Για τον "Platinum" Mike Perry τα έχω ξαναπεί. Όχι εδώ, στο Oneman. Είναι μια από τις πολύ μεγάλες μορφές του ΜΜΑ και ένα λαμπρό παράδειγμα που μας κάνει φανερό, χωρίς ίχνος αμφιβολίας, πως για να μπεις στο οκτάγωνο πρέπει το μυαλό σου να χάνει λίγο, για να το θέσουμε (όχι και τόσο) κόσμια.

Έχει νεύρα γενικώς ο "Πλατινένιος" Μάηκ, χάνει λάδια αλαφρώς όταν πρέπει να κάνει δηλώσεις και γενικά είναι ΛΙΓΟ τρομακτικούλης. Δηλαδή πως να σας πω και από φάτσα να τόνε κόψεις μόνο, δεν λες ότι δεν το σκέφτεσαι δύο και εκατόν δύο φορές να του πεις καμιά κουβέντα. Ακόμα και αν εσύ είσαι σε ταχύπλοο και αυτός κολυμπάει από δίπλα. Διότι οκ, τον έβρισες ας πούμε. Ανοίγεις το ταχύπλοο και εξαφανίζεσαι. Δεν αποκλείουμε την πιθανότητα ο Μαηκ να σε πάρει από πίσω με χαλαρό πρόσθιο, να σε βρει στο επόμενο λιμάνι και να σου σπάσει τα γονατάκια.

Εδώ όμως δεν ήρθαμε δια να μιλήσουμε για τα νεύρα του Μάηκ. Διότι έχει και άλλες στρώσει ο Μαηκ. Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε λοιπόν, ο Μάηκ είχε αγώνα. Δεν έχει σημασία με ποιον. Αναφέρουμε για την ιστορία ότι νίκησε και ότι ήταν πολύ χαρούμενος και από την χαρά έδωκε ένα από τα καλύτερα post-fight interviews στην ιστορία του οτιδήποτε:

Δεν παίρνει ανάσα, δεν λέει πάει-αυτό-το-θέμα-πάω-στο-άλλο, δεν τον ενδιαφέρει να αφήσει τον δημοσιογράφο να μιλήσει, είναι ο Μάηκ, έχει πράγματα να πει και τέλος. Αν αντέξατε να δείτε μέχρι τέλους το βίδεο, θα δείτε πως μέχρι και με την εφορία τα βάζει ο ΗΡΩΑΣ, με συγκλονιστικό όσο και ΑΛΗΘΙΝΟ επιχείρημα τύπου "γιατί μου παίρνετε τόσα λεφτά ασούμε, αν θέλατε να μην τα κρατήσω τόσα λεφτά, τότε γιατί μου τα δώσατε". Θέση με την οποία ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ συντασσόμαστε, γιατί για κάτσε κυρία εφορία μου. Γιατί έρχεσαι στο τέλος του έτους και μας ζητάς τόσα λεφτά; Αφού τα έχουμε φάει ήδη. Τι να κάνουμε δηλαδή; Να τα κάνουμε μασουράκια και τα φυλάμε κάτω από το στρώμα; Ο πόλεμος τελείωσε, οι Γερμανοί έφυγαν, τι άλλο θέλετε από την ζωή μας πια;

Μπατ αη νταηγκρές.

Το ζήτημά μας είναι πως το ΣΟΥΚΟΥ που μας πέρασε ο Πλατινένιος Μιχαλιός εμπήκε στο οκτάγωνο με κάπως ΠΕΡΙΕΡΓΗ ομάδα στο πλάι του. Διότι ναι μεν υπήρχε ένας τύπος γενικών καθηκόντων, κυρίως για να του φροντίζει τα κοψίματα και τις ζημιές μεταξύ γύρων, αλλά ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ άλλος άνθρωπος που ήταν στην γωνία του, ήταν η Λατόρι Γκονζάλεζ, η οποία είναι το αμόρε του, η έτσι του, η τσιμπητή του, το αγαπάκι του.

Δηλαδής για να καταλάβετε. ΟΧΙ προπονητής, ΟΧΙ βοηθός προπονητή, ΟΧΙ δεύτερος βοηθός προπονητή. ΟΧΙ. Ένας να φροντίζει τα αίματα και τις ζημιές και ΤΟ ΑΓΑΠΑΚΙ ΤΟΥ να του βάζει πάγο στην πλάτη και στο στήθος για τις ανάσες.

ΝΑ, ΔΕΙΤΕ:

Ακούγεται κιόλας το κορίτσι να τόνε ρωτάει τον Μιχάλη μας, αν χρειάζεται κάτι άλλο, αν το κάνει καλά, ΠΡΑΓΜΑ ΛΟΓΙΚΟ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΙΔΕΑ Η ΚΟΠΕΛΑ, αλλά άντε να είσαι το κορίτσι του Μάηκ του Πέρι και να σου πει ο Μάηκ ο Πέρι ότι "μωράκλα μου θα είσαι ΕΣΥ στην γωνία μου το σουκού, δεν έχω ανάγκη από προπονητές".

ΤΙ ΘΑ ΠΕΙΣ; ΟΧΙ;

ΤΙ ΘΑ ΠΕΙΣ; "Ρε συ Μάηκ, εγώ δεν ξέρω από αυτά τα πράματα, μήπως να έπαιρνες κανέναν κόουτς να κάνεις την δουλίτσα σου;"

Ούτε να το σκέφτεσαι. Του λες ένα απλό "ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΙΔΕΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΟΥ ΒΑΝΩ ΠΑΓΑΚΙΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΟΥΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΤΗΘΑΚΙ, ΘΑ ΤΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΦΙΝΑ" και τελειώνει η υπόθεση.

Μιλάμε για μεγάλο ΜΠΟΝ ΒΙΒΕΡ του οκταγώνου φίλες και φίλοι. Και να πεις ότι το δοκίμασε και έχασε; ΝΙΚΗΣΕ το παλικάρι μας. Τον έκανε τον Μίκι Γκολ, τον πάντα φιλότιμο Μίκι Γκολ, τόπι στο ξύλο.

Αν έχανε, θα ήταν ΔΙΚΑΙΩΣ ανέκδοτο. Γιατί θα λέγαμε όλοι "να, αυτά παθαίνεις όταν γκρεμίζεις κάθε δομή λογικής στο άθλημα που υπηρετείς". Αλλά τώρα; Τι του λες τώρα που νίκησε;

Δεν του λες μπράβο; Του λες. Και αφού του λες μπραβο, δεν θα έχει δίκια να πει πως στον επόμενο αγώνα του, στην γωνία του θα είναι το αγαπάκι του με τα παγάκια, η μάνα του με τα κεφτεδάκια, ο πατέρας του με ένα δελτίο προ-πο και ένας μπατζανάκης του που θα παίζει τρίλιζα με τον δεύτερό του εξάδερφο ;

ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙ. ΧΙΛΙΑ ΔΙΚΙΑ.

Πλάτινουμ Μάηκ, μάθε μας μπαλίτσα αγόρι μου.

Αυτό ακριβώς, ΤΙΠΟΤΑΛΛΟ.