Σε αυτή τη ρουφιάνα τη ζωή όλοι και όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και ως εκ τούτου τα κάθε λογής "what if" δεν έχουν πέραση.

Εγώ τον χαβά μου, όμως, γι' αυτό κιόλας αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε άραγε εάν ο Ντέγιαν Ράντονιτς διέτασσε τους παίκτες του να κάνουν φάουλ αντί να προσπαθήσουν (άνευ αντιρκίσματος, όπως αποδείχθηκε) να παίξουν την τέλεια άμυνα απέναντι στον Κρις Τζόουνς, πριν ο Αμερικανός ευστοχήσει στο νικητήριο σουτ στη νίκη της Βαλένθια επί του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ;

Μια ζαριά ήταν αυτή η (μη) απόφαση και επειδή του Μαυροβούνιου προπονητή του βγήκε ξινή φαντάζομαι πως θα αναθεματίζει την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισε να βαδίσει στα χνάρια του Γκρεγκ Ποποβιτς.

Το τρίποντο του Ρέι Αλεν

Η ιστορία είναι γνωστή από την ακροτελεύτια φάση της κανονικής διάρκειας του έκτου τελικού του NBA της σεζόν 2012-13, στον οποίο οι Σπερς προηγούνταν με διαφορά τριών πόντων και είδαν στην εκπνοή (μετά το χαστούκι στην μπάλα από τον Κρις Μπος) τον Ρέι Αλεν να ισοφαρίζει

Οι Χιτ νίκησαν στην παράταση, έσυραν τη σειρά σε Game 7 και στέφθηκαν πρωταθλητές, τόσο απλά.

Τζόουνς όπως… Γκάλης

Συμφωνώ, έτερον η διαφορά των δυο πόντων, εκάτερον εκείνη των τριών, αλλά το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό: ο Τζόουνς εκτέλεσε εν ψυχρώ τους Πράσινους στην εκπνοή του θρίλερ και εκτός από Ρέι Αλεν έγινε και… Νίκος Γκάλης!

Το γράφω αυτό διότι τη σεζόν 1980-81, σε ένα ντέρμπι Παναθηναϊκός-Άρης (88-89) στον «Τάφο του Ινδού» ο «Γκάνγκστερ» διέπραξε ένα έγκλημα το οποίο επανέλαβε με μαθηματική και συνάμα χειρουργική ακρίβεια ο Αμερικανός γκαρντ της Βαλένθια: έβαλε κι ελόγου του τους τελευταίους έντεκα πόντους και πάπαλα!

Ο Παναθηναϊκός είχε πλείστες όσες ευκαιρίες να καθαρίσει την μπουγάδα, αλλά τις είδε να του γλιστρούν από τα χέρια, στην κυριολεξία κιόλας.

Με το σκορ στο 90-89 (από δικό του καλάθι) ο Πάρις Λι αστόχησε στη βολή του and-one, στα 17'' τον μιμήθηκε ο Ματ Τόμας και στο επόμενο, τελευταίο και μοιραίο κλικ αυτήςτης ρώσικης ρουλέτας, οι Πράσινοι είδαν τον Τζόουνς να τους παίρνει την μπουκιά από το στόμα.

Πολύ κρίμα και χίλια συγνώμη μαζί, όπως λέει κι ένας φίλος μου!

Η κουβέντα για φάουλ

Δεν είμαι προπονητής, ούτε έχω το λεγόμενο "feel of the game" ώστε να θεωρώ την άποψη μου ως ένα ατράνταχτο θέσφατον, αλλά θαρρώ πως ο Ράντονιτς έσφαλε.

Σε ένα ματς το οποίο παιζόταν επί 40 λεπτά σε ρυθμό uptempo, με τις επιθέσεις να νικούν κατά κράτος τις άμυνες, ο Παναθηναϊκός όφειλε να κρατήσει για πάρτη του την τελευταία κατοχή. Αντ' αυτού επέλεξε να αμυνθεί επί 17 δευτερόλεπτα και ανεξαρτήτως τoυ τι είχε σχεδιάσει ο Aλεξ Μουμπρού, όταν ο Τζόουνς πήρε την μπάλα στα χέρια του, φαινόταν ξεκάθαρα ότι η συμφορά βρισκόταν επί θύραις.

Το μαρτυρούσε αυτό η γλώσσα του σώματος του δράστη, ο οποίος κρατούσε ζωντανή τη Βαλένθια στα τελευταία λεπτά και μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε βάλει ένα εκπάγλου καλλονής ακροβατικό καλάθι απέναντι στον κατά περίσταση Αρτούρας Γκουντάιτις.

Το τζογάρισμα και ο Σαίξπηρ

Ο Ράντονιτς δεν πήρε το ρίσκο και απέφυγε να τζογάρει, εμπιστευόμενος το αμυντικό ελιξίριο μιας ομάδας που είχε δεχθεί ήδη 89 πόντους και μάλιστα στην έδρα της και εν πάση περιπτώσει δεν διακρίνεται για τις επιδόσεις της στα μετόπισθεν.

Εάν ο Παναθηναϊκός κατέφευγε στη λύση του φάουλ, θα απέφευγε το τρίποντο και ακόμη κι αν δεχόταν δυο πόντους από βολές θα είχε δική του την τελευταία μπάλα, με ό,τι αυτό θα συνεπαγόταν στην τελική έκβαση του ψυχοδράματος.

Στο παραποιημένο Σαιξπηρικό δίλημμα "to foul or not to foul", ο Ράντονιτς τάχθηκε με το δεύτερο σκέλος και πλήρωσε ακριβά τα επίχειρα της στρατηγικής επιλογή του, εκτός κι αν –όπως έχει συμβεί πολλές φορές- το ζήτησε, αλλά δεν ακούσθηκε μέσα στη φασαρία ή δεν εισακούσθηκε!

Το τρίποντο του Κάρτερ στο Λαύριο

Παρεμπιπτόντως ο Παναθηναϊκός είχε καεί σε μια τέτοια φάση και στις 5 Ιουνίου του 2021, στον δεύτερο τελικό της Basket League κόντρα στο Λαύριο, με δήμιο τον Τάισον Κάρτερ που με ένα α λα Ρέι Αλεν τρίποντο ισοφάρισε σε 81-81, προτού αστοχήσει ο Μάριο Χεζόνια και επέλθει η παράταση στην οποία οι οικοδεσπότες επιβλήθηκαν με 94-89.

Τότε, με τη διαφορά στους τρεις πόντους (78-81) ο Οντεντ Κάτας ζήτησε να μη γίνει φάουλ και απόψε (με το σκορ στο 91-89) η ιστορία επαναλήφθηκε.

Ο λειψός (χωρίς τον Παπαγιάννη, τον Γουόλτερς και τον Πονίτκα) Παναθηναϊκός αδίκησε τον εαυτό του και απέτυχε να εκμεταλλευθεί τις ευνοϊκές συγκυρίες που δεν ήταν και λίγες: η έδρα, η απουσία του Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς ο οποίος τον "σκότωσε" στον αγώνα του Α' γύρου, ο ενθουσιασμός που επέφεραν οι προσθήκες του Ματ Τόμας και του Δημήτρη Αγραβάνη και η επιθετική ευχέρεια του έστω κι αν αυτή στο τέλος της βραδιάς εξελίχθηκε σε μπούμερανγκ.

Φόρτωσε στον κόκορα την άμυνα

Τι εννοώ;

Σκόραρε κατά το δοκούν, αλλά φόρτωσε στον… κόκορα την άμυνα του και επέτρεψε στη Βαλένθια να τον βαρέσει στο δόξα Πατρί με πολιορκητικό κριό τον Κρις Τζόουνς.

Με τη λογική του "όσους πόντους βάζω, τόσους τρώω" οι Πράσινοι βρέθηκαν ξαφνικά πίσω στο σκορ (52-53) και από εκεί και πέρα μπήκαν, εκόντες άκοντες, στο τριπάκι του "μία σου και μία μου" και το πλήρωσαν ακριβά.

Ο βασιλιάς Αρθούρος

Ο έως και συγκινητικός Γκουντάτιτς ο οποίος απόντος του Παπαγιάννη, τελείωσε το ματς με double-double και συν τοις άλλοις πέτυχε τρία διαδοχικά "γκολ φάουλ" έγινε, έστω για μια βραδιά, ο "Βασιλιάς Αρθούρος" του πράσινου Κάμελοτ, αλλά τζίφος.

Ο Πάρις Λι που αγωνίσθηκε επί 37 λεπτά και κόντεψε να αφήσει τα κόκαλα του στο παρκέ έγραψε ρεκόρ καριέρας στην Ευρωλίγκα, αλλά το είδε να μαγαρίζεται από το buzzer beater του συμπατριώτη του…

Ο Ματ Τόμας στο ντεμπούτο του δεν κώλωσε και έδειξε το ποιόν του ως instant scorer, αλλά εις μάτην…

Δεν εννοεί να στρώσει

Ο Ντουέιν Μπέικον έμεινε στους 10 πόντους και μάλιστα κάθισε στον πάγκο από το 34’ έως το 38' συνειδητοποιώντας ότι με την παρουσία του Τόμας, θα χρειασθεί να κάνει λίγο κράτει στο έναςενός και στο ένας εναντίον όλων παιχνίδι του.

Μ' αυτά και μ’ εκείνα ο Παναθηναϊκός έχει πλέον να επιδείξει διπλάσιες ήττες από νίκες (8-16) και μετά από πεντέμισι μήνες και με τρεις μεταποιήσεις στο ρόστερ του εξακολουθεί να εμφανίζεται τρωτός στην άμυνα, υστερεί σε πνευματική δύναμη και δεν εννοεί να στρώσει!