Φίλοι και συγγενείς, υπό τους ήχους της ποντιακής λύρας, υποδέχθηκαν το νεαρό παλαιστή, Δημήτρη Τσεκερίδη, ο οποίος λύγισε μπροστά στην έκπληξη που του επιφύλαξαν οι δικοί του άνθρωποι.

Με δάκρυα στα μάτια και με το κασκόλ του ΠΑΟΚ στον λαιμό του, πνίγηκε στις αγκαλιές των αγαπημένων φίλων και συγγενών του που βρέθηκαν στο αεροδρόμιο για να τον υποδεχθούν κρατώντας λουλούδια και πανό με συνθήματα για τον «"γίγαντά" τους.

"Δεν περίμενα τέτοια υποδοχή. Δάκρυσα και συγκινήθηκα που είδα τόσα οικεία πρόσωπα να με περιμένουν στο αεροδρόμιο. Συγκινήθηκα που άκουσα και την ποντιακή λύρα, κάτι που είχε γίνει και κατά την αναχώρησή της ομάδας", είπε ο Δημήτρης Τσεκερίδης, ο οποίος μαζί με τους φίλους του το γλέντησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες σε κλαμπ της Θεσσαλονίκης.

"Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και τώρα δεν μπορώ να πιστέψω ότι έφτασα τόσο ψηλά. Ήμουν πανέτοιμος ακόμη και για το χρυσό μετάλλιο, όμως καμία φορά υπάρχουν εξωγενείς παράγοντες που σε κάνουν να νιώθεις ανασφάλεια. Το μετάλλιο ήρθε και είμαι απίστευτα χαρούμενος» τόνισε ο Έλληνας παλαιστής, υιός του Μεσογειονίκη της Αθήνας και τρεις φορές Βαλκανιονίκη, Δημήτρη Τσεκερίδη. Για τον νεαρό αθλητή, το «βάρος» των επιτυχιών του πατέρα του λειτουργεί θετικά ώστε να βελτιώνεται καθημερινά. «Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ένιωσα ότι αγωνίζομαι υπό τη σκιά των επιτυχιών του πατέρα μου. Πάντα κοιτούσα πως να γίνω καλύτερος. Βέβαια είναι θετικό που ο πατέρας μου έχει τόσες αγωνιστικές εμπειρίες και τόσες αγωνιστικές εικόνες, τις οποίες φροντίζει να μου τις μεταδίδει ώστε να γίνομαι καλύτερος. Και πστεύω ότι τα αποτελέσματα σιγά-σιγά φαίνονται...".

Από την επόμενη χρονιά, σε διεθνές επίπεδο, θα αγωνίζεται στην κατηγορία των ανδρών, με το βαθμό δυσκολίας κατά συνέπεια να ανεβαίνει σημαντικά. "Τίποτα δεν είναι εύκολο στον αθλητισμό, αλλά και γενικότερα στη ζωή. Είναι ένα κλικ πιο δύσκολα. Έχω αγωνιστικές εμπειρίες από διεθνή τουρνουά ανδρών, αλλά και από το ελληνικό πρωτάθλημα. Θα είναι δύσκολα, αλλά είμαστε έτοιμοι".

Για τον σύλλογό του, τον ΠΑΟΚ, έκανε την ευχή "η δική μου επιτυχία να δώσει ώθηση στον σύλλογο, ώστε να αναπτυχθεί περισσότερο και να δώσει την δέουσα προσοχή στο κομμάτι των εγκαταστάσεων, όπου προπονούνται πολλά παιδιά καθημερινά", ενώ κλείνοντας θέλησε να ευχαριστήσει κάποιους ανθρώπους που στάθηκαν κοντά του όλο αυτό το διάστημα:

"Τον Γιάννη Θεμελίδη που με βοήθησε στο κομμάτι της φυσικής κατάστασης, τον Δημήτρη Ζαρζαβατίδη που με βοήθησε στην ενδυνάμωση, τον καθηγητή του ΑΠΘ στον τομέα της Ψυχολογίας, Χαράλαμπο Τζορμπατζούδη, και φυσικά τους προπονητές μου, τον Παναγιώτη Χεριστανίδη και τον πατέρα μου, Δημήτρη Τσεκερίδη. Τόσο οι προπονητές μου όσο και εγώ, αφιερώνουμε αυτή την επιτυχία στον αείμνηστο Παναγιώτη Ποικιλίδη".