Για να πω την αμαρτία μέσα στην υπερχειλίζουσα αισιοδοξία μου και στον… άκρατο πατριωτισμό μου πίστευα ότι η Ρεάλ θα έφευγε με δυο ήττες από την Αθήνα για να γυρίσει στη Μαδρίτη, αλλά πιάστηκα… Κώτσος!

Αντί για δυο ήττες οι λεγάμενοι θα εκτελωνίσουν στην πατρίδα τους δυο εμφατικές νίκες και θα συνεχίσουν την προέλαση τους που μέχρι στιγμής τους έχει προσπορίσει 15 νίκες σε 27 αγώνες, χώρια εκείνη την οποία κατήγαγαν στην preseason επί των Ντάλας Μάβερικς!

Χθες το βράδυ στο ΟΑΚΑ, την ώρα που -ο MVP της αναμέτρησης- Μάριο Χεζόνια αποθεωνόταν από τον κόσμο και ανταπέδιδε βάζοντας το χέρι του στο μέρος της πολλάκις δεδηλωμένης και εκτεθειμένης δεδηλωμένης πράσινης καρδιάς του, ο Εργκίν Αταμάν λογάριαζε τη λυπητερή του Παναθηναϊκού που δεν είναι κιόλας μονή, αλλά πολλαπλή…

Η προσωρινή ευμάρεια και η σταθερή… αστάθεια

Το εννοώ αυτό διότι οι Πράσινοι μετά την πρόσκαιρη ευμάρεια που τους προσέδωσαν οι τέσσερις διαδοχικές νίκες, υπέστησαν τρεις απανωτές ήττες, με ό,τι αυτές συνεπάγονται στη διαδικασία βελτίωσης και σταθεροποίησης τους…

Αυτό είναι όντως το πρόβλημα των εξάκις πρωταθλητών Ευρώπης: μετά από 13 ματς κι ενώ υποχώρησαν στο 6-7, τα ζητούμενα είναι περισσότερα από τα δεδομένα και οι σταθερές εξακολουθούν να τρεμοπαίζουν…

Όπως έλεγε και το 2011, όταν βρισκόταν στον πάγκο του Άρη, ο Ντέιβιντ Μπλατ, "συνεχίζουμε να είμαστε σταθερά ασταθείς"!

Αμ’ το άλλο; Δίκην déjà vu δεν έμαθαν και δεν παραδειγματίσθηκαν από το πάθημα τους στην Κωνσταντινούπολη, με αποτέλεσμα να ξαναπέσουν στα σκληρά, που μάλιστα ήσαν τα ίδια…

Τα ίδια κι απαράλλαχτα!

Τα ριμπάουντ και το ratio

Το έλλειμμα στα ριμπάουντ και το κάκιστο ratio, εννοώ, καθώς όπως συνέβη στο Sinan Erdem Dome απέναντι στην αποψιλωμένη Εφές, ομοίως και κόντρα στους ενδεκάκις εστεμμένους του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ο Παναθηναϊκός υστέρησε στις διεκδικήσεις της μπάλας κάτω από το καλάθι (28 έναντι 36) και συνάμα πέρασε με το ζόρι και μετά βίας τη βάση στην αναλογία των ασίστ (12) με τα λάθη (9).

Επιβεβαιώθηκε κιόλας η ικανότητα της Ρεάλ να ρίχνει τις επιδόσεις των εκάστοτε αντιπάλων της στη δημιουργία και να τους εξαναγκάζει σε ατομικές ενέργειες, οπότε οι 12 τελικές πάσες του Παναθηναϊκού μοιάζουν με ένα φυσιολογικό νούμερο στην προκειμένη περίπτωση.

Βεβαίως στην Κωνσταντινούπολη τόσο η μειονεξία του στα ριμπάουντ και δη η γενναιοδωρία του στο να χαρίζει δεύτερες επιθέσεις στην Εφές, όσο και το ratio κυμάνθηκαν σε χειρότερα επίπεδα, αλλά και στις δυο περιπτώσεις το πρόβλημα είναι… κραχτό!

Το case study του Ναν και ο κορσές του Κοζέρ

Η φλογοβόλα επιθετικότητα και η άγνοια κινδύνου του Κέντρικ Ναν, η άφοβη συμπεριφορά του οποίου απέναντι στο σκιάχτρο που λέγεται Εντι Ταβάρες συνιστά ένα case study, δημιούργησαν την εντύπωση ότι ο Παναθηναϊκός θα είχε σοβαρή τύχη να ρίξει στη Ρεάλ στο κανναβάτσο.

Ο πρώην παίκτης των Χιτ, των Λέικερς και των Γουίζαρντς πρόκανε να σκοράρει 20 πόντους στο πρώτο ημίχρονο, αλλά μετά ήρθαν οι μέλισσες!

Για την ακρίβεια εμφανίσθηκαν και μάλιστα αναπάντεχα οι γαλλικές μέλισσες στο πρόσωπο του Φαμπιάν Κοζέρ, ο οποίος δεν μάσησε, όταν επωμίσθηκε την επικίνδυνη αποστολή, έγινε ο στενός κορσές του Ναν και τον σταμάτησε, χωρίς μάλιστα να του πειραχτεί η κλασική χωρίστρα στα μαλλιά!

Με τον Αμερικανό γκαρντ να σιωπά στο σκοράρισμα και με τον Παναθηναϊκό να αντιπαραβάλλει 7/23 τρίποντα στα 13/26 της Ρεάλ, το σενάριο τούμπαρε και η δουλειά βρώμισε!

Η κονσόλα του PlayStation

Το αποτέλεσμα;

Ο Παναθηναϊκός που από το -9 (26-35) με αφετηρία τα δυο tomahawk καρφώματα του Ματίας Λεσόρ μέσα στην κυκλοφοριακή συμφόρηση , με χαμηλό σχήμα τριών γκαρντ (Βολντόσα, Ναν, Γκραντ) και με ένα επί μέρους σκορ 19-4 είχε βρεθεί στο +6 (45-30), αίφνης είδε τους φιλοξενούμενους να χάνονται από τα ραντάρ του.

Σε μια φαντασμαγορική παράσταση στην οποία η Ρεάλ κινούνταν λες και ήταν τηλεκατευθυνόμενη από μια κονσόλα του PlayStation, το έργο γύρισε τούμπα και τελείωσε πρόωρα: οι Μαδριλένοι απάντησαν με σκορ 31-7 και όταν προηγήθηκαν με διαφορά 18 πόντων (52-70) ήταν φανερό πως η σεμνή τελετή ελάμβανε πρόωρα τέλος και (θα) επιφύλασσε την 16η ήττα του Παναθηναϊκού στους τελευταίους 17 μεταξύ τους αγώνες!

Η τεχνητή νοημοσύνη της Ρεάλ

Αρχής γενομένης από το buzzer beater του Φακούντο Καμπάσο που βάρυνε και από ψυχολογικής πλευράς, καθόσον έδωσε το προβάδισμα στη Ρεάλ (45-46), οι Πράσινοι κατελήφθησαν εξαπίνης και δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν, αλλά ούτε καν να παρακολουθήσουν το κρεσέντο των αντιπάλων τους των οποίων η εικόνα παρέπεμπε ευθέως στη μανία της σύγχρονης εποχής.

Στην τεχνητή νοημοσύνη ντε!

Προϊούσης της τέταρτης περιόδου ο Παναθηναϊκός ροκάνισε κατά το ήμισυ τη διαφορά (63-72), αλλά, διάβολε, αυτή η κατά το μάλλον ή ήττον πυραυλοκίνητη Ρεάλ ακόμη και με τις απουσίες της (Ροντρίγκεθ, Γιαμπουσέλι) είναι πολύ καλή για να δώσει δικαιώματα, εκτός κι αν βάλει τα χεράκια της και βγάλει τα ματάκια της (βλέπε Καμπάσο στο ματς με τη Φενέρμπαχτσε).

Τι κρατά ο Παναθηναϊκός από αυτή τη δοκιμασία; Όχι και πολλά πράγματα, φοβάμαι…

Η υπογεννητικότητα των γκαρντ

Κρατά ως θετικά πρόσημα την αντίδραση του στο -9, τα δυο (από τα τρία) εκκωφαντικά καρφώματα του Λεσόρ για τα οποία εάν ζούσε ο συχωρεμένος ο Θανάσης Γιαννακόπουλος θα έλεγε πως "θα πέσουν και τα μάρμαρα" και την αφοβία του Ναν απέναντι στον Ταβάρες…

Δεν κρατά και θα πετούσε με προθυμία την αστοχία του στα τρίποντα, την υπογεννητικότητα του στις ασίστ, το άλυτο πρόβλημα στα ριμπάουντ, τη φάση αφασίας στην τρίτη περίοδο, τους 90 πόντους που "έφαγε" και τη σκιώδη παρουσία των συντρόφων του Ναν στην περιφερειακή γραμμή…

Αμ' αυτό το τελευταίο πάλι;

Ο άκεφος Κώστας Σλούκας παρήγαγε έξι πόντους και μία ασίστ, ο Λούκα Βιλντόσα (απέναντι στον συμπατριώτη και πρώην συμπαίκτη του στον Ερυθρό Αστέρα, Καμπάσο) τέσσερις πόντους, ο υπηρεσιακός σμολ φόργουορντ Μάριους Γκριγκόνις τρεις και ο πάντοτε παραγωγικός και φερέγγυος Τζέριαν Γκραντ πέντε πόντους, μία ασίστ και κανένα ριμπάουντ.

Τα σπαθιά του Ναν και η ρέμβη του Ταβάρες

Οι τέσσερις τους έβαλαν επτά στα 23 σουτ και ως εκ τούτου ο Ναν έμεινε σαν την καλαμιά στον κάμπο να αναρωτιέται κιόλας "τι άλλο να κάνω, σπαθιά να καταπιώ"!

Τα κατάπιε, είναι η αλήθεια, στο πρώτο ημίχρονο επιδιδόμενος μάλιστα σε… bullying απέναντι στον Εντι Ταβάρες, αλλά στο τέλος της ημέρας, όταν έσβησαν τα φώτα, ο σέντερ από το Πράσινο Ακρωτήρι ήταν εκείνος που ρέμβαζε με θέα την Ακρόπολη!