Fly, Manolo, fly!

Ως παιδί είναι ιδιαίτερα συνεσταλμένο, ντροπαλό και πατά γερά τα πόδια του στη γη δηλώνοντας ότι είναι "απλά ένα παιδί που κάνει επί κοντώ". Στην πραγματικότητα, όμως, του αρέσει να πετάει ψηλά στον ουρανό και να ξεπερνά τον πήχη. Αυτό άλλωστε το ιπτάμενο ταξίδι μερικών δευτερολέπτων αποτελεί και το όνειρο του. Είναι εκείνο που τον γεμίζει περισσότερο. Το hashtag που χρησιμοποιεί στις αναρτήσεις του το μαρτυρά: #flymanolofly!

Στις 20 Οκτωβρίου του 1999 ο Εμμανουήλ Καραλής είδε για πρώτη φορά το φως, το ταξίδι του όμως έμοιαζε να είναι προμελετημένο.

Ο πατέρας του, Χάρης Καραλής, υπήρξε σπουδαίος αθλητής του δεκάθλου και είχε μάλιστα το Πανελλήνιο ρεκόρ συγκεντρώνοντας 7.392 βαθμούς. Μία επίδοση που ακόμα και σήμερα είναι μέσα στις 20 καλύτερες όλων των εποχών στη χώρα μας και κράτησε για έξι χρόνια πριν σπάσει από τον Αντώνη Κέρο. Η μητέρα του Σάρα Μουλούνγκα από την Ουγκάντα ήταν και εκείνη αθλήτρια του στίβου στο μήκος.

Με τέτοια γονίδια η σχέση του με τον στίβο έμοιαζε προδιαγεγραμμένη αν και ο ίδιος αρχικά δοκίμασε την τύχη του σε άλλα σπορ. Η δε σχέση του με το επί κοντώ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως καρμική. Ο πατέρας του τον πήγε για δέκαθλο αλλά εκείνος μαγεύτηκε από τις πτήσεις του επί κοντώ και έμεινε εκεί. Για καλό τόσο του ίδιου, όσο και του ελληνικού αθλητισμού το ένστικτό του τότε τον οδήγησε στο σωστό δρόμο.

Πριν από δύο χρόνια η Νίκη Μπάκουλη, με τη βοήθεια του Βασίλη Μεγαλοοικονόμου (προπονητή και "δεύτερου πατέρα" του Καραλή), είχε καταγράψει εκείνη τη διαδρομή. Τα τελευταία χρόνια ο Εμμανουήλ Καραλής, τις προσπάθειες του οποίου στηρίζει η Stoiximan, ολοένα και μεγαλώνει και αναγκάζει ανθρώπους όπως ο Σεργκέι Μπούμπκα να μιλούν δημόσια για εκείνον και να τον αποθεώνουν. Τι έχει πετύχει σε αυτό το διάστημα; Το ρεκόρ του στον ανοικτό στίβο ήταν 5.25μ., ενώ στον κλειστό 5.54μ.! Το πρώτο το έχει ανεβάσει πλέον στο 5,63μ. (αν και το καλοκαίρι αναμένεται να πάει ακόμα πιο ψηλά), ενώ πριν από λίγες ημέρες στον κλειστό στίβο ξεπέρασε τα 5.80μ.! Ειρήσθω εν παρόδω μεσολάβησαν και δύο παγκόσμια ρεκόρ.

Βαδίζοντας στο 19ο έτος της ηλικίας του ο Εμμανουήλ Καραλής μεγαλώνει εντός και εκτός στίβων και δείχνει αποφασισμένος να κυνηγήσει τα όνειρα του. Για την ακρίβεια το ένα του και μοναδικό όνειρο, να συνεχίσει να κάνει επί κοντώ ανεξάρτητα από τις επιδόσεις. Το ταξίδι του πάνω από τον πήχη είναι για εκείνον η Ιθάκη του.

Το Sport24.gr φιλοξένησε στο House Twenty Four τον "Μανόλο" και εκείνος μας μίλησε για τα παιδικά του χρόνια, τα πρώτα του βήματα στο επί κοντώ, την πέμπτη θέση στο Παγκόσμιο του Μπέρμιγχαμ, τη σύγκριση με τον Αντετοκούνμπο, τα στοιχήματα με τη Στεφανίδη, τη ζωή του μακριά από τους στίβους και πολλά άλλα.

Η σχέση με το επί κοντώ ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και την καρμική του σχέση με τον αθλητισμό. Εκείνος πάντως, δοκίμασε πολλά πριν γνωρίσει τον έρωτά του. "Από μικρός είχα μία κλήση προς τον αθλητισμό. Ακόμα και επί κοντώ να μην έκανα, λογικά θα είχα ασχοληθεί με κάτι άλλο. Πιστεύω ότι θα έμενα κοντά στον αθλητισμό. Ούτως ή άλλως έκανα πολλά πριν καταλήξω στο επί κοντώ.

Έκανα κολύμβηση, μπάσκετ, πήγα και τάε κβον ντο. Ούτως ή άλλως και με το επί κοντώ ξεκίνησα τυχαία. Ο πατέρας μου ήταν δεκαθλητής και ήθελε να ξεκινήσω και εγώ να ασχοληθώ με αυτό. Το πρώτο άθλημα που έπρεπε να μάθω ήταν το επί κοντώ γιατί είναι το πιο δύσκολο και το πιο τεχνικό από όλα τα αγωνίσματα. Κάπως έτσι ξεκίνησα με αυτό στα 12 μου χρόνια και έμεινα εκεί. Θα έλεγα ότι ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά".

Ποια ήταν, όμως, η αιτία που προκάλεσε αυτόν τον έρωτα; "Η αίσθηση του να πετάς. Μη φανταστείς όμως ότι έκανα τότε κανένα μεγάλο άλμα. Κάναμε ένα βήμα και άλμα. Αυτά όμως τα δευτερόλεπτα που μέναμε στον αέρα ήταν μία αίσθηση που μου άρεσε. Απλά τώρα... μένω περισσότερο χρόνο στον αέρα!".

Καλά είναι όλα αυτά, αλλά για ένα παιδί που καταρρίπτει ρεκόρ από τα 15 του χρόνια είναι αρκετά δύσκολο να συνδυάζει τις απαιτητικές προπονήσεις με το σχολείο. Εκείνος όμως είχε πρόγραμμα και μάλιστα αυστηρό το οποίο ακολούθησε ευλαβικά μέχρι το τέλος. "Είχαμε ένα πρόγραμμα ιδιαίτερα αυστηρό. Ξυπνούσα το πρωί, πήγαινα στο σχολείο, σχολούσα στις 2. Μέχρι τις 5 το απόγευμα διάβαζα και στις πεντέμισι ήμουν στο γήπεδο για να κάνω προπόνηση. Από το γήπεδο έφευγα οκτώμισι με εννιά και μετά επέστρεφα στο σπίτι για να διαβάσω ξανά. Το αργότερο στις 11.30 ήμουν στο κρεβάτι για να αντέξω την επόμενη ημέρα. Αυτό επαναλαμβανόταν καθημερινά εκτός από τα Σαββατοκύριακα. Ήταν γενικότερα μία δύσκολη περίοδος, αλλά με το πρόγραμμα βγήκε. Σε αυτό το σημείο θέλω όμως να ευχαριστήσω τους καθηγητές και τον διευθυντή μου στο 1ο Λύκειο Σπατών. Ήξεραν ότι ήταν δύσκολο αυτό που έκανα και με βοηθούσαν".

Οι καθηγητές του έδειχναν κατανόηση, οι συμμαθητές του πώς αντιδρούσαν έχοντας δίπλα τους ένα παιδί που σάρωνε τα μετάλλια σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα; "Δεν άφησα εγώ να με δουν διαφορετικά. Δεν είναι στον χαρακτήρα μου. Δεν ήθελα να με βλέπουν ως έναν πρωταθλητή. Ήμουν και είμαι ένα απλό παιδί που απλά κάνει επί κοντώ. Δεν είμαι Θεός". Με δεδομένη τη σχέση του με τον αθλητισμό θα περίμενε κανείς το αγαπημένο του μάθημα να είναι η γυμναστική ή κάτι άλλο. Η απάντηση που μας έδωσε είναι ενδεικτική και του χαρακτήρα του: "Αγαπημένο μου μάθημα ήταν η φιλοσοφία. Είναι ένα μάθημα χωρίς παρωπίδες. Σου έδινε τροφή για σκέψη".

Πάντως, και τώρα που τελείωσε το σχολείο μη νομίζει κανείς ότι τα πράγματα είναι πιο απλά. Το πρόγραμμα είναι το ίδιο εξαντλητικό ή και ακόμα πιο απαιτητικό. "Ξυπνάω στις 7:30, πηγαίνω προπόνηση στις 10, μέχρι τις 12. Στη 1 είμαι σπίτι μου και ξεκουράζομαι για την απογευματινή προπόνηση που αρχίζει στις 4:30 και διαρκεί μέχρι τις 8. Μετά την προπόνηση, πηγαίνω να κάνω φυσικοθεραπεία (μασάζ), το οποίο διαρκεί 1 ώρα. Στις 9:00 τελειώνω, όποτε στις 10:00 βρίσκομαι σπίτι μου… και ξανά από την αρχή μέχρι την Κυριακή που έχω ρεπό".

Κάπου εδώ επιστρέψαμε στο αγωνιστικό κομμάτι. Ρίχνοντας μια ματιά στα στοιχεία μας διαπιστώσαμε ότι από το 2015 όταν και πέρασε για πρώτη φορά τα πέντε μέτρα έχει καταφέρει μέσα σε τρία χρόνια να ανέβει ογδόντα εκατοστά ψηλότερα, κάτι που ούτε ο ίδιος δεν είχε... συνειδητοποιήσει! "Σοβαρά μιλάς; Είναι μεγάλη η διαφορά! Είμαι ένα παιδί που απλά κάνει επί κοντώ. Το τελευταίο που κοιτάω είναι η επίδοση. Δεν βάζω όρια και ούτε λέω, 'α, θα πηδήξω τόσο'. Χαίρομαι με αυτό που κάνω και το μόνο που θέλω είναι να περνάω τον πήχη".

Πριν δύο χρόνια τους έβλεπα στην τηλεόραση, τώρα συναγωνίζομαι μαζί τους

Δύο από τους ανθρώπους που θαυμάζει είναι ο Σεργκέι Μπούμπκα και ο Κώστας Φιλιππίδης. Για τους προληπτικούς αρκεί να πούμε ότι η μοίρα του έπαιξε ένα ωραίο παιχνίδι... Όταν έσπασε το πανελλήνιο ρεκόρ Παίδων του Κώστα Φιλιππίδη, έμελε να το κάνει σε έναν αγώνα που αντιμετώπιζε και τον κάτοχο του πανελλήνιου ρεκόρ. Λίγο αργότερα στο πρώτο του μετάλλιο σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα εκείνος που του έκανε την απονομή ήταν ο θρυλικός Ουκρανός ο οποίος μάλιστα του είχε πει άκρως κολακευτικά λόγια. Πώς είχε αισθανθεί όμως ο 16χρονος τότε Εμμανουήλ; "Ήταν απίστευτα συναισθήματα. Ήμουν ευτυχισμένος σε εκείνους τους αγώνες και τους θυμάμαι ακόμα και τώρα. Μπορώ να σου πω ακριβώς ότι αισθανόμουν πως πετάω στα ουράνια".

Πάντως δεν ήταν όλα ρόδινα για τον Εμμανουήλ Καραλή. Πέρσι είχε δύο άτυχες στιγμές αφού του έσπασε το κοντάρι κατά τη διάρκεια αγώνα, ενώ και στο Athens Street Poll Vault είχε ατύχημα αφού προσγειώθηκε πάνω στον στύλο! "Ήταν όντως δύο δύσκολες στιγμές αυτές. Μέσα σε δύο εβδομάδες μου έσπασε το κοντάρι την ώρα της προσπάθειάς μου αλλά ευτυχώς δεν τραυματίστηκα. Με τη βοήθεια των δικών μου ανθρώπων κατάφερα να το ξεπεράσω και να βρεθώ και πάλι εκεί που είχα σταματήσει".

Το σοκ όχι απλά το άφησε πίσω, αλλά διαρκώς επιβεβαιώνει μέσα στους στίβους ότι μεγαλώνει. Μεγαλώνει τόσο ηλικιακά, όσο και σε επίπεδο επιδόσεων. Αυτό το μαρτυρούν και οι αριθμοί. Εφέτος έδωσε στον κλειστό στίβο οκτώ αγώνες στους οποίους έπεσε μόλις μία φορά κάτω από τα 5.60 και αυτό σε ημερίδα που διοργάνωσε ο ΣΕΓΑΣ για το ξεμούδιασμα των αθλητών. Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι στους τελευταίους τέσσερις αγώνες του οι τρεις ήταν πάνω από τα 5.70μ., με αποκορύφωμα την τρομερή του επίδοση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου στο Μπέρμιγχαμ που του χάρισε την πέμπτη θέση την προηγούμενη Κυριακή.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι αγωνίζεται δίπλα σε όλα τα μεγάλα ονόματα του αθλήματος του και αυτό δεν τον φοβίζει. "Δεν έχω συνειδητοποιήσει τι έχω πετύχει πραγματικά. Πριν από δύο χρόνια βλέπαμε με τη μητέρα μου το Παγκόσμιο και της έλεγα ότι κάποια στιγμή θα ήθελα και εγώ να πάω. Δεν σου κρύβω ότι έβλεπα στην τηλεόραση τον Λαβιλενί, τον Κέντρικς και τον Λίσεκ και ήμουν θαυμαστής τους. Για την ακρίβεια είμαι ακόμα θαυμαστής τους. Απλά τώρα πρέπει να συνειδητοποιήσω ότι σιγά σιγά θα γίνονται και αντίπαλοι μου. Βέβαια, πρέπει να σου πω ότι είμαστε φίλοι όλοι και είμαι χαρούμενος που με έχουν βάλει σε αυτό το γκρουπ".

Δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε για το πώς ένιωσε όταν πέρασε τον πήχη στα 5,80μ., αλλά και τα πρώτα πράγματα που του ήρθαν στο μυαλό. "Είχε αρκετό κρύο εκεί πάνω" απάντησε αρχικά με χιούμορ. Και συνέχισε την αφήγηση: "Μόλις πέρασα τα 5.80μ. ένιωσα υπέροχα για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν για τον αγώνα και ο δεύτερος για το γεγονός ότι έκανα μία μεγάλη επίδοση, ένα ρεκόρ, σε αγώνα με την Εθνική ομάδα. Ήταν κάτι που το ήθελα. Δεν το είχα κάνει ποτέ και το ήθελα όσο δεν φαντάζεστε. Έτσι, μόλις πέρασα είπα μόνο ένα πράγμα. "Ναι ρε φίλε!". Μόλις προσγειώθηκα είδατε ότι δεν ήξερα που να πάω, τι να κάνω. Ήθελα να πάω προς το προπονητή μου. Φώναζα. Δεν ήξερα πως να βγάλω όλη αυτή τη χαρά και απλά φώναζα μέσα στο στάδιο μέχρι να πάω στον προπονητή μου!".

Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ, Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑΔΗ

Πλέον, αγωνίζεται δίπλα σε όλους τους μεγάλους αθλητές του επί κοντώ, όμως ο δικός του ήρωας είναι κάποιος άλλος και κατά πολλούς ο κορυφαίος επικοντιστής όλων τον εποχών. "Πάντοτε ο αθλητής που είχα ως πρότυπο στο επί κοντώ είναι ο Μπούμπκα" μας απάντησε άμεσα και χωρίς περιστροφές. 'Εσπευσε όμως να προχωρήσει σε μία επισήμανση: "Θα ήθελα να πάρω κάποια πράγματα από την τεχνική του. Δεν θα ήθελα όμως να γίνω σαν τον Μπούμπκα. Αυτό που θέλω είναι να ακολουθήσω το δικό μου δρόμο, να φτιάξω τη δική μου τεχνική και στιλ παίρνοντας στοιχεία από τον Μπούμπκα. Δεν θέλω να γίνω καρμπόν με εκείνον. Θέλω να είμαι ο Μανόλο"!

Όπως καταλάβατε δεν του αρέσουν οι συγκρίσεις όμως μία από αυτές του αρέσει! Ποια είναι αυτή; Δεν είναι λίγοι αυτοί που τον αποκαλούν 'Αντετοκούνμπο του επί κοντώ'! "Το έχω ακούσει και εγώ. Τον θαυμάζω άλλωστε τον Γιάννη. Με τον Θανάση έχουμε σχέσεις. Με τον Γιάννη όχι ακόμα, αλλά θέλω να τον γνωρίσω. Εύχομαι να τους γνωρίσω όλους. Σίγουρα, είναι ωραίο να με συγκρίνουν με τον Γιάννη".

Πάντως, όπως και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, έχει βιώσει τον ρατσισμό το ίδιο έχει συμβεί και στον Εμμανουήλ Καραλή. Είναι κάτι που το καταλαβαίνεις ακόμα και τον τρόπο που μας απάντησε στην ερώτηση που του κάναμε. Αμέσως, άλλαξε ο τρόπος με τον οποίο μας μιλούσε και στα λίγα δευτερόλεπτα που κράτησε η απάντηση του είχαμε απέναντι μας έναν άλλο Μανόλο. "Δε θέλω να πω πάρα πολλά για αυτό. Στην Ελλάδα κάποιες ομάδες ανθρώπων δεν αποδέχονται το διαφορετικό. Εμένα προσωπικά κάποια πράγματα μπαίνουν από το ένα αφτί και βγαίνουν από το άλλο. Δεν κοιτάω τα αρνητικά σχόλια. Ξέρω ποιος είμαι, ξέρω ότι είμαι Έλληνας και κοιτάω μόνο την αγάπη που παίρνω από όλους τους Έλληνες".

Παρά το γεγονός ότι έχει βρεθεί με όλους τους μεγάλους επικοντιστές η συμβουλή που κρατάει είναι ενός άλλου σπουδαίου αθλητή που δεν έχει καμία σχέση με τον στίβο. Του ολυμπιονίκη τζουντόκα Ηλία Ηλιάδη και την ατάκα που του είχε πει σε κοινή τους βράβευση. "Είναι μία συμβουλή που μου την έχει δώσει ο Ηλίας Ηλιάδης και την κρατάω μέχρι τώρα. Μου το είχε πει σε βραβεύσεις που είχαμε βρεθεί στην Λευκορωσία, μετά την επίτευξη του παγκοσμίου ρεκόρ παίδων. Αυτό που μου είχε πει ήταν ότι είναι πιο δύσκολο να διαχειριστείς την επιτυχία από την αποτυχία".

Ο ΜΑΝΟΛΟ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Αρκετά με τις σοβαρές ερωτήσεις. Ήρθε η ώρα για το δεύτερο μέρος της συνέντευξης όπου ο Εμμανουήλ μας παρουσιάζει τον Μανόλο. Πριν απ' όλα όμως μας εξήγησε από που προέκυψε το #flymanolofly. Για όσους δεν τον ακολουθούν στα social media (πραγματικά χάνετε αν δεν το κάνετε) είναι το hashtag που χρησιμοποιεί σε όλες τις αναρτήσεις του!

Πρώτα απ' όλα πως προέκυψε το "Μανόλο". "Απ' όταν με θυμάμαι οι γονείς μου και οι δικοί μου με φώναζαν "Μανόλο". Σε έναν αγώνα με φώναξε και ο προπονητής μου έτσι και άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστό. Ξέρεις πως γίνεται αυτό. Το άκουσε ο ένας προπονητής και άρχισε να το χρησιμοποιεί, το είπε σε έναν άλλο και έγινε περισσότερο γνωστό". Οσο για το #flymanolofly... "Είχα πάει μία βόλτα και σκεφτόμουν κοιτώντας στον ουρανό και μου ήρθε εντελώς αυθόρμητα".

Ο ελεύθερος χρόνος του είναι ελάχιστος, όμως όταν υπάρχει κάνει πράγματα που αρέσουν σε όλα τα παιδιά της ηλικίας του. "Μου αρέσει να παίζω κιθάρα. Όποτε μπορώ να πάω βόλτα με τους φίλους μου. Παίζω video games". Βέβαια, δεν ξεχνάει να παρακολουθεί και άλλα σπορ. Ποια είναι αυτά; "Πέρα από στίβο και ενόργανη γυμναστική παρακολουθώ μπάσκετ".

Όπως θα καταλάβατε είναι ένα παιδί που του αρέσουν πολλά πράγματα και αυτό φαίνεται και στις μουσικές του προτιμήσεις. "Περισσότερο ακούω χιπ χοπ. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι ακούω μόνο χιπ χοπ. Δε βάζω περιορισμούς στη μουσική. Ανάλογα με τη διάθεσή μου συνδυάζω και τις μουσικές προτιμήσεις μου".

Αυτή ήταν και η μοναδική απάντηση στις ερωτήσεις "γνωριμίας" που του πήρε παραπάνω από μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου για να απαντήσει, αφού όλες οι άλλες του ήρθαν σχεδόν πριν καν προλάβουμε να τις ολοκληρώσουμε.

Αγαπημένο φαγητό; "Μπέργκερ". Αγαπημένη ταινία; "Black Panther". Αγαπημένο μέρος για βόλτα; "Στην Ελλάδα το Κολωνάκι και από το εξωτερικό το Σάλτσμπουργκ". Αγαπημένο βιβλίο: "Του Νίτσε, 99 μαθήματα καθημερινής φιλοσοφίας".

ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ

Η επόμενη ερώτηση ήταν υποθετική, ωστόσο η ανταπόκριση του Καραλή ήταν εντυπωσιακή και άμεση. Τον ρωτήσαμε, λοιπόν, εάν θα μπορούσε να αγωνιστεί με κάποιους σπουδαίους Έλληνες αθλητές στο άθλημα που διακρίνονται ποιους θα επέλεγε.

Η απάντηση ήρθε γρήγορα μετά από μία απαραίτητη διευκρίνηση: "Υπάρχει μία βασική προϋπόθεση, ότι θα μπορούσα να ανταποκριθώ βέβαια σ' αυτά τα αθλήματα". Στη συνέχεια, άρχισε τις προκλήσεις και εμείς υποσχεθήκαμε να είμαστε εκεί για να καταγράψουμε το αποτέλεσμα εάν αυτές συμβούν: "Θα ήθελα να παίξω τένις με τη Μαρία Σάκκαρη και τον Στέφανο Τσιτσιπά, μπάσκετ με τον Γιάννη, σκοποβολή με την Άννα Κορακάκη και να κάνω κρίκους με τον Λευτέρη Πετρούνια. Ήδη, υπάρχει ένα στοίχημα με τον Λευτέρη για μία άσκηση. Την έχω κάνει μία φορά αλλά δεν ήταν εκεί για να τη δει. Θα την ξανακάνω και θα σε φωνάξω να την τραβήξεις με βίντεο".

Όταν ακούσαμε τα ονόματα σκεφτήκαμε ότι απουσιάζει κάποια, αλλά ο Εμμανουήλ Καραλής μας πρόλαβε. "Με την Κατερίνα Στεφανίδη έχω βάλει ήδη κάποια στοιχήματα και την έχω κερδίσει. Όταν ήμουν μικρός και δεν είχα ξεπεράσει ακόμα τα πέντε μέτρα βάζαμε στοιχήματα για το ποιος θα πηδήξει πιο ψηλά. Στην αρχή με κέρδιζε συνέχεια η Κατερίνα, αλλά μετά γύρισε ο τροχός" είπε ξεσπώντας σε γέλια.

Η ΑΦΙΕΡΩΣΗ, ΤΟ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ"

Σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης ήταν εκεί ο φύλακας - άγγελος του 18χρονου πρωταθλητή. Η μητέρα του, Σάρα. Ποιον από τους αγώνες που έχει δώσει μέχρι τώρα θα τον αφιέρωνε στην οικογένειά του; "Θα ξεχώριζα και θα τους αφιέρωνα το 5.53. Το πρώτο μου παγκόσμιο ρεκόρ!".

Σαν παιδί ο Εμμανουήλ Καραλής εξακολουθεί να κάνει όνειρα, όμως για εκείνον τα μετάλλια και τα ρεκόρ δεν τον απασχολούν ή μάλλον δεν είναι προτεραιότητα του, αφού αυτό που θέλει πάνω από όλα είναι να κάνει επί κοντώ. "Να έχω τελειοποιήσει την τεχνική μου και να είμαι σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Αυτά είναι που θέλω να πετύχω σίγουρα. Το πρώτο μου όνειρο είναι να είμαι στο Τόκιο το 2020 και να μπω στον τελικό".

Για το τέλος, του... επιτρέψαμε να ευχαριστήσει όλους τους ανθρώπους που τον στηρίζουν και τον βοηθούν σε όλα αυτά που έχει κάνει. Με την αγωνία να μην ξεχάσει κανέναν ο Καραλής άρχισε να τους ευχαριστεί έναν - έναν. "Ο Βασίλης Μεγαλοοικονόμου ο οποίος είναι ο δεύτερος πατέρας μου. Πολλές φορές βλέπω περισσότερο εκείνον παρά την οικογένεια μου. Η συνεργασία μας είναι απίστευτη. Τον ευχαριστώ για όλη τη βοήθεια που μου έχει προσφέρει.

Θέλω να ευχαριστήσω τον δεύτερο προπονητή μου, Γιώργο Πομάσκι. Τον προπονητή μου στην ενόργανη, Απόστολο Πεσσίνη. Τη φυσικοθεραπεύτριά μου, Ελισσάβετ Αναστασάκη. Τη ψυχολόγο μου, Φρόσω Πατσού, τον ποδολόγο μου Μάνο Αρβανιτάκη, τον μέντορα του προπονητή μου, Βιτάλι Πετρόφ, τη διατροφολόγο μου, Ειρήνη Μπαμπαρούτση, την οικογένεια μου και όλους τους ανθρώπους που με παρακολουθούν και με στηρίζουν. Την κυρία Μελίνα ("ξέρει εκείνη") και τη Βιοϊατρική. Για το τέλος άφησα τους τρεις χορηγούς μου Stoiximan, Adidas και Red Bull οι οποίοι με βοηθούν σημαντικά στην προσπάθεια μου".

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson