Στον αθλητισμό ανέκαθεν υπήρχαν και πάντοτε θα υφίστανται οι κακοί δαίμονες που χρήζουν εξορκισμού...

Δεν έχω καμιά όρεξη να αναλωθώ σε φιλοσοφικές αναλύσεις και ομολογώ πως ο πρόλογος μου είναι πολύ μπανάλ, αλλά –για να πω κιόλας την αμαρτία μου-δεν βρίσκω κιόλας πιο ενδεδειγμένο υπόβαθρο στη σχέση του Ολυμπιακού με τον... ακατονόμαστο!

Όντως, για τους Πειραιώτες ο Σαρούνας Γιασικέβιτσους από τότε που έσκασε μύτη, ήταν πάντοτε ένας πολλώ λογιώ ακατονόμαστος, τόσο ως παίκτης, όσο και τώρα πλέον ως προπονητής...

Τρόπος του λέγειν ότι κάθεται, διότι συνήθως είναι όρθιος, φωνάζει, τα βάζει με τους δικούς του παίκτες, με τους αντιπάλους και με τους διαιτητές, βρίζει, αφρίζει και δεν συμμαζεύεται...

Θα τη γυρίσω ανάποδα αυτή την ταινία, χρησιμοποιώντας το λεγόμενο πρωθύστερον σχήμα και εξιστορώντας τις παρτίδες του λεγάμενου με τον Ολυμπιακό πρώτα από το πόστο του προπονητή και εν συνεχεία ως παίκτη...

Έχουμε και λέμε, λοιπόν...

Ο «Βig Saras» ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ζαλγκίρις στις 9 Ιανουαρίου του 2016, αντικαθιστώντας τον Γκιντάρας Κράπικας και μετά από 13 ημέρες προκάλεσε σοκ και δέος στην ομάδα, το κασκόλ της οποίας είχε βγάλει επιδεικτικά από τον λαιμό του, τον Αύγουστο του 2007, στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος»!

Στις 22 Ιανουαρίου του 2016, ο τότε νεόκοπος στον πάγκο της Ζαλγκίρις, Σάρας οδήγησε τη λιθουανική ομάδα στη νίκη επί του Ολυμπιακού με 75-55. Οι Ερυθρόλευκοι είχαν δυο χρόνια και εξήντα αγώνες να υποστούν τέτοια αιχμαλωσία και εκείνη η ήττα τους εκτροχίασε ακόμη περισσότερο από τη ρότα τους προς το Βερολίνο...

Η επόμενη σκηνή του έργου ανέβηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 2016, όταν ο Ολυμπιακός άλωσε το Κάουνας με 88-75, αλλά ο Σάρας αρνήθηκε να δώσει το χέρι του στον Γιάννη Σφαιρόπουλο, ενώ φανέρωσε αυτή την τσατίλα του και προς τον Βασίλη Σπανούλη.

Τι είχε συμβεί τότε; Παρά το γεγονός ότι το ματς είχε κριθεί προ πολλού, ο Κώστας Παπανικολάου εκδήλωσε την τελευταία επίθεση που μάλιστα κατέληξε σε καλάθι και φάουλ!

«Πώς να εξηγήσω την τελευταία επίθεση τους; Ναι, πράγματι ήταν εξαιρετική. Ο προπονητής τους είπε ότι υπάρχει και δεύτερος γύρος, άρα φαίνεται ότι σούταραν επειδή μας φοβούνται. Έχουν ήδη οκτώ νίκες και ανησυχούν για το τι μπορεί να συμβεί μέχρι να ξαναπαίξουμε στον Πειραιά. Υπολογίζουν ότι θα έχουμε τις ίδιες νίκες και στα τελευταία δευτερόλεπτα θα προηγούμαστε με 12-14 πόντους, οπότε σούταραν για να έχουν πλεονέκτημα» σχολίασε ειρωνικά εκείνο το βράδυ ο Λιθουανός προπονητής, ανυπομονώντας να πάρει το αίμα του πίσω...

Mε τη λογική ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που σερβίρεται κρύο, ο Γιασικέβιτσους πήρε τη ρεβάνς από τις 18 έως τις 26 Απριλίου του 2018, όταν η Ζαλγκίρις εκτροχίασε τον Ολυμπιακό από τη ρότα του προς Βελιγράδι μεριά...

Σε εκείνη τη σειρά των play offs οι Ερυθρόλευκοι, μολονότι είχαν το πλεονέκτημα έδρας, τα είδαν όλα κωλυόμενα όχι μόνο λόγω της δεδομένης αξίας της Ζαλγκίρις, αλλά και εξαιτίας των δικών τους προβλημάτων με τους τραυματισμούς και το ντεφορμάρισμα.

Οι Λιθουανοί επικράτησαν με 3-1 και ταξίδεψαν μετά από 19 χρόνια στο Final 4, όπου όμως ο Σάρας έπεσε πάνω στον μέντορα του, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ενώπιον του οποίου έκανε μια βαθιά υπόκλιση στη συνέντευξη Τύπου της παραμονής των ημιτελικών!

Ο Σάρας αποτελεί έναν διαχρονικό βιωματικό αντίπαλο και σεσημασμένο δαίμονα του Ολυμπιακού...

Στην πρώτη εν Ελλάδι θητεία του (2007-2010) ο χαρισματικός Λιθουανός γκαρντ, συνέδεσε το όνομα του με την απόλυτη κυριαρχία του Παναθηναϊκού, ο οποίος επί των ημερών του κατέκτησε ένα τρόπαιο της Ευρωλίγκας, τρία Πρωταθλήματα και δυο Κύπελλα.

Το καλοκαίρι του 2010 ο Σάρας μετακόμισε στη Φενέρμπαχτσε με την οποία βρέθηκε πάλι αντιμέτωπος με τον Ολυμπιακό στο Top 16…

Οι Τούρκοι άλωσαν το ΣΕΦ με 84-70, αλλά οι Πειραιώτες πέτυχαν πέντε απανωτές νίκες στα υπόλοιπα ματς, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης με 80-65 στις 24 Φεβρουαρίου του 2011 στην Πόλη…

Στην τελευταία περίοδο εκείνου του αγώνα ο Ολυμπιακός επικράτησε με 26-10 και κάλυψε τη διαφορά της ήττας του, ενώ ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος δήλωσε με ειρωνική διάθεση το εξής: «Η κατάσταση δεν εξελισσόταν καλά, αλλά μπήκε η χρυσή αλλαγή που λέγεται Γιασικέβιτσους και τελικά νικήσαμε εύκολα»!

Η δεύτερη θητεία του Λιθουανού γκαρντ υπήρξε βραχύτερη και άδοξη, καθώς τη σεζόν 2011-12 που υπήρξε κιόλας το κύκνειο άσμα της εποχής Ομπράντοβιτς οι Πράσινοι στέφθηκαν Κυπελλούχοι Ελλάδος, ωστόσο ηττήθηκαν στους τελικούς του Πρωταθλήματος από τον Ολυμπιακό και κατέλαβαν την τέταρτη θέση στο Final 4 της Ευρωλίγκας στην Πόλη.

Το αριστούργημα του Σάρας με αντίπαλο τον Ολυμπιακό (και με συμπαίκτη τότε τον Βασίλη Σπανούλη) σε αυτές τις τέσσερις περιόδους που έπαιξε στα μέρη μας (και συν τοις άλλοις ερωτεύθηκε και παντρεύθηκε Ελληνίδα), αποτελεί ο καθ’ όλα μυθικός ημιτελικός στο Final 4 του 2009 στο Βερολίνο, στον οποίο ο Παναθηναϊκός επικράτησε με 84-82.

Ο Γιασικέβιτσους ήταν εκείνος ο οποίος 50 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη σημάδεψε στο pick n’ roll τον Πέκοβιτς που σκόραρε. Ακολούθησαν τα άστοχα σουτ του Βούιτσιτς (τρίποντο) στα 38'' και του Πέκοβιτς στα 15'' και το συγκλονιστικό μπασκετικό δράμα κορυφώθηκε στην τελευταία επίθεση του Ολυμπιακού, όταν ο Μπουρούσης σούταρε «και εμείς κάναμε το σταυρό και την προσευχή μας για να μην μπει το καλάθι», όπως εξομολογήθηκε αργότερα ο Περπέρογλου!

Στον μακράν καλύτερο ημιτελικό όλων των εποχών, ο Σάρας πέτυχε 18 πόντους με 1/4 δίποντα, 4/6 τρίποντα, 4/4 βολές και είχε επίσης τρία ριμπάουντ και πέντε ασίστ...

Βεβαίως το γαϊτανάκι του Σάρας με τον Ολυμπιακό είναι πολύ πιο παλιό και χρονολογείται από τον γυρισμό του Γιάννη Ιωαννίδη στον Πειραιά...

Τη σεζόν 1999-2000 ο Λιθουανός ήταν ένας 23άχρονος και σχετικώς άγνωστος στην πιάτσα γκαρντ, που μετά την τετραετή θητεία του στo ΝCAA με το Μέριλαντ, παλιννόστησε στην πατρίδα του (Λιέτουβος Ρίτας).

Στη συνέχεια μετακόμισε στην Ολύμπια Λιουμπλιάνα, την οποία βρήκε –για κακή του τύχη-ο Ολυμπιακός στο δρόμο του στα play offs του (τότε λεγόμενου) Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος...

Οι Σλοβένοι (με παίκτες τους θητεύσαντες στην Ελλάδα Ζντοβτς, Μπετσίροβιτς, Γκόλεματς, Κότνικ, Γιασικέβιτσους) επιβλήθηκαν στον πρώτο αγώνα της «best-of-three» σειράς με 65-61, ενώ ο Ολυμπιακός απάντησε στο ΣΕΦ με 68-52.

Σε αυτά τα πρώτα δυο ματς, σε 64 λεπτά συμμετοχής ο Σάρας σημείωσε 17 πόντους (7+10) με 6/23 σουτ, αλλά στον τρίτο αγώνα ήταν φωτιά και λάβρα...

Στις 9 Μαρτίου του 2000 (ανήμερα τα τεσσαρακοστά γενέθλια του μετέπειτα πρωταθλητή Ευρώπης, με τον Παναθηναϊκό στη Θεσσαλονίκη, Ομπράντοβιτς) η επιστροφή του Ολυμπιακού στη «Χάλα Τίβολι» υπήρξε εφιαλτική.

Εκείνο το βράδυ η Ολύμπια τον γάζωσε με σκορ 85-67, προεξάρχοντος του Γιασικέβιτσους που έβαλε 30 πόντους με 1/2 βολές, 4/5 δίποντα και 7/7 τρίποντα!

Στην προκειμένη περίπτωση ισχύει η παροιμία που λέει «όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη γκαστρωμένη»!

Σαν να μην έφταναν οι εγγενείς δυσκολίες του αγώνα, είχε προηγηθεί κιόλας-και μάλιστα εν πτήσει προς τη Λιουμπλιάνα- ο καυγάς του Δημήτρη Παπανικολάου με τον Τζέιμς «Χόλιγουντ» Ρόμπινσον για ένα στοίχημα 300.000 δραχμών που είχαν βάλει στην προπόνηση!

Ε κατόπιν όλων αυτών βρέθηκε και ο Σάρας στη ζώνη του λυκόφωτος και τι τα θες, τι τα γυρεύεις!

Επτάμισι χρόνια αργότερα ο Σάρας αποτέλεσε το αντικείμενο του κόκκινου πόθου, αλλά η ιστορία επέπρωτο να γραφτεί σε πράσινο φόντο...

Εάν, λοιπόν, ο Τρωικός πόλεμος, όπως γράφει ο Γιώργος Σεφέρης, έγινε «για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη», τότε ο πόλεμος των αιωνίων οξύνθηκε για ένα… κασκόλ!

Ο τότε 31χρονος Λιθουανός γκαρντ βρισκόταν από την άνοιξη στο στόχαστρο του Ολυμπιακού, μάλιστα στις 25 Απριλίου του 2007 ο Σπύρος Καβαλιεράτος είχε αποκαλύψει στην εφημερίδα «Goal News» ότι οι Ερυθρόλευκοι μελετούσαν τους όρους του συμβολαίου του «Big Saras» που τότε αγωνιζόταν στους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς ώστε να πράξουν εγκαίρως τα δέοντα.

Το προηγούμενο καλοκαίρι οι αδελφοί Αγγελόπουλου είχαν ήδη προβεί στην υπέρβαση της μεταγραφής του Αρβιντας Ματσιγιάουσκας και τότε μάλιστα ασχολήθηκαν και με τον Σάρας, που δεν έφυγε ποτέ από την ατζέντα τους.

Ούτως ή άλλως ο Γιασικέβιτσους δεν υπολογιζόταν ιδιαιτέρως από τον Ντον Νέλσον που τον θεωρούσε αργό για τα δεδομένα του ΝΒΑ και δη τα δικά του, καθότι πρόκειται για τον εμπνευστή του «Run TMC» (ή αλλιώς «Nellie Ball») στα τέλη της δεκαετίας του ’80 με τους... σφαιράτους Τιμ Χαρνταγουέι, Μιτς Ρίτσμοντ και Κρις Μάλιν.

Τότε ο Σάρας είχε συμβόλαιο 4.000.000 δολαρίων, που με τους φόρους μειωνόταν σε 2.400.000, τουτέστιν 1.800.000 ευρώ, τα οποία ήταν λιγότερα απ' όσα εισέπραττε ο συμπατριώτης του στον Ολυμπιακό.

Σε εκείνο το δημοσίευμα ο Καβαλιεράτος σημείωνε ότι «ο Ολυμπιακός δεν θα παίξει μόνος του διότι ο Σάρας θα είναι περιζήτητος, όταν βγει στην αγορά, αλλά αυτό δεν φοβίζει τους Αγγελόπουλους».

Σαν να μην έφτανε αυτό, εκείνες τις μέρες η εφημερίδα «Πρωταθλητής» έβγαλε σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα το προσύμφωνο του συμβολαίου που πρότειναν οι Πειραιώτες στον Γιασικέβιτσους, γεγονός που (λέγεται ότι) τον έκανε να στραβώσει πολύ!

Από τον Παναθηναϊκό, εκείνη την εποχή, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Οι πρωταθλητές Ευρώπης της σεζόν 2006-07 δεν αναφέρθηκαν ως εμπλεκόμενοι στα πρώιμα μεταγραφικά σενάρια, αλλά αργότερα αποδείχθηκε πως πίσω είχε η (πράσινη) αχλάδα την ουρά!

Τέσσερις μήνες αργότερα - και ενώ η υπόθεση «έβραζε» - ο Γιασικέβιτσους ήλθε στην Αθήνα ως μέλος της εθνικής ομάδας της Λιθουανίας, που θα συμμετείχε στο Τουρνουά Ακρόπολις.

Στις 19 Αυγούστου στο αεροδρόμιο ένας νεαρός οπαδός του Ολυμπιακού του κρέμασε ένα ερυθρόλευκο κασκόλ στο λαιμό, αλλά ο Σάρας το έβγαλε από πάνω του και μάλιστα δεν έκρυψε τον εκνευρισμό του. Θα μπορούσε ωστόσο ακόμη και αυτή η σχετικώς οργίλη αντίδραση να μην προκαλέσει υποψίες, καθότι ο λεγάμενος ουδέποτε υπήρξε ένας προβλέψιμος και μανιτζέβελος άνθρωπος.

Ο Παναθηναϊκός, κατά το κοινώς λεγόμενον, ποιούσε την νήσσαν, άλλωστε είχε ήδη παλιννοστήσει από το Χιούστον, μετά από μια σεζόν με τους Ρόκετς, ο Βασίλης Σπανούλης και θα συναντούσε στην περιφερειακή γραμμή τον Δημήτρη Διαμαντίδη, τον Σάνι Μπετσίροβιτς, τον Νίκο Χατζηβρέττα και τον...Αρη Ταταρούνη!

Εδώ ανοίγω μια μικρή παρένθεση για να υπενθυμίσω μια σέρβικη παροιμία την οποία συνήθιζε να επικαλείται πολύ συχνά ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και προφανώς παρέχει μια επί πλέον εξήγηση στην ηχηρή μεταγραφή...

Τα πολλά, λέει, δεν πονάνε το κεφάλι!

Στην προκειμένη περίπτωση ο Παναθηναϊκός ακολούθησε μια ήπια, αλλά ουσιώδη και εντέλει αποτελεσματική στρατηγική και κτύπησε ξαφνικά. Κινήθηκε εν κρυπτώ και παραβύστω και σημάδεψε διάνα στο στόχο του, χωρίς να τον κάνει βούκινο.

Σύμφωνα με τον αστικό μύθο της εποχής, ο Σάρας δεν ήταν πολύ ενθουσιώδης να ξαναπαίξει με προπονητή τον Πίνι Γκέρσον, αλλά ούτε και οι Σέρβοι τον ξετρέλαιναν.

Το θυμάμαι καλά αυτό διότι μολονότι το 2003 στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με την Μπαρτσελόνα στον πάγκο της οποίας βρισκόταν ο Σβέτισλαβ Πέσιτς, δεν πολυγούσταρε τους Γιουγκοσλάβους.

Μάλιστα δυο χρόνια αργότερα, στο περιθώριο του (θριαμβευτικού για τον ίδιο, τον Γκέρσον και τη Μακαμπί) Final 4 της Μόσχας, μου είχε πει το εξής: «Σέβομαι τους Σέρβους προπονητές, αλλά δεν μου αρέσει το στιλ τους. Για να σου δώσω να καταλάβεις στην Μπαρτσελόνα έβγαζα τον σκασμό και έδινα την μπάλα στον Μποντιρόγκα και στον Φούτσκα, αλλά στο Τελ Αβίβ ξαναβρήκα τον εαυτό μου παίζοντας ελεύθερο, θεαματικό και ριψοκίνδυνο μπάσκετ».

Μιας και το 'φερε η κουβέντα στον Γκέρσον, δέκα τέσσερις μήνες αργότερα και ενώ είχε αποχωρήσει από την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού (όπου τον διαδέχθηκε τον Φεβρουάριο του 2008 ο Παναγιώτης Γιαννάκης) μου έκανε την τιμή να έλθει ως προσκεκλημένος στην εκπομπή «Η Κερκίδα του Σαββάτου» που παρουσίαζα τότε στην ΕΡΤ.

Ήταν 24 Οκτωβρίου του 2008 και όταν τον ρώτησα για τον Σάρας, ιδού τι μου απάντησε: «Εγώ δεν τον ήθελα στον Ολυμπιακό, αλλά του μίλησα και προσπάθησα να τον φέρω εδώ για να κάνω το χατίρι του κυρίου Αγγελόπουλου. Έκανα λάθος που μπήκα σε αυτή τη διαδικασία, διότι είμαι ευγενικός και δεν λέω εύκολα “όχι”.

Ο Σάρας είναι μεγάλος παίκτης και έχει την προσωπικότητα του νικητή, αλλά τα λεφτά που θα κόστιζε η μεταγραφή του, γύρω στα 3-4 εκατομμύρια, είναι το μπάτζετ μιας ολόκληρης ομάδας. Ο Γκριρ είναι πιο νέος, πιο γρήγορος και έχει μεγάλο κίνητρο. Είμαι περίεργος να δω πως θα τα πάει με τον Ομπράντοβιτς και ειλικρινά , όταν σταματήσει ο Σάρας το μπάσκετ, θα ήθελα πολύ να μάθω τη γνώμη του Ζέλικο για τη συνεργασία τους»...

Στ' αλήθεια δεν ξέρω εάν ο Γκέρσον ρώτησε ποτέ τον Ομπράντοβιτς για τις δυο περιόδους της συνεργασίας του με τον Σάρας και εάν εντέλει έλυσε την απορία του!

Αυτό που δεν συνέβη με τον Ολυμπιακό στην Αθήνα, συντελέσθηκε με τον Παναθηναϊκό στη Μαδρίτη!

Μεσούντος του Ευρωμπάσκετ του 2007, ο Λιθουανός γκαρντ είπε το «ναι» στον Παναθηναϊκό, προσπερνώντας το ενδιαφέρον της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ και η μεταγραφή ολοκληρώθηκε με την παρουσία στην ισπανική πρωτεύουσα του τότε μάνατζερ της ομάδας Μάνου Παπαδόπουλου, στον οποίο άναψε το φως ο Θανάσης Γιαννακόπουλος που ασχολήθηκε προσωπικά με την υπόθεση.

Ο νυν τζένεραλ μάνατζερ της Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης εμφανίστηκε σαν… φαντομάς ένα πρωί στο ξενοδοχείο όπου διέμεναν οι αποστολές και από τη στιγμή που ήταν όλα κανονισμένα έβαλε τον Σάρας να υπογράψει το συμβόλαιο.

Για να μην τον πάρουν χαμπάρι μάλιστα και γίνει… σούσουρο, (ο αστικός μύθος αναφέρει) ότι δίπλωσε το υπογεγραμμένο συμβόλαιο και το έκρυψε μέσα από το μπουφάν του…

Προφανώς όλα αυτά ο Μάνος Παπαδόπουλος θα τα περιγράψει αναλυτικά στο αυτοβιογραφικό βιβλίο που έχει στα σκαριά!

Η ΚΑΕ Παναθηναϊκός ανακοίνωσε εν χορδαίς και οργάνω την ολοκλήρωση της μεταγραφής, την Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου του 2007 και ακαριαία άναψαν τα τέλια σε ολόκληρη την Ευρώπη!

Λίγες ημέρες νωρίτερα ο Ιταλός ατζέντης του, ο Μαουρίτσιο Μπαλντούτσι είχε αποκαλύψει ότι ο «Σάρας δεν έχει καμιά διάθεση να παίξει στον Ολυμπιακό» και τότε κυκλοφορούσε η φήμη πως ο Λιθουανός γκαρντ δεν ενθουσιαζόταν με την ιδέα να παίξει μαζί με τον Ματσιγιάουσκας.

Παρεμπιπτόντως αυτή αυτή ήταν η τρίτη και (όπως αποδείχθηκε) τυχερή φορά που ο Παναθηναϊκός κυνήγησε τον Γιασικέβιτσους.

Η πρώτη απόπειρα έλαβε χώρα το καλοκαίρι του 2003, όταν ο Σάρας έφυγε από τη Βαρκελώνη, αλλά πρόλαβε να τον «κλείσει» η Μακαμπί Τελ Αβίβ.

Ακολούθησε μια δεύτερη επιχείρηση, το καλοκαίρι του 2006, όταν ο Λιθουανός γκαρντ μουρμούραγε για τη «μεταχείριση» του από τους Πέισερς, ωστόσο αποφάσισε να παραμείνει για άλλη μια σεζόν στο ΝΒΑ.

Βεβαίως η μεταγραφή εκτός από ηχηρή υπήρξε και δαπανηρή, καθώς αποτιμάτο σε 3.500.000 ευρώ καθαρά τον χρόνο, χώρια τα πριμ και η αποζημίωση στους Γουόριορς.

Σε απλά μαθηματικά, ο Σάρας κόστιζε για μία σεζόν όσο ο Ριβάλντο, ο Καραγκούνης, ο Γκαλέτι, ο Ντάντε και όλη η ομάδα γουότερ πόλο του Παναθηναϊκού!

Συν τοις άλλοις ο λεγάμενος έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης στην ιστορία του Παναθηναϊκού, ξεπερνώντας τον Νίκο Γκάλη (300.000.000 δραχμές, σεζόν 1992-93), τον Ντομινίκ Γουίλκινς (3.5000.000 δολάρια, σεζόν 1995-96), τον Ντίνο Ράτζα (2.000.000 δολάρια, σεζόν 1997-98) και τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα (2.000.000 δολάρια, σεζόν 1998-99).

Έμπλεος ενθουσιασμού ο αείμνηστος Παύλος Γιαννακόπουλος δεν κρατήθηκε και ανακοίνωσε μόνος του (όπως το συνήθιζε άλλωστε) τη μεγάλη μεταγραφή και μάλιστα μέσω των ερτζιανών. Βγήκε στον ραδιοφωνικό αέρα της ΕΡΑ και του Sportime FM και είπε ότι «κάναμε μια τεράστια μεταγραφή, που εγώ τη θεωρώ εφάμιλλη εκείνης του Ντομινίκ Γουίλκινς. Έχουμε πει πως όποιον αθλητή θέλουμε, προσπαθούμε να τον αποκτήσουμε χωρίς να υπολογίζουμε το κόστος».

Η επόμενη και τελευταία πράξη του έργου της μεταγραφής ανέβηκε στη σκηνή του «Ελευθέριος Βενιζέλος», όπου έγινε χαμός την Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου του 2007, όταν ο «Big Saras» ξαναπάτησε το πόδι του στο αεροδρόμιο, χωρίς αυτή τη φορά να βγάλει εκνευρισμένος τα πράσινα κασκόλ που του φόρεσαν, όπως είχε συμβεί πέντε εβδομάδες πριν...