Βασίλη χάσαμε, αλλά ξα μας: Το λίπασμα της ήττας και ο λάκκος με τα φίδια

Βασίλη χάσαμε!

Η (παραποιημένη, ελέω του ονόματος) αποφθεγματική ατάκα του Γεράσιμου Αρσένη κολλάει γάντι στην περίσταση: είχαμε ξεχάσει τι εστί ήττα από τις 3 του περυσινού Σεπτεμβρίου όταν μας έριξαν στο κανναβάτσο οι Μαυροβούνιοι και μετά το "άριστα 10" επί ημερών Σπανούλη, είδαμε χθες το βράδυ το τέλος της ευημερίας!

Αυτό δεν είναι τόσο… τραγικό, όσο ακούγεται: μια ήττα γνώρισε η Εθνική, διάβολε, από την ούτως ή άλλως κραταιά και πλήρη Σερβία, στο Βελιγράδι, σε φιλικό αγώνα προετοιμασίας, χωρίς τον Νικ Καλάθη…

Κοινώς δεν έχασε δα και η Βενετιά βελόνι!

Τα άλλοθι του Σπανούλη και η ατάκα του Πιτίνο

Απαρίθμησα προηγουμένως τέσσερα επιχειρήματα που συνιστούν ισάριθμα κατά το μάλλον ή ήττον άλλοθι χώρια που θα μπορούσα να επινοήσω και άλλα, ωστόσο αυτά δεν τα επικαλείται ούτε καν ο Βασίλης Σπανούλης!

Το είπε ορθά κοφτά χθες το βράδυ ότι δεν του αρέσουν οι δικαιολογίες και ούτε τις ψάχνει, χώρια που σε τέτοιες περιπτώσεις ισχύει εις το διηνεκές το ρηθέν υπό του Ρικ Πιτίνο…

"Η ήττα είναι σαν λίπασμα: βρωμάει, αλλά κάνει καλό"!

Το πόσο καλό θα μας κάνει αυτή η ήττα, θα (πρέπει να) φανεί το βράδυ του Σαββάτου στην πρεμιέρα της Εθνικής απέναντι στους… νταβραντισμένους Καναδούς και εν συνεχεία κόντρα στην Ισπανία και στην Αυστραλία, σε αυτόν τον… λάκκο με τα φίδια στον οποίο μας έριξε η ρουφιάνα η μοίρα!

Το ναυάγιο, η κρουαζιέρα και η τελετή έναρξης

Αμ αυτό πάλι;

Κανέναν από τους τρεις αντιπάλους της δεν τον έχει η Εθνική και όντως κινδυνεύει να γνωρίσει τρεις ήττες και να ναυαγήσει αύτανδρη στις όχθες του ποταμού Ντουλ, που διατρέχει τη Λιλ!

Αλλά, κάλλιστα επίσης μπορεί να τους ρίξει και τους τρεις στο κανναβάτσο και να κάνει σεινάμενη κουνάμενη την κρουαζιέρα της στον Σηκουάνα!

Ούτως ή άλλως, η βόλτα στον παριζιάνικο ποταμό είναι εξασφαλισμένη λόγω της πάνδημης συμμετοχής της ελληνικής αποστολής στην τελετή έναρξης, που ελπίζω να μην εξελιχθεί κιόλας σε casus belli!

Το εννοώ αυτό διότι πολλοί θα βγουν (εάν δεν έχουν βγει ήδη) και θα υποστηρίξουν ότι δεν υπάρχει λόγος να καταπονηθεί η ομάδα με το aller retour ταξίδι, αλλά τόσα ξέρουν, τόσα λένε!

Η μυσταγωγία της παρέλασης

Επειδή είχα την τύχη να καλύψω έξι διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων, όχι απλώς δικαιολογώ, αλλά υπερθεματίζω την δεδηλωμένη επιθυμία των μελών της Εθνικής να συμμετάσχουν στην τελετή έναρξης: και για να στοιχηθούν πίσω από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο (που θα κρατήσει τη σημαία μαζί με την Αντιγόνη Ντρισμπιώτη), αλλά και για να νιώσουν το σκίρτημα στην καρδιά και την παρελκόμενη ανατριχίλα να τους διαπερνάει σύγκορμους, ενώπιον όλου του πλανήτη!

Στ’ αλήθεια η τελετή έναρξης παραπέμπει σε μια ασύγκριτη κατανυκτική μυσταγωγία που όσοι τη βιώσουν, τη θυμούνται σε όλη τους τη ζωή.

Και στο κάτω κάτω της γραφής, περπατώντας θα παρελάσουν όχι… έρπειν, όπως λέμε και στον στρατό!

Το αντίο του Σπανούλη και οι τρεις… μπαμπούλες!

Μετά τη χθεσινή ήττα από τους φιναλίστ του περυσινού Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο Σπανούλης τα είπε όλα: μίλησε για τα λάθη, για τα χαμένα ριμπάουντ, για τις διαρροές στο αμυντικό σύστημα, για τον δημιουργικό οίστρο των Σέρβων και πάει λέγοντας…

Δεν νομίζω ότι έχω να προσθέσω κάτι, ούτε και να αφαιρέσω βεβαίως, οπότε παμ’ παρακάτω…

Παρακάτω είναι οι τρεις… μπαμπούλες που μας περιμένουν στο γήπεδο στο οποίο ο Σπανούλης (όπως επίσης και ο Νίκος Ζήσης) φόρεσε για 146η και τελευταία φορά τη φανέλα με το εθνόσημο, στις 17 Σεπτεμβρίου του 2015 στον αγώνα για την 5η θέση του EuroBasket, κόντρα στη Λετονία

Η κλοτσιά του Πάου Γκασόλ

Έχει αφήσει ο Μπίλης εδώ και εννέα χρόνια τις πατημασιές του στο «Αντρέ Μορουά», όπου 48 ώρες πριν από το κύκνειο άσμα του είχε δει τον Πάου Γκασόλ να κάνει σκόνη και θρύψαλα τα όνειρα της Εθνικής για να ξορκίσει τους δαίμονες (που κρατούν ίσαμε τώρα), να προκριθεί στην τετράδα και να διεκδικήσει ένα μετάλλιο.

Μας κλότσησε τότε στα οπίσθια η Ισπανία (73-71), την οποία θα αντιμετωπίσουμε την ερχόμενη Τρίτη σε έναν αγώνα που ανεξαρτήτως του τι θα έχει συμβεί στην πρεμιέρα με τον Καναδά, θα έχει χαρακτήρα ζωής και θανάτου!

Μας την πέφτουν από τρία βάθρα!

Παρεμπιπτόντως και για να αναδειχθεί έτι περαιτέρω ο βαθμός δυσκολίας στη διαδικασία της πρόκρισης (των δυο πρώτων ομάδων με το… παραθυράκι της καλύτερης τρίτης) υπενθυμίζω ότι και οι τρεις αντίπαλοι της Εθνικής προέρχονται από ιστορικές επιτυχίες στις τελευταίες διοργανώσεις…

• Πριν από τρία χρόνια στο Τόκιο οι Αυστραλοί ξόρκισαν τους δαίμονες τους και ανέβηκαν για πρώτη φορά στο βάθρο οποιασδήποτε διοργάνωσης βεληνεκούς, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο.
• Το 2022 οι Ισπανοί αναρριχήθηκαν στο θρόνο του EuroBasket, για τέταρτη φορά στην ιστορία τους και μοστράρουν πλέον 20 μετάλλια (6-9-5) στις τρεις κορυφαίες διοργανώσεις.
• Πέρυσι στο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Μανίλα οι Καναδοί ευρισκόμενοι σε φάση… μαγκεψάμεν (!) πήραν την μπουκιά από το στόμα των Αμερικανών στην παράταση του μικρού τελικού και κατέκτησαν ένα μετάλλιο, που το λαχτάραγαν επί 87 χρόνια : από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο, όπου είχαν βγει δεύτεροι!

Αλλά κι ελόγου μας δεν είμαστε δα και η Ψωροκώσταινα, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, οπότε βουρ στον πατσά και ό,τι ήθελε προκύψει!