Το ημερολόγιο έγραφε 8 Νοεμβρίου 1931. Πέρασαν 87 χρόνια από εκείνη την ημέρα που θεωρείται ιστορική για τον δεύτερο τη τάξει ποδοσφαιρικό θεσμό της χώρας, το Κύπελλο Ελλάδας. Τότε ήταν που αναμετρήθηκαν ΑΕΚ και Άρης με φόντο το πρώτο τρόπαιο για τη νεοσύστατη διοργάνωση που γινόταν υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.

Σε εκείνη τη διοργάνωση πήραν μέρος 17 ομάδες και ήταν για την αγωνιστική περίοδο 1931-32, εντούτοις ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε το 1931. Η ΑΕΚ θριάμβευσε με 5-3 επί του Αρη, ο οποίος εκείνη την σεζόν κατέκτησε άνετα τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδας, ενώ η Ένωση τερμάτισε τελευταία από οκτώ ομάδες. Αυτό φανερώνει και το μέγεθος του άθλου της, διότι ήταν μεγάλο αουτσάιντερ σε εκείνον τον αγώνα.

Η ΑΕΚ είχε αποκλείσει τον Πειραϊκό με 2-0, τον Εθνικό με 4-0 και τον ΠΑΟΚ με 2-1. Ο Αρης είχε διαλύσει με 7-2 τον Παναθηναϊκό, επιβλήθηκε 3-2 επί του Απόλλωνα στην Αθήνα και πήγαινε στον τελικό με τον τίτλο του φαβορί. Είχε πέντε παίκτες στην Εθνική Ελλάδας (Κλεάνθης και Νικηφόρος Βικελίδης, Αγγελάκης, Αργυριάδης και Κίτσος) ήταν πρωταθλητής Μακεδονίας, ενώ είχε κατακτήσει και τον πανελλήνιο τίτλο του 1928. Μια πανίσχυρη ομάδας της προπολεμικής εποχής...

Όσο για την ΑΕΚ, προσπαθούσε να βρει τον δικό της βηματισμό εκείνα τα χρόνια και είναι χαρακτηριστικό πως τον Ολυμπιακό δεν τον είχε νικήσει ποτέ σε φιλικό ή επίσημο αγώνα πριν το 1932. Δεν ήταν ομάδα με το μέγεθος το σημερινό, πάλευε να επιβιώσει...

Ο Αρης του Κλεάνθη Βικελίδη κατέβηκε στην Αθήνα για τον τελικό, θεωρώντας ότι εύκολα ή δύσκολα θα κατακτούσε το τρόπαιο, αλλά η ΑΕΚ ήταν καλύτερη και νίκησε 5-3. Αυτός ήταν και ο τελευταίος τίτλος για τον Κώστα Νεγρεπόντη που αμέσως μετά, στα 35 του, κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Ο 20χρονος, Νίκος Κίτσος, του Αρη κατέχει ακόμα το «ρεκόρ να έχει φύγει ηττημένος από τελικό, στον οποίο πέτυχε τρία γκολ

Τη μέρα του τελικού, η ΑΕΚ προερχόταν από ένα επίπονο ταξίδι για φιλικά στην Κωνσταντινούπολη που δεν είχε επιτρέψει στους παίκτες της να προετοιμαστούν ιδανικά. Επιπλέον, θα της έλειπε ο σέντερ φορ της, Μήτσος Μούγγρας. Ο Άρης ένιωθε (και ήταν) φαβορί. Η αναχώρηση της αποστολής του από τον σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης στις 6 Νοεμβρίου, συγκέντρωσε όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο της πόλης.

Ακόμα και όταν η αμαξοστοιχία είχε αρχίσει να κινείται, φίλαθλοι έτρεχαν παράλληλα στην αποβάθρα και επευφημούσαν της παίκτες που είχαν βγει στα παράθυρα και φώναζαν. Ο μόνος που δεν αναχώρησε με την ομάδα, αλλά μετέβη στην Αθήνα με το αεροπλάνο της γραμμής, ήταν το μεγάλο αστέρι της ομάδας, Κλεάνθης Βικελίδης.

Ο αγώνας άρχισε στις 14:30 το μεσημέρι και διεξήχθη στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας που, αν και χωρούσε πια πάνω από 20.000 θεατές μετά την πρόσφατη επέκτασή του, δεν γέμισε ούτε το μισό. Η ΑΕΚ ήταν δημοφιλής ακόμα μόνο στο προσφυγικό στοιχείο, ενώ ο Αρης είχε κατεβάσει μόνο 400 οπαδούς του, τους μισούς μαζί με την ομάδα και τους άλλους μισούς με ακτοπλοϊκή εκδρομή.

Μετά τον αγώνα, οι παράγοντες, οι παίκτες και οι φίλοι της ΑΕΚ μετέβησαν με πομπή στα γραφεία του συλλόγου. Εκεί, νεαρές Κωνσταντινουπολίτισσες περίμεναν τους Κυπελλούχους Ελλάδας και μία από αυτές ήταν επιφορτισμένη με την υποχρέωση να αναφωνήσει "άρατε πύλας". Το Κύπελλο τοποθετήθηκε σε ειδικό χώρο που είχε διαμορφωθεί από πριν, αλλά δυστυχώς στις δεκαετίες που πέρασαν χάθηκε και αυτό, όπως όλα τα προπολεμικά κειμήλια του συλλόγου.

Έδρα: Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας Σύνθεση ΑΕΚ: Γιάμαλης, Μάλλιος, Νταϊσπάγγος, Αργυρόπουλος, Κωνσταντινίδης, Πάτροκλος, Νεγρεπόντης, Μπαλτάς, Τζιραλίδης, Ηλιάσκος, Τζιραλίδης Προπονητής ΑΕΚ: Κώστας Νεγρεπόντης Σύνθεση Άρη: Κατράντζος, K. Βικελίδης, Οικονόµου, Κατσαούνης, ∆ανελιάν, Ν. Βικελίδης, Βογδάνου, Αγγελάκης, Κίτσος, Καλογιάννης, Αργυριάδης Προπονητής Άρη: Ντε Βαλέρ ∆ιαιτητής: Σωτήρης Ασπρογέρακας Σκόρερ: 5' Ηλιάσκος, 27', 65' Μπαλτάς, 70' Οικονόμου (αυτογκόλ), 78' Νεγρεπόντης / 40', 43', 80' Κίτσος

* Οι φωτογραφίες είναι από την ιστοσελίδα aektoday.com

Δείτε ντοκουμέντα από εκείνον τον τελικό: