Το σουλούπι του Αίας Άοσμαν μπορεί να μην είναι και τόσο ποδοσφαιρικό, αλλά η περπατησιά και οι κινήσεις στο γήπεδο, ξεχειλίζουν αλάνα. Η φανέλα, ξέζωστη, να εξέχει (και, μεταξύ μας, να καλύπτει) τόσο, όσο. Το τρέξιμο νωχελικό, βαρύ - ειδικά όσο περνάει η ώρα στο παιχνίδι - χωρίς την μπάλα, αλλά αυτομάτως γίνεται μπριόζικο, κεφάτο, όταν την έχει στα πόδια του.

Και η αλήθεια είναι πως κανέναν στον Ιωνικό δεν θα χάλαγε ακόμη και συνέχεια να την είχε. Και όποτε του έκανε κέφι, να την έδινε. Παράδειγμα το σαββατιάτικο διπλό του Ιωνικού στην Τρίπολη. "Τρύπα" στον Λένις, κερδισμένο πέναλτι και αποβολή, δική του η εκτέλεση, ισοφάριση. Λίγο αργότερα, δεύτερη "τρύπα", δεύτερο γκολ, ανατροπή, διπλό και τεράστιο βήμα παραμονής.

Μιας παραμονής που φαρδιά πλατιά θα έχει την υπογραφή του - χειροπόδαρα - του διεθνή Σύριου επιτελικού. Το 60% των φετινών γκολ των νεοφώτιστων, δικά του είναι. Άλλος, με τόση παρεμβατικότητα, τέτοια επίδραση και τέτοια συμβολή, δεν απαντάται στο πρωτάθλημα.

Έξι τα γκολ του, ισάριθμες και οι ασίστ που έχει δώσει. Έτσι, βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα των σκόρερ και είναι παράλληλα δεύτερος σε ασίστ πίσω μόνο από τον Πέτρο Μάνταλο (9 έχει), όντας αθροιστικά σε γκολ και ασίστ στην 3η θέση με 12, με τους Κούρτιτς (14+2) και Βαν Βέερτ (13+1) να είναι οι μόνοι που βρίσκονται ψηλότερα.

Συνεχίζοντας στα χνάρια ενός άλλου Σύριου, του Μοχάμεντ Αφάς στη Νίκαια και που, περπατώντας πλέον στα 28 του, μπορεί να θεωρεί πως εδώ, στα μέρη μας, πέραν του συνταιριάσματος του ελληνικού του ονόματος βρήκε τόπο και χρόνο για να δείξει πως ακόμη και στο modern football, υπάρχει χώρος για δεκάρια παλιάς κοπής, σαν και δαύτον.

Ο Στράτος, το πιστοποιητικό γέννησης και η εθνική

Δεν ήταν πέντε χρονών όταν η οικογένεια του άφησε τη Συρία για να μεταναστεύσει στην Ευρώπη. Ο πατέρας του, κουρδικής καταγωγής, δεν ήθελε να υπηρετήσει στον στρατό, φοβούμενος τότε τα συνεχή επεισόδια στα σύνορα με την Τουρκία και έτσι, μέσω Γαλλίας, πήρε γυναίκα και παιδιά και πήγαν στην Γερμανία, στο Μπίντεν.

Εκεί, για πέντε μήνες, η πενταμελής φαμίλια του Άοσμαν συγκατοίκησε με την οκταμελή της θείας του. Ζόρι μεγάλο. Διέξοδος κοινωνικοποίησης, για τους μικρούς τουλάχιστον, η μπάλα. Αύτη έχει δική της επικοινωνία, δεν χρειάζεται γραμματική, συντακτικό και γλωσσομάθεια. Γρι δεν μιλούσε γερμανικά, το τόπι όμως, άλλα θέλει. Οταν σιγά σιγά άρχισε να τα μαθαίνει, τότε άφησε τον δρόμο ξεκινώντας, οργανωμένα πλέον, σε φυτωριακή ομάδα, εκεί, στα 11, 12 χρόνια, να μαθαίνει και ποδόσφαιρο.

Την πρώτη επαγγελματική προοπτική, λίγο πριν την ενηλικίωση, ένας Ελληνας του την έδωσε. Ο Θωμάς Στράτος τον πρόσεξε, τον ξεχώρισε και τον πήρε στην Βίντενμπρικ, ομάδα τοπικού πρωταθλήματος. Δεν έμεινε για πολύ, αφού η Κολωνία στο εξάμηνο πάνω, τον "τσίμπησε", βάζοντας τον να παίζει στην δεύτερη ομάδα της. Προαγωγή στους "τράγους" δεν πήρε, οπότε μετακόμισε στην Ρέγκενσγκμπουργκ. Τρίτη κατηγορία, δύο γεμάτες σεζόν εκεί, επόμενος σταθμός, Δρέσδη και Ντιναμό.

Εκεί πέρασε τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του. Τα τρία πρώτα που είχαν και οικονομική ανταπόδοση, έδινε τους (πενιχρούς) μισθούς στον πατέρα του - λόγω προβλημάτων υγείας δεν δούλευε – προκειμένου να ξεπληρωθούν οφειλές του παρελθόντος.

Στη Δρέσδη αφιέρωσε μια τετραετία, μένοντας εκεί περισσότερο απ' οπουδήποτε άλλου. Εκεί επιβεβαιώθηκε πως είναι... δύο χρόνια μικρότερος. Όταν η οικογένειά του πήγε στην Γερμανία, πιστοποιητικό γέννησης του δεν υπήρχε. Έτσι δηλώθηκε ως ημερομηνία γέννησης, αυθαίρετα, η πρωτοχρονιά του '93. Στην Ντιναμό όμως, όταν πλέον επιστάμενα αναζητήθηκε, το πιστοποιητικό βρέθηκε και μεμιάς, βάσει των όσων αποδείκνυε, του... αφαιρέθηκαν 21 μήνες και 21 μέρες από την ως τότε ηλικία του (σ.σ. γεννημένος στις 21/10/1994).

Συστήθηκε στο κοινό της Δρέσδης σ' ένα φιλικό, κατακαλόκαιρο του '15, κόντρα στην Μπάγερν του Πεπ Γκουαρντιόλα. Στο 86' λοιπόν και ενώ οι Βαυαροί άνετα προηγούνταν με 3-0, ύστερα από ένα βολέ του τερματοφύλακα της Ντιναμό, η μπάλα έφτασε στον νεοεισελθόντα Φέλιξ Πολ. Ο Αοσμαν πήγε με… χίλια πάνω του, τον τζάρτζαρε και με τους δύο να πέφτουν μαζί στο έδαφος, πρόλαβε να σερβίρει στον Πασκάλ Τεστρότ, το γκολ.

Πρελούδιο του τι ακολούθησε, με την Ντιναμό να κάνει… παρέλαση και να προβιβάζεται στην 2η κατηγορία (τη θεωρεί ορόσημο της καριέρας του) και τον Σύριο επιτελικό, βασικότατο. Ρόλος που όμως σιγά σιγά, αλλά σταθερά, σε συνδυασμό με τις ολοένα και μεγαλύτερες απαιτήσεις και φιλοδοξίες του club, έφθινε. Τόσο που μετά την εκπνοή και του δεύτερου συμβολαίου του, ξενιτεύτηκε.

Έχοντας παράλληλα και το συνοδευτικό του διεθνή, αφού είχε κληθεί στην εθνική Συρίας. Αναντικατάστατο στέλεχος της μέχρι πρόσφατα. Πολύ πρόσφατα, ως δηλαδή το τελευταίο παιχνίδι των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου στα ΗΑΕ. Κατάλαβε πως δεν θα ήταν βασικός και ξεσπάθωσε, βάλλοντας με ποσταρίσματά του κατά του τότε εκλέκτορα, συμπαικτών και ιθυνόντων της ομοσπονδίας κατηγορώντας τους για μεροληπτική συμπεριφορά.

Τιμωρήθηκε με επ' αόριστον αποκλεισμό, η πρόσφατη όμως αλλαγή προπονητή, με την ανάληψη των ηνίων από τον υπηρεσιακό Γκασάν Μαατούκ συνοδεύτηκε και από απαίτησή του νέου εκλέκτορα για απαλοιφή της τιμωρίας του. "Είναι πολύ σημαντικός για να μην τον έχουμε μαζί μας".

Η άγονη γραμμή, η πατρότητα και ο Τουράμ

Βάσει λοιπόν βιογραφικού, εύλογη η εκτίμηση πως εφόσον επέλεξε να φύγει από τη Γερμανία, θα μπορούσε καλύτερα από την 1η κατηγορία του τουρκικού ποδοσφαίρου. Αδανα και Ντεμίρσπορ. Τελείως διαφορετικές συνθήκες. Ακόμη χειρότερες στην Τούζλασπορ που ακολούθησε.

Δεν είναι τυχαίο πως το καλύτερο που έχει να θυμάται από την προηγούμενη διετία που τον βρήκε στην άγονη ποδοσφαιρική γραμμή των γειτόνων και για ένα φεγγάρι σε δαύτην της Ρουμανίας και στην… άγραφη Χέρμανσταντ είναι ότι παρέα με τον μεγαλύτερο αδερφό του, τον Κάοα, "αλήτεψαν" στο ποδόσφαιρο σάλας, οδηγώντας την ομάδα της πόλης που τους υποδέχτηκε στην Γερμανία, της Turbo Minden στη κορυφαία κατηγορία.

Επαγγελματικά - γιατί εκτός αυτού, θεωρεί την πατρότητα την μακράν της δεύτερης κορυφαία στιγμή και εμπειρία της ζωής του, την οποία, αν αλλιώς την διάβαινε παιδαγωγό θα προτιμούσε να τον έβρισκε – το δεύτερο καλύτερο αυτής της περιόδου ήταν η συνύπαρξη με τον Τουράμ.

Όταν λοιπόν ο Βραζιλιάνος επιθετικός, νιόφερτος το περασμένο καλοκαίρι στον Ιωνικό, ρωτήθηκε να πει την γνώμη του για τον Άοσμαν, ο οποίος είχε προταθεί στους νεοφώτιστους, τα καλύτερα ξεστόμισε. Και κάπως έτσι, ο Σύριος έφτασε στη Νεάπολη, με τους δυο τους να αποτελούν τους πλέον ακριβοπληρωμένους του club.

Money well spent που λένε και οι Αγγλοσάξωνες. Χαλάλι το έξοδο, κανείς προφανώς στη Νίκαια δεν βαρυγκομά για δαύτο, αφού τα (πάνω κάτω) 100 χιλιάρικα που δίνονται στον Σύριο, έχουν κάνει – και με το παραπάνω – την απόσβεσή τους. Ήδη με τα νούμερα που έχει "γράψει" ο Σύριος επιτελικός πόσο μάλλον αν φέρουν (που όπως όλα δείχνουν θα φέρουν) και την παραμονή.

Ανεξαρτήτως αν συνδυαστεί και με δική του στη Νεάπολη.