Όταν ο μετέπειτα (τρίτος κατά σειρά) πρόεδρος του νεοσύστατου κράτους των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Τόμας Τζέφερσον συνέταξε, μαζί με τον Βενιαμίν Φραγκλίνο τη διακήρυξη της Ανεξαρτησίας είχε πει μια μεγάλη κουβέντα: "Πρέπει να στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, διότι αλλιώς θα μας κρεμάσουν χώρια".

Ε, αυτό ακριβώς έπραξαν χθες οι παίκτες του Παναθηναϊκού: στάθηκαν ο ένας δίπλα στον άλλον, δεν παραδόθηκαν, βρήκαν τη δύναμη να στυλώσουν τα ποδάρια τους, ρούφηξαν με ανακούφιση και βουλιμία το νέκταρ της νίκης μετά από έξι διαδοχικές ήττες και στο τέλος (δεν τους κρέμασαν χώρια, αλλά) τους αποθέωσαν μαζί!

Η απόλυτη επιβεβαίωση της αποφθεγματικής ρήσης του Τζέφερσον αποτυπώθηκε οκτώ δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του ψυχοδράματος, όταν ο Νέιτ Γουόλτερς υπό την πίεση του χρόνου, δεν κατελήφθη από πανικό, ούτε θέλησε να γίνει ο ίδιος ήρωας, αλλά ιντριγκάρισε τον Ντέρικ Γουίλιαμς για να υποδυθεί αυτό τον ρόλο.

Η έξοδος από το τούνελ και η ψυχολογία της στιγμής

Ο No 2 του ντραφτ του ΝΒΑ του 2011 άρπαξε την μπάλα και μαζί την ευκαιρία από τα μαλλιά και στο μεθεπόμενο κλικ (μετά το άστοχο σουτ του Γουέιντ Μπόλντγουιν) ο Παναθηναϊκός εδέησε να βγει από το σκοτεινό τούνελ στο οποίο πορευόταν από για έναν μήνα.

Σε μια εποχή που υπάρχει έλλειψη φαρμάκων, ενώ οργιάζουν οι ιώσεις και συνάμα επελαύνει η μετάλλαξη "Κράκεν" το τρίποντο του Γουίλιαμς (στη συνεργασία, κατά μία σατανική σύμπτωση, δυο πρώην παικτών της Μακάμπι) έμοιαζε με το… γενόσημο παυσίπονο που χρειάζονταν οι Πράσινοι.

Το τι θα σημάνει αυτή η μονάκριβη (εδώ και έναν μήνα) νίκη θα φανεί στη συνέχεια της διοργάνωσης, αλλά τουλάχιστον απόψε ο Παναθηναϊκός ξαναβρήκε το ελιξίριο της νίκης καρπούμενος κιόλας αυτό που -όπως έγραφα την περασμένη Τετάρτη- του έλειψε κατά τρόπο μοιραίο στον αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε: η ψυχολογία στη φάση της μιας στιγμής!

Το βράδυ της περασμένης τρίτης πρώτα ο Ντουέιν Μπέικον και στο καπάκι ο σαστισμένος Ματέους Πονίτκα αναθεμάτισαν τη… ρουφιάνα την μπάλα που δεν τους έκανε το χατίρι στην (διπλή) τελευταία ευκαιρία στα ύστερα της κανονικής διάρκειας του θρίλερ με τους Τούρκους.

Χθες στο καινούργιο ψυχόδραμα που ανέβηκε στη σκηνή του ΟΑΚΑ ο Γουίλιαμς σημάδεψε διάνα από τις 45 μοίρες και αυτό το λυτρωτικό τρίποντο δεν εξάγνισε βεβαίως τους εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης από τις πρότερες αμαρτίες τους, αλλά τουλάχιστον έβαλε φρένο στον κατήφορο και τους προσφέρει, ένα λόγο, ένα κίνητρο και μένα εφαλτήριο μπας και αλλάξουν τη μοίρα τους. για να αλλάξουν.

Μια νίκη σε καθαγιάζει και μια ήττα σε στέλνει στα Τάρταρα, περί τούτου δεν χωρεί αμφιβολία.

"Ή ταν ή επί τας"

Δεν ξέρω εάν οι Πράσινοι εκτός από την τιμή και την υπόληψη τους, έπαιξαν και για τον προπονητή τους ο οποίος αποδοκιμάσθηκε από το κοινό δια μίαν εισέτι φοράν ακόμη και στη διάρκεια της παρουσίασης, αλλά σίγουρα ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις και σε μια διατεταγμένη υπηρεσία που ανέλαβαν με την ετικέτα "Ή ταν ή επί τας»!

Στο τέλος της βραδιάς κουβάλησαν πίσω την ασπίδα, δεν γύρισαν τάβλα πάνω σε αυτήν!

Αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός δεν έμεινε πίσω στο σκορ και μολονότι είχε κάποιες ανορθογραφίες και κακοτεχνίες στο αμυντικό παιχνίδι του (με αποτέλεσμα να κάνει πάρτι ο Μπόνζι Κόλσον) κατάφερε να ελέγξει τον ρυθμό και να μην επιτρέψει στη Μακάμπι να κάνει το παιχνίδι της στο ανοικτό γήπεδο.

Οι από μηχανής θεοί

Κάποια στιγμή βεβαίως τού ξέφυγε ο ρυθμός, αλλά τότε επενέβη ως από μηχανής Θεός ο Ντουέιν Μπέικον, ο οποίος με τη συνηθισμένη βραδυφλεγή μέθοδο του, σκόραρε 10 μαζεμένους πόντους και από το 71-72 οδήγησε τους συντρόφους του στο +9.

Η Μακάμπι αντέδρασε με όχημα τα δυο απανωτά τρίποντα του Κόλσον και με ένα σερί 10-0 προσπέρασε ξανά, αλλά τότε εμφανίσθηκε ως δεύτερος από μηχανής Θεός ο Ντέρικ Γουίλιαμς για να καθαρίσει την μπουγάδα, προτού αποπειραθεί να την λεκιάσει ξανά ο Γουέιντ Μπόλντγουιν.

Το νόημα της ζωής

Όταν μετά το άστοχο σουτ του πρώην παίκτη του Ολυμπιακού ακούσθηκε η κόρνα της λήξης και αποτυπωνόταν το 88-86 ο Παναθηναϊκός ξανάβρισκε τη χαρά της νίκης και το νόημα της ζωής!

Προϊούσης της νυκτός βεβαίως βρήκε και άλλα αγαθά που αφενός του πρόσφεραν ισχυρά ερείσματα και αφετέρου του άνοιξαν κάποιες χαραμάδες ελπίδας στο σκοτεινό δωμάτιο στο οποίο έμενε εγκλωβισμένος εδώ και καιρό.

• Ο Ντέρικ Γουίλιαμς έβαλε το μεγαλύτερο σουτ της σεζόν προς ώρας.
• Ο Ντουέιν Μπέικον πήρε την ομάδα στις πλάτες του σε ένα κομβικό σημείο και με το βραχύβιο (σε σχέση με άλλες περιπτώσεις) οne-man show του την κράτησε όρθια σε στιγμές που ο ρυθμός βόλευε τους Ισραηλινούς την τάισε με λίπος και βροντοφώναξε την άρνηση του(ς) να υποταχθούν.
• Ο Πάρις Λι, έστω κι αν κάποιες φορές παρασύρθηκε από τον υπερβάλλοντα ζήλο του το παραξήλωσε, έγινε για άλλη μια φορά ο πολιορκητικός κριός κυρίως απέναντι στις άμυνες ζώνης και στις α λα Nτιν Σμιθ multιple defenses τις οποίες μετήλθε ο Οντεντ Κάτας και απέδειξε πως όσο μπόι του λείπει, τόση καρδιά, τόσο θράσος και τόση αφοβία διαθέτει.

Το "Ι'm back" του Παπαγιαννη

Last, but not least: πέραν της παυσίλυπης νίκης, θαρρώ πως το μεγαλύτερο όφελος που αποκόμισε απόψε ο Παναθηναϊκός υπήρξε η εμφάνιση του Γιώργου Παπαγιάννη.

Ο Μεγαρεύς σέντερ βγήκε από το καβούκι στο οποίο βρισκόταν για πολύ καιρό, όρθωσε το ανάστημα του και στις δυο μεριές του γηπέδου και τούτη τη φορά ούτε ο ίδιος αδίκησε τον εαυτό του, ούτε επέτρεψε σε άλλους να τον αδικήσουν!

Τα υπόλοιπα, όπως συνηθίζω να γράφω σε τέτοιες περιπτώσεις, θα τα βρει η υπηρεσία και το επέκεινα θα δείξει εάν αυτή η σημαδιακή νίκη θα αποβεί πομφόλυγας ή θα χαράξει μια καινούργια πορεία για μια ομάδα που εδώ και καιρό δεν μπορούσε να σηκώσει κεφάλι και βρισκόταν σε μια φάση αφασίας.

Οψόμεθα!