"Γεμίζοντας το κουτί των αναμνήσεων"

Κάθε φορά που μπαίνει στη βάρκα, θεωρείται δεδομένο πως θα βγει κρατώντας ένα μετάλλιο στα χέρια. "Αικατερίνη" την αποκαλούν οι ξένοι σχολιαστές, "Μεγάλη Αικατερίνη" όπως τη βαφτίσαμε στο Sport24.gr, όταν η Κατερίνα Νικολαΐδου αναδείχθηκε για πρώτη φορά κορυφαία Ελληνίδα αθλήτρια το 2013.

Η επικράτηση της και φέτος ήταν δεδομένη στα βραβεία του ΠΣΑΤ βάσει των διακρίσεων της μέσα στη χρονιά. Χρυσό μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κωπηλασίας στο Βελιγράδι, αργυρό στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Άμστερνταμ, αργυρό στο παγκόσμιο πρωτάθλημα για αθλήτριες κάτω των 23 ετών (U23) στο Βαρέζε και ένα αργυρό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Λουκέρνης έτσι για να... υπάρχει.

Η 22χρονη Κατερίνα, κορυφαία αθλήτρια στη χώρας μας το 2014, μίλησε στο Sport24.gr για τα μαθήματα που πήρε μέσα στη χρονιά, το μεγάλο στόχο της πρόκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο από τη νέα χρονιά και αν έχει σκεφτεί τι θα κάνει όταν έρθει η ώρα να αφήσει τα κουπιά.

Κορυφαία αθλήτρια στην Ελλάδα το 2013 και το 2014. Πως αισθάνεστε; Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να μοιραστείτε με τις δύο άλλες αθλήτριες που ήταν συνυποψήφιες σας, τη Βάσω Βουγιούκα και την Κατερίνα Στεφανίδη;

" Είμαι πολύ χαρούμενη και για αυτό το λόγο θα ήθελα πρώτα από όλα να πω ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου και σε όλους τους δημοσιογράφους ξεχωριστά. Θα ήθελα ακόμη να εκφράσω τα συγχαρητήρια μου στις συνυποψήφιες μου Βάσω Βουγιούκα και Κατερίνα Στεφανίδη για τις νέες αθλητικές τους διακρίσεις και την τιμή που νιώθω να βρίσκομαι μαζί με τόσο σπουδαίες αθλήτριες και προσωπικότητες στη λίστα αυτή. Θα ήθελα να εκφράσω τα συγχαρητήρια μου σε όλους τους αθλητές και αθλήτριες ανεξαρτήτως από τα αποτελέσματα που έφεραν. Το γεγονός ότι κάποιος αθλητής μπορεί να έχασε ένα παγκόσμιο μετάλλιο για κάποια κλάσματα δευτερολέπτου, γιατί τόσο διαφέρουν οι θέσεις στις διεθνείς διοργανώσεις, δεν αναιρεί τις αμέτρητες ώρες προπόνησης που έκανε, τον τόσο ιδρώτα που έριξε και τις πολύτιμες οικογενειακές στιγμές που στερήθηκε για να συνεχίσει να προσπαθεί να γίνει καλύτερος".

Σε αυτούς τους δώδεκα μήνες διατηρηθήκατε στην κορυφή του αγωνίσματος σας. Η Κατερίνα του 2014 είναι καλύτερη από την Κατερίνα του 2013; Ποια είναι τα αγωνιστικά μαθήματα που πήρατε μέσα στη χρονιά;

"Η γνώμη μου είναι πως όσο καταφέρνεις να μην έχεις σημαντικούς τραυματισμούς και να προπονείσαι σε αυτό το υψηλό επίπεδο, μόνο καλύτερος μπορείς να γίνεις. Ένας επιπλέον χρόνος προπόνησης, που αν κάτσουμε και το υπολογίσουμε με ώρες θα χάσουμε ίσως το μέτρημα, και 3-4 ακόμα διεθνείς αγώνες, σίγουρα είναι εξτρά εφόδια που αποκτήθηκαν το 2014. Αν είσαι συγκεντρωμένος στο στόχο σου, πιστεύω ότι θα πρέπει να κερδίζεις σε κάθε προπόνηση και κάτι, ώστε όταν έρθει η ώρα των "επίσημων" εξετάσεων στο τέλος της χρονιάς, να δείξεις ότι αξίζεις να περάσεις μπροστά...".

Θα θέλαμε να απομονώσετε την καλύτερη στιγμή και τη χειρότερη στιγμή της φετινής χρονιάς.

" Το καλό είναι ότι με το τέλος της χρονιάς, στο μυαλό μου έρχονται περισσότερες καλές παρά άσχημες στιγμές. Αλλά και οι δύσκολες στιγμές χρειάζονται, αφού αν τις αντιμετωπίσεις σωστά σου φέρνουν πιο έντονες χαρές. Αλλά αφού θα πρέπει να απομονώσω δύο, ως άσχημη ξεχωρίζω τον τραυματισμό μου λίγες ημέρες πριν την αναχώρηση μου για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Βελιγράδι. Ήταν πολύ απρόσμενος και λίγο έλειψε να μου στερήσει την συμμετοχή μου στη διοργάνωση. Ως καλύτερη θα επέλεγα την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στον αγώνα αυτό. Και δεν το ξεχωρίζω τόσο ως αθλητική μόνο επιτυχία, που φυσικά για μένα ήταν πολύ μεγάλη, αλλά όσο γιατί ήταν πρώτη φορά που κατάφερα να κερδίσω ένα μετάλλιο σε διεθνές επίπεδο έχοντας την οικογένειά μου και αγαπημένα μου πρόσωπα στη κερκίδα, όπως τον προπονητή μου στον Ναυτικό Όμιλο Κατερίνης κο Γιώργο Μπικογιάννη, συναθλητές μου και φίλους της κωπηλασίας που ταξίδεψαν από την Κατερίνη για να με στηρίξουν στην προσπάθειά μου. Βλέπετε όλοι οι διεθνείς αγώνες γίνονται στο εξωτερικό και είναι πολύ δύσκολο να ταξιδέψουν φίλοι και συγγενείς μας για να μας υποστηρίξουν. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και ελπίζω να τους έκανα χαρούμενους. Αυτοί πάντως εμένα με έκαναν σίγουρα...".

Το 2015 είναι προ-Ολυμπιακή χρονιά. Πώς επιτυγχάνεται η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες;

" Όντως τα εισιτήρια-προκρίσεις για τους Ολυμπιακούς Αγώνες αρχίζουν να δίνονται από φέτος. Το παγκόσμιο πρωτάθλημα της προ-Ολυμπιακής χρονιάς αποτελεί ταυτόχρονα και την πρώτη ευκαιρία για τα 8 πρώτα πληρώματα να πάρουν την πρόκριση. Οι υπόλοιποι θα πρέπει να περιμένουν ένα χρόνο και να διεκδικήσουν τα εναπομείναντα εισιτήρια, στην τρίτη φάση του Παγκόσμιου Κυπέλλου που πραγματοποιείται στη Λουκέρνη της Ελβετίας λίγους μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες".

Ατυχώς το σκιφ ελαφρών βαρών δεν είναι ολυμπιακή κατηγορία. Θα πρέπει να βρείτε χημεία με μια συναθλήτρια που θα σας πλαισιώσει στη βάρκα στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Σας αγχώνει το γεγονός πως δεν κρατάτε την τύχη στα χέρια σας;

" Σίγουρα θα αισθανόμουν μεγαλύτερη σιγουριά αν ανήκε το σκιφ ελαφρών βαρών στην ολυμπιακή κατηγορία ή αν είχαν "κλειδώσει" τα πληρώματα, όχι μόνο για μένα αλλά για όλους τους αθλητές της εθνικής ομάδας. Αλλά ξέρετε στον πρωταθλητισμό καλώς ή κακώς τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Θα πρέπει κάθε μέρα να αποδεικνύεις ποιος είσαι και τι μπορείς να προσφέρεις σε ένα πλήρωμα. Και δυστυχώς πολλές φορές οι οικονομικές συνθήκες και οι περιστάσεις σε αφήνουν να αντιμετωπίσεις μόνος σου τα εκάστοτε προβλήματα και δυσκολίες. Συνεπώς, το ζητούμενο και αυτό που προσπαθώ κάθε μέρα εγώ είναι να κρατάω στα χέρια μου την τύχη όσον αφορά πράγματα που μπορώ να ελέγξω, δηλ να προσπαθώ να αποφύγω τραυματισμούς, να παραμένω συγκεντρωμένη στο στόχο μου και να βελτιώνομαι μέρα με τη μέρα όσο πιο πολύ μπορώ. Από εκεί και πέρα όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά. Αλλά αυτό δεν ανήκει στη δικιά μου "τύχη".

Η άποψη σας για τον (σ.σ. τεχνικό σύμβουλο της ομοσπονδίας) Τζιάνι Ποστιλιόνε. Είναι πραγματικά τόσο σκληρές οι προπονήσεις που κάνει; Έχετε συζητήσει για κάποιο άλλο αγώνισμα που θα μπορούσατε να δοκιμάσετε;

" Οι ρυθμοί των προπονήσεων μας είναι πολύ έντονοι και επίπονοι. Καθημερινά το πρόγραμμα μας περιλαμβάνει δύο προπονήσεις την ημέρα διάρκειας τεσσάρων ωρών η κάθε μία, με ένα μικρό διάλλειμα ενδιάμεσα για ξεκούραση και αναπλήρωση ενέργειας. Όπως καταλαβαίνετε, ακολουθώντας ένα τέτοιο πρόγραμμα η ημέρα σου έχει τελειώσει. Κάθε φορά πρέπει να πιέζουμε τους οργανισμούς μας ώστε να αποδώσουν όσο καλύτερα γίνεται.

Όσον αφορά τη σύνθεση των πληρωμάτων την ευθύνη έχει ο τεχνικός Σύμβουλος της Ομοσπονδίας κος Τζιάνι Ποστιλιόνε. Εγώ συγκεντρώνομαι στο να γίνομαι καλύτερη μέρα με τη μέρα και να αποδεικνύω στον εαυτό μου και στους προπονητές τις ικανότητες μου. Από εκεί και πέρα, τις αποφάσεις τις παίρνουν άλλοι και έχω μάθει να τις εμπιστεύομαι και να τις υποστηρίζω".

Ανήκετε στους αθλητές που "υιοθετήθηκαν" από χορηγό. Νομίζω πως έχετε και εσείς μια προσωπική χορηγία με την Ευρωπαϊκή Πίστη. Πέρα από τη ψυχολογική παρουσία πως δεν είστε μόνη σας και λογικά την οικονομική βοήθεια, τι άλλο καλύπτουν οι χορηγοί σας;

" Πραγματικά τους αθλητές της Προ-ολυμπιακής Ομάδας Κωπηλασίας, στην οποία ανήκω, έχει υιοθετήσει η Εθνική Τράπεζα μετά από μία πολύ σημαντική πρωτοβουλία του Προέδρου της Ολυμπιακής Επιτροπής κ. Καπράλου και θα ήθελα να τον ευχαριστήσω θερμά. Παράλληλα έχω την τιμή να έχω εδώ και ένα χρόνο στο πλευρό μου την Ευρωπαϊκή Πίστη. Ήταν οι πρώτοι άνθρωποι εκτός αθλητισμού που αναγνώρισαν τις προσπάθειες μου και θέλησαν να με υποστηρίξουν μέσα από την καρδιά τους, κάνοντας ότι περισσότερο περνάει από το χέρι τους για να έχω μία σωστή αθλητική προετοιμασία. Ελπίζω να συνεχίσω να τους έχω πλάι μου και κάποια στιγμή να μου δοθεί η ευκαιρία τους το ανταποδώσω και εγώ".

Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για εσάς. Τι σας αρέσει να κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας και αν στα 22 σας χρόνια έχετε σκεφτεί τί υπάρχει για εσάς μετά την κωπηλασία;

" Δυστυχώς οι πολύωρες προπονήσεις μου αφήνουν ελάχιστο ελεύθερο χρόνο και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο προσπαθώ να τον εκμεταλλευτώ στο έπακρο δυνατό. Συνήθως το διάβασμα κάποιου βιβλίου, μία βόλτα για καφέ με τους φίλους και το σκύλο μου ή η ενασχόληση με κοινωνικά ζητήματα, είναι αυτά που καταλαμβάνουν τον ελεύθερο χρόνο μου.

Είμαι φοιτήτρια στο Τμήμα Φυτικής Παραγωγής της Φλώρινας αλλά τα συνεχή κοινόβια και υποχρεώσεις με την εθνική ομάδα δεν μου επιτρέπουν να παρακολουθώ κανονικά τα μαθήματα. Οι σπουδές είναι κάτι με το οποίο θέλω να ασχοληθώ με το πέρας της αθλητικής μου καριέρας. Πάντως κάθε φορά που σκέφτομαι ότι κάποια στιγμή θα σταματήσω να κωπηλατώ, θλίβομαι. Δεν είναι εύκολο να γνωρίζεις ότι αυτό που κάνεις τόσα χρόνια και αγαπάς, κάποια στιγμή θα τελειώσει. Όσο λογικό και αν είναι, και το ξέρεις, είναι δύσκολο να αποδεχθείς και να συνυπάρξεις με την ιδέα αυτή. Γνωρίζω ότι κάποια στιγμή θα έρθει και η δικιά μου ώρα να αποσυρθώ. Και σίγουρα θα βρω άλλα πράγματα στη ζωή μου που θα με γεμίζουν και θα μπορώ να ασχοληθώ. Ποιος ξέρει; Ίσως παραμείνω στο χώρο της κωπηλασίας από κάποια άλλη θέση αυτή τη φορά και όχι από αυτή του αθλητή. Αλλά το σίγουρο είναι ότι μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή είμαι αποφασισμένη να το απολαύσω και να γεμίσω το κουτί των αναμνήσεων με όσες πιο πολλές μπορέσω".

Τί σκέφτεστε την ώρα του αγώνα; Και ποιον προσέχετε, τον προπονητή που φωνάζει, την αντίπαλο ή απλά αφοσιώνεστε στη δική σας προσπάθεια;

"Κατά τη διάρκεια του αγώνα αυτό που προσπαθώ πάνω από όλα είναι να αποβάλλω το όποιο άγχος και πρόβλημα υπάρχει και να είμαι συγκεντρωμένη στο να κάνω την κάθε κουπιά όσο καλύτερη γίνεται. Η κωπηλασία είναι ένα αγώνισμα αρκετά γρήγορο και σύνθετο και η κάθε κίνηση κοστίζει αρκετά. Σίγουρα προσπαθώ να εφαρμόζω τις όποιες οδηγίες του προπονητή μου αλλά ταυτόχρονα να αφοσιωθώ στην τακτική που έχω βάλει στο μυαλό μου και αποφασίσει με τον προπονητή μου. Θα σας φανεί ίσως περίεργο αλλά και εγώ κατά τη διάρκεια του αγώνα προσπαθώ να με δω ως θεατής. Με αυτό τον τρόπο αξιολογώ και διορθώνω καλύτερα την τεχνική μου έχοντας μία πιο σφαιρική εικόνα τόσο του εαυτού μου όσο και των συνθηκών του αγώνα".

Tι νιώθετε όταν κάνετε κωπηλασία;

"Μεγάλη κουβέντα! Θα μπορούσα να σας μιλήσω για ώρες για το θέμα "κωπηλασία". Αν ήθελε ένας σκηνοθέτης να γυρίσει μία σχετική ταινία, το σίγουρο θα ήταν ότι η ταινία αυτή θα είχε πολλά διαφορετικά πλάνα και εναλλαγές συναισθημάτων. Από στιγμές απίστευτης έντασης, εξάντλησης, πόνου, άφθονου ιδρώτα και κλάματος σε σκηνές χαράς, ευτυχίας, δικαίωσης και υπερηφάνειας. Η κωπηλασία είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου και περιέχει όλα τα παραπάνω και σε μεγάλες δόσεις. Αν τυχόν γυρνούσα τη ταινία της δικιάς μου κωπηλατικής πορείας μετά την ολοκλήρωσή της, εύχομαι να περιείχε κάποιες στιγμές Ολυμπιακών Αγώνων και μάλιστα τα πρώτα πλάνα να ήταν γυρισμένα στη Βραζιλία. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα έκλεινα την ταινία με μία "χορτασμένη" από αγώνες αθλήτρια να κωπηλατεί με ένα σκιφ στα γαλήνια νερά μιας πανέμορφης λίμνης με φόντο το ηλιοβασίλεμα".