Δεν ξέρω πόσο σοφότεροι γίναμε χθες το βράδυ από το πώς εξελίχθηκαν και κυρίως από το πώς κατέληξαν οι αγώνες του Ολυμπιακού στο Μονακό και του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ. Νομίζω, καθόλου!

Άλλαξαν οι αντίπαλοι, άλλαξαν τα σενάρια, αλλά στο τέλος της ημέρας, τα φινάλε έμειναν ίδια και απαράλλακτα στοιχειοθετώντας ένα θλιβερό déjà vu. Βεβαίως εδώ υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά διότι οι μεν Κόκκινοι (11-7) έχουν ακόμη... λίπος να ξοδέψουν, αλλά οι Πράσινοι (6-12) έγιναν πετσί και κόκκαλο! Σαν παχιοί σκελετοί ένα πράγμα, αλλά και οι Πειραιώτες με το βιολί που βαράνε κοντεύουν να μείνουν μισοί!

Η Κυριακή που βρίσκεται στη μέση των εκάστοτε Ολυμπιακών Αγώνων αποκαλείται "Super Sunday", διότι εκείνη την ημέρα "καβαλάνε" οι αγώνες της κολύμβησης με εκείνους του στίβου και μαζί με όλα τα υπόλοιπα σπορ γίνεται χαμός στο ίσωμα!

Ε, λοιπόν, χθες ελόγου μας ζήσαμε μια "Super Tuesday", καθώς η ατζέντα περιελάμβανε αγώνες τεσσάρων ελληνικών ομάδων (Τόφας-ΑΕΚ, Περιστέρι-Ντιζόν, Μονακό-Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός-Φενέρμπαχτσε) εκ των οποίων συνέπεσαν χρονικά οι τρεις!

Οι σιμουλτανέ παρτίδες

Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που είχα μπροστά μου ανοικτές τρεις τηλεοράσεις και παρακολουθούσα ασκαρδαμυκτί σε... σιμουλτανέ (όπως λένε και στο σκάκι) ισάριθμα διαφορετικά ματς, που μάλιστα όλα τους εξελίχθηκαν σε θρίλερ και ένα από δαύτα κρίθηκε στην παράταση.

Προέκυψε αργότερα και η παράταση στο ΟΑΚΑ και γίναμε από κούπες! Από κούπες, όχι από νίκες, δυστυχώς.

Είχα κιόλας την πρεμούρα μου για να μπω στο στούντιο της Cosmote TV και να βγούμε live με τον Βλαδίμηρο Γιάνκοβιτς και έτρεχα σαν τον Βέγγο, αλλά αυτά είναι τα... τυχερά του επαγγέλματος!

Παρεμπιπτόντως μπροστά στον Βλάντο τύφλα να 'χουν όλα τα μέντιουμ και οι καφετζούδες του κόσμου, καθόσον ο λεγάμενος πέρα από το εμπεριστατωμένο scouting και για τις οκτώ ομάδες, έπεσε κιόλας μέσα σε όλα τα αποτελέσματα, ακόμη και στις παρατάσεις στο Περιστέρι και στο ΟΑΚΑ, οπότε σπολλάτη του.

Ο κύκλος των χαμένων... διαφορών

Δεν θυμάμαι επίσης πότε ήταν η τελευταία φορά που ο Ολυμπιακός κατάφερε να προστατεύσει, να επενδύσει επ’ ωφελεία του και να κεφαλαιοποιήσει στον τελικό λογαριασμό μια διψήφια διαφορά με την οποία προηγήθηκε καταμεσής ενός αγώνα.

Δεν θυμόμουν, αλλά "Εύρηκα, εύρηκα", όπως φώναζε και ο Αρχιμήδης, όταν ανακάλυψε την Αρχή της άνωσης! Εύρηκα λοιπόν ότι από τα επτά ματς στα οποία έχει ηττηθεί μέχρι στιγμής ο Ολυμπιακός, στα έξι είδε τα double digits (όπως λένε και οι Αμερικανοί) να πηγαίνουν στράφι.

Κατά σειρά, λοιπόν, χαράμισε το +14 με τη Βαλένθια, το +12 με τη Μακάμπι, το +11 με την Εφές, το +21 με τη Βιλερμπάν, το +12 με τον Ερυθρό Αστέρα και το +14 χθες με τη Μονακό! Το μόνο ματς στο οποίο ηττήθηκε χωρίς νωρίτερα να έχει προηγηθεί με διψήφια διαφορά υπήρξε εκείνο με τους Μονεγάσκους στις 27 Οκτωβρίου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (76-81).

Παρεμπιπτόντως η χθεσινή ήττα, πέρα από το γεγονός ότι τον ξανάριξε από την πρώτη στην τέταρτη θέση, τον βάζει σε μια διαδικασία υστέρησης σε πιθανή (διπλή ή πολλαπλή) ισοβαθμία με την ομάδα του Πριγκιπάτου απέναντι στην οποία έχει πλέον αρνητικό ρεκόρ στα εννέα μεταξύ τους ματς (4-5).

Οι ανατροπές και η τριπλή παραλλαγή

Σχετικά βεβαίως είναι όλα αυτά, διότι η εφετινή ΕuroLeague, είτε επειδή αδυνάτισαν οι ισχυρές ομάδες, είτε διότι ισχυροποιήθηκαν οι πιο αδύνατες λειτουργεί με την τριπλή παραλλαγή στο ΠΡΟΠΟ! Ένα, δυο, χι, όλα είναι πιθανά. Πέραν του γεγονότος ότι εξελίσσεται η πιο ανταγωνιστική, ενδιαφέρουσα και κατά το μάλλον ή ήττον δραματική διοργάνωση όλων των εποχών, παίζει ρόλο και η παγκόσμια τάση του μπάσκετ.

Με την αυξημένη αθλητικότητα των παικτών και των ομάδων, με τα πολλά διαδοχικά ματς, με τις πολλές κατοχές, με το up tempo game, με την κατάχρηση στα σουτ τριών πόντων και πάει λέγοντας, καμιά μεγάλη διαφορά δεν είναι πλέον φερέγγυα και αυτό συμβαίνει όχι μόνο στο ΝΒΑ, αλλά απανταχού της μπασκετικής γης.

Το εξάκις εξαμαρτείν ουκ ομάδας σοφής, πάντως και δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Ολυμπιακός πρέπει να κοιταχτεί στον καθρέφτη του, ώστε να μην αδικεί τον μόχθο, τον ιδρώτα και γενικότερα τον εαυτό του.

Πρώτα του βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι

Των ανθρώπων, όπως λέμε, πρώτα τούς βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι: όσο γλαφυρό ακούγεται αυτό τόσο οδυνηρό μπορεί μα αποβεί προϊούσης μιας μακράς και ζόρικης διοργάνωσης, στην οποία εκτός από τις λεπτομέρειες παίζουν ρόλο και οι... χοντράδες.

Δεδομένου κιόλας πως όλος ο καυγάς επί 34 αγωνιστικές γίνεται για το... πάπλωμα του πλεονεκτήματος έδρας ελλοχεύει ο κίνδυνος τέτοιες ήττες να κοστίσουν ακρινά όταν ο σερβιτόρος θα φέρει τη λυπητερή!

Αυτές τις έξι ανατρεπτικές ήττες ο Ολυμπιακός τις υπέστη σε αγώνες με διαφορετικό μοτίβο και χθες παρουσίασε ένα καινούργιο: για πρώτη φορά είδε την επίθεση του που μάλιστα ήταν η πιο παραγωγική μεταξύ των 18 ομάδων (και τώρα είναι δεύτερη μετά από εκείνη της Μπασκόνια) να περιορίζεται σε τόσο χαμηλά επίπεδα.

Στην προκειμένη περίπτωση και μάλιστα σε εκτός έδρας αγώνα απέναντι σε μια πολύ επιθετική ομάδα οι τρις πρωταθλητές Ευρώπης βρέθηκαν ταυτοχρόνως και στις δυο πλευρές του φεγγαριού.

Η ανάποδη συγνώμη του... Νταλάρα

Το 1992 ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Κώστας Τριπολίτης και ο Γιώργος Νταλάρας έβγαλαν τον δίσκο "Συγνώμη για την άμυνα", αλλά χθες οι Πειραιώτες είπαν το τραγούδι από την ανάποδη. Συγνώμη για την επίθεση!

Δικαιούνται τα "μπράβο" για την άμυνα τους που κράτησε τους οικοδεσπότες στους 64 πόντους, αλλά η επίθεση τους κόλλησε στο... βούρκο της στρούγκας του Μονακό και η στατιστική επιβεβαιώνει τη σκληρή πραγματικότητα: 20/55 σουτ, 12/21 βολές, πέντε λιγότερα ριμπάουντ, 15 λάθη έναντι των 16 ασίστ.

Υπάρχει βεβαίως και άλλη μια διάσταση η οποία δεν αποτυπώνεται στη στατιστική, αλλά υπήρξε ορατή δια γυμνού οφθαλμού και αυτή έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός επιδόθηκε σε πολλές ντρίμπλες με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη ροή της επίθεσης του.

Η σαστιμάρα του Πονίτκα

Λίγο αργότερα στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός αναγκαζόταν για πρώτη φορά στη μακρά και ένδοξη ιστορία του να μετρήσει έξι διαδοχικές ήττες. Είχε βεβαίως την ευκαιρία του ή μάλλον τις δυο ευκαιρίες του (με τον Ντουέιν Μπέικον και τον ευρισκόμενο υπό το κράτος της σαστιμάρας της στιγμής Ματέους Πονίτκα στα ύστερα της κανονικής διάρκειας, μετά το corner 3 του Μάρκο Γκούντουριτς να γραπώσει τη νίκη και να καταδικάσει τη Φενέρμπαχτσε στη δική της έκτη απανωτή ήττα, αλλά δεν τού έκατσαν!

Τη σκαπούλαρε ο Δημήτρης Ιτούδης, αλλά τη... λούστηκε ο Ντέγιαν Ράντονιτς που τον έβλεπα στη συνέντευξη Τύπου και ο καψερός δεν μπορούσε να βάλει πέντε λέξεις στη σειρά και ήταν να τον κλαιν' οι ρέγκες!

Τα 18 λάθη και οι 12 ασίστ

Σε ματς 45 λεπτών οι Πράσινοι υπέπεσαν σε τρία λάθη περισσότερα από τον Ολυμπιακό (18), αλλά εκτός από την ατζαμοσύνη στον επίλογο της κανονικής περιόδου, χαντακώθηκαν από το κάκιστο ratio τους, καθώς μοίρασαν μόλις 12 ασίστ. Τούτου δοθέντος πήγαν στράφι τα 14 παραπάνω ριμπάουντ σε σχέση με τη Φενέρμπαχτσε και κυρίως το εντυπωσιακό ρεκόρ των 26 που κατέβασε στην επίθεση, πάει να πει 26 δεύτερες ευκαιρίες!

Αυτή βεβαίως είναι η προφανής, η απλή και η εύκολη ανάγνωση της (έκτης) ήττας. Περισσότερο από το εάν δεν δόθηκε ένα φάουλ από το εάν δεν τελείωσαν την υπόθεση ο Μπέικον και ο Πονίτκα και από το εάν δεν αναχαιτίσθηκε ο Νάιτζελ Χέιζ στην παράταση, το πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι πλέον ψυχολογικό.

Ο πιο ενσωματωμένος Μπέικον και η ψυχολογία της στιγμής

Σε σχέση με τα ματς απέναντι στον Ολυμπιακό και στην Μπάγερν, χθες παρουσίασε μια αρκετά βελτιωμένη εκδοχή στο παιχνίδι του: είχε μεγαλύτερη ενέργεια, σωστότερη στόχευση, περισσότερη αυτοσυγκέντρωση, καλύτερη επικοινωνία, λειτουργικότερες περιστροφές στην άμυνα και τον Μπέικον πιο ενσωματωμένο στο ομαδικό παιχνίδι και χωρίς να υπερβάλει σε φάσεις απομόνωσης και "ένας εναντίον ενός".

Δεν είχε όμως το μείζον ως προαπαιτούμενο σε ένα ματς που κρίνεται σε μια φάση, σε μια λεπτομέρεια και εντέλει στην παράταση. Ποιο είναι αυτό;

Η ψυχολογία στη φάση της μιας στιγμής, στην οποία μια ομάδα σκοτώνει τον αντίπαλο, τελειώνει το ματς, απενοχοποιεί τον εαυτό της και όπως έγραφα και τις προάλλες, βάζει φίμωτρο στη γιούχα της εξέδρας.

Ατυχώς και οι δυο πρεσβευτές μας στη EuroLeague τρέχουν διαφορετικά αρνητικά σερί, τα οποία εισάγουν καινά δαιμόνια στη συμβατική στατιστική. Ο Ολυμπιακός έχει χάσει έξι ματς στα οποία προηγήθηκε με διψήφια διαφορά, ένα το κρατούμενο.

Το κράξιμο από την εξέδρα

Ο Παναθηναϊκός κουβαλάει τον σταυρό του μαρτυρίου των έξι ηττών και των τεσσάρων οι οποίες προκάλεσαν το κράξιμο των οπαδών του!

Η γιούχα άρχισε στο ματς με τον Ολυμπιακό, συνεχίστηκε στο Μόναχο, ήχησε ξανά με το Περιστέρι και δεν αποφεύχθηκε ούτε χθες, απλώς οι συνηθισμένες πλέον αποδοκιμασίες προς τον Ράντονιτς "κουκουλώθηκαν" από εκείνες προς τους διαιτητές και προς τον Κάρσεν Εντουαρντς, επειδή παράκουσε την εντολή του Ιτούδη και αποπειράθηκε να εκδηλώσει την τελευταία επίθεση, ενώ το αποτέλεσμα είχε κριθεί τελεσιδίκως.

Στο τέλος, όταν οι παίκτες μαζεύτηκαν στο κέντρο του γηπέδου για το "ζντο" απ' ότι αφουγκράστηκα ως τηλεθεατής, δέχθηκαν κιόλας κάποια χλιαρά χειροκροτήματα για την (ατελέσφορη) προσπάθεια τους, αλλά τι να το κάνεις. Οι ήττες είναι σαν τις σφαίρες που ρίχτηκαν: δεν γυρίζουν πίσω!

Ο Ράλλης, ο Μακρόν και το "Δεν θέλω ου"

Με τις υποθέσεις δεν βγαίνει συμπέρασμα, αλλά εάν ο Παναθηναϊκός ( ο οποίος μεθαύριο υποδέχεται τη Βίρτους Μπολόνια) νικούσε χθες, κάποιος θα μπορούσε να βαδίσει στα χνάρια του Γεωργίου Ράλλη και του Εμανουέλ Μακρόν!

Τι εννοώ; Ο αείμνηστος πρωθυπουργός της Ελλάδας (τον Οκτώβριο του 1981 πριν από τις εκλογές) και ο νυν πρόεδρος της Γαλλίας (τον Απρίλιο του 2022 μετά τη νίκη του) είπαν την ίδια κουβέντα προς τα συγκεντρωμένα πλήθη, που αποδοκίμαζαν οι μεν τον Ανδρέα Παπανδρέου, οι δε τη Μαρίν Λε Πεν...

"Δεν θέλω "ου", όχι "ου”είπαμε"!