Κρίμα που ο Παναθηναϊκός έπαιζε στο Μιλάνο χθες που ο μήνας είχε 14 και όχι σήμερα...

Σήμερα ο μήνας έχει 15 και είναι η γιορτή του Αγίου Ελευθερίου, μεγάλη η χάρη Του...

Τούτου δοθέντος και επειδή στο ρόστερ του υπάρχουν δυο Λευτέρηδες (Μποχωρίδης, Μαντζούκας) μπορεί να απελευθερωνόταν κιόλας από τα δεσμά του!

Να φώναζε δηλαδή «φτου ξελευτερία», όπως λέγαμε σε εκείνο το παλιό παιχνίδι μας στους δρόμους!

Αλλά πού τέτοια τύχη;

Περιμένοντας τον Γκοντό!

Πού; Πουθενά, διότι με το χαβά που βαράνε οι Πράσινοι όποτε απομακρύνονται από το FIR Αττικής και νήσων, αυτή η προσδόκιμη και περιπόθητη εκτός έδρας νίκη μοιάζει με τον... ήρωα του θεατρικού έργου του Σάμιουελ Μπέκετ...

Περιμένοντας τον Γκοντό!

Εις μάτην περίμεναν στη σκηνή τον λεγάμενο ο Βλαντιμίρ και ο Εστραγκόν, το ίδιο συνέβη πέρυσι με τον Οντεντ Κάτας και συμβαίνει και τώρα με τον Δημήτρη Πρίφτη...

Επίτηδες αναφέρθηκα στο FIR Αττικής και νήσων διότι μέσα σε έναν χρόνο οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης έχουν πετύχει μια εκτός έδρας νίκης, η οποία ασφαλώς ήταν σπουδαία από πλευράς γοήτρου, αλλά σημειώθηκε εντός, εκτός και επί τα αυτά: στις 5 Φεβρουαρίου του 2021 στο Νέο Φάληρο επί του Ολυμπιακού με 88-77 και μάλιστα με μεγάλο πρωταγωνιστή τον εορταζόμενο σήμερα Μποχωρίδη, που κάποιος τον μάτιασε!

Ο κορονοιός και αι πρεσβείαι του Μακ

Έδωσε ρέστα στο ντέρμπι των αιωνίων και μετά από λίγες ώρες διαγνώσθηκε θετικός στον κορονοϊό!

Με εξαίρεση αυτό το ιδιάζον διπλό (που το επανέλαβε τις προάλλες στο ελληνικό πρωτάθλημα) ο Παναθηναϊκός δεν έχει πετύχει άλλο από τις 3 Δεκεμβρίου του 2020, όταν άλωσε το γήπεδο από το οποίο έφυγε χθες με άδεια χέρια.

Τότε είχε ρίξει στο κανναβάτσο την Αρμάνι Μιλάνο ταις πρεσβείαις (και) του Σέλβιν Μακ, ο οποίος τώρα βουρλίζεται στο ταμείο ανεργίας!

Αυτά είναι όντως περσινά ξινά σταφύλια!

Εχω ξαναγράψει για τον Δημήτρη Πρίφτη ότι είναι καλύτερα να μασάει, παρά να μιλάει και το εννοώ!

Τουλάχιστον τρεις φορές εφέτος, την παραμονή αγώνων, έχει μαλλιάσει η γλώσσα του δόλιου να ζητεί, να εστιάζει και να προειδοποιεί για κάτι που επ’ ουδενί θα ήθελε να συμβεί, αλλά στο τέλος της ημέρας οι Πράσινοι το... λούζονται και το τρώνε στη μάπα!

Το διάταγμα των Μεδιολάνων

Αυτή τη φορά η βασική οδηγία προς ναυτιλλομένους συνιστούσε το α λα Μεγάλος Κωνσταντίνος δικό του διάταγμα των Μεδιολάνων...

«Πρέπει να παίξουμε με μεγάλη συγκέντρωση για να μείνουμε ανταγωνιστικοί»...

Αμ δε; Οι Πράσινοι άφησαν αυτή την αυτοσυγκέντρωση στα αποδυτήρια του Forum και όταν ξαναγύρισαν στο γήπεδο έμοιαζαν σαν τους... Χριστιανούς στις παλιές ρωμαϊκές αρένες!

Τούτο τεκμαίρεται και από τη στατιστική, που βεβαίως δεν λέει πάντοτε την αλήθεια, αλλά αυτή τη φορά παρουσιάζεται εύγλωττη και κυρίως αμείλικτη: η Αρμάνι Μιλάνο η οποία εκ προοιμίου είναι η ομάδα που κάνει στα λιγότερα λάθη στην Ευρωλίγκα, υπέπεσε σε έξι και ο Παναθηναϊκός σε 17!

Τι δεν καταλαβαίνεις;

Για κάθε ομάδα, πολλώ δε μάλλον για τον Παναθηναϊκό που δεν το ‘χει στα εκτός έδρας ματς και προφανώς υστερεί σε ποιότητα και δυναμική έναντι αντιπάλων τύπου Αρμάνι Μιλάνο, η αυτοσυγκέντρωση είναι μια συνθήκη εκ των ων ουκ άνευ...

Κονσεντράτσια μπρε!!!

Γι αυτό μάλλιαζε επί δέκα τρία χρόνια και η γλώσσα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο οποίος διαβιούσε σε μια ατμόσφαιρα ευημερίας, αλλά εξακολουθούσε να λέει το... ποίημα του...

Κονσεντράτσια μπρε!!!

Στην αρχή το μετάφραζε ο Δημήτρης Ιτούδης, αλλά μετά από μερικές ημέρες, δεν χρειαζόταν διερμηνεία σε αυτή την κουβέντα...

Γράφεται концентрација, διαβάζεται κονσεντράτσια και πάει να πει (αυτό)συγκέντρωση...

Υστερώντας σε πλείστες όσες στατιστικές και άλλες κατηγορίες έναντι των Λομβαρδών, ο Παναθηναϊκός δεν είχε ούτε την πολυτέλεια, ούτε το περιθώριο, ούτε καν το άλλοθι να πουλάει μπάλες μπιρ παρά και να χαρίζει κατοχές, αλλά τζίφος...

Όταν βγήκε να παίξει την τρίτη περίοδο είδε τους οικοδεσπότες να σανιδώνουν το γκάζι και να τρέχουν ένα σερί 16-0, με αποτέλεσμα το 29-29 να μετατραπεί σε 45-29 και από εκεί και πέρα αναγκάσθηκε να κυνηγάει χίμαιρες, οι οποίες από αρχαιοτάτων χρόνων δεν συλλαμβάνονται!

Τα... γιατροσόφια του Πρίφτη

Το γήπεδο έμοιαζε να γίνεται κατηφορικό, η ευημερία του πρώτου ημιχρόνου έγινε δυστυχία και η ένατη ήττα σε ισάριθμα εκτός έδρας ματς στην εφετινή σεζόν υπήρξε αναπόδραστη...

Κάποια στιγμή ο Πρίφτης δοκίμασε διάφορα γιατροσόφια: μια με τον Μαντζούκα (ο οποίος είχε επιδώσει καλά διαπιστευτήρια κόντρα στην Αλμπα) στην πεντάδα, μια με ένα σχήμα small ball το οποίο απάρτιζαν ο Πέρι, ο Μέικον, ο Μποχωρίδης, ο Κασελάκης και ο Εβανς, μια με την άμυνα ζώνης...

Με Ultrex λούστηκες;

Τα δοκίμασε όλα ή σχεδόν όλα και –για να κάνω και λίγη πλάκα (αν και τέτοιες περιπτώσεις δεν σηκώνουν αστεία)- το μόνο που έλειπε ήταν να πει κάποιος ό,τι και ο Δημήτρης Παπανικολάου (στα... μουλωχτά και χωρίς να τον ακούει ο συχωρεμένος ο Ντούντα) πριν από 25 χρόνια στο Περιστέρι...

Με Ultrex λούστηκες;

Άλλη μια κακή μέρα στη δουλειά, άλλη μια ήττα, άλλη μια απογοήτευση, λοιπόν...

Κινούμενος σε λατινική ατμόσφαιρα, εδώ ισχύει μια κλασική ρήση των προγόνων του Ετορε Μεσίνα που έγινε κιόλας επική ταινία το 1951, με τον Ρόμπερτ Τέιλορ, τη Ντέμπορα Κερ και τον Πίτερ Ουστίνοφ...

Quo vadis Παναθηναϊκέ;

Quo vadis;

Αυτό σημαίνει «πού πηγαίνεις, πού πορεύεσαι»;

Mε 11 ήττες σε 15 ματς, προτελευταίος στην κατάταξη (εκτός κι αν νικήσει σήμερα η Ζαλγκίρις τη Μονακό και τον ρίξει πιο κάτω) ο Παναθηναϊκός προφανώς ελπίζει μονάχα σε ένα θαύμα ώστε να αναστηλωθεί και διεκδικήσει την πρόκριση του στα play offs...

Αυτή τη στιγμή απέχει τρεις νίκες από την όγδοη ομάδα, αλλά βασικά απέχει αρκετά σε ό,τι αφορά την απόδοση, τη σταθερότητα, την αξιοπιστία και το status που απαιτούνται για να γίνει ανταγωνιστικός, να αντεπιτεθεί, να κάνει την επίκρουση και να πετύχει την επίκρουση...

Άρα λοιπόν;

Εδώ ο οργανισμός (σε διοικητικό και προπονητικό επίπεδο) καλούνται να πάρουν μια μεγάλη απόφαση, ενόψει μιας πιθανότατης δεύτερης διαδοχικής «χαμένης σεζόν» στην Ευρωλίγκα...

Οι 19 αγώνες, οι τέσσερις μήνες και το σύνθημα των Σίξερς

Όχι το να ρίξουν το βάρος στις εγχώριες διοργανώσεις που είναι δεδομένο ότι θα συμβεί, αλλά το πώς θα διαχειριστούν επ’ ωφελεία της ομάδας τα υπόλοιπα 19 ματς και τους τέσσερις μήνες που απομένουν μέχρι να πέσει η αυλαία της κανονικής περιόδου...

Πέρυσι o Παναθηναϊκός τερμάτισε 16ος με ρεκόρ 11-23, αφήνοντας πίσω του τον Ερυθρό Αστέρα 910-24) και τη Χίμκι (4-30)...

Δεδομένου ότι στη φάρα μας η υπομονή δεν αποτελεί αγαθό και αρετή, εφόσον χαθεί το τρένο, οι Πράσινοι οφείλουν να αντιμετωπίσουν ψύχραιμα την κατάσταση, άλλωστε «ουδέν κακόν αμιγές καλού»...

Ναι, είναι σκληρό και ενδεχομένως αχώνευτο και ανυπόφορο για το κλέος μιας ομάδας με έξι λάφυρα και 11 Final 4 να κάνει εκπτώσεις στους στόχους και στις φιλοδοξίες της, αλλά όταν αυτό είναι αναπόδραστο, πάντοτε θα υπάρχει μια άλλη διάσταση που μπορεί κιόλας να μοιάζει με βολικό άλλοθι...

Aυτό το «Trust the process», όπως το βάφτισαν οι Σίξερς, έστω κι αν μέχρι αποδείξεως του εναντίου, έγινε ευχή και κατάρα!