"Αυτό με προσβάλλει"

Καλημέρα σε όλους. Τώρα που ολοκληρώθηκε το Top16 και προέκυψε ελεύθερος χρόνος, είναι ευκαιρία να τα πούμε για άλλη μια φορά μέσω του Sport24.gr.

Το Top16 της Ευρωλίγκας ήταν Γολγοθάς. Δείξαμε, όμως, νοοτροπία νικητή και χαρακτήρα μεγάλης ομάδας. Βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο μετά την ήττα από τη Φενέρ στην έδρα μας στην πρεμιέρα, αλλά αντιδράσαμε με τον καλύτερο τρόπο κατακτώντας την πρώτη θέση στον όμιλό μας και εξασφαλίζοντας το πλεονέκτημα της έδρας στα πλέι οφ.

Οι μεγάλες ομάδες μιλούν στο γήπεδο και όχι στα λόγια και θεωρώ ότι το αποδείξαμε αυτό στο Top16. Τα δώσαμε όλα. Πετύχαμε τον στόχο μας και η ψυχολογία μας έχει ανέβει πάρα πολύ. Ο καθένας έχει στην ομάδα τον ρόλο του, όλοι ξέρουν πότε και πού πρέπει να πάει η μπάλα. Παίζουμε ομαδικό μπάσκετ και συνειδητοποιήσαμε ότι αν δεν είμαστε ομάδα, δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε τίποτε. Βέβαια, κάποιοι είναι λογικό να βγαίνουν μπροστά σε ορισμένους αγώνες, αλλά η προσπάθεια είναι συνολική και οι ευθύνες επιμερίζονται.

Πρέπει να πω ότι ο κόουτς Ιβκοβιτς έχει δώσει μεγάλη αυτοπεποίθηση στην ομάδα. Εχει δημιουργήσει καλή ψυχολογία ακόμη και σε παίκτες, που δεν πίστευαν στις δυνατότητές τους και ότι θα μπορούσαν να κάνουν αυτά τα πράγματα που κάνουν τώρα στο γήπεδο. Εχουν τον ρόλο τους και έχουν καταφέρει όλοι να είναι χρήσιμοι στην ομάδα. Το σημαντικότερο από όλα είναι ότι μείναμε ενωμένοι στις δύσκολες στιγμές. Επαναλαμβάνω, όμως, ότι το σταφ έκανε πολύ καλή δουλειά στο κομμάτι της ψυχολογίας και αυτό σε συνδυασμό με τη μεγάλη εμπειρία κάποιων παιδιών και του προπονητή, μας βοήθησε να μην παρασυρθούμε από τις δυσκολίες. Ειδικά μετά την ήττα στην πρεμιέρα του Top16.

Δεν σας κρύβω ότι περιμέναμε τον Τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος. Περιμέναμε να παίξουμε την Κυριακή, ώστε μετά να αφοσιωθούμε στην προετοιμασία των αγώνων με την Σιένα για τα πλέι οφ της Ευρωλίγκας. Δυστυχώς, επαληθεύτηκε για πολλοστή φορά ότι στην Ελλάδα μπορεί να γίνει το ακατόρθωτο. Να αναβληθεί ένας Τελικός! Πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω κάτι τέτοιο και αυτό που με στενοχωρεί περισσότερο είναι ότι έχουμε γίνει περίγελος και εκτός συνόρων. Οι Ευρωπαίοι μας κοροϊδεύουν. Ολο αυτό το πρωτοφανές σκηνικό κουράζει και απογοητεύει τους υγιείς φιλάθλους, οι οποίοι θέλουν να δουν μπάσκετ, αλλά δεν μπορούν.

Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά ενδέχεται να μην μιλάμε μόνο για αναβολή του Τελικού, αλλά για την οριστική ματαίωσή του. Αυτό με στενοχωρεί αφάνταστα. Με προσβάλλει. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ακυρώνουν έναν Τελικό, ένα παιχνίδι που έχει καθοριστεί και προγραμματιστεί εδώ και τόσους μήνες. Δεν έχει σημασία ποιος θα ήταν ο νικητής. Μα, καμία σημασία. Αυτό που ενοχλεί όλους, όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ, είναι ότι έχουμε φτάσει στον πάτο.

Δεν είναι μόνο ότι χάνει το κύρος του ο θεσμός του Κυπέλλου, αλλά ότι ξενερώνει ο κόσμος. Πρέπει όλοι όσοι ασχολούνται με το άθλημα να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αλλάξουν τα πράγματα. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Κάθε χρόνο λέμε τα ίδια και τα ίδια, αλλά μηδέν πρόοδος.

Πρέπει όλοι, ο καθένας από το δικό του πόστο, να εκτιμούμε, να τιμούμε και να σεβόμαστε το μπάσκετ, ένα άθλημα που έχει φέρει τόσες επιτυχίες στην Ελλάδα, σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο. Εχουμε εθνικές ομάδες όλων των ηλικιών, που πρωταγωνιστούν κάθε καλοκαίρι και φέρνουν μετάλλια, έχουμε δύο μεγάλες ομάδες, από τις πιο ισχυρές της Ευρώπης, που κάθε χρόνο πρωταγωνιστούν στην Ευρωλίγκα και δεν μπορεί να διοργανωθεί ένας Τελικός; Πρέπει όλοι οι φορείς και όσοι αγαπούν το άθλημα, να δώσουν στο μπάσκετ την αξία που του αρμόζει.

Μέχρι τις 22 Μαρτίου θα δώσουμε μόνο δύο παιχνίδια για την Α1 και μετά θα αντιμετωπίσουμε τη Σιένα. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά πρέπει να δείξουμε επαγγελματισμό και αφοσίωση στο πρόγραμμα που θα καταρτίσουν οι προπονητές μας, ώστε να είμαστε έτοιμοι για τα πλέι οφ της Ευρωλίγκας. Είμαστε επαγγελματίες, προσπαθούμε καθημερινά για το καλύτερο, πιστεύουμε στην ομάδα μας και πρέπει να είμαστε έτοιμοι στους κρίσιμους αγώνες. Όπως το έχουμε κάνει μέχρι σήμερα.

Αυτά προς το παρόν. Να ξέρετε ότι όπως σκέφτομαι εγώ, σκέφτονται οι περισσότεροι αθλητές. Είναι κρίμα να καταστρέφεται έτσι ένα άθλημα, που έχει χαρίσει τόσα πολλά στην Ελλάδα. Πίκρα, στενοχώρια και απογοήτευση είναι μερικές μόνο λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό. Ελπίζω να γίνει κάτι, ώστε το άθλημα να επιστρέψει στη θέση που του αξίζει.

Να είστε όλοι καλά. Θα τα ξαναπούμε με την πρώτη ευκαιρία,

Βασίλης.