Άλεξ Άκερ: "Το λάθος που έκανα στην τάπα του Διαμαντίδη"

Έχει αγωνιστεί μόλις μία σεζόν στην Ελλάδα, ωστόσο είναι από τους παίκτες που έχουν χαραχτεί στη μνήμη των φίλων του μπάσκετ. Ο λόγος; Μία φάση με τον ίδιο να είναι το θύμα και τον Δημήτρη Διαμαντίδη ο θύτης! Ο λόγος για τον Άλεξ Άκερ. Ο Αμερικανός γκαρντ ήρθε στη χώρα μας σε ηλικία 23 ετών για λογαριασμό του Ολυμπιακού. Ήταν το καλοκαίρι του 2006, όταν οι "ερυθρόλευκοι" είχαν αφήσει για τα καλά πίσω τους τα... πέτρινα χρόνια, είχαν καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να επιστρέψουν στο προσκήνιο και να καθαιρέσουν από τον θρόνο του τον Παναθηναϊκό.

Περίπου 10 χρόνια αργότερα, ο 34χρονος πλέον Άλεξ Άκερ βρίσκεται στη... δύση της καριέρας του. Έφτασε μέχρι το υψηλότερο επίπεδο, έπαιξε στο NBA και στη EuroLeague κι εδώ και μερικούς μήνες έχει γυρίσει στην Ελλάδα. Ο Απόλλωνας, που πέρυσι υποβιβάστηκε στην Α2 έπειτα από σειρά ετών παρουσίας στη μεγάλη κατηγορία, έκανε την -οικονομική και όχι μόνο- υπέρβαση και τον έφερε ξανά στη χώρα μας, προκειμένου να ανεβάσει επίπεδο την ομάδα και να τη βοηθήσει να επιστρέψει στη Stoiximan.gr Basket League.

Έπαθαν σοκ στον Απόλλωνα

Το Sport24.gr βρέθηκε στην Πάτρα για να κουβεντιάσει με τον Άλεξ Άκερ, ο οποίος αρχικά μας είπε για τη μεταγραφή του στον Απόλλωνα. "Η προοπτική του Απόλλωνα προέκυψε από τον ατζέντη μου. Ήταν μία πρόταση που μου τράβηξε την προσοχή. Ο ίδιος μου είπε πως είναι μία σπουδαία ευκαιρία να παίξω για έναν μεγάλο σύλλογο με μακρά ιστορία. Η ομάδα, από την άλλη, έπαθε ένα μικρό σοκ όταν οι άνθρωποι της συνειδητοποίησαν πως σκέφτομαι να απαντήσω θετικά και να έρθω εδώ να παίξω μπάσκετ. Προσωπικά, σκέφτηκα πως είναι η κατάλληλη ευκαιρία για εμένα. Όλα όσα χρειαζόμουν, όλα όσα ζητούσα, ήταν μέρος της συμφωνίας μας και υπήρχαν στο συμβόλαιο", ανέφερε αρχικά για να συμπληρώσει: "Έβαλαν πάνω από όλα την οικογένεια κι αυτό ήταν το πιο σημαντικό για να πω το "ναι". Κι από εκεί και πέρα ήμουν σίγουρος πως θα είμαι ξανά ενθουσιασμένος να παίξω μπάσκετ, πως θα μου δώσουν αυτό το συναίσθημα να απολαμβάνω το άθλημα. Να διασκεδάζω. Αυτή ήταν μία ευχή που έκανα. Αλλά σου είπα, το πιο σημαντικό πλέον είναι να φροντίζω την οικογένεια μου. Κι η ομάδα έκανε αυτό που έπρεπε για να με πείσει. Έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά. Με φροντίζουν συνεχώς, είναι κάτι σπουδαίο αυτό για τον κάθε αθλητή".

Ο Άκερ ήρθε στην Ελλάδα με τη γυναίκα του και το πρώτο τους παιδί και μερικούς μήνες αργότερα έγινε ξανά πατέρας. Το πόσο ευχαριστημένος είναι από τους ανθρώπους του Απόλλωνα, φάνηκε από την πρώτη στιγμή της κουβέντας μας. Από εκεί και πέρα, αναφορικά με το αγωνιστικό κομμάτι, υπογράμμισε: "Όλα είναι όπως τα είχα φανταστεί για την ώρα. Έχουν τους ίδιους στόχους που θα ήθελα κι εγώ να πετύχω. Να ανέβουν δηλαδή στη μεγάλη κατηγορία. Υπάρχουν φιλοδοξίες. Ο Απόλλων ήταν έτσι κι αλλιώς μία πολύ καλή ομάδα και γίναμε ακόμα καλύτεροι όταν με έφεραν εδώ. Έχουν ένα καλό σύνολο παικτών και πραγματικά ήμουν ανυπόμονος να παίξω μαζί τους. Και τώρα περιμένω πως και πως να παίξω μαζί τους σε κάθε αγωνιστική". Για το τι πρέπει να κάνει η ομάδα του για να βρεθεί στη Stoiximan.gr Basket League, ο Αμερικανός ξεκαθάρισε πως: "Η ομάδα κάνει πολύ καλή δουλειά έως τώρα. Και το να με φέρουν εδώ ήταν κάτι… τεράστιο! Αλλά υπάρχουν πολλοί καλοί παίκτες στο ρόστερ. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να παίρνουμε νίκες σε όλα τα ματς. Έχουμε ανάγκη τις νίκες. Είναι το λογικό αυτό που λέω, αλλά έτσι θα καταφέρουμε να έρθει περισσότερος κόσμος. Θα μας "ακούσουν" περισσότεροι και θα καταλάβουν πως ο Απόλλωνας είναι εδώ και κάνει κάτι πολύ σοβαρό".

Στην Ελλάδα θέλουν να είσαι... δαίμονας

Στη συνέχεια, τον ρωτήσαμε για το πρωτάθλημα της Α2, το οποίο προφανώς έχει αρκετές διαφορές από τα πρωταθλήματα που έχει παίξει μπάσκετ έως τώρα ο Άκερ: "Το πρωτάθλημα έχει κάποια καλά και κάποια άσχημα. Εντάξει, το ελληνικό πρωτάθλημα είναι σκληρό. Είτε αναφερόμαστε στην πρώτη κατηγορία, είτε στη δεύτερη. Ήταν πάντα σκληρό... Κι αυτό ξεκινάει από τους φιλάθλους, που έρχονται για να σε υποστηρίξουν και θέλουν να παλέψεις. Θέλουν να είσαι ένας "δαίμονας" στο παρκέ, να δίνεις το 100%. Και το βλέπουν όταν δεν προσπαθείς. Γι’ αυτό πάντα ήταν μία λίγκα εξαιρετικά δύσκολη και σκληρή".

Όταν ο Άκερ έφυγε από την Ελλάδα, είχε μόλις αρχίσει την επαγγελματική του καριέρα. Τον ρωτήσαμε αν φανταζόταν πως θα έρθει η στιγμή της επιστροφής και μας απάντησε: "Να σου πω την αλήθεια όχι. Έχω ταξιδέψει τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια που δεν το σκεφτόμουν. Αλλά οκ, είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, όπως και έγινε. Ήμουν, όμως, πάντα θετικός στο ενδεχόμενο. Αν μου παρουσιαζόταν η ευκαιρία, έλεγα πως θα ήθελα να γυρίσω. Είχα πολύ καλές αναμνήσεις από τότε που έπαιζα στην Ελλάδα. Ήταν η πρώτη μου επαγγελματική χρονιά εδώ. Ήμουν rookie, όλα ήταν ωραία".

Δεν μετανιώνω για κάτι

Στη συνέχεια, η συζήτηση πέρασε σε προσωπικό επίπεδο. Για το ταλέντο του συγκεκριμένου παίκτη δεν υπήρχαν αμφιβολίες, ωστόσο αρκετοί θεώρησαν πως ίσως μπορούσε να πετύχει περισσότερα. Ο ίδιος εξήγησε ότι: "Πάντα αυτό που νιώθω είναι πως μπορώ να κάνω πολλά περισσότερα. Ανεξάρτητα από το σε ποια κατάσταση βρίσκομαι. Όταν ήμουν στο NBA, για παράδειγμα, ένιωθα πως μπορούσα να κάνω πολλά περισσότερα από το να κάθομαι στον πάγκο και περιμένω συνεχώς πότε θα έρθει η σειρά μου. Η ευκαιρία μου. Ίσως μου πάρει κάποια διάστημα για να προσαρμοστώ σε μία κατάσταση, αλλά πάντα θα κάνω το καλύτερο για να βοηθήσω", ενώ για το αν μετανιώνει κάποιες από τις επιλογές του, είπε:

"Δεν υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώνω, απλά θα ήθελα την ευκαιρία να κερδίσω περισσότερα πρωταθλήματα. Περισσότερους τίτλους. Είχα πάντως ευκαιρίες. Κι εδώ στον Ολυμπιακό, που ξεκίνησα την καριέρα μου αλλά και στη Γαλλία τα επόμενα χρόνια. Γενικά, όμως, είμαι εντάξει με τις επιλογές που έχω κάνει. Αυτές με έφεραν μέχρι εδώ και με έκαναν αυτόν που είμαι. Η κάθε επιλογή που έκανα με οδήγησε σε αυτή την καριέρα, ενώ είναι σημαντικό ότι ήμουν πάντα υγιής. Κι όλα αυτά ενώ γνώρισα μία υπέροχη γυναίκα και πλέον έχω δύο πανέμορφα παιδιά. Βέβαια, πάντα ο ουρανός είναι το ταβάνι, άρα ποτέ δεν ξέρεις τι θα ακολουθήσει".

Δεν έχω παράπονα από τον Ολυμπιακό

Κεφάλαιο Ολυμπιακός. Ο Άλεξ Άκερ αγωνίστηκε με τα ερυθρόλευκα τη σεζόν 2006-07 και στη EuroLeague -σε 22 ματς- μέτρησε 14.3 πόντους και 5.6 ριμπάουντ κατά μέσο όρο. Είχε αρκετά θετική παρουσία, ωστόσο η ομάδα δεν κατέκτησε κάποιον τίτλο. Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι είχαν ξεκινήσει τότε μία πολύ σοβαρή επένδυση, έφεραν στην Ελλάδα τον Πίνι Γκέρσον από τη Μακάμπι και παίκτες όπως ο Άρβιντας Ματσιγιάουσκας. Ήταν άτυχοι. Ο Λιθουανός σουτέρ τραυματίστηκε, η χρονιά κύλησε με αρκετές δυσκολίες κι εν τέλει κατέληξε αρνητικά. Με τον Παναθηναϊκό ξανά στην κορυφή. Ο Άκερ, παρά τη θετική παρουσία που είχε, αποχώρησε από τον Ολυμπιακό, όπως και οι περισσότεροι συμπαίκτες του, με τους "ερυθρόλευκους" να ξεκινούν σχεδόν από το 0. Ο Αμερικανός γκαρντ, ξεκαθάρισε αρκετά πράγματα με τις απαντήσεις του.

Για το αν ήθελε να μείνει στον Ολυμπιακό μας είπε "Βασικά, μόλις ολοκληρώθηκε η χρονιά, ένιωθα πως ήμουν έτοιμος να επιστρέψω στο NBA. Ήθελα να πάω πίσω και να δείξω αποδείξω κάποια πράγματα. Η πρώτη μου ολοκληρωμένη επαγγελματική χρονιά ήταν στην Ευρώπη, ωστόσο μέσα μου ένιωθα παίκτης NBA. Δεν είχα πάρει πολλές ευκαιρίες στο πρώτο μου πέρασμα από εκεί Και ήθελα την ευκαιρία να παίξω στη NBA. Η εμπειρία μου στον Ολυμπιακό πάντως ήταν σπουδαία. Δεν είχα παράπονα. Μου έδωσαν την ευκαιρία να δείξω το ταλέντο μου και θεωρώ ότι το έκανα. Βέβαια, στο τέλος ένας τραυματισμός δεν μου επέτρεψε να παίξω στο ΝΒΑ και έτσι γύρισα στην Ευρώπη για τη Μπαρτσελόνα".

Αν μας κρατούσε ο Ολυμπιακός, θα πετυχαίναμε!

Για το αν η τότε ομάδα του Ολυμπιακού μπορούσε να πετύχει περισσότερα, ξεκαθάρισε: "Πιστεύω ότι η ομάδα που είχαμε στον Ολυμπιακό τότε ήταν κάτι σπουδαίο. Ήμασταν πραγματικά πολλοί καλοί και ταλαντούχοι παίκτες. Ακόμα και όσοι ήταν στον πάγκο, θα μπορούσαν με άνεση να είναι starters! Για να αναφέρω μερικούς, ήταν ο Σοφοκλής (Σχορτσανίτης), ο Γιάννης Μπουρούσης, ο Σκούνι Πεν, ο Χένρι Ντόμερκαντ. Ο καθένας ήταν ξεχωριστός. Αυτό που βασικά πιστεύω είναι ότι κάθε ομάδα που είναι ικανή να κερδίσει κάτι και το δείχνει στο παρκέ, πρέπει να την κρατάς ενωμένη και να μην κάνεις ανοικοδόμηση κάθε χρόνο. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Δεν πρέπει δηλαδή να αλλάζεις συνεχώς την ομάδα και να προσπαθείς συνεχώς να κερδίσεις έναν αντίπαλο κι έναν συγκεκριμένο τίτλο με αυτόν τον τρόπο. Ο Ολυμπιακός έκανε τη δική του επιλογή. Εμείς φτάσαμε πολύ κοντά στον τίτλο κι αν μέναμε ακόμα ένα χρόνο μαζί, σίγουρα θα τα καταφέρναμε. Θέλαμε ένα χρόνο ακόμα όλοι μαζί. Να έρθουμε ακόμα πιο μέσα από τα ματς της EuroLeague ή του ελληνικού πρωταθλήματος. Το πιστεύω με βεβαιότητα πως αν συνεχίζαμε να παίζουμε μαζί, θα πετυχαίναμε κάτι πολύ καλό".

Ήμουν αναποφάσιστος στη φάση με τον Διαμαντίδη

Όσο για τη φάση με τον Δημήτρη Διαμαντίδη; Την έφερε στο μυαλό του και μας διηγήθηκε: "ΟΚ, ήταν μία φάση μέσα στο ματς. Νομίζω προσπάθησα να καρφώσω από το πλάι αντί να το κάνω στη μέση. Να το κάνω από μπροστά δηλαδή. Κι εκείνος ήρθε από το πουθενά και με έκοψε. Πίστευα πως ήταν πολύ πιο μακριά γι’ αυτό ήμουν αναποφάσιστος σχετικά με το αν πρέπει να αφήσω τη μπάλα με λέι απ ή πρέπει να καρφώσω. Την τελευταία στιγμή είπα πως είμαι dunker και πρέπει να το κάνω, αλλά ήρθε από το πουθενά! Ήταν μία απίστευτη τάπα, δεν χωράει αμφιβολία για αυτό".

Σχετικά με το αν είχε στο μυαλό του τη συγκεκριμένη φάση, ξεκαθάρισε πως: "Όχι φίλε, ειλικρινά ποτέ δεν σκέφτηκα κάτι σχετικά με αυτή τη φάση. Ήταν απλά μία στιγμή μέσα σε ένα παιχνίδι. Εγώ στη συνέχεια βρήκα τον δρόμο μου, πήγα στο NBA, στη Μπαρτσελόνα. Ποτέ δεν σκέφτηκα κάτι για τον Διαμαντίδη. Ήταν, όμως, όπως σου είπα, μία απίστευτη τάπα!"

Ο ΠΙΝΙ ΓΚΕΡΣΟΝ ΚΙ Ο ΜΑΤΣΙΓΙΑΟΥΣΚΑΣ

Τον ρωτήσαμε και για τον Πίνι Γκέρσον. Και μας εξήγησε πως: "Για να είμαι ειλικρινής, ο Πίνι Γκέρσον ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με άφησε να κάνω το παιχνίδι μου. Να παίξω όπως θέλω. Είδε κάτι ξεχωριστό σε εμένα. Πιστεύω πως ήξερε τι περίμενε να πάρει από εμένα. Δέχτηκε έντονη κριτική εκείνη την περίοδο. Άκουσε πολλά ακόμα και για εμένα ή για τους άλλους παίκτες που διάλεξε. Ακόμα και η εθνικότητα του δημιούργησε αμφιβολίες. Πολλοί αμφέβαλαν. Αμφέβαλαν για το διαφορετικό μπάσκετ που έφερε και ήθελε να παίξει. Έφερε κάτι τελείως διαφορετικό, δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ένα τελείως άλλο μπάσκετ. Up tempo. Τρέχαμε συνεχώς".

Ξέχωρα από τα όσα έγιναν στο παρκέ, η σεζόν που ο Άκερ έπαιξε στον Ολυμπιακό έχει μείνει στην ιστορία και για τον τραυματισμό του Άρβιντας Ματσιγιάουσκας. Ο Αμερικανός του Απόλλωνα μας είπε: "Δεν μπορώ να απαντήσω με ακρίβεια αν η ιστορία θα ήταν διαφορετική, ωστόσο είναι δεδομένο πως θα παίρναμε πολλές περισσότερες νίκες. Χάσαμε κάποια ματς με μικρή διαφορά κι εκεί ίσως χρειαζόμασταν τον Ματσιγιάουσκας. Ένας παίκτης Top επιπέδου δεν χωρά αμφιβολία σε αυτό. Ήταν τρομερός σουτέρ. Θα κάναμε και τη δουλειά πιο εύκολη ο ένας για τον άλλον. Θα άνοιγε ο χώρος στο γήπεδο. Θα πιέζαμε και στην προπόνηση ο ένας τον άλλον. Το έκανε πάντως όταν γύρισε από τον τραυματισμό. Σίγουρα μας έδωσε ό,τι μπορούσε. Ήταν ένα σοκ όταν μάθαμε πως τραυματίστηκε τόσο σοβαρά. Και πέρασε αρκετός καιρός που δεν τον βλέπαμε καν γιατί έκανε συνεχώς αποθεραπείες και στη συνέχεια ατομικές προπονήσεις. Ο καθένας από εμάς τον περίμενε να παίξει".

Φαινόταν ο Πασκουάλ, υπάρχει πίεση στη Μπαρτσελόνα

Επόμενο κεφάλαιο, Μπαρτσελόνα. Ο Άλεξ Άκερ αγωνίστηκε εκεί τη σεζόν 2007-08, ωστόσο δεν έθελξε με την απόδοση του (5.5 πόντοι κατά μέσο όρο στη EuroLeague). Συνεργάστηκε, όμως, με τον Τσάβι Πασκουάλ (σ.σ. τότε ήταν βοηθός του Ιβάνοβιτς) και δεν μπορούσαμε παρά να τον ρωτήσουμε για τον νυν προπονητή του Παναθηναϊκού. "Ήταν πολύ καλός προπονητής. Και φαινόταν ότι θα γίνει καλός head coach. Έκανε πολλά πράγματα ως πρώτος προπονητής ακόμα και τότε που ήταν assistant. Φαινόταν πού θα καταλήξει. Ξεχώριζε", μας απάντησε.

Για το γεγονός πως η Μπαρτσελόνα έχει χάσει το δρόμο της τα τελευταία χρόνια, δεν δίστασε να μας πει: "Νομίζω πως το μεγαλύτερο πρόβλημα της Μπαρτσελόνα ανέκαθεν είναι πως βρίσκονται κάτω από τη σκιά του ποδοσφαιρικού τμήματος. Έχουν ένα σύννεφο από πάνω τους. Η ποδοσφαιρική ομάδα είναι αυτή που είναι, έχει τις γνωστές επιτυχίες. Είναι θρύλοι. Και το μπασκετικό τμήμα έχει όλα όσα χρειάζονται για να πετύχει. Σπουδαίοι παίκτες, καλό ρόστερ κλπ. Κι έτσι οι απαιτήσεις ανεβαίνουν υπερβολικά! Και όταν δεν μπορούν να ακολουθήσουν αυτές τις προσδοκίες, υπάρχει πρόβλημα. Κι όχι μόνο αυτό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ισπανική λίγκα είναι εξαιρετικά ανταγωνιστική και δύσκολη. Προφανώς παίζει και ρόλο πως πλέον δεν έχουν πραγματικά καλούς Ισπανούς παίκτες".

Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΚΙ Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΓΙΑ ΦΕΤΟΣ

Μετά από τη Μπαρτσελόνα, γύρισε ξανά στο NBA κι έπειτα έπαιξε κατά σειρά σε Μιλάνο, ΛεΜαν, Πρόκομ, Μπουλαζάκ, Βιλερμπάν, Λιμόζ, Μπουγιουκσεχίρ, Βιλερμπάν (ξανά), Αβελίνο και Καντού. Έχοντας αρκετά χρόνια εμπειρίας πλέον κι έχοντας συνεργαστεί με πολλούς ανθρώπους, τον ρωτήσαμε για τον αγαπημένο του προπονητή: "Η αλήθεια είναι πως είχα πολλούς καλούς προπονητές και δεν θέλω να αδικήσω κάποιον. Θα πω τον προπονητή μου στο κολέγιο τον Paul Westphal. Ήταν ένας θρύλος. Είχε παίξει στο NBA. Ήταν σπουδαίος παίκτης. Είχε κοουτσάρει ομάδες στο ΝΒΑ και μετά ήρθε στο κολέγιο μου. Δούλεψε μαζί μου και με έκανε επαγγελματία. Ήταν κάτι σπουδαίο γιατί αυτό ήθελα. Να μάθω πως θα μπορέσω να γίνω επαγγελματίας παίκτης. Με βοήθησε να γίνω σωστός αθλητής. Προσπάθησε να είναι σίγουρος πως το κορμί μου είναι έτοιμο να ανταποκριθεί".

Αλλά και για τον αγαπημένο του συμπαίκτη: "Είχα πραγματικά φοβερούς συμπαίκτες. Ο πιο σπουδαίος και σημαντικός στην καριέρα μου ήταν ο Τορίν Γκριν (σ.σ. ο άλλοτε γκαρντ της ΑΕΚ). Παίξαμε μαζί τρεις σερί σεζόν. Δύο χρόνια στη Γαλλία, όταν πήραμε και το πρωτάθλημα με τη Λιμόζ και στη συνέχεια στην Ιταλία με την Αβελίνο". Ενώ για το ποιος αντίπαλος τον δυσκόλευε περισσότερο, θυμήθηκε: "Νομίζω πως αυτό που με δυσκόλευε περισσότερο ήταν ο Ντέιβιντ Χόκινς. Ήταν πραγματικά σπουδαίος παίκτης".

Με την κουβέντα μας να πλησιάζει στο τέλος, του ζητήσαμε μία πρόβλεψη για τους φετινούς πρωταθλητές: "Θα… στηρίξω αυτούς που έχουν τους τίτλους τώρα. Τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς και τη Φενέρμπαχτσε. Έχω έναν πολύ καλό μου φίλο στη Φενέρ, τον Τζέιμς Νάναλι. Είναι δυνατή ομάδα παρά τον τραυματισμό του Τζέιμς. Παίζουν αρκετό καιρό μαζί, έχουν έναν φοβερό προπονητή. Στο ΝΒΑ δεν έχω να πω πολλά, νομίζω θα το πάρουν ξανά οι Γουόριορς".

Δεν το έχω για προπονητής

Κλείνοντας, θέλαμε να μάθουμε με τι θα ασχοληθεί μετά το μπάσκετ. Το έχει σκεφτεί ήδη κι απάντησε πως: "Δεν νομίζω πως θα γίνω προπονητής. Είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Δεν το έχω να γίνω προπονητής, γιατί γνωρίζω τον εαυτό μου ως παίκτη και το πως σκέφτομαι (γέλια). Είναι δύσκολο να είσαι προπονητής και να πρέπει να χειριστείς 12-15 διαφορετικές προσωπικότητες και να ακούς την άποψη τους. Αλλά θέλω να μείνω στο μπάσκετ. Ίσως σκάουτ για τις ομάδες ή μάνατζερ παικτών. Νομίζω πως έχω την ικανότητα να διακρίνω ταλέντα και να βάζω τα κομμάτια σε μία σειρά. Να συμπληρώνω δηλαδή αυτό που λείπει από την κάθε ομάδα για να πετύχει τους στόχους της. Αλλά το σίγουρο είναι πως θα μείνω κοντά στο μπάσκετ. Το αγαπώ. Όσο μεγαλώνω μου είναι πιο δύσκολο να παίζω και προφανώς οι προσδοκίες δεν είναι ίδιες με το παρελθόν, αλλά λατρεύω το άθλημα. Το παρακολουθώ συνέχεια, βλέπω όλες τις μεγάλες λίγκες, ακόμα και τον ανιψιό μου που παίζει μπάσκετ... Είναι το άθλημα που υπηρετώ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου".

Στο τέλος της συνέντευξης, ο Άλεξ Άκερ ευχαρίστησε την κλινική "Ολύμπιον" στην οποία γεννήθηκε πριν από μερικές ημέρες το δεύτερο παιδί του, και ειδικότερα τους γιατρούς που βοήθησαν τη σύζυγο του. Εμείς, από τη μεριά μας, ευχαριστούμε την κλινική που μας επέτρεψε να κάνουμε τη συνέντευξη στον συγκεκριμένο χώρο και μας παρείχαν όλα όσα χρειαζόμασταν.

Photo Credits: Δημήτρης Χριστοδουλόπουλος