Η περίοδος των μεταγραφών θεωρείται το αλατοπίπερο, που νοστιμίζει τις ποδοσφαιρικές συνταγές. Το κυρίως μενού περιέχει "τράμπες" παικτών, οι οποίες προκάλεσαν ντόρο και άφησαν το στίγμα τους στο χορτάρι. Εξάλλου, οι μεταγραφές κάνουν τον κόσμο του ποδοσφαίρου να γυρίζει…

ΑΝΤ-ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟΥ ΑΙΩΝΑ

ΙΒΑΝ ΖΑΜΟΡΑΝΟ - ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΚΑΡΛΟΣ (ΙΝΤΕΡ - ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ)

Το ημερολόγιο έδειχνε 1 Ιουλίου 1996. Ο τότε τεχνικός της Ίντερ, Ρόι Χόντγκσον, καταστρώνει τα μεταγραφικά του πλάνα, έχοντας κυκλώσει στο μπλοκάκι του το όνομα του Ιβάν Ζαμοράνο.

Ο Χιλιανός επιθετικός προερχόταν από εκπληκτική σεζόν στη Ρεάλ, καθώς ήταν… on fire με 28 γκολ στον μαραθώνιο των 38 στροφών της La Liga, οδηγώντας την "βασίλισσα" στη στέψη. Το άστρο του Ραούλ ανέτειλε στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου", με τον Ισπανό "πρίγκιπα" να επισκιάζει τον "Bam Bam", ο οποίος αποδέχεται την πρό(σ)κληση της Ίντερ και μετακομίζει στην Serie A.

Οι "νερατζούρι" κάνουν το χατίρι στον Άγγλο μάνατζερ, αφού προσφέρουν "κατάλυμα" στον λάτιν σκόρερ, ο οποίος παίρνει… φύλλο πορείας για το "Τζουζέπε Μεάτσα". Ο σύλλογος του Μιλάνου κόβει τσεκ ενός εκατ. ευρώ plus τον Ρομπέρτο Κάρλος, που ακολουθεί το αντίθετο δρομολόγιο και ντύνεται στα "λευκά" των Μαδριλένων.

Ο Βραζιλιάνος αριστερός μπακ -που στη rookie του χρονιά στο Μιλάνο χρησιμοποιήθηκε ως αριστερός εξτρέμ- δεν ήταν ικανοποιημένος στην "πρωτεύουσα της μόδας" και έψαχνε τρόπο διαφυγής. Τελικά, οι "μπλάνκος" αποδεικνύονται το ποδοσφαιρικό του λιμάνι για μια 11άδα χρόνων.

Η "σφαίρα" από το Σάο Πάολο παίρνει τη φανέλα του βασικού στο σπίτι, πραγματοποιεί περισσότερες από 500 εμφανίσεις με την ομάδα της ισπανικής πρωτεύουσας, κατακτά 4 πρωταθλήματα, 3 Champions League και κερδίζει (επάξια) μία θέση στο πάνθεων των ποδοσφαιρικών ηρώων, καθώς αναγνωρίζεται ως ένας από τους κορυφαίους αριστερούς φουλ μπακ όλων των εποχών. Σήμα-κατατεθέν του, τα χτυπήματα φάουλ και οι "κεραυνοί" που εξαπέλυε με το φονικό του αριστερό πόδι.

Στον αντίποδα, ο "Ιβάν ο Τρομερός" μένει μια 5ετία στον ιταλικό Βορρά, ωστόσο ο… συνωστισμός στη γραμμή κρούσης των "νερατζούρι" από τον γαλαξία αστέρων (Ρονάλντο, Κριστιάν Βιέρι, Ρομπέρτο Μπάτζιο) δεν τον αφήνει να ξεδιπλώσει το ταλέντο του στον βαθμό που θα μπορούσε. Highlight, η φανέλα με το Νο1+8, την οποία επέλεξε να φορέσει, αφού ο αγαπημένος του αριθμός, το Νο9, ήταν κατειλημμένος από τον Βραζιλιάνο σούπερ σταρ, Ρονάλντο.

ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΒΙΕΡΙ - ΝΤΙΕΓΚΟ ΣΙΜΕΟΝΕ (ΙΝΤΕΡ - ΛΑΤΣΙΟ)

Το 1999 η (υπέρμετρα) φιλόδοξη Ίντερ τινάζει την μπάνκα στον αέρα, καθώς καταθέτει στο διαπραγματευτικό τραπέζι 46.5 εκατ. ευρώ, plus την ελευθέρας του Ντιέγκο Σιμεόνε, προκειμένου να κάνει δικό της τον Κριστιάν Βιέρι. "Ο καλύτερος τρόπος να αντισταθείς σε έναν πειρασμό, είναι να υποκύψεις σε αυτόν", έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ, με τα λόγια του Ιρλανδού συγγραφέα να μεταφράζονται σε πράξεις από τη Λάτσιο, η οποία ενδίδει στο… χρώμα του χρήματος και (από)δέχεται την μιλανέζικη προσφορά-μαμούθ.

Η "βόμβα" με την κωδική ονομασία: Κριστιάν Βιέρι είχε, πλέον, σκάσει στον ποδοσφαιρικό μικρόκοσμο του Κάλτσιο, με τον Ιταλό φορ να σχηματίζει δίδυμο-φωτιά, πλαισιώνοντας το "φαινόμενο" Ρονάλντο στη δύναμη πυρός των "νερατζούρι".

Στους Μιλανέζους, ο "Μπόμπο" θα πραγματοποιούσε 190 εμφανίσεις, ενώ θα γινόταν τριψήφιος σε τέρματα (123 γκολ), ωστόσο θα αποκτούσε… σύνδρομο στέρησης τίτλων, μένοντας με την παρηγοριά της κατάκτησης ενός Coppa Italia (2005), ύστερα από μια εξάδα χρόνων στο Μιλάνο (1999-2005).

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη τον Ντιέγκο Σιμεόνε, ο οποίος μετακόμιζε στην ιταλική πρωτεύουσα παίρνοντας το μονοπάτι για το "Ολίμπικο", ώστε να προστεθεί στην αργεντίνικη παροικία των "λατσιάλι", που απαρτίζονταν από τους Νέστορ Σενσίνι, Ματίας Αλμέιδα, Ερνάν Κρέσπο και Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν.

Στην "αιώνια πόλη" ο "Τσόλο" έμελλε να περάσει τα περισσότερα χρόνια της καριέρας του σε σύλλογο (1999-2003), ενώ η παρθενική του σεζόν θα συνδυαζόταν με νταμπλ, σηματοδοτώντας την επιστροφή των "αετών" της Ρώμης στον θρόνο του Καμπιονάτο, έπειτα από 26 χρόνια προσμονής.

Μάλιστα, ο Αργεντινός σκληροτράχηλος αμυντικός μέσος -που φημιζόταν για την… αδυναμία του στα τάκλιν- το 2002 θα υποδυόταν τον ρόλο του "τιμωρού", καθώς με δικό του γκολ την τελευταία αγωνιστική, θα γκρέμιζε τις (μαθηματικές) ελπίδες της πρώην ομάδας του για κατάκτηση του σκουντέτο.

ΟΤΑΝ Η ΛΟΓΙΚΗ ΠΑΕΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟ…

ΑΝΤΡΕΑ ΠΙΡΛΟ - ΑΝΤΡΕΣ ΓΚΟΥΛΙΕΛΜΙΝΠΙΕΤΡΟ (ΜΙΛΑΝ - ΙΝΤΕΡ)

"Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που (δια)χωρίζει τη μεγαλοφυΐα από την τρέλα. Εγώ έχω σβήσει αυτή τη γραμμή", ανέφερε ο Oscar Levant, με τις νότες από τα πλήκτρα του Αμερικανού πιανίστα να αντηχούν τις ποδοσφαιρικές "αμαρτίες" της Ίντερ, που πρωταγωνιστεί σε μία ακόμη μεταγραφική… παρτιτούρα.

Από το ημερολόγιο σκιζόταν η 31η σελίδα του Ιουλίου 2001, δίνοντας τη θέση της στον Αύγουστο. Την 1η του μηνός θα έπαιρνε σάρκα και οστά μία ανταλλαγή που θα άφηνε το αποτύπωμά της έκδηλα χαραγμένο στο ποδοσφαιρικό… λεύκωμα δύο διαφορετικών κόσμων, που μοιράζονται την ίδια πόλη. "Πέτρα του σκανδάλου" με μιλανέζικο background, ο Αντρέα Πίρλο, ο οποίος ύστερα από μια τριετία στην Ίντερ -με back 2 back δανεισμών, αρχικά σε Ρετζίνα και μετέπειτα σε Μπρέσια, αλλάζει… γειτονιά, καθώς αποχωρίζεται την φανέλα των "νερατζούρι" και ντύνεται στα "ροσονέρι", προκειμένου να βρει την (πολυπόθητη) ποδοσφαιρική... γαλήνη που τόσο αναζητούσε, στην αντίπερα όχθη του Μιλάνου.

Η Μίλαν επενδύει 18 εκατ. ευρώ στην ποδοσφαιρική του αυθεντία, χτίζοντας το οικοδόμημά της στα στέρεα θεμέλια του αποκαλούμενου "αρχιτέκτονα", ενώ δίνει ως αντάλλαγμα τον Αντρές Γκουλιελμινπιέτρο.

Η Μίλαν αναδεικνύεται σε μεγάλη νικήτρια του "Derby della Madonnina", που διεξαγόταν εκτός των τεσσάρων γραμμών του αγωνιστικού χώρου, καθώς έβαζε στη μηχανή της το εξάρτημα του Ιταλού αμυντικού μέσου, ο οποίος με το αρχοντικό του στυλ και την απαράμιλλη τεχνική του κατάρτιση, θα εξελισσόταν σε σημείο αναφοράς του ιταλικού άξονα.

Ο "εγκεφαλικός" χαφ -που διακρινόταν για τις μεταβιβάσεις ακριβείας και την έμφυτη ικανότητά του να βλέπει γήπεδο- άξιζε κάθε… σεντ που δόθηκε, συμπληρώνοντας 10 χρόνια παρουσίας στο "Σαν Σίρο" (2001-2011), με απολογισμό δύο πρωταθλήματα και ισάριθμα τρόπαια Champions League.

Βίος αντίθετος για τον Αντρές Γκουλιελμινπιέτρο. Ο Αργεντινός επιτελικός μέσος πέρασε, αλλά δεν ακούμπησε από την Ίντερ, καθώς ύστερα από δύο "στείρες" σεζόν και μόλις ένα τέρμα πηγαίνει στην ευχή της… Μπολόνια, με τους "ροσομπλού" να πληρώνουν ως ενοίκιο τον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του στους "νερατζούρι".

Ο Guly -που θα μπορούσε να αποτελεί τον ορισμό του διάττοντα αστέρα στο λεξικό της "στρογγυλής θεάς"- πρόλαβε να χριστεί 6 φορές διεθνής με την "αλμπισελέστε", προτού κρεμάσει τα παπούτσια του το 2007, σε ηλικία 33 ετών.

ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΟ ΚΟΚΟ - ΚΛΑΡΕΝΣ ΖΕΕΝΤΟΡΦ (ΙΝΤΕΡ - ΜΙΛΑΝ)

Η Ίντερ ζευγαρώνει τα μεταγραφικά της λάθη της την επόμενη χρονιά και μάλιστα πέφτοντας ξανά θύμα της Μίλαν. Αυτή τη φορά, οι "νερατζούρι" παραχωρούν τον Κλάρενς Ζέεντορφ στη συμπολίτισσα, με τον Φραντσέσκο Κοκό να ακολουθεί το αντίθετο δρομολόγιο.

Το 1866 εκδίδεται το βιβλίο "Έγκλημα και Τιμωρία", που φέρει την υπογραφή του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι. Έναν αιώνα και 36 χρόνια αργότερα, το λογοτεχνικό αριστούργημα του Ρώσου συγγραφέα ερμηνεύεται από την Ίντερ, σε ελεύθερη ποδοσφαιρική μετάφραση.

Στην προσπάθειά τους να διορθώσουν το λάθος της προηγούμενης σεζόν, οι "νερατζούρι" το μόνο που κατορθώνουν, είναι να υποπέσουν σε ένα ακόμη. Το πάθημα της παραχώρησης του Πίρλο στην αιώνια αντίπαλο δεν γίνεται μάθημα, με τη Μίλαν να βγαίνει και πάλι κερδισμένη, αφού το καλοκαίρι του 2002 καλωσόριζε τον "πολύ" Κλάρενς Ζέεντορφ και αποχαιρετούσε τον "λίγο" Φραντσέσκο Κοκό.

Με περισσότερες από 50 διεθνείς συμμετοχές στους "οράνιε", αλλά και δύο βαρύτιμα τρόπαια Champions League στη συλλογή του, ο Ζέεντορφ αλλάζει ποδοσφαιρικά… κατατόπια, παίρνοντας θέση στο κέντρο της Μίλαν, για να αποτελέσει μέρος της ραχοκοκαλιάς των "ροσονέρι". Σε μια δεκαετία (2002-2012) διπλασιάζει τα "ιερά δισκοπότηρα" στην -ήδη πλούσια- τροπαιοθήκη του, ενώ εισέρχεται στο κλειστό κλαμπ των παικτών που έχουν κατακτήσει το Champions League με τρεις διαφορετικές ομάδες (Άγιαξ, Ρεάλ Μαδρίτης, Μίλαν).

Μετά από 432 εμφανίσεις, 62 γκολ, 54 ασίστ, 2 σκουντέτο και ένα κύπελλο Ιταλίας, ο πολυδιάστατος Ολλανδός μέσος αποφασίζει να αναβάλλει για έναν χρόνο την απόσυρσή του από τη δράση, καθώς μεταναστεύει στην "χώρα του καφέ", παίρνοντας γεύση από τους ποδοσφαιρικούς… κόκκους της Μποταφόγκο (2012-13), όπου ρίχνει την αυλαία των παραστάσεών του.

Σε αντίθεση, ο πολυδιαφημισμένος Φραντσέσκο Κοκό -στον οποίο είχαν κολλήσει την ετικέτα του "νέου Πάολο Μαλντίνι"- θα έπλεε σε… ρηχά νερά στην Ίντερ, παίζοντας περισσότερα παιχνίδια με τη μορφή δανεισμού σε Λιβόρνο και Τορίνο, παρά στην ομάδα όπου ανήκαν τα δικαιώματά του.

Οι μακροχρόνιοι τραυματισμοί, σε συνδυασμό με τους διαδοχικούς δανεισμούς του, οδήγησαν το «κακό παιδί» του ιταλικού ποδοσφαίρου να γράψει τον επίλογο της καριέρας του με συνοπτικές διαδικασίες μόλις στα 30 του χρόνια.

Τα ποδοσφαιρικά του ίχνη έχουν χαθεί, με τις φήμες να θέλουν τον παλαίμαχο Ιταλό αριστερό μπακ να δραστηριοποιείται στον χώρο των ακινήτων ως κτηματομεσίτης.

ΕΚΤΟΡ ΦΑΜΠΙΑΝ ΚΑΡΙΝΙ - ΦΑΜΠΙΟ ΚΑΝΑΒΑΡΟ (ΙΝΤΕΡ - ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ)

Στο ίδιο έργο θεατές… Το βεβαρημένο μεταγραφικό ιστορικό της Ίντερ επιδεινώνεται, με την επιλογή του Φαμπιάν Έκτορ Καρίνι να μην δικαιώνει την ομάδα του Μιλάνου και την ζυγαριά να γέρνει την πλάστιγγα της επιτυχίας προς την μεριά της Γιουβέντους, η οποία εκταμιεύει το ποσό των 10 εκατ. ευρώ συν την ελευθέρας του Ουρουγουανού τερματοφύλακα -που ζούσε στη σκιά του Τζίτζι Μπουφόν, έχοντας τον άχαρο ρόλο του back up- για να φέρει στο Τορίνο τον αμυντικό "ογκόλιθο", Φάμπιο Καναβάρο.

Μετά την παραχώρηση του Κλάρενς Ζέεντορφ, οι "νερατζούρι" δεν διδάσκονται από τα μεταγραφικά τους λάθη, καθώς η… γκάφα επαναλαμβάνεται με δύο χρόνια καθυστέρηση. Ο Καρίνι ερχόταν στο "Τζουζέπε Μεάτσα" για να γίνει ενδεκαδάτος, παίρνοντας τα γάντια βασικού, ωστόσο θα έφευγε ως αποτυχημένος μετά από μία τριετία, καταγράφοντας μετά βίας 9 συμμετοχές κάτω από τα μιλανέζικα γκολπόστ.

Αντίθετα, ο Καναβάρο θα μετατρεπόταν σε "πυλώνα" της αμυντικής γραμμής της "βέκια σινιόρα" (2004-2006). Στο… ζενίθ της καριέρας του και με παράσημα την «Χρυσή Μπάλα» (2006) και το βαρύτιμο τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου με την "σκουάντρα ατζούρα" την ίδια χρονιά, μετακομίζει στην Primera Division για λογαριασμό της "βασίλισσας" Ρεάλ, που εκμεταλλεύεται στο έπακρο το σκάνδαλο "Calciopoli".

Τρία χρόνια αργότερα, ο διεθνής Ιταλός σέντερ μπακ θα επαναπατριζόταν για χάρη της "Μεγάλης Κυρίας", ώστε να πραγματοποιήσει την δεύτερη θητεία του με τα χρώματα των "μπιανκονέρι" (2009-2010).

ΜΑΙΚΛ ΟΟΥΕΝ - ΑΝΤΟΝΙΟ ΝΟΥΝΙΕΘ (ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ - ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ)

An Englishman in… Madrid. Αποτέλεσε γνήσιο τέκνο των ακαδημιών της Λίβερπουλ, ενώ αναρριχήθηκε στην πρώτη ομάδα των "reds" για να γράψει ιστορία και να φορτώσει με γκολ τις αντίπαλες εστίες. Ο λόγος για το "wonder boy" της Λίβερπουλ, Μάικλ Όουεν, ο οποίος έπειτα από 13 ολόκληρα χρόνια στην «κόκκινη» μεριά του Μέρσεϊσαϊντ, αφήνει την αγαπημένη του Λίβερπουλ για να γίνει το νέο μέλος των "galactico" της Ρεάλ, η οποία προσφέρει 8 εκατ. λίρες και bonus τον Αντόνιο Νούνιεθ στην ομάδα του μεγάλου αγγλικού λιμανιού.

Ο Ισπανός τεχνικός, Ράφα Μπενίτεθ, βλέπει στο πρόσωπο του συμπατριώτη του τον παίκτη που θα μπει στα… παπούτσια του Άγγλου επιθετικού, ωστόσο χάνει το "στοίχημα", με τον ποδοσφαιρικό θησαυρό να εξελίσσεται σε άνθρακα.

Το πέρασμα του Νούνιεθ στην Premier League αποδεικνύεται σύντομο (2004-05), με την 12μηνη θητεία του να ξεχνιέται το ίδιο γρήγορα από τους φίλους του αγγλικού κλαμπ. Μετά από 27 αγώνες και ένα γκολ επιστρέφει στα πάτρια εδάφη και τη Θέλτα.

Αν και παρέμεινε μόλις μία χρονιά στους "μερέχνες" (2004-05), ο Μάικλ Όουεν πρόλαβε να κάνει αισθητή την παρουσία του, καθώς τίναξε δίχτυα 17 φορές σε 45 αγώνες ανεξαρτήτως διοργάνωσης.

Ο κάτοχος της "Χρυσής Μπάλας" του 2001, ωστόσο, δεν κατάφερε να κερδίσει μία σταθερή θέση στην αρχική σύνθεση των "μπλάνκος", αφού συνήθως σκόραρε προερχόμενος από τον πάγκο.

Οι αριθμοί σπανίως λανθάνουν, αποδεικνύοντας την εκτελεστική δεινότητα του διεθνή με τα "τρία λιοντάρια" στράικερ, ο οποίος σε 36 συμμετοχές στη La Liga σημάδεψε 14 φορές το πλεχτό. Ο ρόλος της "χρυσής" αλλαγής ήταν αντιστρόφως ανάλογος του ποδοσφαιρικού του εγωισμού, με αποτέλεσμα στο τέλος της σεζόν να πάρει το δρόμο του γυρισμού στο Νησί, αποδεχόμενος τις "σειρήνες" της Νιούκαστλ.

ΝΤΕΚΟ - ΡΙΚΑΡΝΤΟ ΚΟΥΑΡΕΣΜΑ (ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ - ΠΟΡΤΟ)

Το 2004 ήταν η χρονιά του Ντέκο. Ο "κουμανταδόρος" του παιχνιδιού της Πόρτο σηκώνει στον ουρανό του Γκελζενκίρχεν το τρόπαιο του Champions League, με τους «δράκους» του Ζοσέ Μουρίνιο να επικρατούν με… ταρίφα της Μονακό (3-0) στον μεγάλο τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Παράλληλα, φτάνει μία ανάσα από την κατάκτηση του EURO 2004 με την εθνική Πορτογαλίας, ωστόσο γεύεται το πικρό ποτήρι της ήττας στον τελικό από το ελληνικό «πειρατικό», που -αν και αουτσάιντερ- "βυθίζει" την παρέα του Κριστιάνο Ρονάλντο στην ποδοσφαιρική "ναυμαχία" της Ιβηρικής χερσονήσου.

Οι top class σύλλογοι της Ευρώπης μάχονται για τα πόδια του Βραζιλιάνου (που έχει πολιτογραφηθεί Πορτογάλος), όμως η Μπαρτσελόνα είναι αυτή που κόβει πρώτη το νήμα της μεταγραφικής κούρσας, καθώς αποσπά το "ναι" της ομάδας του Οπόρτο έναντι 15 εκατ. ευρώ, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει ως αντάλλαγμα τον Ρικάρντο Κουαρέσμα.

Ο επονομαζόμενος "τσιγγάνος" (σ.σ.: κατάγεται από την φυλή των Ρομά) μόλις έναν χρόνο από την μετακόμισή του στον σύλλογο της Βαρκελώνης, εγκαταλείπει το "Καμπ Νου", εξαιτίας των κάκιστων σχέσεων που διατηρούσε με τον τότε τεχνικό των "μπλαουγκράνα", Φρανκ Ράικαρντ, με κατεύθυνση το πορτογαλικό λιμάνι.

Το αντίθετο δρομολόγιο πραγματοποιεί ο Ντέκο, ο οποίος ετοιμάζει βαλίτσες για Καταλονία, ώστε να γίνει ο "εγκέφαλος" της μεσαίας γραμμής. Ο μπαλαδόρος μέσος μέσα σε μία 4ετία πανηγυρίζει 2 πρωταθλήματα και ισάριθμα Copa del Rey, ενώ χαρίζει στην Μπάρτσα το δεύτερο ευρωπαϊκό της "στέμμα" (2006).

ΑΣΛΕΪ ΚΟΟΥΛ - ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΓΚΑΛΑΣ (ΤΣΕΛΣΙ - ΑΡΣΕΝΑΛ)

Ένας αστικός θρύλος της αγοράς αναφέρει πως οι ομάδες της "Γηραιάς Αλβιώνας" σπανίως προχωρούν σε μεταγραφικά deals μεταξύ τους, μέσω του καθεστώτος ανταλλαγής παικτών, όμως, το καλοκαίρι του 2006 οι Άρσεναλ και Τσέλσι δεν τήρησαν την συγκεκριμένη παράδοση, με τους Άσλεϊ Κόουλ και Γουίλιαμ Γκαλάς να αλλάζουν φανέλα, όχι όμως και πόλη, στην εκπνοή της μεταγραφικής περιόδου.

Οι "μπλε" του Λονδίνου ήθελαν απεγνωσμένα τον Κόουλ και "ματώνουν" οικονομικά, προκειμένου να προσγειώσουν στο "Στάμφορντ Μπριτζ" τον επί σειρά ετών αριστερό μπακ της Άρσεναλ, ενώ δεν διστάζουν να θυσιάσουν στον μεταγραφικό "βωμό" -εκτός από 5 εκατ. λίρες- τα δικαιώματα του Γουίλιαμ Γκαλάς.

Ο Γάλλος αμυντικός μπορεί να άλλαζε ποδοσφαιρικό… στέκι, ύστερα από τέσσερα χρόνια, μετακομίζοντας στη Βόρεια πλευρά της αγγλικής πρωτεύουσας, ωστόσο δεν θα αποχωριζόταν την συνήθεια που τον έκανε επιρρεπή στα λάθη.

Παρέμεινε για μια τετραετία στους "κανονιέρηδες" (2006), μετρώντας τριψήφιο αριθμό εμφανίσεων (142), αλλά κανέναν τίτλο. Φόρεσε το περιβραχιόνιο του captain, ενώ επέλεξε το Νο10 στη φανέλα, ασυνήθιστο για παίκτη με ανασταλτικά προσόντα.

Εκ διαμέτρου αντίθετη ήταν η πορεία που διέγραψε ο Άσλεϊ Κόουλ. Από εξέχουσα μορφή των περίφημων "Invincibles" της Άρσεναλ, θα κάλυπτε τα τετραγωνικά στο αριστερό άκρο της "μπλε" άμυνας για μία 8ετία, σηκώνοντας ένα περισσότερο τρόπαιο από τα χρόνια παραμονής του στους Λονδρέζους (2006-2014). Μία κούπα πρωταθλητή, 4 FA Cup, ένα FA Community Shield, ένα League Cup, ένα Champions League και ένα Europa League ενώνουν τα κομμάτια του παζλ της πετυχημένης παρουσίας του στους "pensioners".

Στη… σούμα, κερδισμένη από αυτό το trade βγήκε, αναμφίβολα, η ομάδα του Ρομάν Αμπράμοβιτς. Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις, λένε, με τον Ρώσο μεγιστάνα να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη, αλλά να ανταμείβεται για τους καρπούς των προσπαθειών του με τίτλους και στιγμές δόξας.

Στην αντίπερα όχθη του Λονδίνου, ο Γουίλιαμ Γκαλάς θα αποδεικνυόταν το πρόβλημα κι όχι η λύση στα μετόπισθεν των "gunners", οι οποίοι θα του φορούσαν… κορδέλα το 2010 με προορισμό τη συντοπίτισσα, Τότεναμ.

ΖΛΑΤΑΝ ΙΜΠΡΑΧΙΜΟΒΙΤΣ - ΣΑΜΟΥΕΛ ΕΤΟ (ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ - ΙΝΤΕΡ)

Στις 27 Ιουλίου 2009 δύο ποδοσφαιρικοί "γίγαντες" κάνουν business, με φόντο δύο επιθετικούς που ανήκουν στην ελίτ. Ο λόγος για τις Μπαρτσελόνα και Ιντερ, που "σοκάρουν" τον ποδοσφαιρικό περίγυρο, συνάπτοντας super deal, με τον Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς να τραβάει για την Βαρκελώνη και τον Σαμουέλ Ετό να πραγματοποιεί το αντίθετο δρομολόγιο, κατευθυνόμενος στο Μιλάνο.

Την προηγούμενη σεζόν ο Πεπ Γκουαρντιόλα είχε σαρώσει τα πάντα στον διάβα του, κατακτώντας το τρεμπλ και άπαντες εξέφραζαν την ίδια απορία. Θα μπορούσε το ποδοσφαιρικό του έργο τέχνης να γίνει καλύτερο; Η απάντηση (δεν) ήταν η προσθήκη του Σουηδού σούπερ σταρ, ο οποίος υπογράφει 5ετές συμβόλαιο με τους «μπλαουγκράνα», που στρώνουν χαλί 40 εκατ. λιρών για να δελεάσουν την Ίντερ, ενώ προσφέρουν ως έμψυχο αντάλλαγμα το "κανόνι" από το Καμερούν, εκτινάσσοντας το συνολικό κόστος της μεταγραφής στα ύψη.

Είναι η πρώτη φορά που ο ιταλικός σύλλογος βγαίνει κερδισμένος από τέτοιου είδους συμφωνίες, σε αντίθεση με την Μπάρτσα, η οποία υποπίπτει σε ένα μοιραίο μεταγραφικό σφάλμα, πληρώνοντας ακριβά το τίμημα.

Ο "Ίμπρα' δεν καταφέρνει να προσαρμοστεί στο στυλ παιχνιδιού των Καταλανών, ενώ οι συχνές προστριβές με τον Γκουαρντιόλα, ραγίζουν το γυαλί στη σχέση τους και τον ωθούν στην εξώπορτα του "Καμπ Νου", έπειτα από μόλις έναν χρόνο παρουσίας.

Οι "ροσονέρι" μοιάζουν με… σανίδα σωτηρίας για τον Σκανδιναβό στράικερ, ο οποίος επιστρέφει στα γνώριμα λημέρια του Μιλάνου και βρίσκει "καταφύγιο" στη συμπολίτισσα Μίλαν, αυτή τη φορά, κλείνοντας την καταλανική παρένθεση.

Σε αντιδιαστολή, ο Σαμουέλ Ετό θριαμβεύει στον ιταλικό Βορρά, αφού καταφέρνει μέσα σε μία διετία (2009-2011) -υπό τις οδηγίες του Ζοσέ Μουρίνιο- να κατακτήσει το τρεμπλ με τους «νερατζούρι», όντας αιχμή του δόρατος της ιταλικής επίθεσης.

Ο αστέρας από την "Μαύρη Ήπειρο" βρίσκει τον επίγειο παράδεισο στο Μιλάνο, ενώ το 2010 "πληγώνει" την πρώην ομάδα του, η οποία γνωρίζει οδυνηρό αποκλεισμό στον ημιτελικό του Champions League.

Ύστερα από 102 συμμετοχές και 53 τέρματα, ο "μαύρος πάνθηρας" ξενιτεύεται το 2011 στην παγωμένη Ρωσία, με δέλεαρ τα… ρούβλια της νεόπλουτης Ανζί.

ΝΤΑΒΙΝΤ ΛΟΥΪΖ - ΝΕΜΑΝΙΑ ΜΑΤΙΤΣ (ΤΣΕΛΣΙ - ΜΠΕΝΦΙΚΑ)

Η χειμερινή μεταγραφική περίοδος προσφέρεται για διορθωτικές κινήσεις, με τους συλλόγους να συνηθίζουν να μπαλώνουν τις τρύπες στο ρόστερ.

Το 2011 Τσέλσι κινεί γη και ουρανό, προκειμένου να προσγειώσει στο "Στάμφορντ Μπριτζ" τον Νταβίντ Λουίζ, ο οποίος αποτελεί τον "εκλεκτό" για την κάλυψη των "μπλε" νώτων. Η Μπενφίκα, ωστόσο, αποδεικνύεται σκληρός διαπραγματευτής, καθώς εισπράττει περισσότερα από 20 εκατ. λίρες, ενώ στο "πακέτο" συμπεριλαμβάνει και τον Νεμάνια Μάτιτς.

Ο Ιανουάριος έφευγε, όμως ο Βραζιλιάνος αμυντικός ερχόταν στο Λονδίνο, με την ταμπέλα του "wonderkid". Την ίδια ώρα ο πολυδιάστατος Σέρβος μέσος κατευθυνόταν στους "αετούς" της Λισαβόνας, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο ποδοσφαιρικό αύριο.

Ο Νταβίντ Λουίζ γίνεται η "κολόνα" της αμυντικής γραμμής των Λονδρέζων για 3,5 χρόνια (2011-2014), ενώ αποφέρει στα ταμεία των "pensioners" 50 εκατ. ευρώ, παίρνοντας μεταγραφή στην Παρί Σεν Ζερμέν.

Ύστερα από δύο σεζόν στο "Πάρκο των Πριγκίπων" (2014-2016), αφήνει την ομάδα του Παρισιού με αντίτιμο 20 εκατ. λιρών και κάνει το comeback στην αγγλική πρωτεύουσα για χάρη των "μπλε". Την τροπαιοθήκη του κοσμούν ένα πρωτάθλημα Αγγλίας, ένα Champions League και ένα Europa League.

Όσο για τον Νεμάνια Μάτιτς, μετατρέπεται σε παίκτη-ορχήστρα, γεμίζοντας για τρεις σεζόν με την πληθωρική του παρουσία το κέντρο των Λουζιτανών (2011-2014). Λίγο πριν "κατοσταρίσει" σε συμμετοχές, η Τσέλσι "σκάει" 25 εκατ. ευρώ και διορθώνει το προ τριετίας λάθος της, κάνοντας παράλληλα το… χατίρι στον Ζοσέ Μουρίνο, που ζητούσε επιτακτικά την απόκτησή του. Ο ακούραστος εργάτης στον χώρο της μεσαίας γραμμής των Λονδρέζων θα έβγαζε μάτια στη δεύτερη θητεία του στους "μπλε" (2014-2017), φθάνοντας στο… peak της απόδοσής του, ωστόσο ήταν… γραφτό να ξανασμίξει με τον Ζοσέ Μουρίνιο.

Ο Πορτογάλος προπονητής επεφύλασσε μία… special προσφορά που πλησίαζε τα 50 εκατ. ευρώ και έκαμπτε τις αντιστάσεις της πρώην ομάδας του, με τον σερβικό "πολυεργαλείο" να προστίθεται στη φαρέτρα των όπλων του Ίβηρα τεχνικού στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα.

ΑΛΕΞΙΣ ΣΑΝΤΣΕΣ - ΧΕΝΡΙΧ ΜΧΙΤΑΡΙΑΝ (ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ - ΑΡΣΕΝΑΛ)

Οι τάσεις φυγής του Αλέξις Σάντσες από το "Emirates" οδηγούν την Γιουνάιτεντ στα μεταγραφικά του ίχνη, με το αντικείμενο του πόθου για τον Ζοσέ Μουρίνιο να γίνεται "κόκκινος διάβολος", έξι μήνες πριν ολοκληρώσει το συμβόλαιό του με την Άρσεναλ.

Η «τράμπα» στο χειμωνιάτικο deal του 2018 περικλείει και τον Χένριχ Μιχιταριάν, με τον Αρμένιο "μπαλαντέρ" να πραγματοποιεί το αντίθετο δρομολόγιο, τσεκάροντας το εισιτήριο για τους "gunners", αφού η κλεψύδρα της παραμονής του στο Μάντσεστερ είχε αδειάσει, ύστερα από 18 μήνες (άκαρπων) προσπαθειών μονιμοποίησης στο αρχικό σχήμα.

O Χιλιανός σταρ "φούσκωσε" τον τραπεζικό του αριθμό με πολλά εκατομμύρια, ενώ ο "Micki" -όπως συνήθιζε να τον αποκαλεί ο Γιούργκεν Κλοπ την εποχή που συνυπήρχαν στη Ντόρτμουντ- θα έβγαινε από τη… ναφθαλίνη, βρίσκοντας χρόνο συμμετοχής και αγωνιστικό ρυθμό στη νότια πλευρά του Λονδίνου.

Το ρίσκο θεωρείται συνώνυμο των μεταγραφών, με την αμφιβολία να είναι ο κοινός παρονομαστής και το πηλίκο αβέβαιο. Εξάλλου, το (ποδοσφαιρικό) νόμισμα έχει πάντοτε δύο όψεις, εξαρτάται από την οπτική γωνία κάθε ομάδας. Το μόνο σίγουρο είναι πως τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί, σε μια μεταγραφική ιδέα που έχει έρθει στην ώρα της, με το γήπεδο να αποτελεί τον καθρέφτη…

Photo Credits: AP Photo/Francesco Bellini, AP Photo/Bernat Armangue, AP Photo/Antonio Calanni, AP Photo/Andrew Medichini, AP Photo/Luca Bruno, AP Photo/Lorenzo Galassi, AP Photo/Jasper Juinen, AP Photo/Manu Fernandez, AP Photo/Steven Governo, AP Photo/Tom Hevezi, AP Photo/Paul Thomas, AP Photo/David Ramos, AP Photo/Sang Tan, AP Photo/Armando Franca, AP Photo/Frank Augstein