Η Μαρκέλλα Πλούμη Κατσουλάκη στο SPORT24: "Οι μαμάδες αθλήτριες να μην έχουν τύψεις ότι κάτι αφήνουν πίσω"
Η Μαρκέλλα Πλούμη Κατσουλάκη είναι η αθλήτρια πόλο του ΝΟ Χανίων που συγκίνησε όλη την Ελλάδα, με το "κλικ" του Θεόφιλου Κυριακόπουλου τη στιγμή που ταΐζει το μωρό της έξω από την πισίνα, κατά τη διάρκεια του φιλικού με τον ΝΟ Ρεθύμνου, να αγγίζει τις καρδιές μας. Η αθλήτρια, αλλά πάνω απ’ όλα η μητέρα Μαρκέλα μίλησε στο SPORT24 για τη φωτογραφία και το τεράστιο κύμα στήριξης από τις γυναίκες.
Η εικόνα είναι πιο δυνατή από τις λέξεις. Η εικόνα μίας αθλήτριας να κρατά στην αγκαλιά της των τριών μηνών μωρό της και να το ταΐζει κατά τη διάρκεια ενός φιλικού αγώνα είναι αναμφίβολα πιο δυνατή από την περιγραφή της. Όσες λέξεις και να χρησιμοποιήσεις, με όσα όμορφα και περιγραφικά επίθετα κι αν το "ντύσεις".
Δεν χρειάστηκε περισσότερες από λίγες ώρες για να κάνει το "κλικ" του Θεόφιλου Κυριακόπουλου τον γύρο του διαδικτύου και να γίνει viral.
Βρισκόταν στο φιλικό του ΝΟ Χανιών με τον Νο Ρεθύμνου. Η Μαρκέλλα Πλούμη Κατσουλάκη μόλις είχε γίνει αλλαγή και ο λόγος ήταν πως έξω από την πισίνα την περίμενε ο τριών μηνών μπέμπης της για να τον ταΐσει.
Είναι αθλήτρια πράγματι, αλλά πάνω απ’ όλα είναι μητέρα. Και σε μία εποχή που η γυναίκα καλείται να συνδυάσει πολλαπλούς ρόλους και υποχρεώσεις η εικόνα αυτή άγγιξε τις καρδιές μας.
Τα μηνύματα, τα ποστ, τα θετικά σχόλια, το ενδιαφέρον του κόσμο γι’ αυτή τη μητέρα –γιατί στη φωτογραφία ο ρόλος της αθλήτριας έρχεται δεύτερος- που συνδύασε μητρότητα και αθλητισμό ήταν αμέτρητα.
Συνέντευξη στη Μαρία Κουβέλη
Η Μαρκέλλα Πλούμη Κατσουλάκη μίλησε στο SPORT24 για τη φωτογραφία που συγκίνησε την ίδια, αλλά δεν περίμενε να συγκινήσει και ολόκληρη την Ελλάδα. Η άλλοτε πολίστρια του Ολυμπιακού και του Εθνικού, που έχει φορέσει και το γαλανόλευκο σκουφάκι έστειλε ένα πολύ όμορφο μήνυμα σε όλες τις μαμάδες-αθλήτριες εκεί έξω που φοβούνται πως δεν θα τα καταφέρουν, που κάποιοι τις έχουν πείσει ότι πρωταθλητισμός και γενικότερα ο αθλητισμός δεν συμβαδίζουν με τη μητρότητα.
"Η φωτογραφία τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια του αγώνα, βγήκα έξω για να ταΐσω το μωρό. Το είχα μαζί μου γιατί ούτως ή αλλιώς δεν είχα πού να το αφήσω, αλλά το θέλω μαζί του, θέλω να το έχω κοντά μου.
Όταν είδα τη φωτογραφία σαν μαμά συγκινήθηκα και με άγγιξε
Σε καμία περίπτωση όταν είδα τον φωτογράφο να με τραβάει δεν περίμενα να συμβεί όλο αυτό που έγινε. Εντάξει, εγώ όταν είδα τη φωτογραφία σαν μαμά συγκινήθηκα, μου άρεσε πολύ και με άγγιξε, αλλά δεν περίμενα ότι θα αγγίξει και τόσο κόσμο.
Υπήρξαν μαμάδες που μου έστειλαν συγχαρητήρια κι ότι είναι πολύ τρυφερό όλο αυτό, όπως διάβασα και σχόλια που με συγκίνησαν. Βέβαια, είδα και κάποια άλλα που με στεναχώρησαν τύπου "ποια είναι η είδηση, ότι ταΐζει το παιδί;". Και με πείραξε λίγο αυτό, γιατί δεν είναι ότι θα άφηνα το παιδί νηστικό.
Εννοείται πως δεν είμαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία μαμά που μπορεί να το κάνει αυτό. Απλά έτυχε εκείνη τη στιγμή να υπάρχει ένας άνθρωπος του χώρου και να τραβήξει τις φωτογραφίες. Τις ανέβασε και νομίζω πως ούτε εκείνος πίστευε αυτή την εξέλιξη.
Φυσικά και συμβαίνει πολλές αθλήτριες που είναι και μαμάδες να έχουν τα παιδάκια τους μαζί. Τώρα έχω μία συναθλήτρια, που είναι βέβαια πιο μεγάλα τα παιδιά, αλλά έχει τύχει πολλές φορές που κάνουμε προπόνηση και αυτά να κολυμπάνε και να πλατσουρίζουν δίπλα μας. Έχει τύχει να πάμε και σε αγώνα με τα παιδιά μας.
Όταν γίνεσαι μητέρα πας στα μέτρα που μπορείς, προτεραιότητα έχουν τα παιδιά
Αυτό είναι το τρίτο μου παιδάκι. Ο πρώτος μου γιος είναι εννέα χρονών κι η κόρη μου επτά. Είναι και τα δύο στον χώρο του κολυμβητηρίου κι έτσι, περνάω πολλές ώρες εκεί, οπότε είπα γιατί να μην ξαναπέσω κι εγώ στην πισίνα.
Η αλήθεια είναι πως όταν γίνεσαι μητέρα πας στα μέτρα που μπορείς. Προτεραιότητα έχουν τα παιδιά και επομένως, ακολουθείς ένα πρόγραμμα πιο ελαστικό. Δεν γίνεται να είμαι 100% στο πρόγραμμα, γιατί δεν μπορώ να είμαι σε καθημερινή βάση στο κολυμβητήριο. Θα προσπαθήσω όμως, να είμαι τρεις φορές την εβδομάδα στο πρόγραμμα των προπονήσεων.
Στο πρώτο παιδί αγωνιζόμουν στο Ρέθυμνο. Τα άφησα εντελώς όταν έμεινα έγκυος και αφοσιώθηκα σε αυτό για τα επόμενα τρία χρόνια. Είναι και το πρώτο που λέμε. Μετά ήρθε και το δεύτερο, οπότε ήταν κοντά ηλικιακά και δεν συνέχισα.
Η δύσκολη επιστροφή
Στην αρχή η αλήθεια είναι πως δεν ένιωσα να μου λείπει. Ζούσα τις στιγμές με τα μωρά μου. Όταν ξεκίνησα να επιστρέφω δειλά, μου ξύπνησε το αίσθημα. Και ειλικρινά περνάω τόσες πολλές ώρες στα κολυμβητήρια των παιδιών, που καμάρωνα και το ζήλευα.
Στα πρώτα παιχνίδια όταν επέστρεψα έλεγα ότι θα αφήσω το σώμα μου στο νερό, ότι δεν πρόκειται να βγω από την πισίνα
Όταν μετά επέστρεψα και έπαιξα ξανά στα Χανιά ήταν δύσκολο. Στα πρώτα παιχνίδια αφού επέστρεψα έλεγα ότι θα αφήσω το σώμα μου στο νερό, ότι δεν πρόκειται να βγω από την πισίνα. Υπάρχει τεράστια σωματική κούραση. Το νερό σού καθαρίζει το μυαλό, σου παίρνει όλα τα άγχη, απλά επειδή είναι πολύ δύσκολο το άθλημα υπάρχει πολύ σωματική κόπωση.
Όλες μπορούμε να συνδυάσουμε την μητρότητα με τον πρωταθλητισμό, απλά θέλει προσπάθεια
Θα σε γυρίσω κάποια χρόνια πίσω. Όταν έπαιζα στον Ολυμπιακό υπήρχαν κάποιες αθλήτριες που ήταν μητέρες. Ναι μεν άφηναν τα παιδιά και έρχονταν στην προπόνηση, αλλά είχαν περάσει μία γέννα, το σώμα τους είχε αλλάξει. Έκαναν όμως, πρωταθλητισμό, το είχαν συνδυάσει, μπορούσαν και μιλάμε για άλλο επίπεδο τώρα, δεν είναι το ίδιο. Επομένως, γίνεται και όλες μπορούμε να συνδυάσουμε την μητρότητα με τον πρωταθλητισμό, απλά θέλει σίγουρα περισσότερη προσπάθεια.
Εμείς τώρα προσπαθούμε να δώσουμε ό,τι μπορούμε στα νέα κορίτσια, να βοηθήσουμε πλέον πιο πολύ με την εμπειρία. Τα κορίτσια κάνουν κάθε μέρα 6 το πρωί και το απόγευμα προπονήσεις, κάνουν γυμναστήριο. Σίγουρα δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε όλο το πρόγραμμα, γιατί κάτι μπορεί να τύχει στο παιδί, να μην έχει πού να το αφήσεις.
Στις μητέρες αθλήτριες θα έλεγα πως αν είναι αυτό που αγαπούν και θέλουν να συνεχίσουν να το κάνουν να μην έχουν τύψεις
Ο προπονητής είναι ο σύζυγός μου κι αυτό λειτούργησε ως ένα κίνητρο παραπάνω που είχα το μωρό μαζί μου, γιατί ήξερα ότι θα το προσέχει αν γίνει κάτι. Μέσα στο νερό δεν αλλάζει κάτι, είναι ο προπονητής μου, έξω από αυτό είναι ο άντρας μου.
Σε όσες αθλήτριες είναι μητέρες θα τους έλεγα πως αν είναι αυτό που αγαπούν και θέλουν να συνεχίσουν να το κάνουν, να μην έχουν τύψεις ότι αφήνουν κάτι πίσω για να κάνουν αυτό που αγαπούν. Γίνεται και συνδυαστικά με τα παιδιά μας χωρίς να πρέπει να αισθανόμαστε άσχημα ότι κάτι δεν κάναμε σωστά ή ότι κάτι αφήσαμε για να πάμε στην προπόνηση. Θετική σκέψη κι όλα γίνονται".