To περασμένο Σάββατο ο Θοδωρής Βλάχος ήταν ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα στο πλαίσιο του Τουρνουά FIBA Varkiza Lite Quest by Greece 3×3...

Εκεί λοιπόν παρευρέθη και ο Βαγγέλης Λιόλιος, που υπέκυψε στον πειρασμό...

Πλησίασε λοιπόν τον προπονητή της Εθνικής ομάδας του γουότερ πόλο για τη μεγαλοσύνη της οποίας έχω εκφρασθεί και... εκτεθεί δημοσίως, τον χαιρέτησε, τον συνεχάρη και του εξωτερίκευσε τον καημό του και τον πόθο του...

«Σας ζηλεύω για τις επιτυχίες και τα μετάλλια σας και ελπίζω να μπορέσουμε κι εμείς σύντομα να βαδίσουμε στα χνάρια σας»

Ο Ιωαννίδης και ο Βλάχος Σπανούλης

Όχι, απ’ ό,τι έμαθα, ο πρόεδρος της ΕΟΚ δεν έκανε πρόταση στον Βλάχο να αναλάβει την Εθνική ομάδα του μπάσκετ, αν και αυτό ενδεχομένως θα ήταν εφικτό και πάντως θα μπορούσε να δοκιμασθεί πειραματικά!

Αυτό τουλάχιστον υποστήριζε κάποτε ο Γιάννης Ιωαννίδης που ήθελε να γίνει προπονητής και σε ποδοσφαιρική ομάδα...

Δεν θα πάρει (ο Λιόλιος) αυτόν τον (Θοδωρή) Βλάχο, θα πάρει όμως έναν άλλο Βλάχο!

Δεν ξέρω εάν ο Σπανούλης έλκει την καταγωγή του από τους; Βλάχους ή τους Σαρακατσαναίους, αλλά σε κάθε περίπτωση ταιριάζει πολλώ λογιώ με τον υδρόβιο ασημένιο Ολυμπιονίκη, που έχει επίσης στην περιουσία του άλλα πέντε μετάλλια (0-1-4) σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και World League.

Πρώτα απ’ όλα, αμφότεροι είναι βέροι Θεσσαλοί, ο μεν Βασίλης από τη Λάρισα, ο δε Θοδωρής από τον Βόλο...

Δεύτερον, έπαιξαν και στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό....

Τρίτον, έχουν κατακτήσει το τρόπαιο της Ευρωλίγκας με τον Ολυμπιακό, ο Βλάχος ως προπονητής και ο Σπανούλης ως παίκτης.

Το... νυχάκι του Θοδωρή Βλάχου

Και τέταρτον που θα συμβεί λίαν συντόμως απ’ ό,τι φαίνεται: ο Σπανούλης θα βαδίσει στα χνάρια του Βλάχου και θα συστήνεται (και) ως ομοσπονδιακός προπονητής, με την ελπίδα να μοιάσει στο νυχάκι του Βλάχου!

Δεν το γράφω υποτιμητικώς αυτό, απλώς το «πόθεν έσχες» του Βλάχου είναι τόσο μεγάλο, που δεν μπορεί να το ματσάρει, ούτε καν να το ακουμπήσει...

Βασικά όλοι οι συνάδελφοι του στις εθνικές ομάδες το(ν) βλέπουν με τα κιάλια!

Ο Βλάχος διαδέχθηκε τον Κροάτη Ντράγκαν Αντριτς στον πάγκο της Εθνικής το 2014, ενώ τρία χρόνια νωρίτερα είχε αναλάβει τον Ολυμπιακό, μετά τη θητεία του στο Παλαιό Φάληρο και πέρυσι αποχώρησε από τον πάγκο των Πειραιωτών για να αφοσιωθεί fulltime στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Ο Σπανούλης βγήκε στη σύνταξη το 2021, μετά από μια σεζόν αγρανάπαυσης, ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Περιστερίου και τώρα, εφόσον επιβεβαιωθούν τα σενάρια, θα μιμηθεί τον Βλάχο τελώντας σε καθεστώς διπλής απασχόλησης.

Το σκούριασμα του Κιουμουρτζόγλου και το «όχι» του Βασιλακόπουλου

Στον βαθμό που μπορεί να έχει μια κάποια σημασία η γνώμη μου, εγώ ανέκαθεν τασσόμουν υπέρ της αποκλειστικότητας των προπονητών στον πάγκο της Εθνικής, ώστε να είναι αφοσιωμένοι ψυχή τε και σώματι όχι μονάχα στο περιστασιακό κοουτσάρισμα της, αλλά και στον γενικότερο σχεδιασμό, στη λειτουργία, στην υλοποίηση και στην επίβλεψη όλης της πυραμιδικής διαδικασίας.

Προσπαθούσε βεβαίως να μού αλλάξει τη γνώμη ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου, με το επιχείρημα (το οποίο είχε θέσει και προς τον Γιώργο Βασιλακόπουλο, ο οποίος ωστόσο δεν ενέκρινε το αίτημα του) ότι «ένας προπονητής που δουλεύει μόνο στην Εθνική, είναι σαν να κάθεται με τις μανσέτες σε ένα γραφείο και σκουριάζει», αλλά ξα μου!

Το déjà vu με τον Γιαννάκη

Εκτός από τα χνάρια του Βλάχου, ο Σπανούλης θα ακολουθήσει και εκείνα του μέντορα του στο Μαρούσι...

Τον Παναγιώτη Γιαννάκη, εννοώ, ο οποίος πριν από 27 χρόνια ρίχτηκε μάνι μάνι στα βαθιά!

Ο «Δράκος» αποσύρθηκε από την Εθνική ομάδα, πλήρης ημερών, διοργανώσεων, αγώνων, πόντων και επιτυχιών, υπηρετώντας και συμβολίζοντας όσο κανείς άλλος τα εθνικά μπασκετικά ιδεώδη.

Μετά από είκοσι χρόνια και 351 ματς σκοπιάς στις Θερμοπύλες, «ποτέ από το χρέος μη κινών» (όπως γράφει και ο Κωνσταντίνος Καβάφης) ο Γιαννάκης παρουσίασε το κύκνειο άσμα του στις 2 Αυγούστου του 1996, στην Ατλάντα, στον αγώνα για την πέμπτη θέση του Ολυμπιακού Τουρνουά, κόντρα στη Βραζιλία...

Κοιμήθηκε παίκτης, ξύπνησε προπονητής!

Εκείνο το βράδυ δακρυσμένος και δαφνοστεφανωμένος, κοιμήθηκε παίκτης και το επόμενο πρωί ξύπνησε προπονητής της Εθνικής!

Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος είχε από καιρό καρφωμένη στο μυαλό του αυτή την ιδέα και με το που επέστρεψε η αποστολή στην Αθήνα, έπαυσε (όχι με την επιτομή της κομψότητος πάντως) τον αείμνηστο Μάκη Δενδρινό και έχρισε προπονητή τον Γιαννάκη.

Τον έχρισε ως τέτοιον, αλλά με χρονοκαθυστέρηση ώστε να εκπαιδευθεί αναλόγως, μάλιστα κατά μία σατανική σύμπτωση αυτή τη μαθητεία του την πρόσφερε η... Μοσάντ!!!

Ο ρόλος του παρατηρητή και το κλέψιμο του Σιγάλα

Ο μεγάλος αρχηγός κάθισε για πρώτη φορά στον πάγκο ως... συνοδός, παρατηρητής και εκκολαπτόμενος προπονητής της Εθνικής στις 30 Οκτωβρίου του 1996 στο Γιαντ Ελιάου του Τελ Αβίβ, στον αγώνα με το Ισραήλ, στο πλαίσιο της ημιτελικής φάσης του EuroBasket 1997.

Την ευθύνη της ομάδας είχε ο Λάκης Τσάβας, με συνεργάτη τον Νίκο Φιλίππου και το ματς εξελίχθηκε σε θρίλερ με την ελληνική ομάδα να κλέβει στην κυριολεξία τη νίκη (86-84)...

Την έκλεψε με ένα κλέψιμο του αρχηγού της Γιώργου Σιγάλα!

Το ίδιο δίδυμο, με τον Γιαννάκη σε ρόλο... observer διαχειρίσθηκε τα πράγματα και στα δυο επιγενόμενα ματς της διοργάνωσης στις 27 Νοεμβρίου του 1996 με τη Λευκορωσία στο Μίνσκ (79-55) και στις 18 Δεκεμβρίου του 1996 με τη Βοσνία/Ερζεγοβίνη στο ΟΑΚΑ.

Και κατόπιν όλων αυτών στρώθηκε το κόκκινο χαλί για να περπατήσει πάνω του ο λεγάμενος!

Τα πρωτόλεια στο Τελ Αβίβ

Ο Γιαννάκης εγκαινίασε την πρώτη θητεία του στον πάγκο της Εθνικής (στην παρθενική από τις 126 επίσημες παρουσίες του), με ρεκόρ 88-38) πάλι στο Τελ Αβίβ σε δυο διαδοχικά φιλικά ματς κόντρα στο Ισραήλ, στις 4 Ιουνίου και στις 5 Ιουνίου του 1997 με απολογισμό μια νίκη (68-62) και μια ήττα (64-67).

Στη συνέχεια κοουτσάρισε την ομάδα σε άλλα πέντε φιλικά ματς και στις 25 Ιουνίου του 1997 στην Τζιρόνα της Ισπανίας, έκανε το ντεμπούτο του σε επίσημη διοργάνωση, κόντρα στην Τουρκία (74-52) στο πλαίσιο του EuroBasket και όλα τα υπόλοιπα είναι Ιστορία!

Είχα την τιμή εκείνη την εποχή να έχω την ευθύνη του Γραφείου Τύπου της ΕΟΚ και της Εθνικής, έζησα εκ των έσω και εκ του σύνεγγυς τον Γιαννάκη στην καθημερινή ρουτίνα του και δεν έχω λόγια!

Ευχή και κατάρα στον Σπανούλη!

Ευχή και κατάρα δίνω στον Σπανούλη (εάν όντως είναι ο εκλεκτός) να επιδείξει όχι ολόκληρη, αλλά τη μισή αγάπη και αφοσίωση του Γιαννάκη προς τα ιερά και τα όσια μας!

Δεν έχω αμφιβολία επ’ αυτού διότι ο Μπίλης έχει αποδείξει καθ’ όλο τον βίο του πόσο πωρωμένος και ψυχάκιας είναι με τον βίο του...

Μπροστά του ο (σεσημασμένος για τη δική του αγάπη, την αφοσίωση και τη νυχθημερόν ενασχόληση με το μπάσκετ) Κρις Πολ δεν πιάνει μπάζα!

Το «αντίο» στη Λιλ και ο πόνος του Πιτίνο

Πριν από τρεις ημέρες (17 Σεπτεμβρίου) ο Σπανούλης είχε επέτειο...

Συμπληρώθηκαν οκτώ χρόνια από την τελευταία φορά που φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής ομάδας, πάλι (όπως και ο Γιαννάκης) σε αγώνα για την Πέμπτη θέση μιας διοργάνωσης (EuroBasket), στη Λιλ, με αντίπαλο τη Λετονία...

«Η Εθνική δεν είναι μόνο τα μετάλλια, οι διακρίσεις, οι χαρές» είπε εκείνο το βράδυ της αποχώρησης. «Η Εθνική είναι η αφοσίωση, η αγάπη στην πατρίδα, η υπερηφάνεια που νιώθεις κάθε φορά. Παλεύω από παιδάκι, αλλά είχα πάρει την απόφαση μου να σταματήσω εδώ. Νιώθω ότι το σώμα μου δεν είναι σε θέση νε με υποστηρίξει περισσότερο στην καταπόνηση και στις απανωτές διοργανώσεις. Σταματάω με βαριά καρδιά, αλλά νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο».

Τον Ιούλιο του 2021 ένας ύπουλος τραυματισμός δεν του επέτρεψε να επιστρέψει για το μεταχρονολογημένο «LastDance» στο Προολυμπιακό Τουρνουά της Βικτόρια χαλώντας τη ζαχαρένια του Ρικ Πιτίνο που ήθελε να κοουτσάρει τον «Legend»!

Εκείνο το σουτ στο Καράκας

Εάν αναλάβει τώρα ο Σπανούλης, μετά τα «παράθυρα», θα αντιμετωπίσει ως προπονητής πλέον, την (ίδια) πρόκληση του Προολυμπιακού Τουρνουά, που τού άφησε απωθημένα εκείνο το βράδυ της 6^ης Ιουλίου του 2012 στο Καράκας...

Θα έχει λοιπόν την ευκαιρία να εξαγνισθεί εμμέσως πλην σαφώς για το τελευταίο άστοχο σουτ στον μοιραίο αγώνα με τη Νιγηρία, μετά το... θανατηφόρο κτύπημα του Ντακουντούρο (σκορ 79-80), ίσως και για εκείνο με την Αργεντινή στον προημιτελικό του Ολυμπιακού Τουρνουά του 2008 στο Πεκίνο.

Ο δόλιος ο Ηλίας ο Ζούρος ακόμη φωνάζει για το φάουλ που δεν δόθηκε στην εκπνοή του ματς στο Καράκας, αλλά, ως γνωστόν, μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται...

Ο Καραγκούνης και το ψέμα

Αμ’ το άλλο;

Θα αποκαταστήσει την αλήθεια για το ψέμα που μου είπε την επόμενη ημέρα σε μια συνέντευξη μας στο σαλόνι του ξενοδοχείου στο Καράκας.

«Εγώ είμαι αρρωστάκι με την εθνική, όπως ο Καραγκούνης στο ποδόσφαιρο. Εφόσον με καλούν, θα παίζω μέχρι τα σαράντα μου».

Με κορόιδεψε, διότι εντέλει έπαιξε μέχρι τα 33 του, αλλά μπορεί να επιστρέψει ως προπονητής στα 41 του!

«Και μετά δεν έμεινε κανένας»

«Qué será, será, whateverwillbe, willbe», όπως το τραγούδαγε και η Ντόρις Ντέι στην ταινία «Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά» του Αλφρεντ Χίτσκοκ.

Ο,τι είναι να γίνει, θα γίνει το δίχως άλλο...

Περισσότερο, ωστόσο, από τον Χίτσκοκ στην υπόθεση ταιριάζει η θηλυκή εκδοχή του, η πρωθιέρεια των αστυνομικών μυθιστορημάτων θρίλερ, Αγκάθα Κρίστι!

Το εννοώ αυτό διότι τα αλλαξοβασιλίκια στον πάγκο της Εθνικής, εδώ και 13 χρόνια όντως παραπέμπουν στο δικό της μυθιστόρημα μυστηρίου που γυρίστηκε και σε ταινία, με τίτλο «Ten Little Niggers» και σε εναλλακτική εκδοχή «And Then There Were None»!

Και στην προκειμένη περίπτωση ισχύει αυτό...

Και μετά δεν έμεινε κανένας, που να πάρει ο διάβολος!

Ο κύκλος των χαμένων προπονητών

Μετά τη δεύτερη εποχή Γιαννάκη (2004-2008) και το στοιχειωμένο μετάλλιο με τον Γιόνας Καζλάουσκας (2008-2010), με εξαίρεση τον Φώτη Κατσικάρη που κοουτσάρισε σε τρεις διοργανώσεις (2014, 2015, 2016) , ο μόνος που... φτούρησε σε δυο διοργανώσεις ήταν ο Ηλίας Ζούρος (2011, 2012).

Ο κύκλος των χαμένων προπονητών καταλήγει σε εκατόμβη!

Για να μην τα πολυλογώ, τα τελευταία 15 χρόνια έχουν καθίσει στον πάγκο της Εθνικής 10+1 προπονητές!

Δέκα κανονικοί που είχαν το χρίσμα και ένας για ένα βράδυ!

Το μνημείο πεσόντων

Τη λες και επιτύμβια στήλη σε μνημείο πεσόντων αυτή: Παναγιώτης Γιαννάκης, Γιόνας Καζλάουσκας, Ηλίας Ζούρος, Αντρέα Τρινκιέρι, Φώτης Κατσικάρης, Κώστας Μίσσας, Θανάσης Σκουρτόπουλος, Ρικ Πιτίνο, Σωτήρης Μανωλόπουλος (μόνο στα «παράθυρα», Δημήτρης Ιτούδης.

Την ενδεκάδα συμπληρώνει ο Σάββας Καμπερίδης ο οποίος κάθισε στον πάγκο στις 25 Νοεμβρίου του 2021, στον αγώνα με τη Μεγάλη Βρετανία στο Νιούκαστλ, λόγω της ασθένειας του Μανωλόπουλου...

Διάβολε κανείς από δαύτους δεν είναι σκιτζής!

Και δεν γίνεται ρε γαμώ το, να φταίνε πάντοτε και μονάχα οι προπονητές για τη διαρκή, παρατεταμένη και αθεράπευτη ατζαμοσύνη μας...