Χέρμπερτ Έλιοτ: Ο ανίκητος δρομέας που προπονούνταν με Αριστοτέλη και Πλάτωνα!

Στα 23 του είχε όλο τον κόσμο στα πόδια του. Διαβάζοντας Αριστοτέλη και Πλάτωνα και πιστός στην φιλοσοφία "Stotan" (συνδυασμός των λέξεων Stoic and Spartan) δεν είχε κάποιον αντίπαλο να νικήσει στις αποστάσεις των 1.500 μέτρων και τους ενός μιλίου. Έτσι σταμάτησε την καριέρα του και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης!

Ο λόγος για τον ζωντανό θρύλο του αυστραλιανού αθλητισμού, Χέρμπερτ Έλιοτ, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα πριν 74 χρόνια, στις 25/2/1938.

Η ζωή του Έλιοτ άλλαξε το 1955 όταν γνώρισε για πρώτη φορά τον φημισμένο προπονητή Πέρσι Σερούτι. Εκείνη την εποχή ο 17χρονος Χέρμπερτ είχε βελτιώσει το χρόνο του στο ένα μίλι σε 4'26" και ο Σερούτι- που είχε διαγνώσει το ταλέντο του πιτσιρικά- του είχε τονίσει πως "δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε λιγότερο από δυο χρόνια θα τρέχεις το μίλι κάτω από τα τέσσερα λεπτά".

Ακολούθησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Μελβούρνης (1956) όπου ο Έλιοτ τους παρακολούθησε από κοντά και "ζήλεψε" τη δόξα των νικητών. Απευθύνθηκε στο Σερούτι ζητώντας του να τον προπονήσει και τον Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου μετακόμισε στο παραλιακό Πόρτσε, στο στρατηγείο του θρυλικού προπονητή.

Προπόνηση με Αριστοτέλη και Πλάτωνα

Εκεί ο Έλιοτ ακολούθησε το ιδιαίτερο πρόγραμμα προπόνησης του Σερούτι που περιελάμβανε μέχρι και ανάγνωση αποσπασμάτων από την Βίβλο, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη! Συγκεκριμένα ο Πέρσι Σερούτι ήταν ο εμπνευστής της φιλοσοφίας "Stotan", βασισμένη στις αρχές των Στωικών και των Σπαρτιατών.

Ο Χέρμπερτ Έλιοτ μυήθηκε για τα καλά στις αρχές τις νέας φιλοσοφίας η οποία μεταξύ άλλων αναφέρει πως για να γίνεις "Stotan" πρέπει να είσαι ικανός...

...να αντέχεις στις φυσικές δυσκολίες, να ολοκληρώσεις επιτεύγματα δύναμης και αντοχής αλλά και να κατανοήσεις την αληθινή έννοια της νοημοσύνης...

...να γνωρίζεις τον εαυτό σου και να απελευθερωθείς από όλα τα δόγματα, τις θρησκείες, τις πεποιθήσεις, τις ελπίδες και τους φόβους...

...να κατανοήσεις ότι το Παρελθόν, το Μέλλον, η Μοίρα, ο Φόβος, ο Θάνατος, ο Εγωισμός, η Υπερηφάνεια, ο Φθόνος, το Μίσος και η Προκατάληψη μπορούν να αντικατασταθούν με τη νοημοσύνη η οποία ελέγχει το συναίσθημα και δεσπόζει το πεπρωμένο...

Παράλληλα βέβαια ο Έλιοτ έκανε και ...προπόνηση, χωρίς ωστόσο να τρέχει περισσότερα από 50 ή 60 μίλια την εβδομάδα. Ο Σερούτι προσπάθησε να "μπει" στο μυαλό του Έλιοτ και να απελευθερώσει το τεράστιο ταλέντο του. Και τα κατάφερε!

Απλά ...αήττητος

Ο Έλιοτ δεν έχασε κανένα αγώνα στα 1.500 μέτρα και στο ένα μίλι από το 1957 έως το 1961. Έγινε ο πρώτος αθλητής που έτρεξε το μίλι κάτω από 4 λεπτά (1958) ενώ έσπασε το ρεκόρ στο συγκεκριμένο αγώνισμα 17 φορές. Διέλυσε και το παγκόσμιο ρεκόρ στα 1.500 την ίδια χρονιά, ενώ στου Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης έκανε ...πάρτι τερματίζοντας με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο. Με νέο παγκόσμιο ρεκόρ φυσικά.

Αμέσως μετά πήγε να σπουδάσει στην Οξφόρδη και την επόμενη χρονιά σταμάτησε την καριέρα του. Σε ηλικία μόλις 23 ετών! Είχε φτάσει στο ζενίθ, δεν τον απειλούσε κανείς. "Έχω χάσει το ενδιαφέρον μου", εκμυστηρεύθηκε μετά τον τελευταίο αγώνα που έδωσε για το πανεπιστήμιο με το ...ζόρι το 1962.

Ίσως και επηρεασμένος από την φιλοσοφία του προτίμησε να φύγει στην κορυφή και να το θυμούνται έτσι παρά να ακολουθήσει αργότερα η φυσιολογική φθορά.

Ζωντανός θρύλος

Στα 74 του χρόνια ο Έλιοτ παραμένει πηγή έμπνευσης για τους νέους, ενώ δεν χάνει την ευκαιρία να τους συμβουλεύει: "Σε οποιοδήποτε αγώνα όταν επιτρέπεις σε κάποιον να σε νικήσει –γιατί του το επιτρέπεις όταν δεν είσαι 100% ψυχολογικά έτοιμος και αποφασισμένος για όλα- δημιουργείς προηγούμενο που μπορεί να σου στοιχίσει τη νίκη στο σημαντικότερο σου αγώνα".

Βρίσκεται στη λίστα με τους ζωντανούς θρύλους της Αυστραλίας και έχει λάβει δεκάδες άλλες τιμητικές διακρίσεις, συνεχίζοντας φυσικά να καταθέτει αυτά που έμαθε δίπλα στον Σερούτι:

"Η ποίηση, η μουσική, τα δάση, οι ωκεανοί, η μοναξιά μου έδωσαν τεράστια ψυχική δύναμη. Συνειδητοποίησα ότι αυτό το πνεύμα, αν όχι σε μεγαλύτερο βαθμό τουλάχιστον σε ίδιο με την σωματική μου κατάσταση, πρέπει να το έχω μέσα μου πριν από κάθε αγώνα".

Για την ιστορία, ο χρόνος που έκανε στους Αγώνες της Ρώμης το 1960 (3:35.6) του έφτανε για να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στην Ατλάντα το 1996! Και την 10η θέση στο Πεκίνο πριν τέσσερα χρόνια...