Για κάθε Μιραλάς υπάρχει και ένας Καρσελά

Όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης έφερε τον Ντούσαν Μπάγεβιτς στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 1996 και ξεκίνησαν οι τίτλοι να έρχονται στον Πειραιά, ένα από τα βασικά "όπλα" των Πειραιωτών στο μεσοεπιθετικό τους κομμάτι ήταν τα άκρα τους. Εκεί που δέσποζαν οι φυσιογνωμίες του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς από τη μια (αριστερά) και του Στέλιου Γιαννακόπουλου από την άλλη (δεξιά).

Αμφότεροι, συνέθεσαν το "ερυθρόλευκο" δίδυμο για μια επταετία, μέχρι ο Stelios να φύγει για την Αγγλία το καλοκαίρι του 2003 μετά το 7ο συνεχόμενο πρωτάθλημα, ενώ ο Τζόλε έμεινε στην ομάδα του Πειραιά ως το 2009, όταν και αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του. Δυο παίκτες-τοτέμ για τον Ολυμπιακό, αναμφίβολα από τα κορυφαία δίδυμα στην ιστορία του.

Πολλά ήταν τα εξτρέμ που "έριξαν άγκυρα" στο Λιμάνι όλα αυτά τα χρόνια, όμως αποδεικνύεται πως δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα να έρθει κάποιος και να πιάσει, έστω και αν αποκτήθηκε μετά βαΐων και κλάδων. Η περίπτωση του Μεχντί Καρσελά είναι χαρακτηριστική, διότι ήρθε με τρομερές περγαμηνές και προοπτικές, όμως αποχωρεί κακήν κακώς ως αποτυχημένος.

Το Sport24.gr ανοίγει τον "φάκελο εξτρέμ" στον Ολυμπιακό, διότι πολλοί παίκτες φόρεσαν την ερυθρόλευκη φανέλα, άλλοι έπιασαν και είναι ακόμα σύνθημα στα χείλη των φιλάθλων, άλλοι κοσμούν αφιερώματα για παλτά και ημίπαλτα που... φορέθηκαν στο ελληνικό πρωτάθλημα. Για κάθε Μιραλάς υπάρχει ένας Καρσελά, με τις περιπτώσεις να είναι πολλές και χαρακτηριστικές!

ΟΙ... ΖΟΓΚΛΕΡ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΑ ΚΟΛΠΑ

Ο Μαροκινός, ο οποίος αποκτήθηκε το καλοκαίρι από την Γρανάδα, ήρθε με τη φήμη του ζογκλέρ, του παίκτη που ντριμπλάρει με απίστευτη ευκολία, που ήταν μέσα στους τέσσερις καλύτερους στη σχετική λίστα στην περσινή Primera Division και ο οποίος θα ερχόταν στην Ελλάδα για να μοιράσει... σακούλες στους αντιπάλους του. Εντέλει, δεν θυμάται κάποιος ούτε μια ντρίμπλα ένας με έναν όσο διάστημα έπαιξε στην χώρα μας.

Υπήρξαν και άλλοι τέτοιοι παίκτες στο παρελθόν. Που ήρθαν με τη φήμη του ζογκλέρ, του παίκτη που σκορπούσε πανικό με τα τσαλίμια του, που μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει με την μπάλα στα πόδια. Οι περισσότεροι εξ αυτών, απέτυχαν παταγωδώς, άλλοι άφησαν γλυκόπικρη γεύση και άλλοι δεν πρόλαβαν να δείξουν πολλά, διότι έμειναν λίγο.

Ποιος ξεχνάει τον περιβόητο Κόλιν Καζίμ Ρίτσαρντς, ο οποίος ήρθε τον Ιανουάριο του 2012 ως δανεικός, πρόλαβε να παίξει μόλις σε εννέα ματς πρωταθλήματος και να βάλει ένα γκολ, αυτό με τον ΟΦΗ στο "Γεντί Κουλέ" (νίκη με 2-0 για τους Πειραιώτες). Πέραν τούτου ουδέν, αέρας κοπανιστός. Πήγε στην Αγγλία και την Μπλάκμπερν, ενώ πλέον παίζει στην Κορίνθιανς ο 31χρονος.

Ο Πίνο ήταν παίκτης ζογκλέρ που δεν προσέφερε το παραμικρό στον Ολυμπιακό, αν και ήρθε ως παίκτης με τεράστια έφεση στις ντρίμπλες, ενώ στο Λιμάνι δεν πήγε καθόλου καλά ούτε ο Παναγιώτης Βλαχοδήμος. Ο Έλληνας "Κριστιάνο Ρονάλντο" όπως τον έλεγαν στην Ξάνθη, προτού πάει στους Πειραιώτες, όπου δεν ακούμπησε, ενώ ο Μίρνες Σίσιτς σκόραρε το ένα από τα δυο γκολ στη νίκη-τίτλου με την ΑΕΛ το 2008, αλλά έκανε λίγα πράγματα. Μπαλαδόρος από τους λίγους μεν, αλλά από ουσία ελάχιστα πράγματα.

Ο Ζαουάντ Ζαϊρί έπαιξε την διετία 2009-11 και είχε εκλάμψεις. Όλοι αναγνωρίζουν ότι με την μπάλα στα πόδια μπορούσε να κάνει παπάδες, αλλά δεν είχε συνέπεια στο παιχνίδι του. Μπορούσε να ζαλίσει τους αντιπάλους του και να βγάλει σέντρες "πάρτο, βάλτο", όπως στον Μήτρογλου στο 2-0 με τον Παναθηναϊκό την σεζόν 2009-10 ή για το κεφάλι του Τοροσίδη στην πρεμιέρα του Champions League με την Άλκμααρ (νίκη με 1-0). Έβαλε και μια γκολάρα με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ το 2010 στο Φάληρο για τα προκριματικά του Europa. Ήξερε πολλή μπάλα ο Μαροκινός, αλλά πολλές φορές έβαζε το θέαμα πάνω από την ουσία.

Παρόμοια περίπτωση και ο Βλάντιμιρ Βάις, ο οποίος όμως έμεινε μόλις έξι μήνες στον Ολυμπιακό, προτού μετακομίσει στο Κατάρ για λογαριασμό της Λεκβίγια. Μπορούσε να... χαζέψει την άμυνα της Παρί Σεν Ζερμέν και να κάνει τους πάντες να παραμιλούν, μπορούσε όμως και να χαθεί σε ένα ολόκληρο ματς. Ο Σλοβάκος ξέρει μπάλα, αλλά η καριέρα του δεν έφτασε εκεί που θα μπορούσε βάσει δυνατοτήτων. Από τα μεγαλύτερα "αν" στη σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού.

ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΕΤΥΧΑΝ

Από 'κει και πέρα, στον Ολυμπιακό πήγαν πολλοί εξτρέμ με βαρύ όνομα, σημαντική καριέρα πίσω τους, εντούτοις δεν έδειξαν αυτά που θα μπορούσαν ή αυτά για τα οποία αποκτήθηκαν. Εν ολίγοις, απέτυχαν. Δεν είναι, δα, λίγες οι αναφορές για την... κατάρα στην θέση των ακραίων, όπου κάποτε δέσποζε ο Τζόρτζεβιτς, ο Γιαννακόπουλος και ο Γκαλέτι. Ο Ολυμπιακός επένδυσε σε παίκτες, οι οποίοι δεν του βγήκαν, αν και η καριέρα τους ήταν σημαντική.

Χαρακτηριστική περίπτωση ο Ντένις Ρόμενταλ, ο οποίος έπαιξε στους "ερυθρόλευκους" την σεζόν 2010-11, αλλά δεν μπορούσε να περάσει ούτε κώνο. Ο Δανός έκανε τρομερές εμφανίσεις διαχρονικά με την εθνική του ομάδα, αλλά χώλαινε σε διασυλλογικό επίπεδο. Το ίδιο έκανε και στην Ελλάδα, όπου κινήθηκε σε ρηχά νερά.

Για τον Αλμπέρτο Ριέρα δαπανήθηκαν 6.000.000 ευρώ για να αποκτηθεί από τη Λίβερπουλ, αποτέλεσε μια από τις ακριβότερες μετεγγραφές επί Μαρινάκη, έπαιξε ένα χρόνο, είχε τις καλές του στιγμές, αρκετές κακές, προτού φύγει τελευταία ημέρα μεταγραφών για την Τουρκία και τη Γαλατάσαράι. Ο Ισπανός ήταν μια... flat περίπτωση εξτρέμ, αφού ήταν με τα πάνω του και τα κάτω του, χωρίς να τον θυμάται κάποιος για τις τρομερές εμφανίσεις του. Δεν ήταν αρνητικός, αλλά δεν έκανε και αυτά που θα περίμεναν οι περισσότεροι.

Άλλη περίπτωση ονόματος που δεν έπιασε στο εξάμηνο που έπαιξε στον Ολυμπιακό, ήταν ο Χεσούς Ντάτολο, ο οποίος ήρθε με περγαμηνές και θητεία στη Νάπολι, αλλά δεν έκανε πόλλά πράγματα. Ο Φραν Γέστε έπαιζε και ως επιτελικός μέσος και ως εξτρέμ, ο οποίος επίσης δεν έκανε πολλά στο Λιμάνι, αν και ήρθε ως σπουδαίο όνομα (highlight του η πάσα με το εξωτερικό στον Φετφατζίδη στο 0-1 στη Μασσαλία με τη Μαρσέιγ), ενώ ο Ερνάν Πέρες αποκτήθηκε τον Ιανουάριο του 2014, έπαιξε λίγο, τραυματίστηκε και... τέλος.

Ο Ιμπραΐμ Αφελάι αποκτήθηκε ως τεράστιο όνομα από την Μπαρτσελόνα, ο οποίος δεν έκανε την καριέρα που μπορούσε λόγω των τραυματισμών που τον ταλαιπώρησαν. Ο Ολλανδός έκανε λίγα καλά ματς στον Ολυμπιακό και η παρουσία ήταν δυσανάλογη των περγαμηνών του και φυσικά των αστρονομικών αποδοχών του. Αποτυχημένη αποδείχτηκε και η έλευση του Ερνάνι, για τον οποίον υπήρχε ενθουσιασμός όταν έκλεισε στους Πειραιώτες, ενώ ο Ντουρμάζ έπαιξε άσχημα την πρώτη σεζόν, καλύτερα την δεύτερη, αλλά και πάλι ήταν άοσμος, άγευστος, χωρίς να δίνει το κάτι παραπάνω. Καλά δεν τα πήγε ως αντι-Γιαννακόπουλος ούτε ο Γ.Χ. Γεωργιάδης.

ΑΛΛΟΙ ΑΚΡΑΙΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ "ΑΚΟΥΜΠΗΣΑΝ"

Επιπλέον, στον Ολυμπιακό έχουν παίξει και άλλοι ακραίοι, οι οποίοι έμειναν στα αζήτητα. Από τον Ντένις Επστάιν παλαιότερα, ο οποίος βγάζει το ψωμί του στην Κέρκυρα, μέχρι τον αριστεροπόδαρο Αρμένιο, Γκεβόργκ Γκαζαριάν. Ο Γιάννης Γιαννιώτας δεν κατάφερε να πείσει ποτέ τους προπονητές του και να πάρει μια πραγματική ευκαιρία στον Ολυμπιακό, με πολλούς να τον θεωρούν αδικημένο, ο Ματιέ Ντοσεβί είχε τα πάνω του και τα κάτω του, ενώ έχουμε και περιπτώσεις τύπου Βιθέντε Μόνχε και Ροντρίγκο Αρτσούμπι, οι οποίοι δεν θα έπρεπε ποτέ να φορέσουν την ερυθρόλευκη φανέλα.

ΟΙ ΕΞΤΡΕΜ ΠΟΥ ΑΠΟΘΕΩΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΘΗΚΑΝ

Επειδή όμως δεν ήταν όλοι οι εξτρέμ του Ολυμπιακού αποτυχημένοι (δεν θα γινόταν άλλωστε), υπήρξαν και αυτοί που πραγματικά τα πήγαν εξαιρετικά και ορισμένοι αγαπήθηκαν για τα καλά από τον κόσμο. Ο Λουτσιάνο Γκαλέτι έμεινε για μια τριετία στον Ολυμπιακό και αν δεν αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα με το συκώτι του, πιθανότατα θα συνέχιζε και άλλο. Ο Αργεντινός, ο οποίος έπιασε Λιμάνι το καλοκαίρι του 2007, ήταν ένα άλογο που δεν σταματιόταν από τα δεξιά, πατούσε περιοχή, έβαζε γκολ και με λίγα λόγια έκανε τα πάντα.

Ο Σεμπαστιάν Λέτο έπαιξε μια χρονιά στον Ολυμπιακό ως δανεικός, προερχόμενος από τη Λίβερπουλ (2008-09), είχε τα θέματά του με τον Ερνέστο Βαλβέρδε, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν έπαιξε καλά. Ήταν από τους βασικούς πυλώνες στο νταμπλ εκείνης της σεζόν και στα καλά ματς στο Κύπελλο UEFA και όσο και αν θεωρείται "persona non grata" για τον "ερυθρόλευκο" κόσμο λόγω και του ότι έπαιξε για αρκετά χρόνια στον Παναθηναϊκό, η παρουσία του ήταν επιτυχημένη.

O Τζόελ Κάμπελ έπαιξε στον Ολυμπιακό την σεζόν 2013-14 και ήταν εκπληκτικός τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στο Champions League, όπου η ομάδα του Μίτσελ έφτασε κοντά στους "8". Ο Κοσταρικανός έκανε παπάδες από τα δεξιά, ήταν σκέτη απόλαυση στην καλή του βραδιά και η παρουσία του με την ερυθρόλευκη φανέλα, έφερε και την παρουσία του στο Μουντιάλ της Βραζιλίας με την εθνική του ομάδα. Πολύ θα ήθελε ο κόσμος του Ολυμπιακού να τον δει και πάλι στον Πειραιά, το όνομά του μνημονεύεται συχνά πυκνά.

Ο Τζαμέλ Αμπντούν μπορεί να μην είχε το όνομα άλλων εξτρέμ που έπαιξαν στον Ολυμπιακό, όμως κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν πέτυχε. Γι' αυτό άλλωστε και πήρε μετεγγραφή για τη Νότιγχαμ Φόρεστ, έστω και αν η καριέρα του πήρε την κατιούσα έκτοτε. Έπαιξε την διετία 2011-2013 και τίμησε την ερυθρόλευκη φανέλα, παίζοντας με περίσσιο πάθος κάθε φορά, ήταν από τους παίκτες που έβαζαν τα πόδια τους στην φωτιά, είχε τσαμπουκά και πολλές ικανότητες. Επίσης, ο Αλγερινός είχε καλή επαφή με τα δίχτυα.

Φυσικά, ο Κέβιν Μιραλάς είναι πιθανότατα ο πιο αγαπητός απ' όλους και αυτός που ονειρεύονται οι φίλοι του Ολυμπιακού να τον δουν ξανά πίσω στο Καραϊσκάκη να κάνει εκείνες τις κούρσες του και να ταλαιπωρεί τις αντίπαλες άμυνες. Όταν αποκτήθηκε το 2010 από την Σεντ Ετιέν ο Βέλγος, λίγοι περίμεναν τις εμφανίσεις που θα ακολουθούσαν, με τον ίδιο Μιραλάς να γίνεται σύνθημα στα χείλη, τον ίδιο να θέλει να επιστρέψει στην χώρα μας και όλοι να περιμένουν την επανένωση. Από τους εξτρέμ που άφησαν εποχή, έστω και αν έμεινε δυο χρόνια, προτού φύγει για την Αγγλία και την Έβερτον, στην οποία παραμένει ακόμα, αν και ο χρόνος μετράει αντίστροφα...

Photo Credits: Eurokinissi