Την πήραμε την πρώτη τζούρα μας χθες το βράδυ από το... Βαλκανιζατέρ της πρεμιέρας του Προολυμπιακού Τουρνουά, αλλά, όπως λένε και οι Σαλονικιοί για τη Χαλκιδική, σαν την Εθνική δεν έχει!

Αυτός ο συνδυασμός (της Χαλκιδικής με την Εθνική) κάνει ρίμα και μένει να φανεί εάν θα επιβεβαιωθεί και η ευθυμία υπό το κράτος της οποίας βάζω τις πρώτες πενιές σε αυτό το κείμενο...

Αλλιώς –σε μια άλλη ομοιοκαταληξία- η ευθυμία-ο μη γένοιτο- θα καταντήσει κηδεία!

Το περπάτημα του Γκάλη στα νερά του Σαρωνικού

Σήμερα λοιπόν η Εθνική βαπτίζεται στα νερά του Σαρωνικού, πάνω στα οποία πριν από 37 χρόνια περπάταγαν, όπως ο Ιησούς στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φασούλας, ο Χριστοδούλου, ο Καμπούρης, ο Ανδρίτσος, ο Φιλίππου, ο Σταυρόπουλος, ο Ιωάννου, ο Ρωμανίδης, ο Καρατζάς και ο Λινάρδος.

Δεν βούλιαξαν εκείνοι το 1987 και αρχής γενομένης από σήμερα οι επίγονοι τους καλούνται να επιπλεύσουν πάνω στη δική τους σχεδία και να φτάσουν ίσαμε τον Ντουλ που βρέχει τη Λιλ και τον Σηκουάνα, ο οποίος διατρέχει το Παρίσι.

Οι δαίμονες και η καψούρα

Καλή είναι αυτή η γλαφυρή αναφορά, αλλά δεν αρκεί για να ξορκιστούν οι δαίμονες που κατατρύχουν την ελληνική ομάδα που έχει μια μεγάλη ευκαιρία να κάνει τον ελληνισμό να ξαναπέσει στην καψούρα της!

Να ξαναγίνει η «Επίσημη Αγαπημένη» μαθές!

Έστω κι αν υπάρχει μια διχογνωμία σε ό,τι αφορά τον αριθμό των Προολυμπιακών Τουρνουά που έχουν διεξαχθεί στα χρονικά, ούτως ή άλλως ο απολογισμός της Εθνικής σε δαύτα είναι μια πονεμένη ιστορία...

Μια πονεμένη ιστορία που προϊόντος του χρόνου εξελίχθηκε σε κατάρα και συσσώρευσε την εγκαρτέρηση, δεδομένου ότι η Ελλάδα έχει υποστεί 13 αποκλεισμούς σε σύνολο 14 διοργανώσεων!

Εργένης και ντυμένος στα πράσινα ο Σπανούλης

Τη σκαπούλαρε μονάχα το 2008 όταν το Προολυμπιακό Τουρνουά διεξήχθη στο ΟΑΚΑ και όταν ο Βασίλης Σπανούλης ήταν ένας 26χρονος εργένης, είχε μαλλιά, δεν μόστραρε στο παλμαρέ του κανέναν τίτλο της EuroLeague και φόραγε ακόμη τη φανέλα του Παναθηναϊκού!

Στα 16 χρόνια που πέρασαν από τότε, η κώμη του αραίωσε, η βιτρίνα του γέμισε από τρόπαια, κουλαντρίζει έξι παιδιά και κάθεται στον πάγκο της Εθνικής, προσπαθώντας να την πωρώσει μέχρι εκεί που δεν παίρνει!

Ο ψυχάκιας και τα 15 χρόνια μοναξιάς

Για να είμαι ειλικρινής, από τον λεγάμενο που είναι σεσημασμένος ψυχάκιας με το μπάσκετ, δεν περίμενα τίποτε λιγότερο...

Δεν περίμενα και τίποτε περισσότερο, διότι απλούστατα στη δική του κοσμοθεωρία το περισσότερο είναι κάτι πεπερασμένο: το ξεπέρασε και το τερμάτισε ο ίδιος, οπότε σπολλάτη του...

Δεν ξέρω εάν ο Σπανούλης είναι καλύτερος προπονητής από τον Ηλία Ζούρο, τον Φώτη Κατσικάρη και τον Ρικ Πιτίνο, που έσπασαν τα μούτρα τους στα προηγούμενα τρία Προολυμπιακά Τουρνουά ή (αν είναι καλύτερος) και απ’ όλους όσοι κάθισαν στον πάγκο της Εθνικής τα τελευταία 15 στοιχειωμένα χρόνια, μετά το χάλκινο μετάλλιο στο Κατοβίτσε.

Ελπίζω και εύχομαι να είναι πιο τυχερός από αυτούς και να μην πέσει στην περίπτωση του Ντακουντούρο στο Καράκας (βλέπε Ζούρος), της πιο σοβαρής και μαζεμένης Κροατίας της σύγχρονης εποχής στο Τορίνο (Κατσικάρης), των απουσιών και της... διέγερσης των Τσέχων στη Βικτόρια (Πιτίνο).

Η ο Σπανούλης ή ο κανένας!

Όχι τίποτε άλλο, αλλά αισθάνομαι ότι εξετέθην και αδίκησα κατάφωρα τον ίδιο, τους προκατόχους, αλλά και τους; μελλοντικούς διαδόχους του με κάτι που έγραψα εδώ πριν από εννέα μήνες και ο μόνος που μπορεί να αποσείσει τις τύψεις μου είναι ελόγου του...

Ή ο Σπανούλης ή ο κανένας!

Όλα αυτά προφανώς ανεβάζουν την πίεση, την οποία ωστόσο ο προπονητής της Εθνικής προσπαθεί να αναχαιτίσει στήνοντας αφ’ εαυτού την πρώτη γραμμή άμυνας...

Το μαρτύρησε άλλωστε αυτό ο ίδιος προχθές επιδιώκοντας να αποφορτίσει τους παίκτες από την πίεση, το άγχος και την ανασφάλεια...

Το Νο 1 και ο συμπαίκτης του Βεζένκοβ

Η Εθνική εκκινεί σήμερα την επιχείρηση της σουλατσάροντας στην κορυφή των PowerRankings πάνω απ’ όλες τις ομάδες που βρίσκονται σε αυτό το τριπάκι, συμπεριλαμβανομένης και της πρωταθλήτριας Ευρώπης Ισπανίας.

Αυτό λέει κάτι, αλλά στην πραγματικότητα δεν λέει τίποτε, οπότε πάμε παρακάτω...

Παρακάτω βρίσκεται η Δομινικανή Δημοκρατία που δεν έχει στη διάθεση της ούτε τον Καρλ Αντονι Τάουνς, ούτε το... σιτεμένο, αλλά θαλερό πρωταθλητή του ΝΒΑ (με τους Σέλτικς) Αλ Χόρφορντ, αλλά προφανώς θα επιδιώξει να πουλήσει ακριβά το τομάρι της...

Αντ’ αυτών ο μπαρουτοκαπνισμένος στους πάγκους Νέστορ Γκαρσία είναι υποχρεωμένος να βολευτεί με τον γκαρντ Κρις Ντουάρτε που είχε μέσο όρο 39 πόντους και 1.8 ριμπάουντ αγωνιζόμενος παρέα με τον Σάσα Βεζένκοβ στους Κινγκς.

Από την Καβάλα με αγάπη!

Στο ρόστερ των Δομινικανών που δεν έχουν συμμετάσχει ποτέ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ τερμάτισαν μια θέση πιο ψηλά από την Ελλάδα στο περυσινό Παγκόσμιο Κύπελλο (14η) βρίσκονται μεταξύ άλλων ο πόιντ γκαρντ της Τζουβεντούτ Μπανταλόνα Αντρές Φελίζ και ο 36χρονος πρωταθλητής του NCAA το 2012 με το Κεντάκι, Ελόι Βάργκας, ο οποίος τη σεζόν 2015-16 έσκασε μύτη στα μέρη μας, φορώντας τη φανέλα της Καβάλας σε επτά αγώνες, αλλά όχι και ο συνομήλικος του και επί δυο σεζόν παίκτης του Παναθηναϊκού (2015-17) Τζέιμς Φελντίν.

Ο Βάργκας ήταν μια από τις ρεζέρβες του Άντονι Ντέιβις στο Κεντάκι στο ρόστερ του οποίου μόστραραν τις αφεντομουτσουνάρες τους άλλοι τέσσερις παίκτες που αργότερα πέρασαν από την Ελλάδα: ο Ράιαν Χάροου (Ρέθυμνο 2015-16, Περιστέρι 2018-19 και 2020-21), ο Κάιλ Γουίλτζερ (Ολυμπιακός 2017-18), ο Ντορόν Λαμπ (Λαύριο 2017-19) και ο Μαρκίς Τιγκ (Κολοσσός 2022-23).

Ο Καλιπάρι και η προσομοίωση

Παρεμπιπτόντως στον πάγκο του Κεντάκι εκείνη τη σεζόν, αλλά και μια ολόκληρη δεκαπενταετία (2009-2024) καθόταν ο Τζον Καλιπάρι, ο οποίος διετέλεσε προπονητής στην Εθνική ομάδα της Δομινικανής Δημοκρατίας από το 2011 έως το 2012 με ρεκόρ 13-7 σε είκοσι αγώνες, ενώ το 2015 στην ίδια θέση βρέθηκε oKένι Ατκινσον που πριν από πέντε ημέρες ανέλαβε την τεχνική ηγεσία των Καβαλίερς.

Την περασμένη Πέμπτη στο πλαίσιο του Τουρνουά Ακρόπολις η Εθνική αντιμετώπισε για πρώτη φορά στην ιστορία της τις Μπαχάμες, που μοιάζουν στα χαρακτηριστικά και στο στιλ με τους σημερινούς αντιπάλους της Εθνικής.

Ο παρών Αντετοκούνμπο και ο απών Σλούκας

Σε αντίθεση με τους Μπαχαμέζους, ωστόσο, οι Δομινικανοί δεν μας είναι άγνωστοι καθώς η ελληνική ομάδα τους αντιμετώπισε στις 26 Αυγούστου του 2019, σε ένα φιλικό ματς ενόψει του Μουντομπάσκετ, στη Σουότσου της Κίνας και τους νίκησε με 87-75, προεξάρχοντος του Γιάννη Αντετοκούνμο, που είχε σκοράρει 26 πόντους.

Απόντες σε σχέση με αυτό το προ πενταετίας ματς είναι πλέον οι συνταξιούχοι Γιώργος Πρίντεζης, Γιάννης Μπουρούσης και Παναγιώτης Βασιλόπουλος, ο Ιωάννης Παπαπέτρου, ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, ο Βαγγέλης Μάντζαρης και ο Κώστας Σλούκας ο οποίος εκείνη την ώρα βρισκόταν εν πτήσει από την Αθήνα στη Νιανζίνγκ, για να ενσωματωθεί με καθυστέρηση στην αποστολή λόγω τραυματισμού.

Ο Νίκος Ρογκαβόπουλος, ο Ιωάννης Παπαπέτρου και ο Κώστας Σλούκας δεν ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Σπανούλη, ο καθένας για τους δικούς του (σωματικούς) λόγους...

Mια εκδοχή του «LastDance»

Ο MVP του διθυραμβικού για τον Παναθηναϊκό AKTOR Final Four της EuroLeague έκλεισε τα 34 χρόνια του στις 15 Ιανουαρίου, ο Κώστας Παπανικολάου θα βαδίσει στα χνάρια του σε 28 ημέρες από σήμερα, ενώ πρεσβύτερος όλων είναι ο 35χρονος Νικ Καλάθης.

Το σημειώνω αυτό διότι για τον φόργουορντ του Ολυμπιακού και τον γκαρντ της Μονακό ενδεχομένως η πρόκληση της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες αποτελεί ένα είδος «LastDance» με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται σε επίπεδο σπέσιαλ κινήτρου, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που η πρόκριση διακυβεύεται εν οίκω.

Το γαμήλιο δώρο του Γιάννη!

Δεν σπέρνω πρόωρα ζιζάνια, ούτε καλλιεργώ θεωρίες συνωμοσίας, αλλά δεν ξέρω για πόσα καλοκαίρια ακόμα θα είναι διαθέσιμος και πρόθυμος ο 30χρονος Γιάννης Αντετοκούνμπο ο οποίος βεβαίως νιώθει από μόνος του... υπόλογος για τη χαρά που μας έχει τάξει και δεν την έχει δει να παίρνει σάρκα και οστά εδώ και μια δεκαετία...

Αυτή τη χαρά ελπίζει να τη βιώσει τώρα και συν τοις άλλοις θα αποτελέσει και το πιο ανεκτίμητο γαμήλιο δώρο που θα πάρει!

Στην Ελλάδα ρε γ@@ω το!

Τα vibes είναι καλά και αίσια, άλλωστε η Ελλάδα δεν πρόδωσε ποτέ την Εθνική: το 1987 στο ΣΕΦ τίναξε την μπάνκα στον αέρα, το 1995 σφράγισε την πρόκριση της στην Ατλάντα μέσω του EuroBasket στο ΟΑΚΑ, το 2004 αξιώθηκε να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες ως οικοδέσποινα και το 2008 σφράγισε το εισιτήριο της από το Προολυμπιακό Τουρνουά πάλι στο Μαρούσι.

Τέσσερα στα τέσσερα, άμποτε την Κυριακή να σημάνει και το πέμπτο χαρμόσυνο γεγονός!

Η δουλειά ασφαλώς δεν είναι εύκολη, άλλωστε καμιά ομάδα δεν ήρθε για τουρισμό, ούτε θα παίξει για πλάκα και μονάχα για την τιμή των όπλων...

Εάν αυτό ισχύει μια φορά για την Αίγυπτο και τη Δομινικανή Δημοκρατία, πολλαπλασιάζεται εις την νιοστήν για την Κροατία και τη Σλοβενία που επιθυμούν διακαώς να μας μαγαρίσουν την ευκαιρία και να μας χαλάσουν τη ζαχαρένια!

Οι ευχές του Μητσοτάκη και η ενότητα του Γουόκαπ

Στον αντίποδα ελπίζω να αποδειχθεί γούρικη η επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και να επιβεβαιωθούν οι ευχές του, όπως είχε συμβεί και με την μαντεψιά του για την πρόκριση του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στο FinalFour του Βερολίνου!

Αυτή την ομάδα την αγαπάμε, τη σεβόμαστε, την τιμάμε και την εμπιστευόμαστε για έναν επιπρόσθετο λόγο στον οποίο εστίασε, μολονότι είναι... ξενομπάτης, ο Τόμας Γουόκαπ...

«Η Εθνική Ομάδα είναι το πιο σημαντικό, επειδή αποτελεί μια τεράστια ευκαιρία να είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι. Δεν εκπροσωπούμε μόνο όσους έρθουν στο γήπεδο ή όσους μένουν σε αυτή την χώρα, αλλά τους Έλληνες σε όλο τον κόσμο. Στην Εθνική Ομάδα εκπροσωπείς κάτι μεγαλύτερο από τον ίδιο σου τον εαυτό, την οικογένειά σου, την ομάδα όπου αγωνίζεσαι. Εκπροσωπείς ένα ολόκληρο έθνος και το μόνο, που έχω να πω στους Έλληνες, είναι ότι είμαστε περήφανοι να τους εκπροσωπούμε».

Ή ταν ή επί τας

Επειδή λοιπόν την αγαπάμε, τη σεβόμαστε, την τιμάμε. την εμπιστευόμαστε και την έχουμε εναποθέσει ως ανεκτίμητο κειμήλιο στα ιερά και στα όσια μας, έχουμε κιόλας την απαίτηση να δώσει τον καλύτερο εαυτό της τις μέρες που έρχονται...

Δεν έχει να κάνει με άσκηση πίεσης, αλλά από σήμερα μέχρι και την Κυριακή αυτή η ομάδα βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία για να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει εκεί...

«Ή ταν ή επί τας», όπως έδιναν ευχή και κατάρα οι Σπαρτιάτισσες μανάδες στους βλαστούς τους, δείχνοντας τους την ασπίδα, όταν έφυγαν για να πολεμήσουν.

Στα καθ’ ημάς, ή με την μπάλα ή πάνω στην μπάλα!