Μετά την τριάρα του Παναθηναϊκού από τον ΟΦΗ στο ΟΑΚΑ το 24ο Ευαγγέλιο γράφαμε πως Γιώργος Δώνης και Νίκος Νταμπίζας όφειλαν να το πάρουν αλλιώς. Θεωρούσαμε ότι -λόγω της αδιαμφισβήτητης γνώσης και δυνατότητας που διαθέτουν και οι δυο- θα προσπαθήσουν να αλλάξουν το πράγμα πριν η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη.

Μετά το στραπάτσο του "Κλεάνθης Βικελίδης" -το οποίο έχει να κάνει κυρίως με την έκταση του σκορ και την ανυπαρξία αντίδρασης του Παναθηναϊκού και όχι με αυτή καθαυτή την ήττα ( ήταν μάλλον φυσιολογική )- η αλλαγή πλεύσης δεν είναι απλά αναγκαία, αλλά φαντάζει μονόδρομος. Αν δεν θέλουν κ οι δυο να καταγράφουν στην Παναθηναϊκή μνήμη ως αποτυχημένοι.

Κι όμως, τα πρώτα δείγματα γραφής μετά την τεσσάρα από τον Άρη κατέδειξαν ότι και οι δυο ταξιδεύουν στο συννεφάκι τους! Θεωρώντας προφανώς ότι η κρίση που περνά ο Παναθηναϊκός διαχειρίζεται ο μεν προπονητής με καπρίτσια του τύπου: Μένω - φεύγω και θυμώνω, δεν βγαίνω στην προπόνηση, κάθομαι σε μια γωνία μόνος μου και δεν μιλάω σε κανέναν. Ο δε τεχνικός διευθυντής με εξάψαλμους στα αποδυτήρια και προτροπές στους παίκτες να βγάλουν ανακοίνωση στήριξης στον χολωμένο με την απόδοση προπονητή, αλλά και τους... εαυτούς τους στη σέντρα.

Είναι να αναρωτιέται κανείς πως άνθρωποι αυτού του βεληνεκούς , με το επίπεδο της γνώσης και των παραστάσεων των Νταμπίζα - Δώνη, αντιδρούν τόσο παιδιάστικα. Πως δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτή η στάνη αυτό το γάλα βγάζει. Αυτοί οι παίκτες δεν θα μπορέσουν ποτέ να εξυπηρετήσουν το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, που ο Δώνης ξέρει όσο κανείς άλλος Έλληνας προπονητής να διδάξει.

Δυστυχώς, για τον κόουτς Δώνη η θεωρία διαφέρει από την πράξη σε αυτόν τον Παναθηναϊκό, όσο να προσπαθείς να φτάσεις μια Φεράρι με ένα Φιατάκι.

Μάταια, λοιπόν, ο Νταμπίζας προσπαθεί να πείσει τους παίκτες του Παναθηναϊκού ότι φταίνε που δεν είναι καλύτεροι. Ας πείσει καλύτερα τον Γιώργο Δώνη πως με πιο μαζεμένη ομάδα, με πιο μεσοαμυντική λειτουργία, με λόγια εκτίμησης που τονώνουν το θυμικό και την αυτοπεποίθηση των ποδοσφαιριστών τους, οι οποίοι τουλάχιστον μέχρι τον Γενάρη δεν αλλάζουν (άσε που η "δυσκοιλιότητα" του Παναθηναϊκού στο μεταγραφικό παζάρι, δεν δίνει καμία ελπίδα ότι αυτό θα αλλάξει ούτε το 2020) και μια στρατηγική βασισμένη στη λογική προσέγγιση του αντιπάλου (αυτή που λέει ότι ακόμη και η χειρότερη ομάδα της Super League 1 μπορεί να ελπίζει απέναντι στους "πράσινους"), τότε ναι, μπορεί να επιστρέψει στην κανονικότητα.

Να κάνει ένα restart, μια νέα αρχή, με μια νίκη (το πιθανότερο όχι εναντίον του Ολυμπιακού) πάνω στην οποία θα επενδύσει για να σώσει τη σεζόν, κατακτώντας την εφικτή παραμονή, το δυνατό, αλλά δύσκολο πλασάρισμα στη μέση της βαθμολογίας και την επανάκτηση της προσωπικότητας όλων: Διευθυντών, προπονητών, παικτών που έχει στραπατσαριστεί.

Τότε, τα περί πρωταθλητισμού θα είναι απλά ένα κακόγουστο μακρινό ανέκδοτο και όχι βαρίδι στα πόδια των παικτών, που παρά την επιθυμία τους , είδαν τον προπονητή τους να τους το φοράει.