Στέλιος Αργυρόπουλος: Ο εκτελεστής της Εθνικής ομάδας, η all around παρουσία του και η απώλεια που τον σημάδεψε, αλλά δεν τον λύγισε

Ο Στέλιος Αργυρόπουλος (25 χρονών, 1.90 μέτρα) ήταν εκ των ηγετών της Εθνικής πόλο στην ιστορική νίκη επί της Ουγγαρίας (9-6) χάρη στην οποία η Ελλάδα προκρίθηκε στον τελικό του Ολυμπιακού τουρνουά του Τόκιο. Τέσσερα γκολ, τέσσερις “βόμβες” στην άμυνα των Μαγυάρων, σε μία εμφάνιση που θα μείνει στην ιστορία.

Ο ταλαντούχος περιφερειακός, ένας από τους πλέον πλήρεις τεχνικά παίκτες στο ευρωπαϊκό πόλο, επέλεξε την καλύτερη στιγμή για να έχει την – βάσει σημασίας αγώνα – καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του. Και ήταν μία ανταμοιβή για μία σπουδαία πορεία και προσπάθεια, η οποία ήταν γεμάτη από σπουδαίες εμφανίσεις και είχε μία απώλεια που τον σημάδεψε, αλλά δεν τον λύγισε.

Πιο δυνατός μέσα από τις δυσκολίες

Άνθρωποι που γνωρίζουν τον Στέλιο Αργυρόπουλο κάνουν λόγο για ένα σεμνό και κλειστό παιδί. Ίσως πιο σεμνό από ότι πρέπει με βάση το ταλέντο του, σε βαθμό που ίσως να μην έχει καταλάβει ούτε ο ίδιος ποιο είναι το πραγματικό του ταβάνι. Αν έχει ταβάνι με βάση το ταλέντο του.

Ο κόσμος που παρακολούθησε τον αγώνα με την Ουγγαρία είδε ένα από τα θηρία της Εθνικής πόλο να καταβάλλει τα αντίστοιχα θηρία της Ουγγαρίας. Ένα παιδί που έδωσε το σύνθημα πετυχαίνοντας τα τέσσερα από τα πρώτα πέντε γκολ της ομάδας, σκοράροντας από την περιφέρεια, αλλά και πηγαίνοντας στο πρώτο δοκάρι – σε θέση δεύτερου φουνταριστού όταν η Ελλάδα έπαιζε με παίκτη παραπάνω – διαλύοντας την ψυχολογία μίας υπερδύναμης. Όλοι αυτοί όμως δεν ήξεραν τι έχει περάσει τον προηγούμενο καιρό.

Ο δρόμος της απώλειας είναι μεγάλος και δύσβατος. Ο Στέλιος Αργυρόπουλος υποχρεώθηκε δυστυχώς να τον διαβεί την περασμένη χρονιά, χάνοντας ξαφνικά ένα αγαπημένο του πρόσωπο: Την αδελφή του. Απολύτως λογικά αυτό τον σημάδεψε. Κόντεψε να τον λυγίσει. Είχε ως αποτέλεσμα να βάλει κάποια κιλά στο σώμα του. Η ποιότητά του όμως φαινόταν σε όλες τις κινήσεις του πέρυσι, ακόμα και όταν δεν ήταν στα καλύτερά του. Το ταλέντο και η κλάση δεν κρύβονται.

Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου δεν ξεπερνιέται. Όποιος έχει χάσει έναν δικό του άνθρωπο ξέρει ότι την στιγμή εκείνη η καρδιά του “ραγίζει”. Το σημάδι μένει για πάντα. Δεν το αφήνει ποτέ πίσω. Μπορεί όμως κάποια στιγμή να αρχίσει να ξαναζεί. Να ζήσει με αυτό. Να το κουβαλήσει. Να κοιτάξει μπροστά. Ο Στέλιος Αργυρόπουλος χρειάστηκε να τα κάνει όλα αυτά. Και με την βοήθεια των δικών του ανθρώπων και των συμπαικτών του – που και αυτοί δικοί του άνθρωποι είναι – να βγάλει τον καλύτερο εαυτό του. Εντός και εκτός πισίνας.

Ένας All Around περιφερειακός που εξελίχθηκε βήμα-βήμα

Ο Στέλιος Αργυρόπουλος βρέθηκε στις υποδομές του Ολυμπιακού από τον Ηλυσιακό. Δυνατό παιδί, με πολλά περιθώρια εξέλιξης, παραχωρήθηκε με υποσχετική στον Εθνικό για μία διετία πριν επιστρέψει στον Ολυμπιακό το 2016 και σταδιακά καταφέρει να καθιερωθεί στους “ερυθρόλευκους”. Υπάρχουν ιστορίες που τον ακολουθούν από όταν ήταν στις ακαδημίες. Πιο χαρακτηριστική αυτή που έγινε ένα βράδυ, όταν οι παίκτες από τα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού ήταν στο γήπεδο ταυτόχρονα με την ανδρική ομάδα. Πολλοί κοιτούσαν τα κινητά τους. Όχι όμως ο Αργυρόπουλος. Αυτός κοιτούσε μέσα στην πισίνα από ένα χώρισμα που υπήρχε, βλέποντας την προπόνηση και παρακολουθώντας την τακτική της ανδρικής ομάδας. Κολλημένος με το πόλο από μικρός.

Ο Αργυρόπουλος δεν έφτασε τυχαία μέχρι την καθιέρωση στον Ολυμπιακό και την Εθνική ομάδα. Ούτε κέρδισε τυχαία την μεταγραφή του (μαζί με τον Κώστα Κάκαρη) στην πανίσχυρη Γιουγκ ενόψει της νέας σεζόν, οπου θα βρει τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου. Δούλεψε σκληρά. Εξέλιξε το παιχνίδι του. Όλη η παρουσία του στις πισίνες όλα αυτά τα χρόνια έδειχναν ότι κάποια στιγμή θα ερχόταν η ώρα της ανταμοιβής. Μία ανταμοιβή που ήρθε με το άστρο του να λάμπει στον ημιτελικό με την Ουγγαρία.

Στον σημαντικότερο αγώνα στην ιστορία του ελληνικού πόλο (μέχρι τον επόμενο), ο Αργυρόπουλος ήταν καλύτερος από ποτέ. Σκόραρε από την περιφέρεια για το 1-0. Έδειξε την κλάση του με ένα απίστευτο γυριστό σουτ για το 3-1 όταν είχε περάσει σε θέση δεύτερου φουνταριστού στο πρώτο δοκάρι, σε ένα γκολ σπάνιας ομορφιάς και τεχνικής.

Δεν έμεινε εκεί. Λίγο αργότερα σημείωσε άλλα δύο γκολ σε κατάσταση με παίκτη παραπάνω: Ένα περνώντας στο πρώτο δοκάρι – αφού έχει εντολή να κάνει μπασίματα προς τα εκεί – και ένα ακόμα με γυριστό σουτ πάλι από θέση δεύτερου φουνταριστού. Την ίδια στιγμή, στην άμυνα – όπως και όλοι οι παίκτες βέβαια – θυσίαζε και αυτό το κορμί του. Έβγαζε άμυνες, έκανε μπλοκ. Ήταν μία All Around εμφάνιση, από έναν All Around παίκτη. Έναν παίκτη που πλέον ίσως έχει αρχίσει να καταλαβαίνει σιγά-σιγά ποιο είναι το ταβάνι του.

Στα μάτια των παλαιότερων, ο Στέλιος Αργυρόπουλος μοιάζει να έχει πολλά παρόμοια στοιχεία στο παιχνίδι του με αυτό του Θοδωρη Χατζηθεοδώρου, ενός εκ των πληρέστερων παικτών που έχει αναδείξει το ελληνικό – αλλά και το ευρωπαϊκό – πόλο. Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Ο Αργυρόπουλος όμως δεν είναι ο επόμενος Χατζηθεοδώρου. Είναι ο Στέλιος Αργυρόπουλος. Ένας εκ των κορυφαίων παικτών της κορυφαίας εθνικής ομάδας πόλο που έχει παραταχθεί ποτέ σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Της κορυφαίας ΟΜΑΔΑΣ που έχει παρατάξει ποτέ ο ελληνικός αθλητισμός σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Μίας ομάδας που απέχει 32 αγωνιστικά λεπτά από το απόλυτο όνειρο: Το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο.

Την Κυριακή (8/8, 10:30, ΕΡΤ3 και LIVE από το SPORT24) όλη η Ελλάδα θα είναι με αυτή την ομάδα, στην μεγαλύτερη Κυριακή στην ιστορία της Εθνικής πόλο. Στην μεγαλύτερη Κυριακή στην ιστορία του ελληνικού πόλο.

Μη χάσετε καμία στιγμή από τη δράση των Ολυμπιακών Αγώνων ακολουθώντας το SPORT24 στο Google News!