Για τους οπαδούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αλλά και τους φίλους του αγγλικού ποδοσφαίρου γενικότερα, ο Ερίκ Καντονά έχει μείνει στη συνείδησή τους ως ένας παίκτης - σύμβολο, ο ορισμός του ποδοσφαιρικού επαναστάτη, ο οποίος έβαλε και αυτός το δικό του λιθαράκι στη γιγάντωση του μυθικού οικοδομήματος που ονομάζεται Premier League.

Όλα αυτά όμως τα κοπλιμέντα και τα "γαλόνια" ίσως να μην τα κέρδιζε τόσο απλόχερα ο Γάλλος πρώην άσος εάν δεν υπήρχε "ΤΟ" περιστατικό το οποίο σημάδευε την καριέρα και τη ζωή του πριν από 19 χρόνια φορώντας τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Το συμβάν το οποίο ακόμα και σήμερα συγκαταλέγεται στα πλέον εντυπωσιακά εξωαγωνιστικά που έχουν καταγραφεί στο Νησί και το οποίο για όσους το έχουν δει έστω και σε νεαρή παιδική ηλικία δύσκολα θα ξεθωριάσει από τις μνήμες.

25 Ιανουαρίου 1995 λοιπόν και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Άλεξ Φέργκιουσον (πρωταθλήτρια των δύο τελευταίων ετών) αντιμετωπίζει στο Λονδίνο την Κρίσταλ Πάλας, σε ένα κομβικό ματς που με νίκη προσπερνάει τη Μπλάκμπερν του Κένι Νταλγκλίς και ανεβαίνει στην κορυφή της βαθμολογίας.

Στο ματς "πέφτουν κορμιά" και κάποια στιγμή γίνεται το "μπραφ". Ο αμυντικός των "αετών", Ρίτσαρντ Σο, τραβάει από τη φανέλα τον Καντονά, εκείνος (ως άνθρωπος που δεν δεχόταν... μύγα στο σπαθί του) αντιδράει χτυπώντας τον και ο διαιτητής του δείχνει το δρόμο προς τα αποδυτήρια.

Οι περισσότεροι πίστεψαν πως μετά την κόκκινη κάρτα το κλίμα θα ηρεμούσε. Λογάριαζαν χωρίς το ιδιαίτερο ταμπεραμέντο και την σπάνια ιδιοσυγκρασία του "βασιλιά", ο οποίος ακούγοντας έναν οπαδό να τον περνάει γενεές δεκαετέσσερις έκρινε πως η πρόκληση δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητη.

Έτσι εξαπέλυσε... κουνγκ φου χτύπημα με αποδέκτη τον υβριστή του Μάθιου Σίμονς (είχε κατέβει 11 σειρές καθισμάτων για να επιτεθεί φραστικά στον Γάλλο και φέρεται να του φώναξε "Γαμ@@@@ και γύρνα πίσω στη Γαλλία, παλιογ@@@@@ , ενώ αμέσως μετά το πρώτο-σοκ ο οπαδός των γηπεδούχων είδε τον ποδοσφαιριστή να τον φιλοδωρεί με μερικές ακόμα γροθιές για το... κατευόδιο.

Η πιο μελανή στιγμή στην καριέρα του Καντονά είχε μόλις ολοκληρωθεί, ωστόσο δεν ήταν εκείνη η πρώτη φορά που ο "σκοτεινός συνεπιβάτης" του Γάλλου είχε κάνει την εμφάνισή του.

Οι πρώτοι μπελάδες για τον Καντονά είχαν έρθει το 1987 χτυπώντας τον -τότε συμπαίκτη του- τερματοφύλακα της Οσέρ Μπρούνο Μαρτινί και αφήνοντάς του σουβενίρ ένα... μαυρισμένο μάτι ενώ ως παίκτης της Μαρσέιγ είχε τιμωρηθεί από τη διοίκηση επειδή είχε πετάξει τη φανέλα του σε διαιτητή μετά από αντικατάστασή του.

Ουσιαστικά ένας από τους βασικούς λόγους που είχε εγκαταλείψει την πατρίδα του το 1992 ψάχνοντας για την ποδοσφαιρική του Ιθάκη ήταν ο εκρηκτικός του χαρακτήρας, ωστόσο τρία χρόνια αργότερα κινδύνευε να πέσει εκ νέου θύμα του ίδιου του εαυτού του.

Και αυτό γιατί στην Μέκκα του ποδοσφαιρικού πολιτισμού (call me England...) η τραχιά συμπεριφορά του Καντονά δεν μπορούσε να περάσει έτσι. Όχι δίχως συνέπειες.

Αμέσως λοιπόν μετά την επίθεση στον οπαδό ακολούθησε η σύλληψή του και η απαγγελία κατηγοριών εις βάρος του, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να του επιβληθεί ποινή φυλάκισης δυο εβδομάδων, που κατόπιν έφεσης μετατράπηκε σε 120 ώρες κοινωνικής υπηρεσίας.

Ο ίδιος πάντως διόλου δεν πτοήθηκε από την πρώτη του τιμωρία, αφού σε συνέντευξη Τύπου που διοργάνωσε λίγο αργότερα άφησε τους πάντες με το στόμα ανοιχτό.

Ο αρχοντικός άσος της Μάντσεστερ Γιουνέιτεντ εμφανίστηκε στην αίθουσα μπροστά σε πλήθος καμερών και δημοσιογράφων, είπε τη φράση "Oταν οι γλάροι ακολουθούν την τράτα, είναι γιατί νομίζουν ότι θα πεταχτούν σαρδέλες στη θάλασσα" ("When the seagulls follow the trawler, it's because they think sardines will be thrown into the sea") και αφού ευχαρίστησε άπαντες για την παρουσία τους, αποχώρησε με ψηλά το κεφάλι...

Ίσως πάλι αυτή να ήταν η δική του μορφή άμυνας απέναντι στις βαριές τιμωρίες που θα ακολουθούσαν. Και δεν τις λες και λίγες.

Αρχικά η ομάδα του τον τιμώρησε για τους υπόλοιπους τέσσερις μήνες της σεζόν (γεγονός που κόστισε και στην ίδια την απώλεια του τρίτου σερί πρωταθλήματος) υπό τις ευλογίες της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας ενώ κατόπιν η FA θέλησε να επιβάλλει πιο παραδειγματική ποινή και επέκτεινε την αποχή του από τα γήπεδα για άλλους τέσσερις, μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 1995.

Την ίδια ώρα τα φαρμακερά σχόλια με στόχο την καρδιά του Γάλλου έδιναν και έπαιρναν. "Η σεζόν της Γιουνάιτεντ μπήκε σε κλίμα εσωστρέφειας εξαιτίας της νιτρογλυκερίνης σε ανθρώπινη μορφή που λέγεται Ερίκ Καντονά", έγραφε η εφημερίδα "Guardian", ενώ σε άρθρο του στην "Telegraph" ο Χένρι Γουίντερ σημείωνε: "Η τραγική του αντίδραση χρήζει τιμωρίας, πάρα πολλοί νέοι ακολουθούν κάθε βήμα του Καντονά".

Ο εκτελεστικός διευθυντής της FA, Γκρέιαμ Κέλι, έκανε από την πλευρά του ακόμα πιο βαρύ το κλίμα εις βάρος του Καντονά, λέγοντας δημόσια πως "η επίθεσή του αποτελεί κηλίδα και στίγμα για το ίδιο το παιχνίδι".

Ουσιαστικά, οι μοναδικές σταγόνες δροσιάς μέσα στην έρημο που είχε... εξοριστεί, δόθηκαν στον Καντονά από το σχετικά άγνωστο βρετανικό ροκ συγκρότημα "Ash".

Το συγκρότημα ζήτησε και πήρε άδεια από τον Γάλλο για να χρησιμοποιήσει τη φωτογραφία της επίθεσης στο εξώφυλλο του νέου του single με τίτλο "Κung Fu" και το τραγούδι απογειώθηκε ξαφνικά στα τσαρτς, μένοντας εκεί για πολλές εβδομάδες.

Έχοντας γίνει το αγαπημένο "μαύρο πρόβατο" πολλών στο Νησί, ο Καντονά είδε και άλλες τιμωρίες να πέφτουν πάνω στο κεφάλι του: η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ προχώρησε του αφαίρεσε μισθούς δύο εβδομάδων ενώ το σημαντικότερο είναι πως έχασε το περιβραχιόνιο του αρχηγού στην Εθνική Γαλλίας και λίγο αργότερα και την ίδια του τη θέση στους "τρικολόρ". Οριστικά και αμετάκλητα!

Όσο "βράχος" και αν ήταν ως χαρακτήρας, ο Γάλλος είχε αρχίσει να κλονίζεται και πλέον έμοιαζε να ισορροπεί σε τεντωμένοι σχοινί. Η Αγγλία έδειχνε έτοιμη να τον "εξοστρακίσει" όπως και η Γαλλία πριν μερικά χρόνια και ο ίδιος θέλησε να προλάβει καταστάσεις ζητώντας γραπτώς να φύγει από τη Μάντστεστερ Γιουνάιτεντ.

Κάπου εκεί όμως "μίλησε" ο Άλεξ Φέργκιουσον. Ο Σκωτσέζος αρνήθηκε το αίτημα για μεταγραφή και δύο ημέρες αργότερα συναντήθηκε προσωπικά με τον παίκτη στο Παρίσι όπου και φρόντισε να διαλύσει όλους τους φόβους του και να τον πείσει να παραμείνει στο "Ολντ Τράφορντ".

Εκείνη ήταν σίγουρα μία από τις πιο σοφές αποφάσεις στην καριέρα του. Μετά από οκτώ μήνες απραξίας, ο Καντονά επέστρεψε την 1η Οκτωβρίου 1995 στο ισόπαλο ντέρμπι, 2-2, με τη Λίβερπουλ έχοντας γκολ (με πέναλτι) και ασίστ (στον Νίκι Μπατ) και τον Μάιο του 1996 γιόρτασε δύο ιστορικούς τίτλους.

Πρωτάθλημα (3ο μέσα σε μία τετραετία) όπου οι "κόκκινοι διάβολοι" είχαν βρεθεί τα Χριστούγεννα 10 πόντους πίσω από την πρωτοπόρο Νιούκαστλ αλλά και Κύπελλο, με τον Καντονά να σκοράρει το μοναδικό γκολ του ιστορικού τελικού με τη Λίβερπουλ στο 86ο λεπτό.

Φορώντας μάλιστα το περιβραχιόνιο του αρχηγού (λόγω τραυματισμού του Στιβ Μπρους), ο Γάλλος έγινε ο πρώτος παίκτης εκτός Μεγάλης Βρετανίας που σήκωσε το τρόπαιο στον αρχαιότερο ποδοσφαιρικό διασυλλογικό θεσμό ως αρχηγός.

Το χτύπημα κουνγκ φου στον οπαδό της Κρίσταλ Πάλας του είχε κοστίσει μία περιπέτεια διάρκειας οκτώ ολόκληρων μηνών, όμως ο Θεός του ποδοσφαίρου δεν τον άφησε έτσι και με την πρώτη του ευκαιρία του το ξεπλήρωσε με τον πλέον ονειρεμένο τρόπο...

Βέβαια... προς Θεού, ο ίδιος δεν έχει μετανιώσει ούτε στο ελάχιστο για αυτό που έκανε στις 25 Ιανουαρίου 1995, αν λάβει κανείς υπόψη του όσα δήλωσε το 2011 σε συνέντευξή του στο BBC:

"Η κορυφαία στιγμή της καριέρας μου; Όταν έκανα κλωτσιά Kung Fu στον χούλιγκαν, επειδή αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν πρέπει να είναι στο παιχνίδι.

Νομίζω ότι ίσως είναι σαν ένα όνειρο για κάποιους, να κλωτσήσεις αυτούς του είδους ανθρώπους. Το έκανα λοιπόν για αυτούς, για να είναι ευχαριστημένοι. Είναι ένα είδος λύτρωσης και ελευθερίας για αυτούς...".

Ladies and gentlemen. Υπόκλιση στον Γάλλο που λατρεύτηκε όσο λίγοι από τους φίλους της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και έγινε σεβαστός όσο ελάχιστοι από τους ορκισμένους εχθρούς της. Υπόκλιση στον Ερίκ "The King" Καντονά.