Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο παραλαμβάνει το βραβείο του MVP. Λυγίζει. Μιλάει για την οικογένειά του, όσα πέρασε. Ο κόσμος συγκινείται, κάποιοι δεν αντέχουν και “σπάνε” και αυτή. Είναι μία ομιλία που θα μείνει στην ιστορία. Είναι μία ομιλία που αποτέλεσε την κορύφωση της αλλαγής που έχει συντελεστεί στο ΝΒΑ.

Την βραδιά των βραβείων το ΝΒΑ έδειξε ίσως πιο ξεκάθαρα από ποτέ πόσο έχει αλλάξει. Από τα πέντε αγωνιστικά βραβεία που δόθηκαν στους παίκτες, τα τέσσερα κατέληξαν στα χέρια μη Αμερικανών: O Γιάννης αναδείχθηκε MVP. Ο Σλοβένος Λούκα Ντόντσιτς “Ρούκι της χρονιάς”. Ο Καμερουνέζος Πασκάλ Σιάκαμ “Πιο Βελτιωμένος παίκτης της χρονιάς”. Ο Γάλλος Ρούντι Γκομπέρ “Αμυντικός της χρονιάς”.

Ο Ντέιβιντ Στερν είχε ένα όραμα όταν ανέλαβε το 1984 καθήκοντα Κομισάριου στο ΝΒΑ. Ήθελε να μεγαλώσει τη λίγκα. Να φέρει περισσότερα έσοδα στους Ιδιοκτήτες, να φροντίσει ώστε οι παίκτες να αμείβονται καλύτερα. Κατάλαβε αρκετά νωρίς ότι αυτό θα γινόταν αν στρεφόταν και σε άλλες αγορές. Και αν η αρχή έγινε με την είσοδο στο ΝΒΑ των Ντράζεν Πέτροβιτς, Βλάντε Ντίβατς και Σαρούνας Μαρτσιουλιόνις στο λυκαυγές της 10ετίας του 90', σχεδόν 30 χρόνια αργότερα η σκυτάλη έχει περάσει στον Γιάννη, τον Ντόντσιτς, τον Γκομπέρ, τον Μπογκντάνοβιτς και τον Γκομπέρ. Το ΝΒΑ άλλαξε.

ΤΟ ΝΒΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ... ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Το ΝΒΑ άλλαξε σε όλα τα επίπεδα την τελευταία 10ετία. Άλλαξε μορφή, άλλαξε ταχύτητα, άλλαξε στυλ, άλλαξε ταυτότητα.

Από το “Hero Ball” του Κόμπι Μπράιαντ με τους Λέικερς την σεζόν 2009/10 και τους μαγικούς Μάβερικς του Ντιρκ Νοβίτσκι την σεζόν 2010/11, πήγε στο small ball των Μαϊάμι Χιτ των ΛεΜπρόν Τζέιμς, Ντουέιν Γουέιντ και Κρις Μπος, για να ακολουθήσει το τέλειο μπάσκετ των Σπερς των οχτώ εθνικοτήτων το 2014, η τρίποντη επανάσταση των Γουόριορς και τελικά o... Γιάννης με τον Ντόντσιτς, να μοιάζουν έτοιμοι να οδηγήσουν το ΝΒΑ σε μία νέα εποχή, σε νέα ύψη. Κάτι που κάποιος μπορεί κάποιος για ακόμα μία σεζόν να παρακολουθήσει αποκλειστικά στα κανάλια της COSMOTETV.

Το ΝΒΑ, αλλά και το μπάσκετ γενικότερα, αλλάζει περίπου ανά πέντε χρόνια. Αυτό που χρειάζεται είναι να κάνει μία ομάδα την αρχή ώστε να ακολουθήσουν οι υπόλοιπες. Αυτό που έκαναν οι Γουόριορς έχοντας πολλούς σουτέρ στο παρκέ, το πήραν οι Ρόκετς του Τζέιμς Χάρντεν και το πήγαν στο άλλο άκρο, σουτάροντας τρίποντα με το... κιλό. Και τότε ήρθαν οι Μπακς να δείξουν μία άλλη άποψη.

Με τον Γιάννη στη μέση και τέσσερις σουτέρ στο πλευρό του – ακόμα και τον πανύψηλο Μπρουκ Λόπεζ – να του ανοίγουν το γήπεδο. Το ΝΒΑ πήρε στοιχεία από τον υπόλοιπο κόσμο – όπως το περίφημο Stretch-4 που ξεκίνησε από την Ευρώπη την δεκαετία του 90' και μπήκε στο ΝΒΑ μέσω του Νοβίτσκι – και το πήγε ένα βήμα πιο μακριά. Το ΝΒΑ προσαρμόστηκε, αλλά παράλληλα έφερε στην ίδια πλευρά μαζί του τους μη Αμερικανούς. Αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά.

ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΠΑΙΖΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΑΛΛΟ ΑΘΛΗΜΑ

Την σεζόν 2010/11 οι Μάβερικς κατακτούσαν το πρωτάθλημα με ηγέτη τον Ντιρκ Νοβίτσκι και μία σειρά από εξαιρετικούς βετεράνους στο πλευρό του. Εννέα χρόνια αργότερα, έχουν γίνει τόσες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, που υπάρχουν στιγμές που κάποιος νομίζει ότι βλέπει άλλο άθλημα.

Τον τίτλο των Μάβερικς ακολούθησαν οι... Super Teams, με σταρ να ενώνουν τις δυνάμεις τους. Δε μπορούσαν όμως πάντα να κερδίζουν οι Super Teams. Από ένα σημείο και μετά έγινε σαφώς ότι θα νικούν οι... teams. Οι ομάδες δηλαδή, που θα είχαν ισορροπία, θα έπαιζαν το δικό τους μπάσκετ. Και ας μιλούσαν οι μισοί παίκτες του ρόστερ διαφορετική γλώσσα, όπως οι Σπερς της σεζόν 2013/14. Αυτός ο εξευρωπαϊσμός του ΝΒΑ έφερε λογικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Το μπάσκετ εξελίχθηκε, προσαρμόστηκε. Το σουτ μπήκε περισσότερο στην εξίσωση. Οι χώροι άνοιξαν ακόμα περισσότερο. Παίκτες όπως ο ΛεΜπρόν, ο Γιάννης, ο Γουέιντ, ο Ντουράντ, ο Γουέστμπρουκ, ο Εμπίντ πάντα θα έχουν την ευκαιρία να σκοράρουν επειδή είναι σταρ. Γιατί λοιπόν να μην κάνει κάποιος την ζωή τους πιο εύκολη ανοίγοντας το γήπεδο για αυτούς;

Μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξαν οι Γουόριορς, οι οποίοι συνδύασαν όσα έγιναν από το 2010 έως το 2015 και πήγαν τα πάντα ένα βήμα πιο μπροστά: Πήραν το one man show του Κόμπι, την κυκλοφορία της μπάλας και την άμυνα των Σπερς, το small ball των Χιτ, πρόσθεσαν και τον Ντουράντ για να φτιάξουν μία Super Team και για δύο χρόνια (2016-2018), ουσιαστικά... τερμάτισαν το άθλημα. Λίγο πριν μπει το 2020 όμως, το ΝΒΑ άλλαξε πάλι. Το ΝΒΑ στράφηκε περισσότερο από ποτέ εκτός ΗΠΑ. Το μπάσκετ αλλάζει ξανά όψη.

ΕΝΑ ΝΒΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΤΟΝΤΣΙΤΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ

Ο ΛεΜπρόν Ντέιβις παραμένει ο άνθρωπος που θέλουν όλοι να υποτάξουν. Ο Κουάι Λέοναρντ είναι μία δύναμη που σέβονται όλοι. Το ΝΒΑ όμως έχει στραφεί αλλού. Δεν διστάζει να αναδεικνύει όλο και περισσότερο τους μη Αμερικανούς, ελπίζοντας ότι στις δικές τους πλάτες θα στηριχθεί το οικοδόμημα της επόμενης δεκαετίας. Σε μία ειρωνεία, οι δύο παίκτες που θα κληθούν να τραβήξουν κουπί, ο Γιάννης και Ντόντσιτς, δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικοί, κάτι που μπορεί ο καθένας να καταλάβει παρακολουθώντας τους σχεδόν σε καθημερινή βάση αποκλειστικά στα κανάλια της COSMOTETV, βλέποντάς τους να μονοπωλούν την προσοχή ακόμα και στα promo των αγώνων.

Από τη μία πλευρά είναι ο Γιάννης. Ένα θαύμα της φύσης. Ένας τύπος με ύψος 2.11 μέτρων και άνοιγμα χεριών 2.21 μέτρων, που τρέχει το γήπεδο. ελίσσεται ανάμεσα στους αντιπάλους του και πασάρει σαν γκαρντ και κόβει μπάλες και καρφώνει με τη μανία ενός σέντερ. Από την άλλη είναι ο Λούκα Ντόντσιτς, ένας τύπος με ύψος κοντά στα 2.00 μέτρα που δε μοιάζει αρκετά αθλητικός ή γρήγορος για να προβληματίσει, αλλά παρόλα αυτά δημιουργεί τρόμο στους αντιπάλους του, αφού η ικανότητά του στο σκοράρισμα και την δημιουργία και η μπασκετική του ευφυΐα βρίσκονται σε άλλο επίπεδο. Δύο παίκτες εντελώς διαφορετικοί, που μπορούν να κυριαρχήσουν στο παρκέ με εντελώς διαφορετικό τρόπο και έχουν κερδίσει τον σεβασμό όλων.

Το ΝΒΑ είναι ιστορίες. Το ΝΒΑ όμως πάνω από όλα είναι μία λίγκα που εξελίσσεται συνεχώς. Είναι μία λίγκα που δεν διστάζει να πάρει ρίσκα και να διερευνήσει νέους ορίζοντες στην προσπάθειά του να κάνει το επόμενο βήμα. Πριν από 30 χρόνια, η κορυφαία λίγκα το κόσμου χαρακτηριζόταν στην Ελλάδα ως “ο μαγικός κόσμος του ΝΒΑ”. Εν έτη 2019 είναι πιο σαφές από ποτέ ότι το ΝΒΑ είναι ένας άλλος πλανήτης. Ένα μέρος που παίζεται ένα άλλο μπάσκετ. Ένα μπάσκετ που πλέον έχει στο επίκεντρό του τον Γιάννη, τον Ντόντσιτς, τον Πορζίνγκις, τον Σιάκαμ.