν συμμαζεύεται...

Όπως έλεγα και χθες στη GameNight του Sport24, δεν ανήκω στην κατηγορία εκείνων οι οποίοι βάζουν συχνά στο τραπέζι στην κουβέντα για το ποια ομάδα τάχα θέλει περισσότερο μια νίκη...

Δεν το πράττω ούτε τώρα: και οι δυο ομάδες είχαν την ίδια θέληση και ισομεγέθες κίνητρο, η κάθε μια για τουςίδιους και για κάποιους ξεχωριστούς λόγους: ο μεν Παναθηναϊκός για να σώσει την παρτίδα, ο δε Ολυμπιακός για να την κερδίσει την Κυριακή.

Το τέλος των σερί και των ρεκόρ

Το αριστοτεχνικό τρίποντο του Πονίτκα και το κακοφτιαγμένο έσχατο σουτ του ΜακΚίσικ έβαλαν τέλος σε μια σειρά από μεγάλα σερί του Ολυμπιακού: το 14-0 (σε διάστημα 18 μηνών) επί του Παναθηναϊκού, το 7-0 στην τρέχουσα σεζόν στα ντέρμπι αιωνίων, το 59-0 σε όλεςτις εγχώριες διοργανώσεις, το 51-0 στην Basket League και το 27-0 μακριά από το Νέο Φάληρο...

Στον αντίποδα οι Πράσινοι ξανάριξαν τους Κόκκινους στο κανναβάτσο του ΟΑΚΑ για πρώτη φορά μετά τις 6 Δεκεμβρίου του 2019, όταν είχαν επιβληθεί στην παράταση χάρη στο κρεσέντο του Ταϊρίς Ράις, ο οποίος σε μια careernight είχε σκοράρει 41 πόντους.

Τα ρεκόρ και τα σερί, ωστόσο, δημιουργούνται, εκτυλίσσονται και μεγαλώνουν για να υποπίπτουν στη νομοτέλεια που τα θέλει να διακόπτονται, να τερματίζονται και να μένουν στο ράφι της Ιστορίας.

Το κώνειο, το νέκταρ και η Νέμεσις

Σε αυτό τον... σκυλοκαυγά, που –ανεξαρτήτως της τακτικής του Σερέλη και του Μπαρτζώκα-εμπεριείχε μπόλικα στοιχεία από hero ball, Παναθηναϊκός αναδείχθηκε νικητής in extremis και εδέησε να νιώσει στο στόμα του τη γλύκα του νέκταρος και όχι την πικρίλα του κωνείου!

Στη διανομή των ρόλων της δραματικής ταινίας, η σκηνοθέτρια μοίρα επιφύλασσε στον Πονίτκα εκείνον του ανθρώπου της (προ)τελευταίας στιγμής και του ήρωα, σε αντίθεση με την... κακοτροπιά που είχε επιδείξει στα προηγούμενα ματς της σεζόν προς τον Ντουέιν Μπέικον και τον Πάρις Λι.

Στην ακροτελεύτια φάση του κυριακάτικου Game 1, μετά τις 4/4 βολές του Σλούκα, ο Παπανικολάου πρόλαβε να ταπώσει τον Λι...

Χθες ο Φαλ δεν πρόλαβε να αναχαιτίσει τον Πονίτκα και σε αυτή η φάση επέπρωτο να αποτυπώσει την πράσινη Νέμεση!

Η πολυτέλεια του αυτονόητου

Ντέρμπι ήταν, λοιπόν, έγινε, πάει, πέρασε, αφήνοντας ωστόσο ξεχωριστές στιγμές, δυνατές εικόνες και έντονες συγκινήσεις, με αποκορύφωμα τη σκηνή με τον Μποχωρίδη και τον Βεζένκοβ.

Οι Κινέζοι λένε πως μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, αλλά αυτή (σε συνδυασμό με τα πολλά χειροκροτήματα που λειτούργησαν ως θλιβερό ηχητικό εφέ στην αποχώρηση του τραυματία Σάσα) θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στον σκληρό δίσκο του χρονικού...

Τι να κάνουμε, στην Ελλάδα το αυτονόητο κατάντησε να λογίζεται ως πολυτέλεια, χώρια που μετά από πολύ καιρό εκτυλίσσεται και ένας χαρτοπόλεμος ανακοινώσεων ένθεν και ένθεν...

Η βροντή του Μοχάμεντ Αλι και το ουρλιαχτό του Σερέλη

Με το που ακούσθηκε η κόρνα της λήξης, αποτυπώθηκε άλλη μια σκηνή που εικονογραφεί και αποτυπώνει τη σημασία της νίκης του Παναθηναϊκού και δεν είναι άλλη από την θριαμβευτική κραυγή του Χρήστου Σερέλη.

Απλώς κραυγή;

Επιεικής είναι ο όρος, πρόκειται για αληθινό ουρλιαχτό, στο οποίο ο προπονητής του Παναθηναϊκού.. ξερνάει (SIC) το άγχος, την πίεση, τη φόρτιση και συνάμα την ανακούφιση και τη λύτρωση του(ς).

Σε αυτή τη σκηνή που εκφράζει ανακούφιση και εκπλήρωση απωθημένων, ο Σερέλης παρουσιάζει τη δική του εκδοχή στο «Rumble in the Jungle» του Μοχάμεντ Αλι!

Ταιριάζει αυτή η αντιπαραβολή διότι στις 30 Οκτωβρίου του 1974 στην Κινσάσα του Ζαϊρ, στο θεωρούμενο ως μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός του 20ού αιώνα, ο Μοχάμεντ Αλι έριξε στο κανναβάτσο με νοκ άουτ στον όγδοο γύρο τον Τζορτζ Φόρμαν ο οποίος ήταν το φαβορί και του άρπαξε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή.

Αυτή η μάχη έμεινε στην ιστορία με την κωδική ονομασία «Rumble in the jungle», τουτέστιν «Βροντή μέσα στη ζούγκλα»!

Αντιστοίχως χθες ο Παναθηναϊκός αξιώθηκε να ρίξει στο κανναβάτσο τον Ολυμπιακό που ήταν το φαβορί, επίσης στον όγδοο γύρο του εφετινού νταλαβεριού τους.

Το σημάδεμα του Πίτερς και το λάθος του Παπαγιάννη

Δεν ξέρω πόσο μοιάζουν η περιβόητη τακτική του «Rope-a-dope» που χρησιμοποίησε τότε ο Αλι με τη στρατηγική του Σερέλη στην τελευταία-και όπως αποδείχθηκε-καθοριστική κατοχή της ομάδας του...

Το σίγουρο είναι ότι οι Πράσινοι κτύπησαν στο ψαχνό σε μια φάση στην οποία διορθώθηκε κιόλας ένα λάθος: όχι της άμυνας του Ολυμπιακού, αλλά του... Παπαγιάννη!

Ο Σερέλης δεν είχε δώσει συγκεκριμένη οδηγία για το πώς θα εξελισσόταν αυτή η επίθεση, ούτε βεβαίως ζήτησε τρίποντο ή δίποντο ή διείσδυση ή οτιδήποτε, αλλά προφανώς το μεγαλύτερο σουτ του ντέρμπι απέναντι στην άμυνα με αλλαγές σε όλα τα σκριν του Ολυμπιακού θα το έπαιρνε ο Γκριγκόνις ή ο Πονίτκα...

Ουδέν κακόν αμιγές καλού

Στη ροή αυτήςτης επίθεσης ο Παναθηναϊκός σημάδεψε το switch με τον Πίτερς, το οποίο έγινε, αλλά στο καπάκι συνέβη εξαναγκαστικά και μια δεύτερη αλλαγή με το σκριν του Παπαγιάννη που άλλαξε τον σχεδιασμό.

Ο Παπαγιάννης άθελα του δυσχέρανε τη σχεδιασμένη εκτέλεση με τον παίκτη που μάρκαρε ο Πίτερς και αναγκαστικά οι Πράσινοι επιτέθηκαν με τον Πονίτκα απέναντι στον Φαλ, ο οποίος ξαναείδε δίκην déjà vu τον επίλογο του τελικού στο Κάουνας...

Εντέλει το να βγει στην αλλαγή ένας ψηλός πάνω σε έναν σουτέρ δεν είναι και πολύ κακή εξέλιξη, μάλιστα πολλοί πιστεύουν ότι αυτό βοηθά τον εκάστοτε εκτελεστή να σημαδέψει καλύτερα, δίνοντας στην τροχιά της μπάλας την κατάλληλη καμπύλη, ωστόσο όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.

Η νίκη του προπονητή

Εκ του αποτελέσματος κρίνονται και όλοι, παίκτες και κυρίως προπονητές...

Εάν ο Ολυμπιακός άλωνε το ΟΑΚΑ, ήμουν έτοιμος να γράψω ότι (θα) επρόκειτο για τη νίκη του προπονητή, επειδή (θα) είχε νικήσει θεούς και δαίμονες, υποδυόμενος τον αλχημιστή!

Εντέλει επικράτησε ο Παναθηναϊκός και πιστεύω ότι παρομοίως πρόκειται για μια νίκη του (άλλου) προπονητή...

Σε ένα περιβάλλον που εδώ και καιρό έχουν την τιμητική τους τα σενάρια, οι ζυμώσεις και οι διεργασίες της επόμενης ημέρας και σε μια ομάδα για την οποία καταστρώνει ήδη τα σχέδια του ο Αταμάν, ο Σερέλης ξέρει από την πρώτη στιγμή ότι κολυμπάει στα βαθιά...

Για να κάνω πιο ζουμερή και πιπεράτη αυτή την υπόθεση, χθες ο Λαυριώτης πολίτικός μηχανικός έφτιαξε μια γέφυρα που ενώνει το Αιγαίο πέλαγος με τον Βόσπορο!

Η αλληγορία έχει το υπόβαθρο της, διότι στις 21 του περασμένου Φεβρουαρίου, όταν ο Σερέλης διαδέχθηκε τον Ράντονιτς, δεν υπέγραψε ένα συμβόλαιο-ξεπέτα μέχρι το τέλος της σεζόν, ίσα ίσα για να εκπληρώσει το όποιο απωθημένο του να καθίσει στον πάγκο μιας μεγάλης ομάδας και να κοουτσάρει στην Ευρωλίγκα...

Το ραβασάκι στον Αταμάν

Τότε είχα επισημάνει πως η απασχόληση του δεν θα είναι one-off όπως πέρυσι, αλλά μακράς πνοής, καθόσον υπέγραψε ένα συμβόλαιο για δυόμισι σεζόν, όπερ σημαίνει ότι θα κατσικωθεί και στο σβέρκο του μεγαλοσχήμονος διαδόχου του, όποιος κι αν είναι αυτός.

Προϊόντος του χρόνου η πράσινη μπίλια έκατσε στον Αταμάν και χθες ο Σερέλης (ο οποίος πάντως δεν έχει συναντηθεί, ούτε επικοινωνήσει με τον προπονητή της Εφές) του έστειλε ένα ραβασάκι με τις συστάσεις του...

Τι γράφει σε αυτό το σημείωμα;

«Καλώς να ορίσεις, είμαι αυτός που μεριάζει για να διαβείς, έχοντας νικήσει τον Ολυμπιακό»!

Θα τον έχει νικήσει τουλάχιστον μια φορά και επιφυλάσσεται για το υπόλοιπο γαϊτανάκι των τελικών, όπως βεβαίως και ο ομόλογος του και υπερασπιζόμενος τα σκήπτρα του, Μπαρτζώκας...