Και με μισό πόδι...

Καλημέρα σε όλους. Δεν σας κρύβω ότι έχω πάρα πολλές σκέψεις στο κεφάλι μου και αυτή τη στιγμή μού είναι δύσκολο να τις ταξινομήσω. Επειτα από ένα χορταστικό ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού υπάρχουν πολλά σημεία, από τα οποία θα μπορούσε κανείς να αρχίσει. Εγώ θέλω να αρχίσω από τη συμπεριφορά του κόσμου. Η ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ ήταν καταπληκτική και τους αξίζουν ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.

Θεωρώ ότι οι οπαδοί της ομάδας μας όχι μόνο στάθηκαν στο ύψος τους, όχι μόνο δεν έκαναν την παραμικρή ασχήμια, όχι μόνο επέτρεψαν σε εμάς τους παίκτες, του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, να παίξουμε μπάσκετ, αλλά έκαναν ένα βήμα προς τα εμπρός και μπράβο τους. Έτσι πρέπει να είναι μια ατμόσφαιρα σε ένα γήπεδο μπάσκετ. Εύχομαι και στο ΟΑΚΑ να γίνει το ίδιο, μετά πάλι να γυρίσουμε στο ΣΕΦ και όλα να πάνε καλά. Μόνο έτσι θα κάνουμε πρόοδο.

Αθλητισμός είναι, όχι πόλεμος. Έλεος πια. Ας προσπαθήσουμε όλοι να αλλάξουμε τα πράγματα, ώστε αύριο μεθαύριο ο κάθε οικογενειάρχης να μπορεί να έρχεται στο γήπεδο με τα παιδιά του και να μην φοβάται για τη σωματική ακεραιότητά τους.

Κάθε χρονιά είναι διαφορετική. Παίζει ρόλο και η τύχη, οι τραυματισμοί. Τη μία χρονιά μπορεί να μην πάρεις κάτι, την άλλη θα πάρεις, το πιο σπουδαίο είναι να είσαι πάντα εκεί, όταν διεκδικούνται οι τίτλοι. Να είσαι μεγάλη ομάδα και να προσπαθείς να κατακτάς τίτλους. Δεν είναι ρομπότ οι παίκτες, ούτε έχουν υπογράψει να παίρνουν όλους τους τίτλους κάθε χρόνο. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι.

Στα πλέι οφ με τη Σιένα, δεν παίξαμε καλά, αλλά δεν είχαμε και τύχη. Αντιθέτως, οι αντίπαλοί μας σούταραν με το πόδι και η μπάλα κατέληγε στο καλάθι μας. Όπως και εμείς άλλες φορές είχαμε την τύχη στο πλευρό μας και τα βάζαμε όλα. Δεν σημαίνει ότι επειδή ένας παίκτης παίρνει πολλά χρήματα, θα πάρει και όλους τους τίτλους. Δηλαδή, εγώ ή ο Μήτσος ή ο Ναβάρο δεν θέλουμε να νικήσουμε; Μπάσκετ παίζουμε και όλα είναι στο πρόγραμμα. Αθλητισμός είναι…

Μπορούμε να μπαίνουμε στο γήπεδο και να διασκεδάζουμε; Να έρχονται γονείς με τα παιδιά τους και να βλέπουν τον Σπανούλη, τον Διαμαντίδη, τον Παπαλουκά, τον Μπατίστ; Και οι φίλαθλοι να είναι εκδηλωτικοί, ακόμη και πωρωμένοι με την ομάδα τους. Δεν λέω να μην παθιάζονται, αλλά μέχρι εκεί, όχι με βία, όχι με έκτροπα, ύβρεις προς καθετί ιερό και όσιο για τον καθένα μας. Συγνώμη για την ένταση, αλλά θέλω να τα πω, γιατί έτσι τα αισθάνομαι.

Οι πολύ φίλοι μου με ρωτούσαν γιατί έπαιξα τραυματίας. Και με μισό πόδι θα έπαιζα. Δεν γινόταν να χάσω τέτοιο ματς. Έτσι είμαι εγώ, αγύριστο κεφάλι. Έκανα πέντε ενδοφλέβιες ενέσεις, πήρα ένα κάρο φάρμακα όλες αυτές τις ημέρες για να μην πονάω και μπήκα στη μάχη. Τώρα θα ξεκουραστώ, θα μιλήσω και με τον ιατρό και θα αποφασίσουμε. Θα κόψουμε τις ενέσεις και τα χάπια για να ηρεμήσει το πόδι. Ο σκοπός είναι να είμαι καλά στα πλέι οφ. Και με τη Σιένα πονούσα στο ίδιο σημείο, στον προσαγωγό, αλλά όσοι με ξέρουν μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι δεν βγαίνω νοκ άουτ έτσι εύκολα.

Στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας χάσαμε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία να πάμε στο Φάιναλ Φορ, να διεκδικήσουμε το τρόπαιο. Ναι, είναι αλήθεια, μάς πόνεσε. Θα προσπαθήσουμε ξανά την επόμενη χρονιά. Πιστεύω ότι δυνατός είναι αυτός που χάνει τον έναν στόχο, αλλά κυνηγάει λυσσαλέα τους άλλους δύο, δεν σταματάει. Ο αποκλεισμός από τη Σιένα μάς στενοχώρησε πολύ, μάς πείραξε, μάς ενόχλησε, αλλά είμαστε εγωιστές, μαχητές, θέλουμε το καλύτερο για την ομάδα και σε κανέναν δεν αρέσει η ήττα.

Δεν βρεθήκαμε σε καλές ημέρες, οι αντίπαλοί μας ήταν πιο έτοιμοι, πιο εύστοχοι και μας νίκησαν. Θα προσπαθήσουμε του χρόνου να είμαστε στο Φάιναλ Φορ και να διεκδικήσουμε τον τίτλο. Η κάθε χρονιά είναι διαφορετική. Το να κάνεις «Triple Crown» είναι πάρα πολύ δύσκολο. Εδώ, η Μπαρτσελόνα που είχε μια απίστευτη ομάδα τα τρία τελευταία χρόνια και δεν έχει καταφέρει να πάρει και τους τρεις τίτλους. Δεν είναι εύκολο.

Καταλαβαίνω και τον κόσμο και την πίκρα του λόγω της υπερβολικής αγάπης του για την ομάδα, αλλά πρέπει να καταλάβουν ότι και η ήττα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Θέλει κανείς να χάνει, από τον πρώτο ως τον τελευταίο στην ομάδα; Ας είμαστε λογικοί. Μακάρι, ο κόσμος να είναι πάντα όπως χθες το βράδυ. Ηταν παράδειγμα προς μίμηση. Και πάλι συγχαρητήρια. Έδειξε ότι αγαπάει την ομάδα. Αυτό σημαίνει οπαδός, αυτός που στα δύσκολα είναι εκεί και σε υποστηρίζει. Αυτός που ακόμη και στις κακές εμφανίσεις σε χειροκροτεί.

Αυτές είναι τρομερές ψυχολογικές ενέσεις για μας. Ο κόσμος μπορεί να μην το καταλαβαίνει αυτό που λέω, αλλά μας δίνει τρομερή ψυχολογία, μας κάνει να αισθανόμαστε από τη μια πολύ καλά και από την άλλη μας στενοχωρεί που δεν μπορέσαμε να τον κάνουμε χαρούμενο στην Ευρωλίγκα. Μακάρι να νικούσαμε συνέχεια, αλλά δεν γίνεται. Κάνουμε αθλητισμό και στον αθλητισμό υπάρχει και η ήττα.

Η δεύτερη εφετινή νίκη μας επί του Παναθηναϊκού σημαίνει αρκετά πράγματα. Δείχνει ότι με τον Παναθηναϊκό ματσάρουμε καλά και ότι μπορούμε να τον κερδίσουμε. Η ομάδα έχει φτιαχτεί για να πάρει το πρωτάθλημα. Αυτός είναι ο βασικός στόχος από την αρχή της χρονιάς. Το είχε πει και ο προπονητής. Οτι ο βασικός μας στόχος είναι το πρωτάθλημα. Από εκεί και πέρα ό,τι καλύτερο γινόταν στην Ευρώπη, θα ήταν προς όφελος της ομάδας.

Αυτή τη στιγμή το υλικό της ομάδας και έτσι όπως είναι δομημένος ο Ολυμπιακός, έχει γίνει με σκοπό να πάρει το πρωτάθλημα. Αυτός είναι ο μεγάλος στόχος. Αυτό είναι που πρέπει να κάνει για να αποκτήσει ψυχολογία και άμα θέλουμε να πάρουμε την Ευρωλίγκα, πρέπει πρώτα να πάρουμε το πρωτάθλημα. Δεν γίνεται να κατακτήσεις την κορυφή στην Ευρώπη, χωρίς να έχεις πάρει τον τίτλο στη χώρα σου. Δεν είναι λογικό.

Μια μεγάλη ομάδα με τόσο κόσμο όπως είναι ο Ολυμπιακός έχει να πάρει το πρωτάθλημα 15 χρόνια. Πώς θέλουμε, λοιπόν, να κατακτήσουμε την Ευρωλίγκα χωρίς να έχει πάρει ο σύλλογος τον τίτλο του πρωταθλητή επί 15 ολόκληρα χρόνια; Όλα πρέπει να έχουν κάποια λογική σειρά. Δεν πρέπει να πετάμε, αλλά να περπατάμε στη γη και να προχωράμε κτίζοντας μια ομάδα, έναν κορμό, που θα αποκτήσει αυτοπεποίθηση και νοοτροπία νικητή. Που θα πάρει το ελληνικό πρωτάθλημα και μετά θα πάει να κατακτήσει την Ευρωλίγκα.

Αυτό κυνηγάει ο Ολυμπιακός. Γιατί όταν χάνεις από κάποιον τον τίτλο επί 15 χρόνια και είσαι δεύτερος, είναι επόμενο να υπάρχει το βάρος της αποτυχίας, να υπάρχει η ψυχολογική πίεση και να είναι όλο αυτό πολύ ψυχοφθόρο, ειδικά για κάποια παιδιά που είναι αρκετά χρόνια στην ομάδα. Αν δεν πάρεις το πρωτάθλημα στη χώρα σου, πώς θα αλλάξει η ψυχολογία; Πώς θα σπάσει αυτή η ρετσινιά;

Λοιπόν, αυτά προς το παρόν. Ελπίζω να μην σας κούρασα, αλλά είχαμε πολύ καιρό να τα πούμε και όλα αυτά που διαβάσατε είναι πράγματα που σκέφτομαι και με εκφράζουν. Σε άλλα κάποιοι θα συμφωνήσουν, σε άλλα πάλι όχι. Να είστε όλοι καλά, σας ευχαριστώ για τη στήριξη και καλή ξεκούραση σε όλους. Θα τα ξαναπούμε μέσω του Sport24.gr με την πρώτη ευκαιρία.

Γεια χαρά,

Βασίλης.