Σε όλες τις ποδοσφαιρικά ανεπτυγμένες χώρες υπάρχουν περισσότερα από ένα "ντέρμπι". Βέβαια, επειδή ακριβώς είναι "ανεπτυγμένες", σε αρκετές από αυτές η ποικιλία των ντέρμπι οφείλεται στην ποιότητα των ομάδων (που δεν προκαλεί πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων όπως στην Ελλάδα).

Στην Αγγλία, Μάντσεστερ, Λίβερπουλ, Άρσεναλ, Τσέλσι πρωταγωνιστούν σε ένα τετραπλό πάρε-δώσε, αυξάνοντας το ενδιαφέρον του κοινού – και μάλιστα όχι μόνο στο Νησί, αλλά και εκτός συνόρων, αφού αυτές οι ομάδες είναι και brands και μάλιστα καλοπουλημένα προς τα έξω. Και εκτός από τα ματς μεταξύ των τεσσάρων αυτών ομάδων, υπάρχουν και οι τοπικές συγκρούσεις, του Μάντσεστερ, του Λονδίνου, της Λίβερπουλ με την Έβερτον και πάει λέγοντας.

Στην Ισπανία, επίσης, εκτός από το clasico της Μπάρτσα με τη Ρεάλ, υπάρχουν τοπικιστικές διαφορές ανάμεσα στις ομάδες (που φτάνουν ακόμη και σε διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες, άλλες διαλέκτους κλπ.), ενώ στην Ιταλία Μίλαν, Ίντερ, Γιουβέντους, Ρόμα, Λάτσιο είναι ομάδες που όταν παίζουν με κάποια από τις άλλες, το Καμπιονάτο παίρνει φωτιά, ανεξαρτήτως βαθμολογικού ενδιαφέροντος. Αλλά τέρμα με το μάθημα ντερμπολογίας. Ας περάσουμε στα δικά μας.

Ολυμπιακός-ΑΕΚ, σήμερα το απόγευμα, σε ένα ακόμη ντέρμπι. Ναι, ντέρμπι. Δεν έχει την «αιωνιότητα» του Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, ούτε την τοπικιστική έχθρα του ΠΑΟΚ-Άρης, αλλά έχει μια αντιπαλότητα που είναι χαρακτηριστική και με ιδιαιτερότητες. Μάλιστα, αυτή η αντιπαλότητα απέκτησε μεγαλύτερη ένταση την τελευταία 20ετία και ειδικότερα από τη δεκαετία του ’90 και μετά. Ιδού οι λόγοι:

Η δωροδοκία που δεν αποδείχθηκε ποτέ

Φεβρουάριος του 1987 και ο Ολυμπιακός κληρώνεται με την ΑΕΚ για το Κύπελλο Ελλάδας. Ο Γιώργος Κοσκωτάς δηλώνει "η ΑΕΚ είναι άτυχη που θα παίξει μαζί μας", αλλά ο αξέχαστος (για μη αγωνιστικούς λόγους) πρόεδρος του Ολυμπιακού βιάζεται να μιλήσει. Η Ένωση σπάει την έδρα των ερυθρολεύκων με 1-1 και πριν τον επαναληπτικό "γίνονται" όργια.

Τρεις μέρες πριν το δεύτερο ματς, η ΑΕΚ χάνει εκτός έδρας από την Παναχαϊκή για το πρωτάθλημα, με το παιχνίδι να διακόπτεται δύο φορές λόγω ξυλοδαρμού του διαιτητή Ακρίδα από τους οπαδούς της ΑΕΚ. Τιμωρία τεσσάρων αγωνιστικών και περιμένει τον Ολυμπιακό για το Κύπελλο. Μια μέρα πριν, γράφεται και αποκαλύπτεται ότι ο Ντίνος Μπαλής (πρώην ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ) προσπάθησε να δωροδοκήσει τον Θεολόγη Παπαδόπουλο, τερματοφύλακα της ΑΕΚ. Ο τότε πρόεδρος της ΑΕΚ, Ανδρέας Ζαφειρόπουλος κάνει ανακρίσεις, αλλά δεν προκύπτει κάτι. Η ΑΕΚ χάνει με 3-1 από τον Ολυμπιακό, οι οπαδοί της ΑΕΚ κάνουν επίθεση στον Παπαδόπουλο, ο οποίος ουδέποτε αποδείχθηκε ότι δωροδοκήθηκε (όπως και το ότι οι ερυθρόλευκοι έκαναν κάτι τέτοιο) και ο μόνος που πληρώνει τη νύφη είναι ο Μπαλής.

Ο Τάκης που έκανε το θαύμα του

Tο παιχνίδι-σημείο αναφοράς για όλους τους οπαδούς της ΑΕΚ και ιδιαίτερα γι’ αυτούς που είναι πιο νέοι στην ηλικία. Στο 83, ο για πολλούς μήνες απών λόγο τραυματισμού, Τάκης Καραγκιοζόπουλος, σκοράρει μέσα στο Καραϊσκάκη και από εκεί και πέρα βάζει πλώρη για τον τίτλο, ύστερα από 10 χρόνια απόλυτης ξηρασίας.

Η διακοπή αγώνα…

Το 1991 ο Ολυμπιακός προηγείται της ΑΕΚ και λίγα λεπτά πριν το τέλος (και ενώ ο Στέλιος Μανωλάς έχει αποβληθεί), πέφτει ένα καπνογόνο από τους οπαδούς της Ένωσης και ο διαιτητής Ζακεστίδης διακόπτει το ματς. Οι οπαδοί μπαίνουν μέσα, ξηλώνουν τα δίχτυα και η ΕΠΟ «ξηλώνει» το προβάδισμα του Ολυμπιακού, αφού διατάζει επανάληψη του ματς στη Ρόδο. Οι ερυθρόλευκοι οργίζονται, ο Στράτος Γιδόπουλος θεωρεί ότι ο κανονισμός το επιτρέπει (αλλά δέκα χρόνια μετά θα δηλώσει ότι «κι εγώ στη θέση του Ολυμπιακού θα εξοργιζόμουν, για τα συμφέροντα της ομάδας μου») και το παιχνίδι μπαίνει στην ιστορία, διογκώνοντας την αντιπαλότητα ανάμεσα στις δύο ομάδες.

Το ματς που διεκόπη

Το ματς στη Ρόδο

… και η διακοπή ρεύματος

Ο Στέλιος Μανωλάς έχει δηλώσει (πριν από δέκα χρόνια, όχι όταν έγινε το σκηνικό το 1993) ότι ο «Μελισσανίδης έσβησε τα φώτα για να μη χάσουμε», αλλά ο τότε διευθυντής του γηπέδου της Ν. Φιλαδέλφειας, Σταύρος Μαργέτης, έχει ξεκαθαρίσει πως εκείνη την ημέρα η Αθήνα ταλαιπωρήθηκε από γενικότερο μπλακ άουτ (όπου είχε πέσει το ρεύμα και στη Βουλή) και πως δεν έγινε τίποτα το βρώμικο ή το εσκεμμένο. Πάντως, στην επανάληψη του αγώνα ο Ολυμπιακός νίκησε με 2-1, οπότε η διακοπή ρεύματος έμεινε απλώς σαν μια ιστορία που ταξιδεύει στο χρόνο.

Ο πρίγκιπας που έγινε βάτραχος

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς αφήνει την ΑΕΚ για τον Ολυμπιακό του Σωκράτη Κόκκαλη, παίρνει μαζί του και τον Σαμπανάζοβιτς και από τότε οι Αεκτζήδες βάζουν τον Ολυμπιακό στην πρώτη θέση της λίστας με τους εχθρούς τους. Αν μέχρι τότε, οι Ενωσίτες δεν έκαναν διακρίσεις ανάμεσα στους κόκκινους και τους πράσινους, η φυγή του Μπάγεβιτς αλλάζει τις ισορροπίες. Δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς…

Η άφιξη του Μπάγεβιτς το 1997

Η νίκη της ΑΕΚ στο πρώτο ματς του Μπάγεβιτς στη Φιλαδέλφεια

Το «όχι» του Ντέμη

Μπορεί στις μέρες μας ο Ντέμης Νικολαϊδης να είναι ανεπιθύμητο πρόσωπο στο γήπεδο της ΑΕΚ (τουλάχιστον για τους σκληροπυρηνικούς), αλλά το 1996 ήταν ο σύγχρονος «επαναστάτης» της Ένωσης, αυτός που είχε όχι στον Σωκράτη Κόκκαλη για να παίξει με την ομάδα της καρδιάς του, λέγοντας «ή στην ΑΕΚ ή πουθενά». Η μεταγραφή του από τον Απόλλωνα Αθηνών στην ΑΕΚ ήταν μία από τις πρώτες «προσωπικές» ήττες του Κόκκαλη σε επίπεδο μεταγραφών και ένα γεγονός που έβαλε λάδι στη φωτιά που καίει εδώ και χρόνια ανάμεσα στις δύο ομάδες.

Ο Αλέκος που έπιασε Λιμάνι

Πριν την άρνηση του Ντέμη να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού, ο Αλέκος Αλεξανδρής δεν είχε πρόβλημα να βγάλει το δικέφαλο από το στήθος του για χάρη του δαφνοστεφανωμένου. Ο killer των γηπέδων εκείνης της εποχής έκανε μεγάλη καριέρα στον Πειραιά, αγαπήθηκε όσο λίγοι, μισήθηκε από τους Αεκτζήδες όσο ελάχιστοι και έγινε κι αυτός μήλον της έριδος ανάμεσα τους. Εν τέλει έφτασε να είναι προπονητής στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού και καθώς τα χρόνια πέρασαν, έμεινε στην ιστορία πολύ περισσότερο ως ερυθρόλευκο παρά ως κιτρινόμαυρο κεφάλαιο της ιστορίας.

Ο Αλεξανδρής στον «τελικό» πρωταθλήματος του 2002

Ο Δημητρόπουλος που κανείς ποτέ δεν ξεχνά…

Ένας από τους πιο «διαχρονικούς» διαιτητές στην ποδοσφαιρική ιστορία αυτής της χώρας (πόσο… μίζεροι είμαστε για να θυμόμαστε διαιτητές) είναι ο Δημητρόπουλος. Το 1999 η ΑΕΚ υποδέχεται τον Ολυμπιακό στη Φιλαδέλφεια και γίνεται το σώσε. Ο Κασάπης κλωτσάει τον Δημητρόπουλο και τρώει 24 αγωνιστικές τιμωρία, μαζί με τον Ατματζίδη δηλώνουν ότι αποχωρούν από την Εθνική ομάδα και σε members clubs ακούγονται πιστολιές. Μεγαλεία που όντως καθώς τα διηγείσαι… κλαις.

Το 6-1

Οι οπαδοί του Ολυμπιακού θυμούνται το «Πέστε κάτω» και το τραγουδούν σε κάθε ευκαιρία, αυτοί της ΑΕΚ δεν ξεχνούν τον Ποντίκη και ακόμη λένε για τη διαιτησία του στη Νέα Φιλαδέλφεια (2-0 ο Ολυμπιακός), αλλά το σκορ γράφτηκε στα βιβλία της ιστορίας, στην κατηγορία των ματς που καμιά ομάδα που δεν θέλει να βιώνει.

Η υπόθεση «Καραϊσκάκη» και η… διαιτησία

Αν μιλήσεις με οπαδούς της ΑΕΚ, νηφάλιους ή μη, θα σταθούν σε δύο πράγματα για τα οποία δεν θέλουν ούτε να ακούν για Ολυμπιακό. Το ένα είναι το θέμα της διαιτησίας (καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών της ΑΕΚ θεωρεί ότι η ομάδα τους αδικείται κατ’ επανάληψη όταν παίζει με αντίπαλο τον Ολυμπιακό) και το άλλο είναι το περιβόητο θέμα του γηπέδου (που δεν έχει η ΑΕΚ, αλλά έχει ο Ολυμπιακός). Αρκετοί θα σταθούν στο τι έγινε πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και πως το γήπεδο της Φιλαδέλφειας βγήκε από το φάκελο, για να μπει του Καραϊσκάκη, αλλά αν δεν έχεις απτές αποδείξεις καλύτερα να μην μπλέκεις σε τέτοιες συζητήσεις. Το σίγουρο είναι ότι ποτέ στην ιστορία του ποδοσφαίρου δεν έχουμε ακούσει, να γκρεμιστεί ένα γήπεδο και να μη κτιστεί ποτέ ξανά. Καλύτερα, θα ήταν, να είχε μείνει όπως ήταν…

Ο Ριβάλντο, ο Βάλνερ και τα… 4

Η αποχώρηση του Ριβάλντο από τον Ολυμπιακό ήταν κάτι που ναι μεν προκάλεσε έκπληξη, αλλά όχι ότι δεν υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού των περισσοτέρων, από τη στιγμή που Βραζιλιάνος και Κόκκαλης είχαν χάσει τον… ψυχισμό τους (όπως είχε πει και ο Ιωαννίδης στη δική του περίπτωση). Όμως, το σήριαλ έγινε ακόμη πιο ενδιαφέρον όταν ο Ρίμπο πήγε στην ΑΕΚ και η Ένωση εκείνη τη χρονιά μπλέχθηκε για τα καλά στο πρωτάθλημα. Όμως, η περιβόητη υπόθεση Βάλνερ έχρισε τον Ολυμπιακό πρωταθλητή, δίχασε τον κόσμο των ερυθρολεύκων (για το αν ήταν δίκαιος ο τίτλος) και έβγαλε τους οπαδούς της ΑΕΚ από τα ρούχα τους και τη διοίκηση να ανακοινώνει πρωταθλήματα στατιστικών κατηγοριών (βαθμούς χωρίς Βάλνερ, καλύτερη επίθεση-άμυνα κλπ. που διαβάζαμε τότε). Ήρθε και η χειρονομία του Ριβάλντο στο μεταξύ τους ματς και το γλυκό έδεσε. Σιγά μην δεν έδενε, λέμε εμείς…

Ο καλύτερος τελικός που έχουμε δει ποτέ…

Και για να κλείσουμε με λίγο μπάλα (γιατί πολλή ένταση πιάσαμε), ας θυμηθούμε τι συνέβη στον τελικό Κυπέλλου του 2009. Σε ένα ματς που χρειάστηκαν 3 ώρες και 34 πέναλτι για να κατακτήσει το τρόπαιο ο Ολυμπιακός. Ένα παιχνίδι που θα θέλαμε να του μοιάσουν όλα τα ντέρμπι αυτής της χώρας.

Υ.Γ. Το παρόν κείμενο δεν έχει καμία διάθεση, πρόθεση, επιθυμία ή φιλοδοξία να πάρει θέση ανάμεσα στις δύο ομάδες. Η καταγραφή των γεγονότων έχει απλώς στόχο να δείξει το πώς εξελίχθηκε η αντιπαλότητα των δύο ομάδων-λαών τα τελευταία 20 χρόνια, μέσα από χαρακτηριστικά περιστατικά, αγωνιστικά ή μη. Η μοναδική επιθυμία που έχει το Sport24.gr είναι κάποια στιγμή να γράφουμε τέτοια αφιερώματα και τα μόνα βίντεο και αναμνήσεις τα οποία θα βάζουμε, θα έχουν καθαρά ποδοσφαιρικό περιεχόμενο. Μόνο γκολ, μόνο μπάλα. Όπως συμβαίνει στην Ευρώπη. Δεν είναι αμαρτία να μη ζήσουμε ποτέ κάτι ανάλογο; Καλό ντέρμπι να έχουμε και God bless Greek football…