Αν σας πούμε μάλιστα το χρονοδιάγραμμα που ακολουθεί κάθε φορά ο συγκεκριμένος οπαδός των Λονδρέζων για να βρεθεί από την Τζόρτζια των ΗΠΑ στο γήπεδο της αγαπημένης του ομάδας, δεν θα έχετε άλλη επιλογή από το να του "βγάλετε το καπέλο".
Κάθε φορά που έχει αγώνα η Άρσεναλ, ξυπνάει στις 5 το πρωί της προηγούμενης ημέρας και παίρνει την πτήση για το αεροδρόμιο της Ατλάντα, από εκεί πηγαίνει στο Χιούστον του Τέξας, ακολούθως προσγειώνεται στο αεροδρόμιο Χίθροου το απόγευμα, ενώ το ταξίδι ολοκληρώνεται με τρένο που τον φέρνει στο Γουίμπλεντον και συγκεκριμένα στο σπίτι του ανιψιού του όπου προετοιμάζεται για το παιχνίδι.

Εξήντα ώρες ταξίδι κάθε φορά για την Άρσεναλ
Φυσικά, η "οδύσσεια" αυτή έχει και συνέχεια, καθώς μετά το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, θα πρέπει να ξανακάνει κάθε φορά το αντίστροφο δρομολόγιο, κάτι που σημαίνει άλλες 30 ώρες ταξίδι.

"Το ξέρω ότι για την γυναίκα μου είμαι τρελός", παραδέχεται ο 62χρονος σε συνέντευξή του στην "Daily Express" και συνέχισε:

"Την ίδια γνώμη έχουν οι αδερφοί μου, οι αδερφές μου και οι φίλοι μου, όμως για μένα αξίζει τον κόπο όλο αυτό που κάνω, καθώς ένα παιχνίδι της Άρσεναλ είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο.

Ο γιος μου, που είναι ζωγράφος, μου ζωγράφισε μία φωτογραφία του Σεσκ Φάμπρεγας και το σήμα της Άρσεναλ στον τοίχο του δωματίου μου".





Σε περίπτωση που κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το πάθος του είναι κάτι το συνηθισμένο, αρκεί να αναφέρουμε πως σύμφωνα με υπολογισμούς του έχει ξοδέψει περίπου 660.000 ευρώ τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, κάπου δηλαδή 23.000 ευρώ ετησίως!

Η σύνταξη στο... βωμό της ομάδας
Για να παρακολουθήσει μάλιστα την ομάδα της καρδιάς του (το είδωλό του ήταν ο Τιερί Ανρί), ο σούπερ-οπαδός παρέμεινε εκτός δουλειάς την περασμένη σεζόν αφότου απολύθηκε, με αποτέλεσμα να χάσει το σπίτι του αξίας 550.000 ευρώ.

Όχι πάντως ότι το πάθος του περιορίστηκε, αν αναλογιστεί κανείς ότι χρησιμοποίησε τα χρήματα από τη σύνταξή του για να χρηματοδοτήσει τα υπεραταλαντικά του ταξίδια (ζει στις ΗΠΑ από το 1978) την τελευταία διετία.

Η αρχή πάντως έγινε το 1966, όταν ο κύριος Νέσαν Σιναντουράι προσγειώθηκε στο Λονδίνο από την πατρίδα του Σρι Λάνκα και μόλις τον επόμενο χρόνο άρχισε να πηγαίνει στο "Highburi" δεδομένου ότι έμενε πολύ κοντά, όντας γοητευμένος από την ατμόσφαιρα που αναδυόταν.

Τόσο πολύ θεωρούσε μυσταγωγία κάθε παρουσία του στο γήπεδο της Άρσεναλ ώστε να μη χάσει ούτε έναν εντός έδρας αγώνα για τα επόμενα 12 χρόνια που ζούσε στην αγγλική πρωτεύουσα και να κινδυνεύσει μάλιστα να είναι απών από τη γέννηση του γιου του τον Μάρτιο του 1975 επειδή βρισκόταν στο γήπεδο.

Η ομάδα πάνω και από τη γέννηση του γιου του
"Η γυναίκα μου είχε πόνους το πρωί της 15ης Μαρτίου, έτσι την πήγα στο νοσοκομείο και μετά πήγα κατευθείαν στο γήπεδο για να δω την Άρσεναλ.

Φοβόμουν ότι δεν θα προλάβω να επιστρέψω εγκαίρως για να δω τη γέννηση αλλά ο γιος μου περίμενε άλλες τρεις ημέρες πριν γεννηθεί, έτσι κατάφερα να πάω στο γήπεδο και να επιστρέψω στο νοσοκομείο πριν το ευτυχές γεγονός.

Το παραδέχομαι, η γυναίκα μου ήταν έξαλλη, όμως δεν μπορούσα να αντέξω να χάσω την αναμέτρηση. Η Άρσεναλ είναι ο κόσμος μου και για την ομάδα μου θα έκανα οτιδήποτε".







Όσο για ένα από τα σημαντικότερα χάιλαιτς της παραμονής του στο Λονδίνο (μετακόμισε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού το 1978 με την Αμερικανίδα σύζυγό του και το γιο του, για να συνεχίσει πάντως κανονικά να πηγαίνει στο "Highbury" από τη σεζόν 1978-79), αυτό είναι ένα παιχνίδι κόντρα στην Τότεναμ στα τέλη της δεκαετίας του '70 όπου οι "κανονιέρηδες" εξασφάλισαν τον τίτλο.

Η αιτία; Μπήκε στο γήπεδο χωρίς παπούτσια, έχοντας χάσει το ένα από τα δύο κατά τη διάρκεια που είχε στριμωχτεί στην ουρά έξω από τα εκδοτήρια λίγο πριν πάρει στα χέρια του το "μαγικό χαρτάκι"...