Στα αθλητικά deals των Κινέζων αναβοσβήνει με νέον μία πρόταση που ναι μεν εσωκλείει την αυτοπεποίθηση του Βίτο Κορλεόνε, αλλά δεν εμπεριέχει το απειλητικό ύφος του Μάρλον Μπράντο στον "Νονό". "Θα του κάνω μια προσφορά, την οποία δεν μπορεί να αρνηθεί".

Οι προτάσεις των Κινέζων σε αθλητές και προπονητές είναι ασυνήθιστες ενίοτε και σοκαριστικές. Μια τέτοια -ύψους σχεδόν μισού εκατομμυρίου για 2,5 χρόνια- έφτασε στα χέρια του Χάρη Παυλίδη. Δικαίως.

Με τη υψηλή νοημοσύνη του, την ευρυματικότητά του και τα δικά του συστήματα έχει αλλάξει την ιστορία στο πόλο γυναικών. Είπε το "ναι", αποχαιρέτησε τον Ολυμπιακό και άρχισε να φτιάχνει λίστα "ξηράς τροφής" για την τριών εβδομάδων καραντίνα που θα υπομείνει πριν πιάσει δουλειά στην Εθνική ομάδα της Κίνας μαζί με τον Κώστα Χατζηδάκη και τον Ορέστη Σαλάχα.

Το άγνωστο προκαλεί αμφιβολίες και εξέφρασε τις δικές του στο SPORT24. Aποκάλυψε το μη χρηστικό αντικείμενο, το οποίο θα πάρει μαζί του, την ομάδα που θέλει να τελειώσει την καριέρα του, πώς βοηθούσε τον ανυπέρβλητο Βασίλη Χατζηπαναγή στις προπονήσεις του και μίλησε για τις ατελείωτες ώρες που ξεροστάλιαζε στα σκαλάκια του Παλέ ντε Σπορ.

Η μισή ζωή του είναι ο Ολυμπιακός και η άλλη μισή ο Άρης και η Θεσσαλονίκη που τον "πονάει". "Μα δεν βλέπεις τι ψηφίζει η Θεσσαλονίκη τόσα χρόνια; Ό,τι περίεργο έχεις δει στη Θεσσαλονίκη βγαίνει". Μίλησε με θλίψη για τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού και για την έξαρση της ανομίας στη γενέτειρά του.

"Δεν ξέρω πότε θα φύγω. Περιμένω. Θα μας στείλουν ένα invitation letter και θα πάρουμε τη βίζα. Θα πρέπει να κάνουμε κάποια τεστ κάθε εβδομάδα. Δεν το βλέπω πριν από το τέλος του μήνα. Κάνουμε κάποια μίτινγκ με βίντεο. Ήταν πέρυσι ο Σωτήρης Ζουμπουλιάς εκεί. Δούλευε με τον Πέταρ Πόρομπιτς και μάς βοήθησε να καταλάβουμε κάποια πράγματα. Υπάρχουν πολλές ιδιαιτερότητες. Είναι άλλος κόσμος. Δουλεύουν σαν σύλλογος, όχι όπως μια εθνική ομάδα. Είναι όλο το χρόνο μαζί και μετακινούνται από πόλη σε πόλη.

Πριν από τον covid η ομάδα ταξίδευε πολύ στην Ευρώπη και στην Αμερική, για να κάνει προετοιμασία. Τώρα, με την πανδημία έχουν απαγορευτεί τα ταξίδια και μένει στην Κίνα. Αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα, επειδή δεν υπάρχει κάποια ομάδα με την οποία μπορείς να κάνεις προπόνηση. Μου έστειλαν κάποια βίντεο με διπλά και προπονήσεις τους. Έχουν ανανεωθεί. Έφυγαν 8-9 κορίτσια από την ομάδα που έπαιξε στο Τόκιο.

Στην αρχή όλοι στην οικογένειά μου ήταν λίγο μαγκωμένοι, αλλά ξέρουν ότι είναι μια ευκαιρία στην οποία δεν μπορείς να πεις όχι. Είναι και κάτι που έχει ημερομηνία λήξης. Ξέρουν ότι θα είναι για όλους δύσκολα. Πιο πολύ για τη γυναίκα μου που θα είναι μόνη της. Τα παιδιά έχουν τις παρέες τους. Αν λήξουν οι περιορισμοί της πανδημίας, θα έρθουμε με την Εθνική ομάδα στην Αθήνα. Κάθε χρόνο ερχόταν η Κίνα στην Ελλάδα.

Η οικογένειά μου είναι ένας λόγος που θα έλεγα "όχι" στην πρόταση της Κίνας. Αν ήταν κάπου όπου θα μπορούσε να έρθουν, θα ήταν διαφορετικά. Στην Κίνα δεν γίνεται να έρθουν. Δεν μπορούν τα παιδιά να πάνε σχολείο. Εγώ θα μένω σε ξενοδοχείο με την ομάδα. Και δεν ξέρω πότε θα γυρίσω. Δεν είναι εύκολο το πήγαινε - έλα. Αν έρθω στην Ελλάδα, στην επιστροφή στην Κίνα θα πρέπει να μείνω τρεις εβδομάδες καραντίνα. Πρέπει να τελειώσει η αγωνιστική περίοδος -οι Πανασιατικοί Αγώνες-, στο τέλος του Σεπτεμβρίου. Φαντάζομαι ότι μετά θα μπορέσω να φύγω. Το συμβόλαιο είναι μέχρι το Παρίσι".

Οι Κινέζοι πρόσφεραν στον Χάρη Παυλίδη ένα ασυνήθιστου μεγέθους -για τα δεδομένα της υδατοσφαίρισης- συμβόλαιο που αγγίζει τις 500.000 και εκτείνεται μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι. "Δεν μπορούσα να πω όχι σε μια τέτοια προσφορά. Ήμουν πολύ ευχαριστημένος από την ομάδα και τον Ολυμπιακό. Η ζωή μου είναι ωραία εδώ. Με την οικογένειά μου, τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου. Τα παιδιά έχουν μεγαλώσει και είχαμε και μια ανεξαρτησία. Όταν τα παιδιά είναι μικρά η ζωή σου είναι η ζωή των παιδιών. Μόλις γίνονται πιο ανεξάρτητα, οι γονείς αρχίζουν και βγαίνουν, πάνε διακοπές μόνοι τους.

Αρχίζεις να θυμάσαι λίγο τα νιάτα σου. Αυτή είναι μια περίοδος που περνούσαμε ωραία. Όμως κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις. Όταν έχεις οικογένεια και ό,τι κάνεις είναι προς το συμφέρον των παιδιών σου, αυτό είναι που προέχει στις αποφάσεις σου. Εμένα αγωνιστικά με συμφέρει ο Ολυμπιακός και η Εθνική Ελλάδας. Όμως, οικονομικά η πρόταση της Κίνας είναι τέτοια. Δεν ήξερα πόσα χρήματα δίνουν και τι κάνουν, γενικά. Ήξερα ότι ξοδεύουν πολλά λεφτά, ειδικά στο πόλο γυναικών.

Πριν από 2-3 χρόνια είχαν πάει για προετοιμασία έξι μήνες στην Καλιφόρνια. Καταλαβαίνεις λοιπόν τι χρήματα ξοδεύουν. Κάποια από αυτά τα παιδιά ήξεραν αγγλικά. Τώρα, επειδή έφυγαν εννέα κοπέλες από την ομάδα του Τόκιο δεν ξέρω τι θα συναντήσω. Έχει γίνει η προεπιλογή. Εγώ θα πάω, θα βρω μια ομάδα και θ' αρχίσω. Ενδεχομένως να υπάρχουν κι άλλα παιδιά. Αλλά πώς να τα βρω εγώ; Είναι τεράστια η χώρα".

Το συμβόλαιο γράφει: "αν παραβιάσεις νόμο του κράτους, το συμβόλαιό αυτομάτως τερματίζεται"

"Για το άθλημά μας είναι ευλογία να ξοδεύει τέτοια ποσά μια χώρα σαν την Κίνα. Είναι φτωχό το άθλημά μας. Οι Κινέζοι είναι άλλο μέγεθος. Μόνο η Ρωσία και η Αμερική μπορούν να τους ανταγωνιστούν και τα χρήματα των Αμερικανών προέρχονται μόνο από σπόνσορες. Ξοδεύουν και πολλά χρήματα για να φιλοξενήσουν διοργανώσεις. Με την Εθνική του Καναδά πήγα δυο φορές.

Θυμάμαι δεν έτρωγα τίποτε. Μόνο πρωινό, ό,τι είχε. Και το βράδυ, αν είχε, λίγο τηγανητό κοτόπουλο με ρύζι. Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα αυτό. Ο (Κώστας) Χατζηδάκης μού λέει 'εμένα δεν με νοιάζει το φαγητό, δεν έχω πρόβλημα'. Για τα παιδιά -τον Κώστα και τον Ορέστη (Σαλάχα) είναι μεγάλο βήμα μια τέτοια δουλειά σε αυτή την ηλικία. Ανοίγουν οι ορίζοντές σου. Γνωρίζεις κόσμο, άλλες κουλτούρες. Γίνεσαι καλύτερος και ως άνθρωπος και ως προπονητής. Είναι λαχείο. Έχω δουλέψει στο εξωτερικό με τον Καναδά και ξέρω πόσο καλύτερος γίνεσαι. Σίγουρα κερδίζεις από αυτό το βήμα.

Αν ζήτησα πράγματα από τους Κινέζους; Εκεί ισχύουν πράγματα που δεν μπορείς να προσπεράσεις. Λένε "η Ολυμπιακή Επιτροπή απαγόρευσε τα ταξίδια στην Ευρώπη". Αυτό δεν το προσπερνάς. Τέρμα. Είναι κυβερνητική εντολή. Τέλος. Όλα τα άλλα θέματα είναι λυμένα. Τι να τους πεις; "Θέλω πισίνα; Μπάλες; Λάστιχα;". Ό,τι χρειάζεσαι είτε το έχεις είτε το παίρνεις. Αν πεις "θέλω να πάω για προετοιμασία ένα μήνα στην Ουγγαρία" θα σου απαντήσουν "ναι", αρκεί αυτό να μην έρχεται σε σύγκρουση με τους κανόνες τους.

Η Κίνα είναι μια καπιταλιστική κοινωνία με κομμουνιστικό καθεστώς. Σου λένε "αν παραβιάσεις νόμο του κράτους, το συμβόλαιό σου αυτομάτως τερματίζεται". Από τον πιο απλό νόμο μέχρι τον πιο σύνθετο. Είναι όρος στο συμβόλαιο, το οποίο το έλαβα στα αγγλικά και στα κινέζικα. Δεν μπορώ να ξέρω όλους τους νόμους, αλλά είμαστε μεγάλοι άνθρωποι. Αν λειτουργείς σωστά, σέβεσαι τον συνάνθρωπό σου και τη χώρα που βρίσκεσαι δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα.

Στο Καναδά για παράδειγμα φτάνουν στο άλλο άκρο. Πάνε στους αθλητές και τούς ζητούν να βαθμολογήσουν τον προπονητή, σε επίπεδο συμπεριφοράς, ποιότητας. Αυτός που προπονείς έχει λόγο και μπορεί να σε διώξει, ουσιαστικά.

Αυτό που με προβληματίζει είναι η επικοινωνία που θα έχουμε. Αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι. Σκέφτομαι ότι αν τα κορίτσια δεν γνωρίζουν τα βασικά αγγλικά, δεν γίνεται να σταματάμε συνέχεια την προπόνηση και να ζητάμε από τον μεταφραστή να πει πράγματα. Και οι τρεις αρχίσαμε να μαθαίνουμε κάποια κινέζικα. Βασικές εκφράσεις, αριθμούς, ώστε να επικοινωνούμε στο παιχνίδι. Να πεις 'πήγαινε πίσω, μπροστά, δεξιά, αριστερά'. Στην καραντίνα θα μάθουμε αρκετά.

Δεν με φοβίζει ο covid. Ίσα ίσα θα νιώθω πολύ πιο ασφαλής στην Κίνα. Μπορεί να άρχισαν όλα από εκεί, αλλά όπως βλέπεις για τρία κρούσματα κλείνουν ολόκληρη πόλη. Εμείς όταν θα πάμε, θα μπούμε τρεις εβδομάδες στην καραντίνα. Στο Πεκίνο είναι τέσσερις εβδομάδες, αλλού είναι τρεις.

Mου έγινε η πρόταση από την Εθνική Ελλάδας το καλοκαίρι. Ευχαρίστησα τους ανθρώπους. Ήθελα να πάω στην Εθνική, αλλά υπήρχε ένα προσωπικό θέμα, το οποίο δεν μπορούσα να ξεπεράσω για φέτος. Και τους είπα ή να είμαι παράλληλα για ένα χρόνο ή αν θέλετε να δεσμευτώ από τώρα για την επόμενη χρονιά.

Οι άνθρωποι ήθελαν άμεσα να πάρουν προπονητή. Θέλαμε και οι δύο, απλά δεν γινόταν εκείνη τη στιγμή. Η ΚΟΕ πολύ σωστά έκανε τις κινήσεις της. Εγώ το εκτίμησα πολύ, επειδή τόσα χρόνια με την προηγούμενη διοίκηση δεν είχε αναφερθεί το όνομά μου ν' αναλάβω το οτιδήποτε".

Το σύστημά μου ήταν επανάσταση στο πόλο

Ο Χάρης Παυλίδης άρχισε την υδατοσφαίριση στον Άρη και το 1991 έγινε αθλητής του Ολυμπιακού, στον οποίο αγωνίστηκε μέχρι το 2000 και επτά χρόνια αργότερα επέστρεψε ως προπονητής στις γυναίκες. Το 2014 κατέκτησε τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλου του ως προπονητής, το Len Trophy.

"Στον Ολυμπιακό είμαι πάνω από τη μισή ζωή μου. Και ως αθλητής και ως προπονητής. Ήμουν 15 χρόνια προπονητής και οκτώ αθλητής. Είναι φυσιολογικό να ταυτίζεσαι έπειτα από τόσα χρόνια και η ομάδα μου είναι ο Ολυμπιακός.

Αλλά, ο Άρης είναι αυτό που με προσδιορίζει, το μεγάλωμά μου, η κληρονομιά του πατέρα μου. Δεν αλλάζει αυτό. Ο Άρης είναι κάτι πολύ μεγάλο για 'μένα και την οικογένειά μου. Είναι αυτό που μου έδωσε ο πατέρας μου. Δεν μπορώ να το απαρνηθώ ποτέ.

Χαίρομαι για τον Ολυμπιακό, παρακολουθώ τον Ολυμπιακό. Δεν συζητώ για τα κορίτσια στο πόλο που ακόμα νιώθω την ομάδα ως δική μου. Αγαπώ πάρα πολύ και την ομάδα των ανδρών και τον Θόδωρο (Βλάχο) πολύ. Πριν καν του ζητήσω κάτι, έλεγε "ναι". Στο "Θόδωρε μπορώ να..." που έλεγα, απαντούσε "ναι ρε, τι ρωτάς;".

Είμαστε φίλοι. Του έχω πει πολλές φορές ότι ζηλεύω την ομάδα του. Είναι τόσο καλά παιδιά, παίζουν πολύ καλά, είναι δεμένοι. Τα τελευταία χρόνια ισχύει το ίδιο και στις γυναίκες".

Ήμουν ο πρώτος που χρησιμοποίησε το pick 'n roll με το σκριν του φουνταριστού

"Η υδατοσφαίριση έχει κλέψει συστήματα από το μπάσκετ και τα έχει προσαρμόσει στην πισίνα. Ο δεινός σκακιστής του αθλήματος, Χάρης Παυλίδης, εξηγεί ότι το μπάσκετ είναι το πιο συγγενές άθλημα με το πόλο σε επίπεδο ανάπτυξης παιχνιδιού. "Τα παιδιά μου παίζουν μπάσκετ. Η κόρη μου είναι μικρή ακόμη. Ο γιος μου παίζει στου Παπάγου. Του αρέσει πολύ.

Πολλά πράγματα τα παίρνουμε από το μπάσκετ. Είναι πιο μπροστά απ' ό,τι εμείς. Έχουμε αντιγράψει συστήματα στο πόλο. Εγώ ήμουν ο πρώτος που χρησιμοποίησε το pick 'n roll με το σκριν του φουνταριστού. Το βάλαμε τώρα τελευταία, έχει 2-3 χρόνια.

Και η άμυνα που παίζουμε είναι σήμα κατατεθέν και της ομάδας και δικό μου, με την απελευθέρωση μιας αμυντικού που παίζει κατά κάποιο τρόπο ως δεύτερη τερματοφύλακας. Μικραίνουμε το τέρμα και το μέγεθος της ευθύνης που έχει η γκολκίπερ. Αυτό έκανε τη διαφορά. Ειδικά στην αρχή".

Οι διαστάσεις του τέρματος είναι ίδιες στο πόλο ανδρών και γυναικών. Ωστόσο, οι γυναίκες είναι πιο μικρόσωμες απ' ό,τι οι άντρες τερματοφύλακες και ο κόουτς της Εθνικής Κίνας (πλέον), έψαξε να βρει το τρόπο με τον οποίο θα καλύψει το κενό.

"Η Πάντοβα παίζει ακριβώς όπως ο Ολυμπιακός, αλλά και η Εθνική Ιταλίας με τον προηγούμενο προπονητή. Κάποιοι προπονητές από το εξωτερικό μου έστειλαν μήνυμα ότι τους αρέσει το σύστημα και το χρησιμοποιούν. Καλό είναι αυτό. Δεν έχω κάτι τόσο μεγάλο στα σκαριά. Αυτό ήταν επανάσταση για το πόλο. Άλλαξε το άθλημα στις γυναίκες. Πολλές ομάδες παίζουν άμυνα ανάμεσα όπως εμείς. Πολλές δίνουν μεγάλη βοήθεια από τον αμυντικό, χωρίς να μπει στο τέρμα.

Από παίκτης που ήμουν προσπαθούσα να λύσω τέτοιες εξισώσεις. Ε, όχι δεν είμαι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς του πόλο. Έχει πάρει 9 Ευρωλίγκες. Υπάρχει εγωισμός και η διάθεση να αφήσω μια κληρονομιά στο άθλημα. Για μένα είναι σημαντικό να παίζουν κάποιες ομάδες τα συστήματά μου και να αναγνωρίζεται ότι εγώ έφερα αυτό το σύστημα.

Ήταν ανάμεσα στους "φακέλους" που παραδόθηκαν στον νέο προπονητή (Αλεξάνταρ Τσίριτς). Δεν μπορείς να του πεις 'παίξε αυτό'. Όμως, επειδή είμαστε και φίλοι και συζητάμε, του εξηγώ κάποια πράγματα που ενδεχομένως να μην έχει καταλάβει. Ο ίδιος μου είπε 'έτσι όπως βλέπω την ομάδα, θα είμαι ηλίθιος αν αλλάξω κάτι'.

Σίγουρα θα βάλει δικά του στοιχεία. Ο πρόεδρος ζήτησε να γίνει ομαλή και ανώδυνη μετάβαση. Μπορείς όταν παίρνεις έναν προπονητή να εξασφαλίσεις ότι δεν θα σου κάνει την ομάδα άνω κάτω στο παιχνίδι. Διαλέγεις αυτόν που η δική του φιλοσοφία κουμπώνει καλύτερα στη δική σου φιλοσοφία".

Πετούσα τις μπάλες στον Χατζηπαναγή όταν έκανε προπόνηση στα κόρνερ

Ο Χάρης Παυλίδης γύριζε από μικρός στα γήπεδα της Θεσσαλονίκης. Όχι μόνο για να δει τον Άρη, αλλά και τον μεγάλο Βάσια. Βοηθούσε τον Χατζηπαναγή να προπονηθεί στα κόρνερ.

"Εννοείται πήγαινα στο Χαριλάου. Σε όλη την Ελλάδα πήγαινα. Όλοι στην οικογένεια είμαστε Αρειανοί. Ο μπαμπάς μου μάς έκανε έτσι. "Ευχή και κατάρα", επειδή όπως καταλαβαίνεις έχουμε να δούμε πρωτάθλημα από την εποχή του Γκάλη. Και κάποια εποχή είχαμε πολύ καλή ομάδα και στο πόλο, με τον συγχωρεμένο τον Νώντα (Σαμαρτζίδη), τον Τσικάρη, τον Τσολακούδη, τον Μακρή. Κερδίζαμε όλα τα πρωταθλήματα στις κατηγορίες.

Τη δεκαετία του '80 η Θεσσαλονίκη άνθιζε αθλητικά. Είχε το μπάσκετ με Άρη και ΠΑΟΚ, το πόλο είχε επίσης ομάδες: Άρης, ΠΑΟΚ, Ηρακλής. Ο Άρης την πρώτη χρονιά που ανέβηκε στη μεγάλη κατηγορία στο πόλο βγήκε τρίτος, πίσω από τη Βουλιαγμένη και τη Γλυφάδα. Για να φανταστείς, εγώ έπαιξα πρώτη φορά στην Α' Εθνική σε αγώνα Άρης - Ολυμπιακός, επειδή ήταν εύκολο το ματς. Με έβαλαν 14άρων ετών να παίξω. Το '85; Αν θυμάμαι καλά αυτό ήταν το πρώτο μου παιχνίδι.

Δεν είχα αφίσα του Γκάλη στο δωμάτιό μου. Εγώ τους έβλεπα και ζωντανά. Πήγαινα ακόμη και στις προπονήσεις του Άρη. Για να καταλάβεις μεγάλωσα με τον Γκάλη και τον Γιαννάκη στον Άρη και τον Βασίλη Χατζηπαναγή στο ποδόσφαιρο. Τότε, η Θεσσαλονίκη ήταν ανώτερη αθλητικά.

Πήγαινα στην προπόνηση του Ηρακλή στο Καυτανζόγλειο. Έβλεπα τον Χατζηπαναγή που έκανε κόρνερ μετά το τέλος της προπόνησης και του πετούσα τις μπάλες. Τελείωνε η κανονική προπόνηση και ο Χατζηπαναγής πήγαινε στο κόρνερ. Συνέχιζε μόνος του την προπόνηση στα απ' ευθείας κόρνερ κι εγώ καθόμουν στο τέρμα και του πετούσα τις μπάλες. Τι λες τώρα;

Εθνικό, Καυτανζόγλειο, Παλέ ντε Σπορ βρίσκονται σε ακτίνα τριών χιλιομέτρων. Όταν ήμουν πιτσιρικάς δεν είχα τι άλλο να κάνω. Το Εθνικό Κολυμβητήριο είναι δίπλα από το Καυτανζόγλειο. Όταν τελείωνα την προπόνηση ή πριν από αυτή -επειδή πήγαινα νωρίς-, περνούσα να δω τον Χατζηπαναγή. Ήταν ένα ταπεινό παιδί, ένα απλό παιδί που ντρεπόταν να μιλήσει. Ντρεπόταν, να μιλήσει.

Σκέψου του έλεγα: "Θέλετε να σας βοηθήσω; Να πετάω τις μπάλες;" και απαντούσε "Αν δεν έχεις πρόβλημα, ναι, ναι". Αν έχω πρόβλημα; Εγώ παρακαλούσα να πάω και καθόμουν στο τέρμα και του πετούσα τις μπάλες. Ο άνθρωπος ήταν μάγος. Ήταν ο Γκάλης του ποδοσφαίρου. Όταν δεν έπαιζε ο Άρης στο ποδόσφαιρο, πηγαίναμε και βλέπαμε τον Ηρακλή.

Τα παιχνίδια του Άρη στο μπάσκετ άρχιζαν στις 21:45. Ξέρεις τι ώρα φτάναμε στο γήπεδο; Πέντε το απόγευμα και μέναμε στις σκάλες μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες στις 18:30, για να βρούμε θέση. Μετά, περιμέναμε μέχρι να τελειώσει το ματς. Μία ημέρα τρώγαμε για τον αγώνα. Ιεροτελεστία.

Εκείνες τις χρονιές και τη δεκαετία του '70, η Θεσσαλονίκη έβγαλε παιχταράδες, έβγαζε αθλητές, είχε ομαδάρες. Είχε αθλητές στην ενόργανη, στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ, στην κολύμβηση, στο πόλο, στο βόλεϊ. Τα είχε όλα. Τώρα, δεν έχει τίποτε. Τί - πο - τε!

Ένας σοβαρός λόγος είναι η φτώχεια. Κάποτε η Θεσσαλονίκη ήταν η πρωτεύουσα της βιοτεχνίας όλων των Βαλκανίων. Έφταναν λεωφορεία από τη Γιουγκοσλαβία. Σταματούσαν στον Βαρδάρη, κατέβαιναν μιλιούνια και ψώνιζαν. Εκατοντάδες δολάρια άφηναν. Τώρα, γίνεται το αντίθετο. Φεύγουν από τη Θεσσαλονίκη και πάνε στη Γευγελή. Είχα έφορο στο πόλο που είχε βιοτεχνία με μπουφάν. Δεν μπορείς να φανταστείς πού έστελνε. Αυτά όλα έχουν κλείσει. Υπήρχε χρήμα στη Θεσσαλονίκη και γι' αυτό άνθισε ο αθλητισμός. Κάποιοι άνθρωποι επένδυσαν χρήματα στον αθλητισμό".

Μα δεν βλέπεις τι ψηφίζει η Θεσσαλονίκη τόσα χρόνια; Ό,τι περίεργο έχεις δει, στη Θεσσαλονίκη βγαίνει

Ο 51χρονος Χάρης λύγισε με τη δολοφονία του 19χρονου Άλκη Καμπανού, όπως όλη η Ελλάδα. "Αυτά δεν γίνονται. Να σου πω κάτι; Στη Θεσσαλονίκη είναι πολύ πιο άγρια τα πράγματα εδώ και χρόνια. Έχουν γίνει πάρα πολλά σκηνικά που δεν τα ξέρει ο κόσμος. Μια εβδομάδα πριν σκοτώσουν τον Άλκη είχαν πιάσει έναν πιτσιρικά -15 ετών- στην παραλία και τον έδερναν 10 άτομα. Αιμόφυρτο το άφησαν το παιδί. Ευτυχώς σώθηκε.

Υπάρχει ανομία. Γίνονται πράγματα που δεν τα μαθαίνει ο κόσμος. Λόγω της σχέσης που έχω με ανθρώπους πάνω, τα μαθαίνω. Η Θεσσαλονίκη είναι χειρότερη πόλη αυτή τη στιγμή σε όλα. Υπάρχει τεράστια ανεργία, υπάρχει φτώχεια. Όταν υπάρχει φτώχεια βγαίνουν όλα τα ακροδεξιά, ναζιστικά στοιχεία στη φόρα, επειδή βρίσκουν πρόσφορο έδαφος. Μα δεν βλέπεις τι ψηφίζει η Θεσσαλονίκη τόσα χρόνια; Ό,τι περίεργο έχεις δει στη Θεσσαλονίκη βγαίνει.

Όταν βγαίνουν τα ακροδεξιά στοιχεία και φτάνουν στους συνδέσμους. Εγώ ξέρω τι είναι οι ΠΑΟΚτσήδες. Οι ΠΑΟΚτσήδες είναι άνθρωποι του λαού, είναι άνθρωποι της εργατιάς. Δεν είναι ακροδεξιά στοιχεία που πάνε να σκοτώσουν. Αυτοί -τώρα- βρίσκουν και τα κάνουν. Υπάρχουν σύνδεσμοι του ΠΑΟΚ που ήταν μια ζωή υπέρ της διαφορετικότητας, υπέρ των φτωχών, υπέρ των μεταναστών. Πάντα!

Δεκαπέντε άτομα βρήκαν δυο πιτσιρίκους και τους έκαναν "μαύρους". Είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό το πράγμα; Πήγαν και σκότωσαν; Τώρα, η υπόθεση του Άλκη τρέχει επειδή υπάρχει πολιτική βούληση. Τώρα, ξεσηκώθηκε όλος ο κόσμος γι' αυτό. Στα καλά καθούμενα να σταματήσουν τρία αυτοκίνητα και να τον μαχαιρώσουν;

Και λένε Αλβανό έναν από τους φερόμενους ως δράστες. Τι Αλβανός; Πλάκα μας κάνουν; Στην Ελλάδα μεγάλωσε. Αν είχε μεγαλώσει στην Αλβανία μπορεί να είχε καλύτερη παιδεία. Αυτά είναι φασισταριά”.

Η Θεσσαλονίκη, η γενέτειρά του, τον πονάει. "Την τελευταία φορά που πήγα στεναχωρήθηκα. Απογοητεύτηκα. Αν και θέλω να βλέπω τη μητέρα και τα αδέλφια μου, αποφεύγω ν' ανεβαίνω. Η πόλη που άφησα δεν έχει καμία σχέση με την πόλη που βρήκα. Έχει ασχημύνει πάρα πολύ. Είναι βρώμικη πόλη. Τη φτώχεια και την ανέχεια την βλέπεις παντού στο δρόμο, παντού. Ειλικρινά δεν θέλω να πηγαίνω. Δεν θέλω.

Κάποτε η Θεσσαλονίκη ήταν παράδεισος, για να ζήσεις, να περάσεις ωραία. Όχι πάρα πολλά χρόνια πριν. Πριν από 15 χρόνια ήταν άλλη πόλη.

Το Μετρό φτιάχνεται τόσα χρόνια. Την τελευταία φορά που πήγα, ήθελα να δω αν υπάρχουν ακόμα κάποια μαγαζιά που θυμόμουν. Έχουν κλείσει όλα, επειδή είναι 15 χρόνια τα έργα για το Μετρό μπροστά στις τζαμαρίες τους. Ολόκληρη η Βενιζέλου. Τους κατέστρεψε τους ανθρώπους. Ασχήμια υπάρχει αυτή τη στιγμή στη Θεσσαλονίκη, είτε με το Μετρό είτε με αυτοκίνητα που τα παρκάρουν όπου βρουν. Δεν υπάρχει χώρος να παρκάρεις ούτε μηχανάκι.

Αν πας στην παραλία για βόλτα θα πεις "Α, τι ωραία!". Αν πας πιο πάνω, θα χαζέψεις. Είναι σαν τη Νάπολη. Έχεις πάει στη Νάπολη; Η Νάπολη έχει ένα τεράστιο τούνελ με το οποίο περνάς από τη μία άκρη της πόλης στην άλλη. Μόλις φτάσεις, στην παραλία -στο Ποζίλιπο- λες "πωωω". Και μόλις πας πάνω, βλέπεις τον έναν πάνω στον άλλο. Δυσωδία, βρώμα. Ε, έτσι είναι η Θεσσαλονίκη. Η μισή Θεσσαλονίκη δεν βλέπεται και για την άλλη μισή λες "Πω! Πού ζω; Στο Μονακό είμαι;".

Θα ήθελα να επιστρέψω και να τελειώσω στον Ολυμπιακό

Στο αποχαιρετιστήριο σημείωμά του έγραψε 'εις το επανιδείν'. "Όχι δεν έχει γίνει καμία κουβέντα για την επιστροφή μου στον Ολυμπιακό, ούτε για την Εθνική γυναικών. Και θέλω και μπορώ όταν επιστρέψω να δουλέψω και στον Ολυμπιακό και στην Εθνική. Δεν ξέρεις πώς θα είναι τα πράγματα μέχρι τότε.

Ναι, έχω αυτή την αμφιβολία. Νομίζω ότι οι Κινέζοι είναι απρόβλεπτος λαός. Εγώ θα προσπαθήσω από την πλευρά μου να το εξαντλήσω. Πάντως, έχω πολύ καλή σχέση με τον πρόεδρο του συλλόγου, τον κ. Κουντούρη. Τον ευγνωμονώ. Κράτησε όρθια τα τμήματα του Ολυμπιακού. Μάς βοήθησε πολύ ως τμήμα και εμείς το ανταποδώσαμε και με το παραπάνω. Ελπίζω, κάποια στιγμή. Θα ήθελα να επιστρέψω και να τελειώσω στον Ολυμπιακό. Όπως είπαμε ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα μου και ο Άρης είναι κάτι άλλο, το μεγάλωμά μου.

Αλλά και με τον πρόεδρο της ΚΟΕ, τον Κυριάκο Γιαννόπουλο, με τον οποίο ήμασταν χρόνια συμπαίκτες και φίλοι έχω καλή σχέση. Θα έχουμε και μια συνεργασία με την ΚΟΕ, εννοώ Κίνα και Ελλάδα. Είναι κάτι που το έχουμε συζητήσει ήδη. Όμως, λέω και πάλι δεν ξέρεις πώς θα είναι τα πράγματα έως τότε".

Πριν απαντήσει ποιο είναι το μη χρηστικό αντικείμενο που θα πάρει μαζί του στην Κίνα έκανε μια παρένθεση: "Σίγουρα θα πάρω φαγητά για την καραντίνα. Από ξηρούς καρπούς και φρούτα. Ό,τι μπορώ να κουβαλήσω. Έχω ενημερωθεί ότι μπορώ να πάρω μόνο συσκευασμένα. Σίγουρα θα πάρω ένα κασκόλ του Ολυμπιακού μαζί, μια σημαία. Δεν ξέρω καν αν έχω του Άρη, αλλά θα ψάξω να βρω. Του Ολυμπιακού όμως θα την πάρω, επειδή πιστεύω ότι θα πανηγυρίσουμε κατακτήσεις τίτλων"!