Οι αδελφές Πλευρίτου στο SPORT24: "Αν οι επιτυχίες μας ήταν στο ποδόσφαιρο, θα ήμασταν δισεκατομμυριούχες"

Οι αδελφές Πλευρίτου είναι μέρος ενός άγραφου κανόνα της ελληνικής υδατοσφαίρισης: αν το μεγάλο παιδί της οικογένειας μπορεί να παίξει πόλο, θα τα καταφέρουν και τα υπόλοιπα (Αφρουδάκης Χ3, Γιαννόπουλος Χ2, Μαυρωτάς Χ2, Μπενέκου Χ2, Χαραλαμπίδη Χ2 κ.α.). Σημείο αναφοράς αυτού του κανόνα είναι ένα πολύ ξεχωριστό μετάλλιο. Η Ελευθερία και η Μαργαρίτα συνυπήρξαν με τις Μπενέκου (δίδυμες) και τις Χαραλαμπίδη (δίδυμες) στην Εθνική Νεανίδων του 2012 που στέφθηκε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια στο Περθ.

Η Μαργαρίτα γεννήθηκε στις 17/11/1994, τρία χρόνια μετά -στις 23 Απριλίου- ήρθε στον κόσμο η Ελευθερία και στις 8/6/1998 η Βάσω. Βουτάνε στις πισίνες του κόσμου και βγάζουν με τα καφάσια τα μετάλλια. Φέτος, έφεραν δώδεκα στο σπίτι τους. Όλα τα κατέκτησαν με τον Ολυμπιακό. Πήραν το νταμπλ στην Ελλάδα, στέφθηκαν πρωταθλήτριες Ευρώπης κι εσχάτως κατέκτησαν και το Σούπερ Καπ Ευρώπης.

Συμπλήρωναν η μία τα λόγια της άλλης σ' ένα tetris λόγου που μετατράπηκε σε αγριεμένο ποταμό λέξεων, όταν άνοιξε η συζήτηση για την ισότητα των δύο φύλων, για το κίνημα #metoo και τη βία κατά των γυναικών. Κούμπωναν μνήμες, τίτλους και διευκρινήσεις η μία στην πρόταση της άλλης. Έπιασαν το νήμα, από την πρώτη βουτιά τους.

Βάσω: Όλες αρχίσαμε το πόλο στον Ηρακλή, όταν ήμασταν μικρές.

Μαργαρίτα: Άρχισα πρώτη κι έπειτα από μία εβδομάδα ήρθαν και τα κορίτσια. Ο μπαμπάς μας ήθελε ν' ασχοληθούμε με κάποιο άθλημα. Δοκιμάσαμε αρκετά σπορ: ενόργανη, μπάσκετ. Είχε ένα συνάδελφο στην Αστυνομία, η κόρη του πήγαινε πόλο στον Ηρακλή και είπε ''ας πάμε να το δοκιμάσουμε''. Ούτε καν τη γνώρισα την κοπέλα, δεν τη θυμάμαι καν στην ομάδα. Πρέπει να είχε σταματήσει όταν πήγαμε εμείς.

Ελευθερία: Μπορεί να μην τη θυμόμαστε, αλλά αν αυτό το κορίτσι ξέρει ότι ήταν ο λόγος για τον οποίο αρχίσαμε το πόλο πιστεύω ότι θα νιώθει πολύ ωραία.

Μαργαρίτα: Δεν θυμόμαστε, όντως, το όνομά της. Ο μπαμπάς σίγουρα θα το ξέρει, αλλά δεν το ρωτήσαμε.

Βάσω: Εγώ έμαθα αυτή την ιστορία σε σχετικά πιο μεγάλη ηλικία.

Μαργαρίτα: Όταν κατεβήκαμε στην Αθήνα, για τον Ολυμπιακό, ήμουν 17 ετών. Ήταν τη σεζόν 2011 -2012. Την Γ' Λυκείου την έκανα στην Αθήνα.

Ελευθερία: Εγώ ήμουν 14 ετών.

Βάσω: Κι εγώ 13. Αρχίσαμε στις γυναίκες του Ολυμπιακού, απ' ευθείας. Κανονικά.

Ελευθερία: Σε όλα παίζαμε, αλλά στις γυναίκες κάναμε προπόνηση. Την επόμενη χρονιά έπαιζα κι επτάδα, όχι δηλαδή την πρώτη χρονιά στον Ολυμπιακό, τη δεύτερη. Ήμασταν ήδη στις Εθνικές ομάδες. Επένδυσε σ' εμάς, ο Χάρης Παυλίδης τότε. Ήταν αυτός που μας είδε, μας ζήτησε, μας πίστεψε. Όταν είχα έρθει έλεγα ''εντάξει θα παίζω στις μικρές''. Όμως, με τη μία μάς πήρε στις μεγάλες. Παίζαμε κανονικά και τόσα χρόνια έχουμε μάθει πάρα πολλά δίπλα του. Μετά, μάς έμαθαν και στον Ολυμπιακό από την καλή και την ανάποδη. Είναι μια δεκαετία πια. Ήμουν 14 και είμαι 24. Νιώθουμε παιδιά του Ολυμπιακού και μάς νιώθουν σημαντικό κομμάτι του συλλόγου, όχι μόνο για το αγωνιστικό σκέλος, αλλά στο σύνολο.

Όταν είσαι στην κορυφαία ομάδα της Ελλάδας δεν σκέφτεσαι να πας σε μια υποδεέστερη

Είναι αχώριστες στη ζωή και στον αθλητισμό, στα σύνθετα και τα απλά. Μόνιμα παίζουν στην ίδια ομάδα. Δεν δίνουν πολλούς πόντους στην πιθανότητα να αγωνιστούν σε άλλο σύλλογο της Ελλάδας και δύσκολα θα θεωρήσουν δελεαστική μια τέτοια πρόταση. Εξήγησαν τους λόγους.

Μαργαρίτα: Εμείς συνήθως πάμε "μία συν δύο δώρο"! Πάμε πακέτο.

Ελευθερία: Μπορεί να χρειαστεί να χωριστούμε στο μέλλον. Δεν το ξέρουμε. Ας μιλήσει και καμιά άλλη... Είμαι πιο γρήγορη και σας προλαβαίνω.

Βάσω: Επειδή, είμαστε στον Ολυμπιακό, για να είναι μια πρόταση δελεαστική λογικά θα είναι από το εξωτερικό.

Μαργαρίτα: Δεν είναι κάτι που θα επιχειρήσουμε, αλλά μπορεί να συμβεί. Και είμαστε εντάξει με το ενδεχόμενο να χωριστούμε κάποια στιγμή.

Ελευθερία: Όταν είσαι στην κορυφαία ομάδα της Ελλάδας δεν σκέφτεσαι να πας σε μια υποδεέστερη. Εγώ αν το σκεφτόμουν σίγουρα θα ήταν για μια πολύ καλή ομάδα του εξωτερικού που έχει προοπτική. Όμως, όταν είσαι στην καλύτερη ομάδα της Ελλάδας δεν σκέφτεσαι να πας σε κάποια άλλη εντός συνόρων, ακόμα και με καλύτερες απολαβές. Είσαι στην καλύτερη ομάδα, το έχεις δείξει τόσα χρόνια και παίζει ρόλο και η προοπτική που σου δίνει ο Ολυμπιακός στην κατάκτηση των τίτλων. Αλλά, στο μέλλον δεν ξέρεις τι γίνεται και αυτό το μάθαμε καλά με την πανδημία. Ούτε αύριο δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Η ομάδα το έδειξε και πέρυσι, το δείχνει και φέτος ότι είναι για πολύ μεγάλα πράγματα και το αποδεικνύει στους αγώνες, δεν είναι λόγια.

Μαργαρίτα: Από το 2014 αρχίσαμε να παίρνουμε όλα τα πρωταθλήματα. Από τότε.

Ελευθερία: Από το 2014 ξεκίνησαν τα πάντα στις διακρίσεις μας με την ομάδα. Είχαμε παράλληλα και καλές φουρνιές στις Εθνικές και κατακτούσαμε πάρα πολλά μετάλλια από τότε.

Ελευθερία: Τώρα, είμαστε και οπαδοί του Ολυμπιακού. Στην αρχή, όταν ήρθαμε μικρές ήμασταν οπαδοί του Ολυμπιακού στο πόλο, εννοείται. Με τον καιρό γίναμε και οπαδοί του συλλόγου.

Μαργαρίτα: Αυτό που εισπράττεις από τους φιλάθλους που έρχονται μονίμως στα παιχνίδια σου, από τους ανθρώπους που σε στηρίζουν είναι πολύ όμορφο. Πολύ ωραίο συναίσθημα. Όταν μπαίνεις σε ένα γεμάτο κολυμβητήριο είναι κάτι μοναδικό. Στην Ελλάδα δεν το συναντάς συχνά και αυτό που γίνεται στον Ολυμπιακό είναι μοναδικό.

Βάσω: Τι να πω κι εγώ, με προλαβαίνουν και τα λένε όλα οι άλλες. Όταν βλέπεις το κολυμβητήριο γεμάτο σε πιάνει ένα σφίξιμο. Ειδικά τώρα, στο Σούπερ Καπ, το ένιωσα περισσότερο. Μείναμε δυο χρόνια μακριά από τους οπαδούς μας. Στην παρουσίαση μ' έπιασε αυτό το σφίξιμο, όμως δεν είναι το ''αχ να μην κάνω λάθος τώρα'', αλλά κάτι που σε παθιάζει και θες να παίξεις ακόμη πιο ωραία, πιο δυνατά. Επειδή, έχεις ένα πολύ όμορφο κλίμα. Μας έλειψε αυτό στην καραντίνα. Μετά την πρώτη καραντίνα, δεν μπορούσε να επανέλθει το σώμα μου. Έκανα ενάμιση μήνα μπορεί και δύο μήνες, για να πω ότι είμαι σε καλό επίπεδο. ΟΚ, μπορούσα να παίξω και νωρίτερα, αλλά ένιωθα ότι μου έλειπαν αυτοί οι μήνες προπόνησης.

Ελευθερία: Δύο μήνες εκτός δεν είχαμε μείνει ποτέ. Ούτε όταν πηγαίναμε Δημοτικό, στα μικρά. Είχαμε καλοκαιρινή προετοιμασία με τον Ηρακλή.

Βάσω: Κάναμε γυμναστική μέσω zoom που δεν έχει καμία σχέση με τη κανονική γυμναστική και τις δύο προπονήσεις στην πισίνα. Γυμναστική με ό,τι βάρη έχεις στο σπίτι, με μπουκάλια νερό. Παίρναμε βιβλία, κάτι πεντάκιλα.

Ελευθερία: Η πανδημία μας δυσκόλεψε. Ήμασταν πτώματα και μπαίναμε στη διαδικασία να μη βλέπουμε την κολλητή μας, το αγόρι μας. Κάναμε μια έξτρα θυσία. Προσέχαμε για εμάς, για την οικογένειά μας, αλλά και για την ομάδα. Για να μη ρισκάρουμε τη συμμετοχή μας και τη συμμετοχή της ομάδας στους αγώνες. Υπήρξε περίοδος που δεν έβλεπα κανέναν. Σκεφτόμουν για παράδειγμα ''να δω την κολλητή μου που όμως έχει δει και το αγόρι της, αλλά και την άλλη της τη φίλη και αν κολλήσω;” Και παραμένει έξτρα θυσία, επειδή προφανώς δεν έχουμε τελειώσει με την πανδημία.

Μαργαρίτα: Η ομάδα δεν μπορούσε να στερηθεί καμία.

Όσο πιο πολλά μετάλλια παίρνεις τόσο πιο πολλά θέλεις. Είμαστε λίγο άπληστες

Κρατούσαν στα χέρια τους τα 12 μετάλλια που πήγαν στο σπίτι τους, μέσα στο 2021. Πιο βαριά και πιο γυαλιστερά ήταν αυτά της Ευρώπης. Σχολίασαν το γεγονός ότι ήταν πιο περιποιημένα, πιο μεγάλα, πιο εκθαμβωτικά, από τα εγχώρια. Πρόσεξαν επιμελώς μην ξεχάσουν ν' αναφέρουν κάποια από τις κατακτήσεις τους. Μιλούσαν με έντονο αθλητικό εγωισμό, από αυτόν που φτιάχνει πρωταθλητές.

Οι αδελφές Πλευρίτου έχουν παίξει στους εννέα από τους 10 ευρωπαϊκούς τελικούς των "ερυθρόλευκων". Ήταν πολύ μικρές και βρίσκονταν ακόμη στη Θεσσαλονίκη το 2008, όταν η ομάδα του Πειραιά μετείχε στον τελικό του LEN TROPHY.

Ελευθερία: Και αν δεις τι γίνεται στο σπίτι μας, πλέον δεν χωράνε. Μετάλλια τόσων χρόνων με τις Εθνικές ομάδες και τον Ολυμπιακό. Είναι η πρώτη χρονιά που πήραμε τέσσερα μετάλλια. Το 2015 ήταν ένα λιγότερο, επειδή δεν είχαμε το θεσμό του Κυπέλλου. Ωστόσο, δεν είχαμε χάσει κάποιο μετάλλιο.

Βάσω: Και πέρυσι που δεν είχαμε ευρωπαϊκούς αγώνες, πάλι τα πήραμε όλα. Εννοώ, τα εγχώρια. Κύπελλο, Πρωτάθλημα και ελληνικό Σούπερ Καπ.

Ελευθερία: Φέτος, δεν ξέρουμε αν θα γίνει Σούπερ Καπ στην Ελλάδα.

Βάσω: Καλά, μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν είχαμε ούτε Κύπελλο στις γυναίκες. Πάντως, όσο πιο πολλά μετάλλια παίρνεις τόσο πιο πολλά θέλεις. Είμαστε λίγο άπληστες να πω, λίγο αχόρταγες να πω...

Ελευθερία: Επειδή, δεν είμαστε ρομπότ υπήρξαν και χρονιές που έτυχε από τα τέσσερα τρόπαια να χάσουμε το ένα. Τα πρωταθλήματα από το 2014 τα έχουμε πάρει όλα. Έχουμε πάει σε εννιά ευρωπαϊκούς τελικούς και έχουμε πάρει τους πέντε. Και οι ήττες είναι μέσα στο παιχνίδι. Υπήρξαν και χρονιές που δεν πήραμε όσα θέλαμε. Πήραμε όλα τα πρωταθλήματα, χάσαμε μόνο ένα κύπελλο και ευρωπαϊκά πήραμε πέντε. Φαίνονται πολλά, αλλά είχαμε και ήττες.

Βάσω: Έτσι αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη αξία και οι νίκες. Φαίνεται ότι δεν είμαστε ρομποτάκια που κερδίζουν συνέχεια.

Ελευθερία: Το πιο δύσκολο ματς της προηγούμενης χρονιάς ήταν ο δεύτερος προημιτελικός με τη Σαμπαντέλ. Ένιωθα ότι θα κερδίσουμε, παρά το γεγονός ότι είχαμε χάσει στο πρώτο παιχνίδι με δύο γκολ. Καμία δεν είχε στεναχωρεθεί με την ήττα του πρώτου αγώνα.

Βάσω: Για 'μένα το πιο δύσκολο μας -λόγω άγχους-, ήταν το παιχνίδι με την Ουίπεστ. Ο ημιτελικός. Παρόλο που από την αρχή έλεγα ότι θα φτάσουμε στην κορυφή.

Μαργαρίτα: Εγώ θα πω τον τελικό. Ήμουν σίγουρη για την ομάδα, αλλά είχα άγχος για το πότε θα γυρίσει, επειδή ήμασταν συνεχώς κοντά στο σκορ. Είναι και τελικός.

Ενδιάμεσα στη συζήτηση σχολιάστηκαν οι έντονοι πανηγυρισμοί της Μαργαρίτας. Την αποκαλούν Μάργκο κυρίως εντός πισίνας. Διότι, μέχρι να φωνάξουν το τετρασύλλαβο "Μαργαρίτα" θα έχει τελειώσει η φάση. Από την άλλη αν πουν "Πλευρίτου" θα γυρίσουν τρία κεφάλια.

Ελευθερία: Όλοι λένε για το πάθος της Μαργαρίτας.

Μαργαρίτα: Η νίκη με παθιάζει. Ακόμα κι αν είμαστε πίσω στο σκορ είμαι σίγουρη ότι ο αγώνας θα γυρίσει. Δίνω σιγουριά και πάθος στην ομάδα. Επειδή είμαι αμυντικός, όταν βγάζω μπλοκ κάποιες φορές το πανηγυρίζω ακόμη πιο έντονα από το να βάλω εγώ γκολ ή κάποια συναθλήτριά μου.

Ελευθερία: Το λένε όλοι οι προπονητές ότι η Μαργαρίτα βγάζει την περισσότερη ψυχή.

Αν οι επιτυχίες μας ήταν στο ποδόσφαιρο των ανδρών, θα ήμασταν δισεκατομμυριούχες

Τα πάθη άναψαν άλλου τύπου αγωνιστικές φωτιές. Μίλησαν για τη ρηγμένη υδατοσφαίριση, για την ασφαλιστική κάλυψη που δεν έχουν και τις χαμηλές αμοιβές συγκριτικά με άλλα σπορ.

Ελευθερία: Λέω είμαστε ερασιτέχνες και με ρωτάνε “μα επαγγελματικά δεν το κάνεις;”. Ερασιτέχνες είναι οι αθλητές της υδατοσφαίρισης, επειδή δεν έχουν ασφάλιση, ένσημα. Επειδή αμείβονται, όπως αμείβονται. Εξηγώ ότι επαγγελματίες θεωρούνται όσοι είναι στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ και στο βόλεϊ των ανδρών που είναι ημιεπαγγελματικό. Εμείς, είμαστε τυχεροί στον Ολυμπιακό, επειδή έχουμε και την περίθαλψή μας στο Ιατρικό του Φαλήρου που είναι χορηγός της ομάδας.

Άλλες κοπέλες σε άλλες ομάδες και σε άλλα αθλήματα δεν έχουν καλυμμένες ούτε τις εξετάσεις αίματος. Είναι άσχημο, αυτό που συμβαίνει. Είναι πιθανό η δεύτερη σε δυναμική ομάδα, πίσω από τον Ολυμπιακό, να μην έχει τα βασικά. Ούτε φυσικοθεραπευτή. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει στο άθλημά μας. Ακόμα και αν εσύ είσαι καλά εκεί που βρίσκεσαι δεν είναι ωραίο να ξέρεις ότι οι υπόλοιπες αθλήτριες στο πόλο δεν είναι. Αυτά λείπουν γενικά στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, όχι μόνο στην υδατοσφαίριση.

Στην επισήμανση ότι είναι άξιες και όχι τυχερές που αγωνίζονται στον Ολυμπιακό, η Μαργαρίτα επεσήμανε: "Ο Ολυμπιακός δεν έχει ανάγκη κανέναν. Μπορεί να πάρει όποιον παίκτη θέλει".

Βάσω: Όταν σκέφτεσαι ότι ασχολείσαι με το πιο επιτυχημένο ομαδικό σπορ στην Ελλάδα και ταυτόχρονα το πιο ρηγμένο είναι λίγο κάπως.

Ελευθερία: Και πάντα τα τμήματα των ανδρών είναι σε καλύτερη μοίρα από αυτά των γυναικών. Αν οι επιτυχίες μας ήταν στο ποδόσφαιρο των ανδρών, θα ήμασταν δισεκατομμυριούχες.

Βάσω: Για παράδειγμα το βόλεϊ ανδρών είναι ημιεπαγγελματικό και το βόλεϊ γυναικών ερασιτεχνικό. Βλέπεις τη διαφορά ανάμεσα στις γυναίκες και τους άνδρες.

Ελευθερία: Αυτό είναι ακόμη χειρότερο.

Ευτυχώς, εμείς ξέρουμε και να δέρνουμε, αν χρειαστεί

Η ανισότητα των δύο φύλων ενοχλεί και τις τρεις. Είναι ολοφάνερη στον αθλητισμό, αλλά και στη ζωή. Όταν έγινε η πρώτη αναφορά στο κίνημα #metoo και ακούστηκε η λέξη, βία η Μάργκο άρχισε τους μορφασμούς.

Μαργαρίτα: Ναι, επειδή είναι κάτι που με εξοργίζει. Λένε όλη την ώρα μη φοράς κοντό φόρεμα, προκαλείς τους άνδρες. Μην κοιτάς περίεργα, προκαλείς τους άνδρες. Αυτοί πρέπει να προσέχουν πώς φέρονται, όχι εμείς τι φοράμε. Εμείς μπορούμε να φοράμε ό,τι θέλουμε, όπως και οι άνδρες φορούν ό,τι θέλουν. Δεν είμαι υπεύθυνη εγώ για την καφρίλα του άλλου.

Ελευθερία: Οι γονείς μας μάς έλεγαν πάντα να προσέχουμε. Είναι τα στερεότυπα της κοινωνίας τέτοια. Είμαστε στον 21ο αιώνα και ακόμη συζητάμε για την ισότητα των φύλων. Παράλληλα, βλέπουμε ότι οι γυναίκες παραμένουν σε υποδεέστερη θέση στην πράξη. Μιλάμε για την ισότητα και την ισότητα στον αθλητισμό και τα αθλήματα των γυναικών βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα από αυτά των ανδρών.

Ανέκαθεν, θεωρούσαν ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να κάνουν πολλά στα σπορ. Εκτός αθλητισμού, υπάρχουν εταιρείες που δεν προσλαμβάνουν γυναίκες, επειδή υπάρχει το ενδεχόμενο της εγκυμοσύνης για παράδειγμα. Ακούμε και τέτοια. Σε όλους τους τομείς, οι γυναίκες δεν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο σεβασμό για τον επαγγελματισμό τους και αυτό είναι εξοργιστικό.

Βάσω: Όπως επίσης χαρακτηρίζουν κάποια αθλήματα γυναικεία και άλλα αντρικά ή και ακόμα και τις δουλειές. Λένε κάποιοι η γυναίκα πρέπει να μένει στο σπίτι να μαγειρεύει, αλλά οι πιο γνωστοί σεφ είναι άνδρες. Το μπαλέτο θεωρείται γυναικεία υπόθεση, για παράδειγμα.

Μαργαρίτα: Ίσως ένας άνδρας να θέλει ν' ασχοληθεί με τη συγχρονισμένη κολύμβηση. Εμείς δεν έχουμε Έλληνα στη συγχρονισμένη. Είχαμε ένα παιδάκι που σταμάτησε.

Ελευθερία: Ίσως, να υπάρχει ένας ακόμη.

Μαργαρίτα: Ναι, αλλά τα κομπλεξάρουν τα παιδιά. Και βλέπουμε στην Ιταλία, όχι μόνο δεν τους κάνουν μπούλινγκ, αλλά τους θαυμάζουν.

Βάσω: Πάντως, ο αθλητισμός ήταν αυτός που έβαλε και πάλι το λιθαράκι του. Από τον αθλητισμό άρχισε το κίνημα #metoo.

Ελευθερία: Και σε αυτό ήταν πρώτος.

Μαργαρίτα: Είναι σίγουρα το πιο υγιές κομμάτι της κοινωνίας, γι' αυτό.

Ελευθερία: Δεν μας σόκαρε μόνο η αποκάλυψη της Μπεκατώρου, αλλά και όσα έγιναν μετά. Ευτυχώς, πήραν θάρρος πολλοί κι έλεγαν θα πω κι εγώ τι μου συνέβη κι εγώ κι εγώ. Ξεκίνησε ένα κίνημα. Σαν να ξεκουκουλώθηκαν από την κουβέρτα και φάνηκαν όλα. Αναρωτηθήκαμε '"θα υπάρχει κάτι και σε μας; Στο πόλο;" Έχουμε περάσει και από τις Εθνικές ομάδες και δεν έχουμε δει κάτι, αλλά φτάνεις στο σημείο να σκέφτεσαι: "μπορεί να έχει συμβεί κάτι στην κοπέλα που βρίσκεται τώρα δίπλα μου και να μην το ξέρω". Τρομάζεις στην ιδέα. Σκέψου, σε στιγματίζει η απλή παρενόχληση και ακούμε κάθε φορά κάτι καινούργιο. Ειδικά, με τις γυναικοκτονίες.

Βάσω: Είναι μια στιγμή που δεν ξέρεις καν αν θα έχεις τη δύναμη να αντιδράσεις και να φωνάξεις.

Ελευθερία: Τουλάχιστον, ο αθλητισμός δίνει έξτρα αυτοπεποίθηση και δυναμισμό σε μια γυναίκα. Ειδικά, το πόλο. Ευτυχώς, εμείς ξέρουμε και να δέρνουμε, αν χρειαστεί. Το άθλημά μας μάς έχει κάνει σκληρές.

Μαργαρίτα: Πέρα από το ψυχικό σθένος που σου δίνει και την αυτοπεποίθηση, προσθέτει και μυϊκή δύναμη, η οποία σε βοηθάει ν' αντιδράσεις. Εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας στην αντίδραση που θα βγάλει, επειδή γνωρίζουμε τη μυϊκή δύναμη που έχουμε. Όσο να 'ναι έχουμε γερό χέρι. Δεν φταίω εγώ που παίζω ξύλο πίσω, αναγκάζομαι. Αμυντικός είμαι.

Ελευθερία: Φυσικά, πέφτει ξύλο στο πόλο γυναικών, ειδικά ανάμεσα στα κορίτσια της άμυνας και στις φουνταριστές. Οι Ελληνίδες δεν δέρνουμε πολύ. Είμαστε καλά κορίτσια.

Βάσω: Οι Ουγγαρέζες και οι Ιταλίδες δέρνουν πιο πολύ.

Μαργαρίτα: Και οι Ολλανδές. Ειδικά, για τις Ουγγαρέζες φτάνεις στο σημείο να σκεφτείς "θέλει να με τραυματίσει, να μου σπάσει τα πλευρά". Σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια είναι κάπως καλύτερα, επειδή είναι πιο εύκολα τα σφυρίγματα.

Δεν μένουν ατάραχες, αν μια αντίπαλος χτυπήσει την αδελφή τους. Οι δύο μικρές της οικογένειας κοίταξαν τη μεγαλύτερη Πλευρίτου και χαμογέλασαν.

Ελευθερία: Η Μαργαρίτα ν' απαντήσει.

Μαργαρίτα: Γενικά, όταν χτυπάνε την αδελφή σου το νιώθεις κι εσύ το χτύπημα. Αλλά, θέλω να επέμβω αν συμβεί και σε συναθλήτριά μου. Ειδικά, όταν είναι πιο μικρή η συναθλήτριά μου, θέλω να μπω μπροστά και να την προστατέψω.

Ελευθερία: Της βγαίνει η μεγάλη αδελφή παντού και με το παραπάνω. Πολλά περιστατικά έχουν συμβεί. Είναι τέτοιο το άθλημά μας.

Μαργαρίτα: Όμως, όχι κάτι τρανταχτό. Αν, για παράδειγμα, δω την Ελευθερία ή τη Βάσω να εκνευρίζονται, επειδή τους χτύπησε μια παίχτρια, θα τους πω ''άλλαξε, θα την πάρω εγώ”. Για να ηρεμήσουν, κυρίως.

Βάσω: Αυτό γίνεται με όλες τις συναθλήτριές μας.

Μαργαρίτα: Εκείνη την ώρα -όταν είσαι θολωμένος- πρέπει να αλλάξεις αντίπαλο, επειδή μπορεί να τη χτυπήσεις από τα νεύρα σου εκτός νερού και να σε στερηθεί η ομάδα σου.

Η απουσία μας από τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ένα αγκάθι

Έχουν μια ανοιχτή πληγή. Δεν έχουν συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες με την Εθνική ομάδα. Οι διεθνείς που δεν έχουν μείνει σε Ολυμπιακό Χωριό και είναι σπουδαίες αθλήτριες είναι πολλές. Η Ελλάδα το 2011 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και την επόμενη χρονιά δεν ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Δεν προκρίθηκαν.

Μαργαρίτα: Η απουσία μας από τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ένα αγκάθι που νομίζω ότι θα φύγει μόνο όταν έρθουν οι επιτυχίες. Το 2018 όταν πήραμε το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ήταν κάτι μοναδικό. Ενώ έχουμε επιτυχίες με τον Ολυμπιακό η Εθνική είναι κάτι διαφορετικό. Ένα άλλο συναίσθημα. Εκπροσωπείς την Ελλάδα, τη χώρα σου. Ξέρουμε ότι η ομάδα μας είναι ανταγωνιστική, αλλά στην πράξη -στα αποτελέσματα-, δεν φαίνεται και μας πονάει. Όμως, πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ δημιουργικά.

Ελευθερία: Το δύσκολο είναι η πρόκριση. Οι ομάδες των Αγώνων είναι μόνο οκτώ και μόνο στην Ευρώπη οι καλές είναι έξι. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες πρέπει να υπάρχει εκπρόσωπος από όλες τις ηπείρους και από την Αφρική που δεν έχει καλές ομάδες. Τα περιθώρια στα προολυμπιακά τουρνουά στενεύουν και είναι μεγάλος το άγχος.

Οι γονείς μας ήρθαν ξαφνικά σε μια πόλη που δεν ήξεραν κανέναν, απλά και μόνο για εμάς

Οι αδελφές Πλευρίτου ανέφεραν συνέχεια τους γονείς τους, τις μεγάλες θυσίες που έκαναν και το πόσο πολύ τις στήριξαν για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.

Ελευθερία: Μεγαλώσαμε στη Θεσσαλονίκη, αλλά ενηλικιωθήκαμε στην Αθήνα. Εδώ, βγαίναμε. Εδώ αρχίσαμε την οδήγηση. Εδώ, τελειώσαμε το σχολείο.

Βάσω: Ο αδερφός μας ήταν ήδη εδώ, λόγω δουλειάς.

Ελευθερία: Αυτό μας βοήθησε. Αλλά, θα ήταν ανέφικτο να έρθουμε και οι τρεις στις ηλικίες που ήμασταν -χωρίς τους γονείς μας-, στην Αθήνα. Ήταν πολύ δύσκολη η μετάβασή μας από τη Θεσσαλονίκη εδώ, για όλη την οικογένεια. Ειδικά, τα πρώτα τέσσερα χρόνια. Ήμασταν σε καινούργια ομάδα, σε νέο περιβάλλον, σε άλλο σχολείο. Φτιάχναμε από την αρχή φίλους. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο.

Βάσω: Έπρεπε να φτιάξουμε ένα καινούργιο σπίτι από την αρχή. Όλα έπρεπε να τα κάνουμε γρήγορα, επειδή παράλληλα άρχιζε και η σχολική χρονιά.

Μαργαρίτα: Εγώ, επειδή είχα και την αγωνιστική χρονιά είναι ζήτημα αν πήγα στην Γ' Λυκείου πέντε μήνες. Είχαμε προπονήσεις, αγώνες. Έπρεπε να βρίσκομαι στην πισίνα.

Ελευθερία: Η οικογένειά μας μάς στηρίζει από την αρχή.

Βάσω: Αν οι γονείς μας δεν ήταν αυτοί που είναι και δεν έκαναν όσα έκαναν, μπορεί να μην παίζαμε πόλο. Καλώς η κακώς το πόλο τώρα ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη. Τώρα, ανέβηκε ο ΠΑΟΚ. Για χρόνια δεν υπήρχε ομάδα στην Α1. Δεν είχαμε άλλη επιλογή.

Ελευθερία: Και δεν ξέραμε ότι θα εξελιχθούμε έτσι. Ήρθαμε για ένα χρόνο, δύο, τρία. Και από τα τρία – τέσσερα φτάσαμε στην 11η χρονιά. Θυμάμαι το καλοκαίρι του 2011, όταν φεύγαμε από το σπίτι μας, με τη Μαργαρίτα ήμασταν ήδη στην Εθνική ομάδα. Φύγαμε από τη Θεσσαλονίκη για την προετοιμασία, έπειτα για τους αγώνες και ήρθαμε απ' ευθείας στο καινούργιο σπίτι, στην Αθήνα. Έφεραν τα πράγματα οι γονείς μας. Για εμάς ήταν ακόμα πιο απότομο. Και έπειτα κάναμε τρία χρόνια για να δούμε το σπίτι μας στη Θεσσαλονίκη. Δεν είχαμε πάει, επειδή δεν είχαμε Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι λόγω της Εθνικής ομάδας. Κάναμε και οι τρεις να πάμε τρία χρόνια στο σπίτι μας.

Βάσω: Μόνο ο μπαμπάς είχε πάει, ούτε η μαμά.

Μαργαρίτα: Ο μπαμπάς μας μόνο ανέβαινε, επειδή είναι αγρότης και πήγαινε για τα χωράφια. Ανέβαινε για ένα μήνα. Το ίδιο κάνει ακόμα και τώρα. Όταν κατεβήκαμε είχε πάρει πρόωρη σύνταξη από την Αστυνομία.

Ελευθερία: Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που βοήθησε στη μετάβαση. Η μαμά, επίσης δεν εργαζόταν, καθώς δεν προλάβαινε. Ήμασταν τέσσερα παιδιά. Παλαιότερα είχαν και βιοτεχνία, αλλά δεν συνέχισαν, επειδή δεν είχαν το χρόνο με τέσσερα παιδιά. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο, άλλο που μας βγήκε σε καλό.

Βάσω: Τότε, επειδή ήμασταν μικρές, δεν καταλαβαίναμε ότι άλλαξε όλη η ζωή των γονιών μας. Η μαμά είχε τρία χρόνια να πάει στο σπίτι της. Αποκόπηκε από φίλους και συγγενείς. Είχε πάντα κόσμο στο σπίτι κι “έχασε” φίλους και συγγενείς. Από εκεί που τους είχε όλους μέσα στο σπίτι της ξαφνικά ήρθε σε μια πόλη που δεν ήξερε κανέναν, απλά και μόνο για εμάς.

Μαργαρίτα: Είμαστε πολύ τυχερές για τους γονείς που έχουμε. Μας στήριξαν σε μια πολύ δύσκολη απόφαση, που δεν την παίρνουν όλοι οι γονείς. Έχουμε δει παιδιά από την επαρχία που έρχονται μόνα τους. Εμάς μας στήριξαν. Ήρθαν μαζί, για να μας βοηθήσουν. Πήραν μια απόφαση που δεν ήξεραν πού μπορεί να βγει.

Ελευθερία: Μπορεί να μην είχαμε τέτοια εξέλιξη. Το ταλέντο χρειάζεται πολλά πράγματα, για να εξελιχθεί. Σε όλη τη ζωή μας νιώθαμε σαν στρατιώτες. Ήμασταν full time εργαζόμενες χωρίς ρεπό και άδειες, καθώς δεν είχαμε καλοκαίρια. Με τον καιρό καταφέραμε να πηγαίνουμε κάθε δύο χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Πάντα παίζαμε σε δύο Εθνικές ομάδες την ίδια χρονιά. Έκανα πρώτη φορά διακοπές όταν έγινα 21 ετών.

Βάσω: Και επίσης είναι πολύ σημαντικό που έχουμε η μία την άλλη. Σκέψου, αν ήμουν μόνη μου, θα έμενα σπίτι μόνη μου. Τώρα, έχω να πω μια κουβέντα. Έχω μόνιμα τη φίλη μου στο σπίτι μου. Αλλά, εννοείται πως έχουμε και τις δικές μας ξεχωριστές παρέες.