Μέσα στην εκκεντρικότητα του ο Σαλβαδόρ Νταλί είχε πει κάποτε «μην κυνηγάτε την τελειότητα, είναι μια ουτοπία που δεν θα την πιάσετε ποτέ»...

Εγώ συμφωνώ με αυτή την άποψη, αλλά κάτι τυπάδες από Φουκουόκα μεριά ενίστανται!

Ας εκκινήσουμε από τα βασικά: ο σημερινός ημιτελικός του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος είναι ό,τι καλύτερο έχει παρουσιάσει αυτή η Εθνική ομάδα του γουότερ πόλο στην ιστορία της!

Υπερβολή;

Ναι υπερβάλλω προς τα κάτω!

Αυτή την ομάδα την παρακολουθώ από το 1980 και δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε να έπαιξε ένα τόσο μεστό, τόσο ώριμο, τόσο ποιοτικό, τόσο ολοκληρωτικό και συνάμα τόσο κυριαρχικό γουότερ πόλο!

Whois… Gkillas!

Όπως λένε και στο μαστιχοχώρι του Νίκου Γκίλλα, ήταν dominant!

Μιας και το ‘φερε από την αρχή η κουβέντα στον Γκίλλα, πιθανολογώ πως με το που τον είδε ο Ούρος Στεβάνοβιτς, ίσως διαπόρησε όπως ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον στη θέα του Γιούρκα (Σεϊταρίδη)...

Εάν όντως ο Σέρβος προπονητής αναρωτήθηκε φωναχτά ή από μέσα του «WhoisGillas?», η απάντηση θα του ερχόταν συστημένη από τη Χίο.

Ο Γκίλλας είναι ο... Γκίλλας: ο εικοσάχρονος περιφερειακός του Ολυμπιακού, που άρχισε την καριέρα του από την ομάδα του νησιού του, είναι ανιψιός του θρύλου του ΝΟΧ, Μάκη Μικέδη και είχε απωθημένο τον χθεσινό ημιτελικό!

Το εννοώ αυτό διότι στις 16 του περασμένου Ιουνίου, στο Οτοπένι της Ρουμανίας, πάλι σε έναν ημιτελικό (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ20), οι Σέρβοι είχαν νικήσει την Εθνική, της οποίας ο λεγάμενος ήταν αρχηγός, με 14-8 και της έφραξαν τον δρόμο μπρος την κορυφή...

Με έξι γκολ χάσαμε τότε, με έξι γκολ τους νικήσαμε σήμερα, σε ένα ματς με πολύ μεγαλύτερο και μάλιστα τρισδιάστατο διακύβευμα...

Τα τρία καλά και οι τρεις προκρίσεις!

Μας τρίτωσε όντως το καλό, καθόσον η Ελλάδα προκρίθηκε για πρώτη φορά σε τελικό Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, έχει την ευκαιρία να κατακτήσει το παρθενικό χρυσό μετάλλιο σε οποιαδήποτε διοργάνωση στη μακρά ιστορία της και συν τοις άλλοις «κλείδωσε» από νωρίς την παρουσία της στο Ολυμπιακό Τουρνουά της επόμενης χρονιάς στο Παρίσι.

Τι κρίμα, είχαμε συνηθίσει το δράμα των Προολυμπιακών Τουρνουά, αλλά, διάβολε, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να προκριθούμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες τρεις φορές!

Τα καταφέραμε ήδη σήμερα και έχουμε μπροστά μας άλλες δυο διοργανώσεις από τις οποίες θα προστεθούν ομάδες στη δωδεκάδα του Παρισιού: το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Ιανουαρίου στη Νετάνια και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Φεβρουαρίου στη Ντόχα.

Το έγραφα και χθες εδώ ότι υπάρχει μια εξωφρενική παράνοια στα δρώμενα της υδατοσφαίρισης, καθώς μέσα σε έναν χρόνο θα διεξαχθούν τέσσερις μεγάλες διοργανώσεις, εκ των οποίων τρεις σε ένα επτάμηνο!

Δεν πειράζει όμως...

Δώστε γουότερ πόλο στον λαό.

Και επισης, δώστε μετάλλια στην Ελλάδα, μπορεί κιόλας να είναι τέσσερα!

Το απωθημένο της Ευρώπης και το “Cherchezlafemme»!

Α, για να μην το ξεχάσω: πλέον η Εθνική έχει στο παλμαρέ της ένα ασημένιο μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες, τρία χάλκινα και ένα χρυσό ή ασημένιο σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, ένα ασημένιο σε FINACup και τέσσερα χάλκινα σε WorldLeague.

Δεν έχει κατακτήσει ακόμη μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και αυτό τη στοιχειώνει εδώ και 24 χρόνια που το άγγιξε στη Φλωρεντία και το είδε να της γλιστράει πάλι το 2016 στο Βελιγράδι...

Πλάκα πλάκα, είναι γραμμένο στο κισμέτ αυτής της ομάδας να παίρνει στο κατόπι την Εθνική γυναικών!

Με τη λογική του «Ladiesfirst», οι τσούπρες μας βρίσκονταν πάντοτε ένα βήμα μπροστά από τους άνδρες: αυτές ανέβηκαν πρώτες σε ολυμπιακό βάθρο με το ασημένιο μετάλλιο το 2004 στην Αθήνα, αυτές αναρριχήθηκαν πρώτες και στο θρόνο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, το 2011 στη Σαγκάη.

Και συν τοις άλλοις, μοστράρουν στην προίκα τους και τέσσερα ασημένια μετάλλια σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, όχι παίζουμε!

Αμ το άλλο;

Έχουν κατακτήσει μετάλλια σε τρεις διαδοχικές διοργανώσεις (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2010, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2011, Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2012), ένα χατ τρικ που ισοφαρίζουν τώρα τα αγόρια μας...

Ματς βγαλμένο από PlayStation!

Έγραφα λοιπόν πρωτύτερα ότι σήμερα η Εθνική έπαιξε το καλύτερο ματς της ιστορίας της και –για να ξαναβάλω στην κουβέντα την ατάκα του Νταλί- στα δικά μου μάτια όντως άγγιξε την τελειότητα, που μπορεί να είναι ουτοπική, αλλά επ’ ουδενί δυστοπική!

Για να το διατυπώσω με απλούστερο τρόπο και σε μια πιο δόκιμη ορολογία, το παιχνίδι της ήταν τόσο τέλεια ρυθμισμένο ώστε έμοιαζε να εκπέμπεται από κονσόλα του PlayStation!

Σαν να λέμε FIFA 23, NBA2k και δεν συμμαζεύεται!

Σε ένα άθλημα που παίζεται πάνω και κάτω από την επιφάνεια του νερού η Εθνική ήταν όντως να την πιεις στο ποτήρι!

Πριν από δυο χρόνια στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων, ο Γιαπωνέζος είδε τους Σέρβους να μας νικούν με 13-10...

Η ολιστική μελέτη στο πλάνο και το ολοκληρωτικό παιχνίδι

Χθες ο ίδιος Γιαπωνέζος είδε την Ελλάδα να παρουσιάζει τη δική της ολιστική μελέτη, που (επαναλαμβάνω ότι) ενείχε στοιχεία τελειότητας και στις δυο άκρες του τερέν...

Στο πίσω μέρος, η take-no-prisoners-defense δεν εγκλώβισε απλά τους χρυσούς Ολυμπιονίκες, αλλά τους αιχμαλώτισε και τους εξολόθρευσε με συνοπτικές διαδικασίες.

Ειδικότερα η άμυνα σε καταστάσεις με παίκτη λιγότερο (μετά από αποβολές) μπορεί κάλλιστα να αποτελεί θέμα προς διδαχή στα σεμινάρια!

Οι Σέρβοι έπαιξαν εννέα φορές με παίκτη παραπάνω και σκόραραν δυο φορές, ελόγου μας μετά τα 4/13 εναντίον του Μαυροβουνίου είχαμε 5/6 και μπορεί οι αριθμοί να μη λένε πάντοτε την αλήθεια, αλλά στην προκειμένη περίπτωση τη λένε και την παραλένε!

Τους εγκλωβίσαμε, λοιπόν, ξεχαρβαλώσαμε την επιθετική λειτουργία τους και συνάμα τους πνίξαμε στην άμυνα και παρουσιάσαμε την υδατοσφαιρική εκδοχή του «TotalFootball» του Αγιαξ και της Εθνικής Ολλανδίας.

Η κυβερνώσα... Δεξιά

Εδώ βεβαίως χρειάζεται να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ: οι παίκτες παρουσίασαν τους καλύτερους εαυτούς τους και υποστήριξαν το αψεγάδιαστο πλάνο του Θοδωρή Βλάχου που επιφύλαξε κιόλας την έκπληξη με τη συμμετοχή του Γκίλλα, στην αριστερόστροφη δεξιά πλευρά.

Βάζω έναν αστερίσκο σε αυτό το οξύμωρο σχήμα και θα εξηγήσω αύριο πώς και γιατί αυτή η ομάδα παρουσιάζει τη δική της κυβερνώσα Δεξιά!

Ήταν φως φανάρι από τα πρώτα λεπτά ότι ο τρόπος με τον οποίο αμυνόταν η Εθνική δεν άφηνε πολλά περιθώρια στους Σέρβους κι από τη στιγμή που δια μίαν εισέτι φοράν ο Μάνος Ζερδεβάς υπήρξε Κέρβερος, όλα απέβησαν καλώς καμωμένα.

Άμποτε να αποβούν καλώς καμωμένα και το Σάββατο στον τελικό απέναντι στους... Μπιτλς της υδατοσφαιρικής σκηνής, αλλά για τη δική τους γούνα έχω άλλα ράμματα με τα οποία επιφυλάσσομαι να ασχοληθώ σε λίγες ώρες από τώρα.

Τώρα που βρήκαμε παπά, θα θάψουμε πέντε’ έξι!

Το «Τώρα είναι η ώρα» και οι ήρωες του Καναντέρ

Ο Βλάχος το πίστευε από την αρχή και μού το μαρτύρησε χθες εδώ ότι «Τώρα είναι η ώρα»!

Όντως είναι!

Η Εθνική βασανίσθηκε, αλλά ατσαλώθηκε στα ματς με τους Αμερικανούς και τους Μαυροβούνιους, στα οποία χρειάσθηκε σε ρόλο από μηχανής Θεού πρώτα τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου και ύστερα τον Δημήτρη Σκουμπάκη.

Σήμερα το πήγαμε χαλαρά και οι ήρωες της τελευταίας στιγμής έμειναν στο ράφι, με την ελπίδα να μην τους χρειασθούμε ούτε στον τελικό, άλλωστε όπως γράφει κάπου ο Μπέρτολτ Μπρέχτ, «αλίμονο σε μια χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες»!

Δυστυχώς η δική μας χώρα τους είχε ανάγκη και τους βρήκε στα πρόσωπα του Χρήστου Μουλά και του Περικλή Στεφανίδη, ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τους σκεπάσει...

Ηρεμία σε φάση... Ζεν!

Παρακολουθούσα ασκαρδαμυκτί τον σημερινό ημιτελικό και έτριβα τα μάτια μου με το παιχνίδι της...

Δεν αναφέρομαι τόσο στην τακτική, όσο στην ψυχραιμία, στην αυτοσυγκέντρωση, στην πνευματική δύναμη, στην αυτοπεποίθηση, στην αυτοκυριαρχία και στην ηρεμία που παρουσίασε.

Ήταν τόσο ήρεμη που λες και είχε βουτηχτεί στα νάματα του Ζεν!

Μετά την ισοφάριση στο 2-2, η ελληνική ομάδα έτρεξε ένα σερί 5-0 (για το 7-2) και δεν ξανακοίταξε πίσω...

Απέμεναν πεντέμισι λεπτά για να ακουστεί η κόρνα της λήξης και όταν ο Στέλιος Αργυρόπουλος-Κανακάκης σκόραρε για το 12-5, η κάμερα έπιασε τον Βλάχο με λαμπερό πρόσωπο να σφίγγει τις γροθιές του...

Γέλα Βλάχε μου!

Τον είδα και θυμήθηκα την ατάκα που είχε ρίξει σε μια αντίστοιχη συγκυρία ο Βασίλης Γεωργίου στις 4 Απριλίου του 1968 (ΑΕΚ-Σλάβια Πράγας)...

«Γέλα Χρηστέα μου»!

Γέλα Βλάχε μου!

Ο Βλάχος ξαναγέλασε όταν ο Ντίνος Γενηδουνιάς «έγραψε» το 13-6, διότι αυτό το γκολ προήλθε από την τέλεια εφαρμογή της οδηγίας που είχε δώσει στο τάιμ άουτ...

PlayStation λέμε!

Λίγα λεπτά μετά τη λήξη του ματς οι ωραίοι (όχι σαν, όπως γράφει ο Εγγονόπουλος, αλλά κανονικοί και από γεννησιμιού τους) Έλληνες κράδαιναν τα ταμπελάκια που έγραφαν «Paris 2024» και πλέον μ’ ένα σμπάρο μπορούν να πετύχουν δυο τρυγόνια.

Το άστοχο σουτ του Νοσιόνι και η γκάφα του Αγκιρε

Αρκεί να τους αφήσουμε να ηρεμήσουν και να μην τους πρήξουμε με τα συχαρίκια και τα αγαπησιάρικα μηνύματα μας, όπως ικέτευσε γελώντας ο Βλάχος, οροθετώντας ωα προτεραιότητα τη διαχείριση των πανηγυρικών συναισθημάτων.

Ναι, τον δικαιολογώ, διότι έτσι την πατήσαμε στην ίδια χώρα πριν από 17 χρόνια...

Δεν ήταν Πέμπτη, όπως σήμερα, αλλά Παρασκευή, πάλι μέρα μεσημέρι (για την Ελλάδα) στη Σαϊτάμα όπου η Εθνική ομάδα μπάσκετ έριχνε στο κανναβάτσο το ΝΒΑ με 101-95 και προκρινόταν στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος...

Υπάρχει και άλλη διαβολική σύμπτωση: ενώ εμείς εντέλει επικρατήσαμε με σχετική άνεση, ο επιγενόμενος δεύτερος ημιτελικός (Ισπανία- Αργεντινή 75-74) κρίθηκε στην εκπνοή από το άστοχο σουτ του Αντρές Νοσιόνι και ενώ οι Ιβηρες είχαν βρεθεί πίσω με διαφορά 11 πόντων...

Παρομοίως ο σημερινός δεύτερος ημιτελικός στη Φουκουόκα υπήρξε προϊόν ανατροπής, με τους Ούγγρους να σοκάρουν τους πρωταθλητές κόσμου Ισπανούς χάρη σε ένα σερί 3-0 (από το 9-11 στο 12-11) και με τον τερματοφύλακα Ουνάι Αγκίρε να το... πνίγει στην κυριολεξία, στο σουτ του Κρίστιαν Μάνχερτζ!

Η σελίδα και η εγκυκλοπαίδεια

Στο μεταξύ ο Βλάχος συνεχίζει να πετάει ατάκες που πολύ τις απολαμβάνω...

Προχθές τον ρώτησε ο Νίκος Γκομώλης στη μικτή ζώνη εάν είχε προτίμηση ανάμεσα στη Σερβία και στην Ιταλία και απάντησε «Ναι, θέλω μια Ελλάδα λίγο καλύτερη».

Του έκαναν το χατίρι οι παίκτες και η Εθνική ήταν πολύ καλύτερη...

Σήμερα ο Γκομώλης επισήμανε ότι «Γράψαμε Ιστορία» και ο Βολιώτης προπονητής τον διόρθωσε μετατρέποντας τον αόριστο χρόνο σε ενεστώτα...

«Γράφουμε Ιστορία, έχουμε να γράψουμε άλλη μια σελίδα»!

Δίκιο έχει μάλιστα είναι τόσο πολυγραφότατος, ώστε γράφει γκοτζαμάν εγκυκλοπαίδεια!

Ξεκρεμάστε τον Φιλίποβιτς!

Λιανίσαμε λοιπόν τους Σέρβους και αποτινάξαμε κιόλας ένα σύνδρομο, όπως το περιέγραψε σε μια ανάρτηση του ο παλαίμαχος διεθνής φουνταριστός και νυν προπονητής, Νίκος Βενετόπουλος...

«Πριν από κάποια χρόνια έλεγα στους νέους αθλητές να βγάλουν από τον "τοίχο" τους την αφίσα του Φιλίποβιτς και να κρεμάσουν τον Μυλωνάκη και τον Βλαχόπουλο. Για εμένα αυτή η "Σερβολατρεία" έπρεπε να τελειώσει για να μπορέσουμε να τους νικήσουμε».

Συνάμα μάς έφυγε το βάρος της πρόκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες και το Σάββατο αυτοί οι παλικαράδες θα βουτήξουν (λες και είναι των Φώτων) για να πιάσουν τον χρυσό σταυρό!

Ήμασταν εκ προοιμίου καλύτεροι από τους Σέρβους, φρονώ ότι και τους Ούγγρους τους έχουμε, άλλωστε τους νικήσαμε δυο φορές στο Ολυμπιακό Τουρνουά του 2021.

Η ξεπέτα και το στούντιο της ΕΡΤ

Αυτό βεβαίως δεν προεξοφλεί ούτε ότι θα τριτώσει το καλό στη σύγχρονη εποχή, ούτε πως τάχα ο τελικός είναι παιχνιδάκι, τουναντίον έχει μπόλικες ιδιαιτερότητες και ζόρια που απορρέουν από το ιδιάζον στιλ των Μαγυάρων...

Έχει πολύ ψωμί σε επίπεδο τακτικής και ιστορίας ο μεθαυριανός τελικός, το βάζω λοιπόν στο φούρνο και θα το βγάλω φρέσκο κι αχνιστό αύριο!

Στο κάτω κάτω της γραφής αξίζει αυτή η ομάδα μια καθημερινή δημοσιότητα, δεν είναι, διάβολε, για ξεπέτα με ημερομηνία λήξεως!

• ΥΓ: Νιώθω άσχημα που μπαίνω και σε ξένα χωράφια, ωστόσο αυτή η ομάδα άξιζε επίσης και τη δαπάνη της Δημόσιας Τηλεόρασης για μια θέση σχολιαστή στην πισίνα και όχι να γίνονται οι μεταδόσεις από το στούντιο...