Δεν ξέρω εάν ο Γκρεγκ Πόποβιτς έχει haters ή αν πίσω του στοιχίζονται και συνωστίζονται μονάχα lovers, που θα έπεφταν και στη φωτιά για πάρτη του… Θα έχει κι από δαύτους, nobody is perfect, διάβολε.

Αλλά με το φτωχό μου το μυαλό, πάλι, λέω πως είτε τον συμπαθεί κάποιος, είτε τον αντιπαθεί, ένα πράγμα δεν αλλάζει: ο λεγάμενος είναι τύπος!

Για την ακρίβεια, είναι Τυπάρας.

Αυτό μου το είπε πριν από λίγη ώρα ένας φίλος μου, μερακλής με το μπάσκετ, ο Γιάννης Σόμπολος στο Trace N' Chase και συμφωνώ, επαυξάνω και υπερθεματίζω. Είναι Τυπάρας, ελπίζω να μην παρεξηγηθεί ο.. Γιώργος ο Καραγκούνης που φέρει από πολλών ετών αυτό το\παρατσούκλι…

Μερακλής και… μπεκρής

Εκτός από Τυπάρας είναι επίσης και κάμποσα άλλα πράγματα: ιδεολόγος έως ιδεοληπτικός, μερακλής πότης έως και μπεκρής.

Αστειεύομαι με το τελευταίο, απλώς το γράφω διότι δυο φορές που ανοίξαμε κουβέντα σε χαλαρό στιλ, όλο για το κρασί λέγαμε.

Δυο που εντέλει αποδείχθηκαν πως ήταν τρεις!

Το βράδυ της 15ης Ιουνίου του 2014 που οι Σπερς νίκησαν τους Χιτ με 105-87 και κατέκτησαν τον πέμπτο και τελευταίο τίτλο τους, στήσαμε καρτέρι με τον Ρήγα Δάρδαλη έξω από τα αποδυτήρια και τον ρώτησα πώς θα γιόρταζε τον θρίαμβο…

Λίγο πιο πέρα, κατά ειωθότα, έρεε άφθονος ο καμπανίτης οίνος και όπως συμβαίνει σε αυτές τις διθυραμβικές στιγμές, οι υπεύθυνοι των γηπέδων σκεπάζουν τα πάντα με μεγάλα νάιλον καλύμματα για να μην προκληθούν ζημιές…

Λουσμένος από τη σαμπάνια ο χαρίεις Coach Pop δεν έκανε βεβαίως «μπλιαχ» με την οσμή της, αλλά μου είπε ότι προτιμούσε να γυρίσει στο σπίτι του και να ανοίξει ένα μπουκάλι με καλό κόκκινο κρασί.

Ένα το κρατούμενο…

Η κάβα του Καρκαμπάση και η ρετσίνα με τον Γιαννάκη

Είκοσι μήνες αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2016, στο περιθώριο του All Star Game στο Τορόντο ο άλλοτε παίκτης του Ολυμπιακού Ηλίας Καρκαμπάσης που ασχολείται εδώ και χρόνια με την οινοποιία και είναι ονομαστός σομελιέ μου μαρτύρησε πως προμηθεύει τακτικά τον Πόποβιτς με τις καλύτερες ετικέτες της πλούσιας κάβας του…

Δυο τα κρατούμενα…

Το καλό τρίτωσε στις 6 Σεπτεμβρίου του 2019, παραμονή του αγώνα ανάμεσα στην Εθνική και την Team USA στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Σεντζέν της Κίνας…

Τον ρώτησα τότε για τις σχέσεις και τις αναμνήσεις του από την Ελλάδα και η απάντηση του είχε πάλι μια μεθυστική οσμή…

«Ο κόουτς Πι (ΣΣ: Παναγιώτης Γιαννάκης) είναι εξαιρετικός. Έχουμε πάει μαζί για χταπόδι και ρετσίνα. Είναι φοβερός τύπος και πέρασα ωραία μαζί του».

Και εμείς όλα αυτά τα χρόνια περνάμε ωραία μαζί του, οπότε η καλοπέραση είναι αμοιβαία!

Οι 1.366 νίκες, το κατσίκωμα και τα συμπαρομαρτούντα τους

Ο Πόποβιτς είναι ένα τοτέμ του μπάσκετ. Ένας θρύλος. Ένας αξεπέραστος μύθος που χθες προσπέρασε τον Ντον Νέλσον (ο οποίος παρεμπιπτόντως του πρόσφερε δουλειά όταν ήταν άνεργος) και ρεμβάζει πλέον από το ρετιρέ του ουρανοξύστη με τις περισσότερες νίκες στα χρονικά του ΝΒΑ…

Μιλάμε για 1.336 νίκες, όχι παίζουμε!

Μιλάμε για 1.336 νίκες στην κανονική περίοδο, χώρια άλλες 170 στα play offs, χώρια οι 2.314 αγώνες, χώρια τα πέντε δαχτυλίδια του πρωταθλητή, χώρια οι 22 αδιάλειπτες παρουσίες στην post season, χώρα οι 199 παίκτες που κουλάντρισε όλα αυτά τα χρόνια, χώρια το κατόρθωμα του να έχει κατσικωθεί στον ίδιο πάγκο από το 1996!

Πάει να πει πως οι Σπερς δεν βαρέθηκαν να βλέπουν τα μούτρα του ένα τέταρτο του αιώνα και βάλε….

Πέραν όλων αυτών ο Πόποβιτς πιστώνεται και κάτι άλλο: τη διασκευή μιας ταινίας που γυρίστηκε το 1975, με πρωταγωνιστές τον Ντάνστιν Χόφμαν και τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και πραγματεύεται το σκάνδαλο Watergate.

Όλοι οι άνθρωποι του προπονητή

Το πολιτικό θρίλερ "All the President’s Men" εννοώ: τουτέστιν "Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου" και στην προκειμένη περίπτωση "Όλοι οι άνθρωποι του προπονητή".

Αυτό να λέγεται: όντως σε αυτό το ένα τέταρτο του αιώνα που βαστάει το πηδάλιο των Σπερς ο Πόποβιτς κουλάντρισε, εκπαίδευσε, ανέθρεψε, γαλούχησε στα δικά του ιερά νάματα και προίκισε γενιές και γενιές παικτών και συνεργατών που εξελίχθηκαν σε προπονητές και διοικητικούς παράγοντες και κάνουν καριέρα στο ΝΒΑ και αλλαχού.

Για όλους αυτούς υπήρξε δάσκαλος, μέντορας και ινστρούχτορας, όπως επίσης και για άτομα που δεν ανήκαν στη σφαίρα της άμεσης επιρροής του: εννοώ αντιπάλους, διαιτητές, δημοσιογράφους, φιλάθλους και πάει λέγοντας…

Η κουλτούρα και το οριζόντιο μπάσκετ

Συν τοις άλλοις επέβαλε μια τεχνοτροπία και παγίωσε μια μπασκετική κουλτούρα που συγγενεύουν περισσότερο με το διεθνές μπάσκετ, παρά με το ΝΒΑ: όπως μου είχε πει κάποτε ο Αντρέα Τρινκιέρι, πρόκειται για το οριζόντιο μπάσκετ που βρίσκεται σε αντιδιαστολή με το κάθετο το οποίο χαρακτηρίζει τη συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων της εκείθεν του Ατλαντικού πλευράς.

Αυτό το οριζόντιο και πολυπολιτισμικό μπάσκετ, σε συνδυασμό με το σωστό διάβασμα των φάσεων, την κυκλοφορία της μπάλας, την τήρηση των αποστάσεων και την εναντίωση στη μανιέρα του αέναου "ένας εναντίον ενός" κατέστησαν το παιχνίδι των Σπερς ελκυστικό, γοητευτικό και ασφαλώς νικηφόρο, εάν αναλογισθεί κάποιος ότι οι λεγάμενοι στέφθηκαν πέντε φορές πρωταθλητές,

Οι 1.506 νίκες και η μία ήττα

Ήμουν παρών σε κάποιες από αυτές τις 1.506 νίκες του Πόποβιτς, αλλά και σε μία από τις 808 ήττες του που έγινε κιόλας το θέμα ενός από τα μεγαλύτερα debates στην ιστορία του παγκοσμίου μπάσκετ…

Το βράδυ της 18ης Ιουνίου του 2013 στην American Airlines Arena του Μαϊάμι, στον έκτο τελικό των play offs οι Σπερς προηγούνταν με 95-92 και στην τελευταία επίθεση οι Χιτ αστόχησαν, αλλά ο Κρις Μπος έδωσε ένα σκαμπίλι στην μπάλα που κατέληξε στα χέρια του Ρέι Αλεν...

Ο δεύτερος πλέον bomber στην ιστορία του ΝΒΑ δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη: εν ονόματι της κατά καιρούς εν πολλαίς αμαρτίαις, περιπεσούσης ηθικής του μπάσκετ, οι Σπερς δεν του έκαναν φάουλ και ο Αλεν μπουμπούνισε το corner-3, έφερε το ματς στα ίσια και άνοιξε το δρόμο για τη νίκη των γηπεδούχων στην παράταση.

Εκείνο το βράδυ οι Σπερς δεν έχασαν ένα ματς, αλλά ένα πρωτάθλημα, που το γράπωσε το Μαϊάμι, στον έβδομο τελικό...

Η ερώτηση που κάνει τζιζ

Περιγράφαμε αυτό το θρίλερ μαζί με τον Δάρδαλη στην Cosmote TV και με το που ακούστηκε η κόρνα της λήξης, έφυγα δρομαίος προς την αίθουσα Τύπου για να ακούσω με τα αυτιά μου τι θα έλεγε ο Γκρεγκ Πόποβιτς στη συνέντευξη...

Ουδείς Αμερικανός δημοσιογράφος τον ρώτησε για τη συγκεκριμένη φάση και με τον κίνδυνο να μείνει η απορία μου αναπάντητη και ενώ ετοιμαζόμουν να σηκώσω το χέρι μου, με πρόλαβε ο φίλος από τη Gazzetta Dello Sport, Mάσιμο Οριάνι και επιτέλους υπέβαλε την ερώτηση που κάνει τζιζ...

"Είσαι μάλλον Ευρωπαίος και εκεί κάνετε φάουλ, σωστά;" απάντησε ο Πόποβιτς...

"Ναι, είμαι Ιταλός" επιβεβαίωσε ο Οριάνι και όλοι κρεμόμασταν από τα χείλη του Pop…

"We don't!

"We don't" είπε ξερά, σηκώθηκε από τη θέση του και αποχώρησε!

Το παραποιημένο για την περίσταση δίλημμα του Γουίλιαμ Σαίξπηρ είχε μόλις απαντηθεί και μάλιστα με δραματική λακωνικότητα!

Εκ των υστέρων, όταν συνάντησα κάπου αλλού τον (μετέπειτα συνεργάτη του Πόποβιτς) Ετορε Μεσίνα, τον ρώτησα για εκείνη την απόφαση του(ς) και -για να πω την αμαρτία μου- όσα επιχειρήματα κι αν μου αράδιασε, δεν με έπεισε, αλλά ξα του(ς)...