Αθλητισμός και αλκοολισμός

Συμπληρώθηκαν 12 χρόνια από τον θάνατο του θρυλικού Τζορτζ Μπεστ. Σαν σήμερα (25/11) το 2005, το "πέμπτο σκαθάρι" έφυγε από τη ζωή στο νοσοκομείο του Κρόμγουελ σε ηλικία 59 ετών, έχοντας ζήσει μεν μια γεμάτη ζωή, η οποία θα μπορούσε σίγουρα να είναι μακροβιότερη, αν δεν αντιμετώπιζε χρόνιο πρόβλημα με το αλκοόλ.

Μια γνωστή ατάκα του ήταν πως "ξόδεψα τα περισσότερα λεφτά μου στα ποτά, στις γκόμενες και στα γρήγορα αυτοκίνητα. Τα υπόλοιπα απλώς τα σπατάλησα". Αντικομφορμιστής, τεράστιο ποδοσφαιρικό ταλέντο και αλκοολικός. Ο βορειοϊρλανδός σταρ ήταν ο πρώτος διάσημος ποδοσφαιριστής που είχε προβλήματα με το ποτό. Δυστυχώς, ποτέ δεν κατάφερε να το νικήσει.

Με αφορμή αυτό το γεγονός, το Sport24.gr θυμίζει και άλλες περιπτώσεις αθλητών απ' όλο το φάσμα των σπορ που αντιμετώπισαν πρόβλημα με το αλκοόλ. Πολλοί σπουδαίοι αθλητές μπήκαν σε αυτό τον λαβύρινθο. Άλλοι βρήκαν την πόρτα της εξόδου, άλλοι έχασαν τη μάχη και άλλοι συνεχίζουν να βρίσκονται μέσα στο πρόβλημα, ψάχνοντας την δική τους διαφυγή.

Με την διευκρίνιση πάντα πως άλλο πράγμα είναι ο πότης και άλλο πράγμα ο αλκοολικός. Ο πρώτος πίνει γιατί του αρέσει και γιατί περνάει καλά, ενώ ο δεύτερος γιατί το έχει ανάγκη. Δεν το κάνει για διασκέδαση, ούτε γιατί θέλει να έρθει στο κέφι, ούτε μπορεί να το ελέγξει. Είναι αρρώστια και ο αλκοολικός πρέπει να αντιμετωπίζεται ως άρρωστος. Ο μεν πότης δεν είναι απαραίτητο ότι θα καταλήξει αλκοολικός, ενώ ένας αλκοολικός έχει υπάρξει απαραίτητα πότης.

Οι Ιάπωνες λένε ότι πρώτα το άτομο παίρνει ένα ποτό, μετά το ποτό παίρνει ένα ποτό και μετά το ποτό παίρνει το άτομο. Ο αλκοολικός συνεχίζει να πίνει, ακόμα και αν γνωρίζει ότι του προκαλεί ζημιά. Και είναι από τις χειρότερες εξαρτήσεις, διότι το αλκοόλ το βρίσκεις εύκολα, είναι φτηνό και κυρίως μη απαγορευμένο.

Όλοι όσοι έχουν βιώσει αυτή την κατάσταση στο οικογενειακό τους περιβάλλον, μπορούν να καταλάβουν το τι μαρτύριο περνούν σε καθημερινή βάση. Τόσο οι πάσχοντες, όσο και εκείνοι που βρίσκονται δίπλα τους. Ένας Γολγοθάς, μια συνεχής μάχη, ένας δρόμος που δεν τελειώνει ποτέ. Ο αλκοολικός μένει πάντα αλκοολικός ακόμα και αν σταματήσει να πίνει. Απλά βρίσκεται σε απεξάρτηση. Αν ξανακυλήσει, ακόμα και αν έχουν περάσει χρόνια από την τελευταία φορά, τότε ο εφιάλτης επιστρέφει...

ΠΟΛ ΓΚΑΣΚΟΪΝ

Υπήρξε ένα από τα πιο λαμπρά αστέρια των γηπέδων στον καιρό του. Έπαιξε στη Νιούκαστλ, στην Τότεναμ, στη Λάτσιο, στη Ρέιντζερς και στην Εβερτον, προτού... ξεπέσει στην Μπέρνλεϊ και μετά πάει στην στην Κίνα και στις ΗΠΑ. Ο ηγέτης της εθνικής ομάδας της Αγγλίας, που την οδήγησε στην τέταρτη θέση στο Μουντιάλ του 1990 και στα ημιτελικά του Euro 1996. Τεράστιο το πρόβλημα με το αλκοόλ, τον έχει καταστρέψει.

Πολλάκις έχουν βγει στο φως της δημοσιότητας φωτογραφίες του, που τον δείχνουν σε άθλια κατάσταση, σχεδόν παραδομένο στις ορέξεις του ποτού. Όσες φορές έκανε προσπάθειες απεξάρτησης, ξανακύλησε, μπαινοβγαίνει σε νοσοκομεία και η υγεία του έχει "χτυπηθεί" για τα καλά. Ο 50χρονος είναι από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις αθλητών που δεν έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από τις "δαγκάνες" του αλκοολισμού.

ΜΠΡΑΪΑΝ ΚΛΑΦ

Eγωϊστής, απόλυτος, σταρ, αλλά και αλκοολικός. Ήταν των άκρων. Τον λάτρευαν ή τον μισούσαν. Σατράπης προς τους ποδοσφαιριστές, αλλά και δίκαιος. Αυτά που πέτυχε και με τις ομάδες που τα πέτυχε, δύσκολο να τα επαναλάβει κάποιος. Ο Ντέιβιντ Πις έγραψε ένα βιβλίο για τις 44 μέρες του Μπράιαν Κλαφ στη Λιντς, μια ομάδα που μισούσε μέχρι να την αναλάβει. Και κατάφερε σε 44 μέρες να την φτάσει στον πάτο.

Ο ίδιος είπε: "Έχω κόψει το ποτό εδώ και έξι μήνες, με εντολή γιατρού. Αν με ξαναδείτε με ποτήρι στο χέρι ρίξτε το φταίξιμο στον Έρικσον". (Για τον τότε προπονητή της εθνικής Αγγλίας). "Ξέρω πως οι περισσότεροι θα έλεγαν ότι, αντί να περπατάω πάνω στο νερό, θα ‘ταν καλύτερο αν έβαζα λίγο παραπάνω από δαύτο στο ποτό μου. Έχουν απόλυτο δίκιο".

ΤΟΝΙ ΑΝΤΑΜΣ

Ο άλλοτε διεθνής αμυντικός της Άρσεναλ είναι από τις αισιόδοξες περιπτώσεις. Ταλαιπωρήθηκε για πάρα πολλά χρόνια, όμως δεν το έβαλε κάτω. Τα κατάφερε και είναι από τους λίγους. Μάλιστα όταν έχασε τη θέση του στην ομάδα για να μπει σε κλινική το 1998, πήρε ένα πολύ γερό μάθημα.

Απεξαρτήθηκε και άνοιξε ο ίδιος κλινική αποτοξίνωσης για αθλητές. Μάλιστα, έχει τιμηθεί από τη βασίλισσα Ελισάβετ για την ποδοσφαιρική καριέρα του σε συνδυασμό με το γεγονός ότι πέρασε από την κόλαση του αλκοολισμού και επιβίωσε.

ΡΟΪ ΚΑΡΟΛ

Από το 2006 ως το 2010 έζησε τον εφιάλτη από... μέσα. Ένας τραυματισμός στη μέση τον Μάρτιο του 2006 ήταν η πρώτη σταγόνα στο ποτήρι. Υποβλήθηκε σε επέμβαση και η αποθεραπεία ήταν πολύ πιο επίμονη ψυχολογικά απ’ ό,τι σωματικά. " Είχα πάθει κατάθλιψη. Το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να βγαίνω έξω και να πίνω. Πέρασα ένα κομμάτι της ζωής μου που ήθελα μόνο αλκοόλ. Ήμουν χαζός", παραδέχτηκε ο ίδιος.

Η Αγγλία κάποια στιγμή δεν μπορούσε να τον χωρέσει και ο ίδιος ανέφερε συνεχώς πως "ό,τι κι αν κάνω, θα είμαι ο μεθυσμένος και ο τζογαδόρος Κάρολ". Πάντως, ο άλλοτε άσος του Ολυμπιακού κατάφερε να βγει νικητής και να βάλει τη ζωή του στον ίσιο δρόμο.

ΠΟΛ ΜΕΡΣΟΝ

Από τους πιο γνωστούς αλκοολικούς των ποδοσφαιρικών γηπέδων, ήταν ο Πολ Μέρσον, ο οποίος έκανε σπουδαία καριέρα με την φανέλα της Άρσεναλ. Χαρακτηριστικά θα αναφέρουμε τι είχε πει το 1999, όταν είχε υποτροπιάσει έπειτα από χρόνια απεξάρτηση, η οποία όμως δεν συνεχίστηκε. "Έχασα πολύ έδαφος και τώρα μάχομαι ξανά. Προς το παρόν, όμως, βλέπω τα πάντα γύρω μου να γκρεμίζονται. Δεν είχα πιει σταγόνα για 4,5 χρόνια, όταν αποφάσισα πως τελικά χρειαζόμουν ένα ποτό. Είχα μαλώσει με τη γυναίκα μου Λορέν και ένιωθα μοναξιά, έτσι βγήκα έξω και μέθυσα".

"Δεν θέλω χρήματα. Θέλω να βρω πάλι τη ζωή μου. Όμως, αυτή τη στιγμή το βλέπω δύσκολο. Το πρόβλημα δεν είναι το ποτό, είναι όλα όσα έρχονται μαζί μ' αυτό. Έκανα κάτι λάθος και τώρα πρέπει να ξεκινήσει και πάλι από την αρχή", κατέληξε ο απελπισμένος Μέρσον. Ο Μέρσον παρέμεινε για... οκτώ ώρες σε μπαρ του Λονδίνου καταναλώνοντας 1,5 μπουκάλι βότκα, τρεις εβδομάδες αφού η γυναίκα του τού είχε ζητήσει διαζύγιο. Μια από τις πολλές βραδιές του παρέα με το αλκοόλ...

ΓΚΕΡΝΤ ΜΙΛΕΡ

Τα χρόνια που ακολούθησαν μετά την απόφαση του να σταματήσει το ποδόσφαιρο, δεν ήταν εύκολα . Η κατάθλιψη μπήκε στην ζωή του και ακολούθησε το αλκοόλ. Προβλήματα με τα οποία πάλεψε ο "Der Bomber" και κατάφερε να ξεπεράσει ύστερα από θεραπεία σε κέντρο απεξάρτησης και την βοήθεια που είχε από παλιούς συμπαίκτες και φίλους.

Κάποτε μετανάστευσε στις ΗΠΑ, ακολουθώντας το παράδειγμα του Πελέ και τα δολάρια της εποχής. Ύστερα από χρόνια επέστρεψε στην πατρίδα του εξαθλιωμένος, παραμορφωμένος από τα οινοπνευματώδη και πάμπτωχος, αλλά υπήρξαν στηρίγματα στη ζωή του που τον έβαλαν στον ίσιο δρόμο.

ΣΟΚΡΑΤΕΣ

Στα 57 χρόνια της ζωής του (πέθανε στις 4/12/2011), κέρδισε το δικαίωμα να αποκαλείται γιατρός, φιλόσοφος, καλλιτέχνης, επαναστάτης, πολιτικό ον, ηγέτης, ριζοσπάστης, στοχαστής και όχι απλά ποδοσφαιριστής. Είχε όμως και δυο ανθρώπινες αδυναμίες, τον καπνό και το ποτό.

Δεν του ήταν δύσκολο να παραδεχθεί πως ήταν αλκοολικός και το έδειχνε σε κάθε περίσταση. Δυο φορές μπήκε στην εντατική για στομαχική αιμορραγία λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ. Ένας υπέροχος άνθρωπος, μορφωμένος ιδιαίτερος, αλλά με πάθη.

ΓΚΑΡΙΝΤΣΑ

Τεράστιος ντριμπλέρ, μυθικός ποδοσφαιριστής, στα χρόνια του έκανε παπάδες με την μπάλα στα πόδια του. Πολλοί τον θεωρούσαν καλύτερο ακόμα και από τον Πελέ. Συνέβαλε τα μέγιστα για να κατακτήσει η Βραζιλία τα Παγκόσμια Κύπελλα του 1958 και του 1962. Παρ' όλα αυτά, οι γυναίκες και το αλκοόλ ήταν οι μεγάλες του αδυναμίες. Είχε μπλέξει σε πολλά περιστατικά, όντας μεθυσμένος και πέθανε από κίρρωση του ήπατος το 1983 σε ηλικία 49 ετών, αφήνοντας πίσω του 14 παιδιά.

Το αλκοόλ δεν κατάφερε να το... ντριμπλάρει. Ο άνθρωπος που ψηφίστηκε ως ο όγδοος κορυφαίος παίκτης όλων των εποχών, αν και πολλοί τον θεωρούν ως το νούμερο ένα, "πέθανε από τον ίδιο του τον θάνατο", φτωχός, μεθυσμένος και μόνος. Όσο έζησε όμως, για να θυμηθούμε τα λόγια του συμπαίκτη του, Τζάλμα Σάντος, "υπήρξε η απάντηση του ποδοσφαίρου στον Τσάρλι Τσάπλιν".

ΤΖΙΜΙ ΓΚΡΙΒΣ

Πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Αγγλίας και πρώτο στην ιστορία της Τότεναμ. Πολύ σπουδαίος στην εποχή του. Ο Τζίμι Γκριβς μπήκε πανάξια στο Hall of Fame του αγγλικού ποδοσφαίρου. Το 1971, φεύγοντας από τη Γουέστ Χαμ, έμεινε εκτός γηπέδων για δύο χρόνια.

Πήρε κιλά λόγω του ποτού και σύμφωνα με δικές του μαρτυρίες έπινε 20 μπύρες τη μέρα και ένα μπουκάλι βότκα το βράδυ. Επέστρεψε στην αγωνιστική δράση για να γλιτώσει από το ποτό, αλλά μάταια. Η κατάληξή του ήταν το νοσοκομείο και οι Ανώνυμοι Αλκοολικοί για να μπορέσει να βρει βοήθεια.

ΜΠΕΪΜΠ ΡΟΥΘ

Όταν λέμε μπέιζμπολ, εννοούμε Μπέιμπ Ρουθ. Ο άνθρωπος-θρύλος του αθλήματος, η επιτομή του απόλυτου ειδώλου που ένα ολόκληρο σπορ είναι συνυφασμένο με το όνομά του. Τα επιτεύγματά του υπήρξαν μυθικά, μοναδικά, αξεπέραστα.

Και όμως, αυτός ο άνθρωπος που έμοιαζε ανίκητος στον αγωνιστικό χώρο, έξω απ' αυτόν δεν μπορούσε να νικήσει το ποτό. Από τα πολύ "γερά ποτήρια" της εποχής του, ήταν για πολλά χρόνια εθισμένος, δίχως πάντως αυτό να επηρεάσει την απόδοσή του.

ΜΙΚΙ ΜΑΝΤΛ

Το όνομά του ήταν συνώνυμο του μπέιζμπολ, μπαίνοντας μάλιστα και στο Hall of Fame το 1974. Ο Μαντλ αγάπησε το ποτό από πολύ μικρή ηλικία και στην δεκαετία του '50 και του '60 ήταν η διέξοδος από τα προβλήματα και τις δυσκολίες για πολλούς άνδρες. Έτσι πίστευαν ότι μπορούσαν να τα αντιμετωπίσουν.

Μια επίσκεψη σε γιατρό, όπου του είπε ότι το συκώτι του ήταν στα πρόθυρα της διάλυσης, τον έφερε στην κλινική "Betty Ford", προκειμένου να παλέψει να απεξαρτηθεί και να αποκτήσει μια νορμάλ ζωή. Ο ίδιος πέθανε το 1995, σε ηλικία 64 ετών από καρκίνο στο συκώτι. Ο γιος του, Μίκι Μαντλ Τζούνιορ, έφυγε από τη ζωή το 2000, μόλις στα 47 του χρόνια σε νοσοκομείο του Ντάλας, επίσης από καρκίνο.

ΤΖΕΪΜΣ ΧΑΝΤ

Ένα τεράστιο ταλέντο στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, το οποίο θα μπορούσε να κάνει πολύ μεγαλύτερη καριέρα στη Formula 1, αν δεν αποφάσιζε να ασχοληθεί περισσότερο με την προσωπική του ζωή και την καλοπέραση και λιγότερο με την δουλειά του. Βρέθηκε στο υψηλότερο επίπεδο από το 1973 ως το 1979 και το 1976 αναδείχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Έτρεξε τρία χρόνια ακόμη και μετά τα παράτησε.

Η ζωή του ήταν περισσότερο καταχρήσεις και γυναίκες.Έχοντας ξεκινήσει μια νηφάλια ζωή στα 42 του χρόνια, το 1989 ερωτεύτηκε την 24χρονη, Σάρα Λόμαξ και σχεδίαζε να παντρευτεί για τρίτη φορά. Όσο εκείνη βρισκόταν στην Ελλάδα για διακοπές, στις 15 Ιουνίου του 1993, της έκανε τηλεφωνικά πρόταση γάμου, λίγες ώρες αργότερα όμως η καρδιά του χτύπησε για τελευταία φορά. Ήταν μια 46χρονη καρδιά εξαντλημένη από τις καταχρήσεις, φυσικά και από πολύ αλκοόλ, το οποίο... συνόδευε μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητάς του.

ΡΟΙ ΤΑΡΠΛΕΪ

Ένας τεράστιος μπασκετμπολίστας, ένα αυθεντικό ταλέντο που έλαμψε τόσο στο ΝΒΑ όσο και στην Ελλάδα. Παρ' όλα αυτά, υπήρξε και ένας άνθρωπος που πλήρωσε τον εθισμό του στο αλκοόλ, φεύγοντας από τη ζωή στις 9/1/2015 στα 51 του χρόνια από κίρρωση του ήπατος. Στις 7 Δεκεμβρίου του 1995 αποκλείστηκε δια βίου από το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου λόγω του αλκοολισμού.

"Βγήκα για φαγητό και ήπια μία μπίρα. Με επισκέφτηκε, το ίδιο βράδυ, άνθρωπος του ΝΒΑ και μου ζήτησε να κάνω αλκοτέστ. Το αποτέλεσμα στο αίμα μου ήταν 0,003%, δηλαδή κάτω από το νόμιμο όριο. Κι όμως με τελείωσαν! Γιατί; Δεν πίστευα ποτέ πως θα τους ενοχλούσε τόσο πολύ μία μπίρα", είπε ο ίδιος. Τα περιστατικά όμως ήταν πολλά, οι εξαρτήσεις αποτελούσαν κομμάτι της καθημερινότητάς του και ο ίδιος δεν κατάφερε να τις ξεπεράσει.

ΒΙΝ ΜΠΕΪΚΕΡ

Έβγαλε σε δημοπρασία το χρυσό μετάλλιο, το οποίο κατέκτησε με τις ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000. Διέλυσε την περιουσία του λόγω του εθισμού του στο ποτό, αντιμετωπίζοντας και προβλήματα κατάθλιψης. Στο Νο8 των ντραφτ το 1993, επελέγη από τους Μιλγουόκι Μπακς και έκανε σημαντική καριέρα.

Ίσως αν δεν είχε προβλήματα με το ποτό, να ήταν και μεγαλύτερη. Έγινε All Star τέσσερις φορές, ενώ φόρεσε και τις φανέλες των Σιάτλ Σούπερσονικς, Μπόστον Σέλτικς, Νιου Γιορκ Νικς, Χιούστον Ρόκετς και Λος Άντζελες Κλίπερς από το 1993 μέχρι το 2006.

ΙΒΑΝ ΟΥΧΟΦ

Θεωρήθηκε παιδί-θαύμα του ρωσικού στίβου. Μετά έγινε ο περίγελος των θεατών και των συναθλητών του, αφού εμφανιζόταν μεθυσμένος ακόμη και κατά τη διάρκεια των αγώνων. "Όταν εμείς πίνουμε red bull, αυτός πίνει red bull με βότκα", έλεγε ένας συναθλητής του. Το 2008 έπιασε πάτο σε αγώνα στη Λοζάνη, όταν εμφανίστηκε μεθυσμένος.

Όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος αργότερα, είχε περάσει αρκετή ώρα στο μπαρ του ξενοδοχείου, καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες από βότκα. Δεν το έβαλε κάτω όμως και από το 2009 τα άφησε όλα πίσω του. Ο εφιάλτης παραμονεύει, αλλά ο ίδιος δείχνει αποφασισμένος να μην τον βιώσει ξανά.