Στο έργο του «Νόμοι» ο Πλάτων βάζει στο στόμα του Κλεινία μια ρήση που κολλάει γάντι στην προκειμένη περίπτωση...

«Η μεγαλύτερη νίκη που μπορεί να πετύχει ένας άνθρωπος είναι αυτή απέναντι στον εαυτό του. Και η χειρότερη και πιο ταπεινωτική ήττα είναι να νικιέσαι από τον ίδιο σου τον εαυτό».

Ο Ολυμπιακός πέρασε κι από τις δυο φάσεις προτού του κάτσει η μπίλια (όχι στο κόκκινο που φορούσαν οι Λομβαρδοί, αλλά) στο δικό του χρυσαφί για να πετύχει κιόλας μια νίκη επί της Αρμάνι που ταίριαζε στη χρωματική επιλογή του.

Σκέτη χρυσάφι!

Το παλικάρι του Ματθαίου

Μετά το άστοχο τρίποντο του Εβάν Φουρνιέ κι ενώ ο Νίκολα Μίροτιτς μείωσε στον πόντο τη διαφορά (83-84) στο μυαλό μου ήρθε μια κουβέντα που συνήθιζε να λέει σε τέτοιες περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης ο συχωρεμένος ο Φαίδων Ματθαίου...

Κοίταζε τους παίκτες του και με την ούτως ή άλλως βροντώδη φωνή του έλεγε «Θέλω ένα παλικάρι, μωρέ, ένα παλικάρι να βάλει αυτό το καλάθι».

Την ίδια ανάγκη είχε εκείνη τη στιγμή και ο Γιώργος Μπαρτζώκας: αποζητούσε κι ελόγου ένα παλικάρι, μα ο Λούκα Βιλντόζα που είχε βάλει προηγουμένως δυο μεγάλα τρίποντα δεν του έκανε το χατίρι και δεν του τρίτωσε το καλό από τα 6.75μ. με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να κινδυνεύει να δει τη νίκη να γλιστράει μέσα από τα χέρια του.

O από μηχανής Θεός

Τότε επενέβη ο «Deus ex machina», όπως το(ν) μαθαίναμε στα λατινικά: ο από μηχανής Θεός που... φύσηξε την μπάλα στην πάσα του Νίκο Μένιον προς τον Λεάντρο Μπολμάρο και το χαρακίρι των Λομβαρδών προσπόρισε στους Πειραιώτες έναν ανεκτίμητο θρίαμβο.

Για να συνδέσω το χθεσινό θρίλερ με τα χθεσινά Christmas Games του ΝΒΑ, εντέλει ο Ολυμπιακός δεν χρειάσθηκε στα ύστερα του ματς έναν Όστιν Ριβς ή έναν Άντονι Εντουαρντς, τα παπούτσια του οποίου παρεμπιπτόντως διαφημίζονταν στα led του Forum…

Δεν χρειάσθηκε έναν ήρωα για να πετύχει το καλάθι της νίκης, αλλά αξιώθηκε να διαθέτει κάμποσους που προϊούσης της δραματικής βραδιάς έριζαν γι’ αυτό τον τίτλο...

Η κολεκτίβα του Μπαρτζώκα και ο.... κλητήρας Πίτερς

Εντέλει προς δόξαν της κολεκτίβας που έχει φτιάξει ο Μπαρτζώκας κι ενώ ο τίτλος (του ήρωα) πέρασε σε διάφορα χρονικά σημεία από διάφορα χέρια καταλήγει σε εκείνα ενός πρώην συνήθους, αλλά πλέον ασυνήθους υπόπτου...

Το εννοώ αυτό διότι οι επτά μαζεμένοι πόντοι (και μάλιστα σε όλη τη γκάμα εκτέλεσης (τρίποντο, δίποντο, βολές) του Άλεκ Πίτερς απέβησαν ο πολιορκητικός κριός με τον οποίο ο Ολυμπιακός όρμησε και έριξε το μιλανέζικο κάστρο.

Σπολλάτη του, διότι ο Αμερικανός πάουερ φόργουορντ ο οποίος από δήμαρχος έγινε... κλητήρας απέδειξε ότι δεν μασάει και μπορεί στον λιγοστό χρόνο που παίρνει να παίζει έναν χρήσιμο και κρίσιμο ρόλο.

Για να μην αφήσω να περάσει στο ντούκου και να μείνει ανεξήγητη η αποφθεγματική ρήση του Πλάτωνος ως νίκη του Ολυμπιακού απέναντι στον εαυτό του θεωρώ το γεγονός ότι κατάφερε να επιζήσει, μολονότι κόντεψε να μαγαρίσει τον υψηλό δημιουργικό οίστρο του (23 ασίστ, εκ των οποίων 15 στο πρώτο ημίχρονο) εξαιτίας της αστοχίας του στα τρίποντα (9/29) και κυρίως της ροπής του προς τα εύκολα, αβίαστα και φτηνά λάθη (17).

Πήγε η ψυχή του στην Κούλουρη

Θα ήταν όντως ταπεινωτική και κυρίως άδικη προς τον εαυτό του μια ήττα που θα οφειλόταν στα λάθη και σε στιγμές ολιγωρίας, ενώ προσπαθούσε και κατάφερνε ανά διαστήματα να ελέγξει την κατάσταση...

Εντέλει τη σκαπούλαρε, έστω κι αν η ψυχή του πήγε στην Κούλουρη μέχρι τη στιγμή που οι οικοδεσπότες πούλησαν μπιρ παρά την τελευταία κατοχή της μπάλας και την ευκαιρία που είχαν να γραπώσουν τη νίκη...

Απέναντι σε μια ομάδα η οποία έχει αλλάξει για τα καλά τη λεοντή της και από αμυντικογενής (που έπαιζε τα ματς στους 75 πόντους) μεταμορφώθηκε σε επιθετική μηχανή (με μέσο όρο 86.9), ο Ολυμπιακός κατάφερε να αντιπαραβληθεί σε αυτά τα επίπεδα και να ματσάρει την παραγωγικότητα των αντιπάλων του.

Περίεργο ήταν αυτό, διότι εντέλει οι Λομβαρδοί σκόραραν 83 πόντους, με τον Ζακ ΛεΝτέι να είναι ωσεί παρών και τον Νίκολα Μίροτιτς να αφυπνίζεται στα τελευταία λεπτά.

Οι αλχημείες και οι τρεις γκαρντ

Χωρίς τον Νίκολα Μιλουτίνοβ, με τον Νέιθαν Μενσά να παίρνει μια γεύση ως απλός θεατής και με τον Μουστάφα Φαλ να χρεώνεται με τρία φάουλ, εκών άκων ο Μπαρτζώκας κατέφυγε σε αλχημείες για να καμουφλάρει το έλλειμμα στη frontline, όπου όμως και ο Ετόρε Μεσίνα δεν νιώθει εξόχως προνομιούχος, ελέω της απουσίας του Τζος Νίμπο.

Ο Ολυμπιακός σημάδεψε τις φάσεις μέσα στο βαμμένο, ενώ δοκίμασε πλείστα όσα σχήματα νιώθοντας την ικανοποίηση ότι αυτό με τους τρεις γκαρντ σε διάφορα χρονικά σημεία έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο πρώτα στο να μείνει όρθια η ομάδα του και εν συνεχεία στο να δραπετεύσει με τη νίκη, σε ένα πολύ κλειστό, αμφίρροπο και ανταγωνιστικό ντέρμπι που κρίθηκε κιόλας in extremis.

Ντίβα και... προλετάριος ο Φουρνιέ!

Ο Εβάν Φουρνιέ που το έπαιξε δημιουργός στο πρώτο ημίχρνο ξεσάλωσε ως δεινός εκτελεστής στην τρίτη περίοδο σκοράροντας τους 14 από τους 18 πόντους του, αλλά προφανώς εισπράττει τους επαίνους περισσότερο για τον αλτρουισμό και τη θεληματικότητα στο παιχνίδι του, προϊόν των οποίων υπήρξαν οι επτά ασίστ και τα πέντε κλεψίματα!

Ο εμπύρετος Σάσα Βεζένκοβ μπήκε φουριόζος πετυχαίνοντας 16 πόντους στο πρώτο ημίχρονο και όταν σιώπησε, είδε να βγαίνουν μπροστά άλλοι συμπαίκτες του και δη ο «αντ’ αυτού», όπως λέει η ταμπέλα που είναι περασμένη στον λαιμό του Πίτερς...

Εδώ λοιπόν έγκειται αυτό που έγραψα προηγουμένως και αφορά την κολεκτίβα του Μπαρτζώκα η οποία έπαιξε κομβικό ρόλο στο πέρασμα από το Μιλάνο...

Το ανάστημα του Φαλ και ο... Παντουνικολάου!

Ασφαλώς κανείς δεν είναι τέλειος και (επιμένω ότι) τα 17 λάθη θα μπορούσαν να αποβούν μοιραία, αλλά δεν υπάρχει παίκτης που να μην έβαλε ένα λιθαράκι σε αυτό το οποίο προέκυψε...

Αφήνω κατά μέρος τον Πίτερς, τον Φουρνιέ και τον Βεζένκοβ με τους οποίους ήδη καταπιάστηκα και υπήρξαν οι προφανείς θεμέλιοι λίθοι της νίκης...

• Ο Μουστάφα Φαλ σήκωσε το ανάστημα του κι όταν (έστω και καθυστερημένα) αποφασίσει να γίνει πιο αποφασιστικός στα τελειώματα του, προφανώς τα doubledigits των τελευταίων δυο αγώνων δεν θα αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα.

• Ο Κώστας Παπανικολάου υπήρξε δια μίαν εισέτι φοράν... Παντουνκολάου, σε όπου θέση κι αν έπαιξε, τελειώνοντας το ματς με έξι πόντους, οκτώ ριμπάουντ, μια ασίστ και ένα κλέψιμο.

• Ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος βρίσκεται σε μια φάση ύφεσης και φαινόταν νωθρός άμα τη εισόδω του στο γήπεδο και αίφνης στο σχήμα των τριών γκαρντ χωρίς να συνεισφέρει στο σκοράρισμα έδωσε ώθηση με τις επτά ασίστ που μοίρασε και συνέβαλε στο σερί 11-3 με το οποίο ο Ολυμπιακός μετέτρεψε το 37-30 σε 40-41.

• Ο Γουόκαπ έδωσε πέντε ασίστ και έβαλε δυνατά το γερό κορμί του ώστε να μην εκτεθεί στα mismatches απέναντι στον Μίροτιτς, όταν ο Ολυμπιακός έπαιζε με αλλαγές στα σκριν.

Ο Βιλντόζα και η μακαρονάδα

• Ο Βιλντόζα μπορεί να αποδείχθηκε ατζαμής στην τελευταία κατοχή του Ολυμπιακού, αλλά προηγουμένως είχε φροντίσει να αφήσει το έντονο αποτύπωμα του λειτουργώντας στο χαμηλό σχήμα και σκοράροντας δυο απανωτά τρίποντα με τα οποία ο Ολυμπιακός βρέθηκε στο +6 (68-74).

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα οι Πειραιώτες υπέγραψαν τη δική τους «Συνθήκη του Μεδιολάνου», πέτυχαν μια νίκη που τους ανέβασε στα υπερώα της κατάταξης και μπορεί, διάβολε, να μην πρόλαβαν να γευθούν οίκαδε την παραδοσιακή γαλοπούλα, αλλά απόλαυσαν ένα σπαγγέτι μιλανέζα!