"To δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού" έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και αυτό σίγουρα το εμπέδωσαν χθες το βράδυ (21/11) ο Μιχάλης Λούντζης και ο Βασίλης Μουράτος…

Ξεχωρίζω αυτούς τους δυο παίκτες όχι διότι τους θεωρώ περισσότερο ενόχους για την χθεσινή (21/11) ήττα από την Μεγάλη Βρετανία, αλλά επειδή είναι οι μόνοι που είχαν βιώσει μια ίδια νίλα πριν από τέσσερα χρόνια στο Νιούκασλ…

Στις 5 Νοεμβρίου του 2021 η Εθνική ομάδα είχε προηγηθεί με 48-33 και εντέλει έφυγε από το λίκνο του Άλαν Σίρερ με την ουρά στα σκέλια, ηττώμενη με 78-69, αλλά εκείνη η ήττα δεν επέφερε κανένα κόστος.

Ο Παντελής και ο Παντελάκης!

Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου και η χθεσινή ήττα θα αποβεί αναίμακτη, πλην όμως «τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου»!

Αυτή τη φορά μάλιστα η ελληνική ομάδα προηγήθηκε με ακόμη μεγαλύτερη διαφορά (20-37), αλλά τζίφος!

Μαγάρισε η ίδια με την κατά το μάλλον ή ήττον εγκληματική αμέλεια της το προβάδισμα των 17 πόντων και την υπεροχή της, έγινε έρμαιο των διαθέσεων των Εγγλέζων κι εκεί που πήγε για μαλλί (σαν αυτό της περούκας που φόραγε ο Κώστας Βουτσάς στην ταινία «Γαμπρός απ’ το Λονδίνο»), βγήκε κουρεμένη και μάλιστα γουλί και με την ψιλή!

Αυτές οι δυο λέξεις (γουλί και ψιλή) κάνουν ρίμα, αλλά κάνουν επίσης μια ωμή και πικρή αλήθεια που η Εθνική τη… λούστηκε στο δεύτερο ημίχρονο όταν αίφνης και αδικαιολογήτως σταμάτησε να παίζει!

Το 46-17 και το χαμένο λέι απ

Σταμάτησε όντως, κήρυξη παύση εργασιών, «έφαγε» ένα επί μέρους σκορ 46-17, βρέθηκε από το +17 (27-30) στο -12 (66-54) και κατάντησε να κυνηγάει χίμαιρες που ενώ λέγεται ότι δεν πιάνονται, ελόγου της κόντεψε να τις αρπάξει από τα μαλλιά!

Ασφαλώς τα κάθε λογής «what if» δεν βγάζουν κανένα νόημα και από αυτό τον κανόνα δεν εξαιρείται ούτε και η εικασία για το τι θα συνέβαινε εάν κι εφόσον ο φλογισμένος στα ύστερα του ματς Βασίλης Τολιόπουλος μετά τα δυο διαδοχικά τρίποντα από τις 45 μοίρες και τους οκτώ απανωτούς πόντους έβαζε κι εκείνο το… αναθεματισμένο το λέι απ, επτά δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη.

Δεν το έβαλε όμως και έμελλε το 73-72 να γραφτεί με το τρίποντο που έβαλε στην εκπνοή ο Δημήτρης Μωραΐτης και δεν είχε αντίκρισμα…

Ο λόξιγκας του Καμπερίδη

Αμαρτήσαμε λοιπόν για δεύτερη φορά μέσα σε τέσσερα χρόνια και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο, τούτου δοθέντος χθες το βράδυ κάποιος μπορεί να έπαθε λόξυγκα στο… Κάουνας!

Τον (νυν ασίσταντ κόουτς του Παναθηναϊκού) Σάββα Καμπερίδη εννοώ, ο οποίος είχε αντικαταστήσει τον ασθενούντα και κρεβατωμένο Σωτήρη Μανωλόπουλο και δέχθηκε όλη τη λέζα για την ήττα της 25ης Νοεμβρίου του 2021, προσπαθώντας ο δόλιος ν’ αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας!

Δεν ξέρω εάν και ο Βασίλης Σπανούλης μπήκε σε αυτό το τριπάκι, αλλά φρόντισε να απλώσει ένα δίχτυ προστασίας μπροστά από τις παίκτες του και ορθώς έπραξε.

Η ατάκα του Σπανούλη και το λίπασμα του Πιτίνο

Συμφωνώ με αυτή την τακτική του, αλλά όχι και με τη δήλωση του ότι «δεν πρόκειται για μια άσχημη ήττα»: θέλω να πιστεύω πάντως ότι δεν θα αποδειχθεί μοιραία και η Εθνική θα προκριθεί ως πρώτη και θα περιμένει την κλήρωση της 27ης Μαρτίου για να μάθει την παρέα της στον όμιλο της Λεμεσού, ωστόσο τέτοιες ήττες ακόμη κι αν αποβαίνουν ανώδυνες, έχουν μια ασχήμια πάνω τους.

Αυτή η ασχήμια ωστόσο μπορεί να αποδειχθεί διδακτική, άλλωστε όπως είχε γράψει σε ένα από τα βιβλία του και ο Ρικ Πιτίνο, ο οποίος παρεμπιπτόντως τρέφει λατρεία προς τον νυν προπονητή της Εθνικής, «η ήττα είναι σαν το λίπασμα που βρομάει, αλλά κάνει καλό στις καλλιέργειες».

Το πόσο καλό θα κάνει το λίπασμα που βρόμαγε χθες, θα το μάθουμε την Κυριακή το βραδάκι στην Πυλαία, με την ελπίδα πως οι ξεψαρωμένοι πλέον Βρετανοί δεν θα μας κάνουν κι άλλη κασκαρίκα.

Η ανάγκη της εγρήγορσης

Εν αναμονή της… ευωδίας λοιπόν, η Εθνική καλείται να ανασυνταχθεί και να τελεί υπό καθεστώς διαρκούς εγρήγορσης κι όχι να αποκοιμηθεί και να ξυπνήσει απότομα στα τελευταία λεπτά, έχοντας να καλύψει ένα μεγάλο χάντικαπ.

Χθες, όπως είπε με μπόλικη δόση ρεαλισμού, ου μην και κυνισμού ο Δημήτρης Μωραΐτης, «δεν αξίζαμε τη νίκη» κι αυτή είναι η μαύρη αλήθεια έστω κι αν η αντεπίθεση στα τελευταία δευτερόλεπτα κόντεψε να μας οδηγήσει σε αυτήν…

Δεν έχει άδικο ο Σπανούλης που προστάτευσε τους παίκτες και δη τους νεαρούς, άλλωστε τέσσερις από δαύτους (Αβδάλας, Πουλιανίτης, Καραγιαννίδης, Μήτρου-Λονγκ) φόρεσαν για πρώτη φορά τη φανέλα με το εθνόσημο, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται στο ρίγος που τους διαπέρασε και στη διαχείριση των συναισθημάτων τους.

Δεν προσπαθώ να τους απενοχοποιήσω, άλλωστε στον αντίποδα του τρακ που δικαιολογείται, υπάρχει η συνολικά κακή εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου, το πώς η Εθνική άφησε να πάει στράφι το +17, το πόσο άσχημα διαχειρίσθηκε τις καταστάσεις και δεν συμμαζεύεται…

Στου κασίδη το κεφάλι!

Η συγκεκριμένη ομάδα που όπως έγραφα και χθες εδώ είναι υπηρεσιακή και αξίζει εύφημο μνεία έχει τις ελλείψεις, τις ατέλειες και τις κακοτεχνίες της, ούσα αναγκασμένη να μαθαίνει στου κασίδη το κεφάλι!

Ο εκ Γηραιάς Αλβιόνος ορμώμενος κασίδης όμως μας έριξε για δεύτερη φορά μέσα σε μια τετραετία στο καναβάτσο , χώρια που αυτές οι νίλες θα ήταν τρεις εάν δεν είχε παρέμβει δίκην από μηχανής Θεού ο Γιάννης Αθηναίου με το τρίποντο που έβαλε τριάμισι δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη της παράτασης στο θρίλερ της 24ης Νοεμβρίου του 2017 στο Λέστερ (92-95).

Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν, λοιπόν!

Ασφαλώς τα παιδιά που απαρτίζουν αυτή την ομάδα έχουν τα ελλείμματα τους τα οποία εκμεταλλεύθηκαν οι (υπερέχοντες κιόλας σε αθλητικότητα) οικοδεσπότες στο δεύτερο ημίχρονο, όταν για έναν ανεξήγητο λόγο πέσαμε σε λήθαργο και οι λεγάμενοι \ μας βάρεσαν στο δόξα Πατρί!

Οι οβιδιακές μεταμορφώσεις, η αγουρίδα και το μέλι

Αυτό είναι όντως ένα ζήτημα που θα πρέπει να επεξεργασθεί και να επιλύσει ο Σπανούλης: το πώς δηλαδή η ομάδα, είτε είναι πλήρης, είτε παρουσιάζει ελλιπής και υποστελεχωμένη δεν θα χάνει τον ρυθμό της, δεν θα παρουσιάζει τέτοιες οβιδιακές μεταμορφώσεις μέσα στον ίδιο αγώνα, δεν θα παθαίνει νάρκωση!

Με μια αρχαιοελληνική ρήση άνοιξα αυτό το κείμενο, με μια παροιμία θα το κλείσω…

Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι!

Προφανώς η χθεσινή ήττα είναι άσχημη, όχι επειδή μας χαλάει τη μόστρα, αλλά ένεκα της εξέλιξης του αγώνα και της ύφεσης που εντέλει της κόστισε, έστω κι αν το ματς κρίθηκε σε ένα σουτ ή μάλλον σε ένα χαμένο λέι απ.

Τα δευτερότριτα του Βασιλόπουλου

Πριν από πέντε χρόνια, όταν μια αντίστοιχη υποστελεχωμένη ομάδα προκρινόταν εν χορδαίς και οργάνω στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας, ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος σε μια συνέντευξη μας είχε αυτοσαρκασθεί λέγοντας «για δευτερότριτα που είμαστε, δεν τα πήγαμε και άσχημα»!

Βεβαίως εκείνη η ομάδα διέθετε πιο έμπειρους, πιο περπατημένους και πιο ποιοτικούς παίκτες, συμπεριλαμβανομένου και του Γιάννη Μπουρούση που εκείνη την εποχή έγινε ο πλουσιότερος σε αεροπορικά μίλια άνθρωπος του κόσμου!

Η προ του 1987 και του 2005 εποχή

Στην παρούσα φάση δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να δώσουμε πίστωση χρόνου σε αυτή την ομάδα και στους παίκτες οι οποίοι ούτως ή άλλως θα κληθούν να σηκώσουν στους ώμους τους τα βάρη στο άμεσο μέλλον.

Απλώς για την Ιστορία να υπενθυμίσω ότι οι πρωταθλητές του 1987 είχαν αποκλεισθεί από το EuroBasket του 1985 και οι εστεμμένοι του 2005 προέρχονταν από τέσσερις διαδοχικές εξώσεις από την πρώτη τετράδα.

Αυτό μπορεί να λέει κάτι, αλλά μπορεί να είναι και η παρηγορητική, αλλά εντελώς άχρηστη πληροφορία μιας άσχημης βραδιάς…