Η διατεταγμένη υπηρεσία του Σπανούλη

Τον λυπάμαι τον δόλιο τον Σπανούλη! Τον λυπάμαι και του ζητώ συγνώμη διότι τον ταλαιπώρησα χθες το βράδυ (11/10) και φοβάμαι πως δεν τον άφησα να κοιμηθεί καλά. Δεν το ξενυχτήσαμε και πολύ στο στούντιο της Cosmote TV όπου μού έκανε την τιμή να ανοίξει την αυλαία του ενδέκατου κύκλου της εκπομπής Pick N’ Roll με μια χειμαρρώδη συνέντευξη.

Στις 11:15 είχε μπει κιόλας στο αυτοκίνητό του και έπαιρνε τον δρόμο για το σπίτι, αλλά κουβάλαγε έναν δυσβάσταχτο και ενοχικό πονοκέφαλο και δεν αποκλείεται να του γύρισε σε αϋπνία και κρεβατομουρμούρα! Κάποια στιγμή που μιλάγαμε για την Τενερίφη την οποία αντιμετωπίζει το Περιστέρι την ερχόμενη Τρίτη, η κουβέντα πήγε στον Μαρσελίνιο Χουέρτας και μαζί με τον Χρήστο Μαρμαρινό είπαμε ότι, αν και σαρανταρίζει, κάνει όργια.

"Τι σαρανταρίζει; Είναι του '81 γεννηθείς" είπε, αλλά στο καπάκι παρενέβη από το κοντρόλ ο Ρήγας Δάρδαλης και διευκρίνισε ότι ο Βραζιλιάνος πόιντ γκαρντ είναι του '83, δηλαδή έναν χρόνο μικρότερος από τον Σπανούλη!

Ο ταμπλάς και ο εκατομμυριούχος

Ταμπλάς του 'ρθε του Μπίλη, όχι από ζήλεια, επειδή αυτός αποσύρθηκε στα 39 του, ενώ ο Χουέρτας ζει και βασιλεύει, αλλά επειδή έκανε λάθος στο έτος γέννησης του. Για τέτοια ψύχωση μιλάμε!

Άρχισε, λοιπόν, να σιχτιρίζει και δεν συγχωρούσε τον εαυτό του για την αστοχία του, αλλά τον παρηγόρησε ο Μαρμαρινός με μια καταπληκτική ατάκα...

"Εάν έπαιζες στο 'ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος' θα νικούσες εύκολα χωρίς να ξοδέψεις ούτε ένα κανονάκι"!

Παρεμπιπτόντως θα ήθελα να βρεθώ μια μέρα σε συνάντηση του τεχνικού επιτελείου του Περιστερίου για να ζήσω τη στιγμή που θα. πλακωθούν ο Σπανούλης με τον Καμπερίδη για το ποιος έχει δίκιο σε μια ανάλογη περίπτωση. Έχω ιδίαν πείραν από τον Σάββα, που διαθέτει αστείρευτες γνώσεις και μνήμη ελέφαντα και όπως έλεγε ένα παλιό ανέκδοτο, μπορεί να ανοίξει κουβέντα για τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα και να παραθέσει χαρτί και καλαμάρι ονόματα και διευθύνσεις των φονευθέντων!

Η ψύχωση του Σπανούλη είναι τέτοια, ώστε (ο ίδιος παραδέχεται πως) συχνά αναγκάζει τη σύζυγο του, Ολυμπία Χοψονίδου να του λέει "έλεος, άσε για λίγο το μπάσκετ να μιλήσουμε λίγο για τα οικογενειακά μας". Και με έξι κουτσούβελα που έχει η οικογένεια Χωραφά, όντως τα οικογενειακά τους είναι πολλά και ξεχωριστά!

Άλαλα τα χείλη των ασεβών

Το πόσο ψυχάκιας και αρρωστάκι με το μπάσκετ είναι ο Σπανούλης το ξέρουν οι πάντες και χθες απλώς το επιβεβαίωσαν δια μίαν εισέτι φοράν. Το επιβεβαίωσε και ο Μαρμαρινός ο οποίος συνεργάζεται με την ιδιότητα του international scout με τους Σακραμέντο Κινγκς και στο διάλειμμα μας, όταν έπιασαν κουβέντα για το ρόστερ της καλιφορνέζικης ομάδας, ο προπονητής του Περιστερίου ήξερε τους παίκτες καλύτερα κι από τον... Μάικ Μπράουν!

Άρχισε να μας λέει φαρσί πού έπαιζε ο καθένας, τι πλεονέκτημα έχει, πού υστερεί και δεν συμμαζεύεται. Άλαλα, το δίχως άλλο, τα χείλη των ασεβών.

Δεν εισάγω καινά δαιμόνια διαπιστώνοντας και γράφοντας για τον ζήλο, το μεράκι, την αφοσίωση και το κόλλημα του Σπανούλη με το μπάσκετ.

Ο σπασίκλας Κόμπε και η "SpanoulisMentality"

Δεν ξέρω εάν είναι one of a kind σε αυτή την εξάρτηση, αλλά (το διευκρινίζω προς αποφυγήν παρεξηγήσεων ότι αναφέρομαι μόνο σε αυτή τη διάσταση) η προσέγγιση του είναι βγαλμένη από τη διαβόητη "Mamba Mentality".

Στο ντοκιμαντέρ που παίζεται εδώ και λίγες ημέρες στο Netflix και πραγματεύεται την υπόθεση της αμερικανικής «Redeem Team» του 2008 ο συχωρεμένος ο Κόμπε Μπράιαντ εμφανίζεται σαν να είναι ο... σπασίκλας της τάξης! Την ώρα που οι συμπαίκτες του έφευγαν από το ξενοδοχείο για να διασκεδάσουν σε κάποιο κλαμπ, ελόγου του επέστρεφε λιώμα από το γυμναστήριο...

Και όταν οι λεγάμενοι γύριζαν πίσω κομμάτια, πάλι τον συναντούσαν ενώ ξαναπήγαινε στο γυμναστήριο!

Είναι γνωστές στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ κάμποσες τέτοιες ιστορίες με τον Κόμπε, μια εκ των οποίων την άκουσα πριν από τρεις μήνες από τον Αμερικανό Μάικ Προκόπιο, σπεσιαλίστα στην ατομική προπόνηση και πρώην στέλεχος των Σέλτικς και των Μάβερικς.

"Μια μέρα μου είπε να κάνουμε προπόνηση στις τέσσερις η ώρα. Του πρότεινα λοιπόν να πάμε για δείπνο μετά την προπόνηση. Ο Κόμπε έβαλε τα γέλια και μου είπε ότι θα πηγαίναμε για πρωινό. Απόρησα και τότε μου εξήγησε ότι εννοούσε πως θα κάναμε προπόνηση στις τέσσερις τη νύχτα"!

Η ατάκα του Γιαννακη

Θεωρώ βέβαιο ότι και ο Αντρέας Γκατζούλης θα έχει να διηγηθεί κάμποσες τέτοιες ιστορίες παράνοιας, μία εκ των οποίων μου την είχε μαρτυρήσει στις 28 Σεπτεμβρίου του 2021 σε ένα αφιέρωμα στον απόηχο της εκδήλωσης που είχε διοργανώσει η ΚΑΕ Ολυμπιακός στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, επί τη αποχωρήσει του από τη δράση.

Έγραφα τότε το εξής:

Πέραν όλων των άλλων που συγκροτούν το case study του, ο Σπανούλης υπήρξε ανέκαθεν πολύ ανθεκτικός στον κάματο και δη στον πόνο.

Μολονότι το παιχνίδι του στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό στα μπασίματα και στις επαφές, ουδέποτε έκανε οικονομία δυνάμεων ή εκπτώσεις στην ενέργεια με την οποία αγωνιζόταν.

Συνάμα διέθετε εξαιρετική ποιότητα μυϊκού ιστού, πλαστικότητα, ευκαμψία και ευλυγισία, στοιχεία τα οποία αποτελούσαν την προίκα του και τα αξιοποιούσε δεόντως.

Πολλές φορές ο Γκατζούλης του πρότεινε να μειώσει την ένταση στην προπόνηση, αλλά αγνοούσε αυτή την παρότρυνση και επικαλούνταν μια ατάκα του Παναγιώτη Γιαννάκη: "Για κάθε ημέρα που προπονείσαι στο 100%, παρατείνεις την καριέρα σου κατά μία ημέρα"!

Και η ατάκα του Πλατινί

Ο Σπανούλης εμφορούμενος από την αθεράπευτη μπασκετική καψούρα του παρέτεινε την καριέρα του, αλλά δεν την ξεχείλωσε κιόλας... Παρεμπιπτόντως ο Μισέλ Πλατινί που αποσύρθηκε σε ηλικία 32 ετών και στο καπάκι ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Εθνικής ομάδας της Γαλλίας εξηγώντας το πρόωρο "αντίο" του είχε πει πως "είναι καλύτερα να σε ρωτούν γιατί σταμάτησες, παρά να σε ρωτούν γιατί συνεχίζεις"!

Χθες που τον ρώτησα επ' αυτού, έδωσε μια απάντηση που ακόμη κι αν κάποιοι αμφισβητήσουν την "ειλικρίνεια" της, δεν παύει να εκφράζει και να αντιπροσωπεύει τον αθλητικό εγωισμό του.

«Δεν ήταν καθόλου δύσκολο να σκοτώσω τον παίκτη μέσα μου, το τερμάτισα, δεν είχα κάτι άλλο να δώσω στο μπάσκετ. Τα παιδιά μου πρόλαβαν και με είδαν, ήταν ένα παραμύθι η καριέρα μου, ξεπεράστηκαν και τα όνειρά μου. Δεν είχα κάτι άλλο να δώσω, έπρεπε να κάνω στην άκρη για να έρθουν νέα παιδιά. Πρέπει ο παίκτης να καταλαβαίνει πότε έρχεται η ώρα του.

Για εμένα ήταν πάρα πολύ εύκολο, διότι ήμουν πολύ γεμάτος. Δεν μου έλειψε, δεν έκανα δεύτερες σκέψεις, όλα ήρθαν φυσιολογικά και ήρεμα. Δεν μου έλειψε ποτέ το μπάσκετ, το να παίζω δηλαδή, γιατί είμαι ευλογημένος και ευγνώμων για όσα μου έδωσε ο Θεός. Είμαι πολύ χαρούμενος που άρχισα μια νέα καριέρα. Δεν θα έκανα κάτι αν δεν ήμουν σίγουρος. Θέλω να πετυχαίνω, αν ένιωθα ότι δεν είμαι έτοιμος, δεν θα το έκανα, ποτέ.

Ποτέ δεν ήμουν ο άνθρωπος που ήθελε να πουλήσει οπαδιλίκι. Πάντα ήθελα να με αγαπούν γι' αυτό που ήμουν ως άνθρωπος και γι' αυτό που έκανα στο γήπεδο. Το εκτίμησε ο κόσμος του Ολυμπιακού και κατάλαβε ότι ταιριάζαμε, ότι μπορούσε να στηριχθεί πάνω μου Πραγματικά ζητώ συγνώμη αν στενοχώρησα τον κόσμο που δεν με είδε στο αντίο μου εξαιτίας της πανδημίας, πραγματικά δεν μπορούσα άλλο, έτσι τα έφερε η ζωή, δεν γινόταν διαφορετικά".

Ο Μπαρτζώκας και ο φόβος μου μπας και φύγει από το στούντιο

Έχοντας σε ό,τι με αφορά μια διαστροφή με τη σημειολογία, λίγο έλειψε να υποκύψω στον πειρασμό να μετρήσω πόσες φορές στη διάρκεια της συνέντευξης ο Σπανούλης είπε ότι νιώθει ευγνώμων για όλα όσα πέτυχε, αλλά δεν το αποτόλμησα!

Εξόχως ενδιαφέρουσα υπήρξε επίσης η τοποθέτηση του για τις κατά καιρούς δηλώσεις του Γιώργου Μπαρτζώκα και τις μεταξύ τους σχέσεις που πέρασαν από πολλά κύματα...

Για να πω την αμαρτία μου, φίλτραρα πολύ αυτό το θέμα και μέχρι την τελευταία στιγμή ήμουν πολύ επιφυλακτικός να του κάνω την ερώτηση, γι' αυτό την άφησα προς το τέλος και την... μπουμπούνισα με την ελπίδα ότι δεν θα σηκωθεί να φύγει από το στούντιο! Του θύμισα λοιπόν ότι στις 28 του περασμένου Μαΐου στη συνέντευξη Τύπου πριν από τα playoffs, ο προπονητής του Ολυμπιακού είχε πει "επιτρέψτε μου να εκθειάσω τον Γιώργο Πρίντεζη που κράτησε την ομάδα συμπαγή και είναι ο καλύτερος αρχηγός που είχα ποτέ".

Oops, για ποιον άραγε να βάραγε η καμπάνα;

Ο Σπανούλης και ο Ναβάρο

Ιδού λοιπόν το χθεσινό σχόλιο του περί ου ο λόγος:

"Ήμασταν τρία χρόνια συνεργάτες, πήραμε ένα τρόπαιο της EuroLeague, ζήσαμε πάρα πολλές στιγμές, είχαμε πάρα πολύ καλή συνεργασία. Δεν ήταν εύκολο να κοουτσάρει έναν παίκτη του δικού μου βεληνεκούς σε προχωρημένη ηλικία. Όλο αυτό μεγάλωσε λίγο από τα ΜΜΕ. Σε προσωπικό επίπεδο δεν υπάρχει κάτι και στο τέλος της ημέρας κρατάμε τις όμορφες στιγμές, όλα αυτά που ζήσαμε. Δεν πρέπει να μεγαλώνουμε πράγματα που δεν ισχύουν. Ο κ. Μπαρτζώκας ίσως ήθελε να πει κάτι διαφορετικό, όμως κάτι δεν μεταφράστηκε κανονικά".

Το 'χει φαίνεται η μοίρα του Μπαρζώκα να νταραβερίζεται με θρύλους στα τελειώματα τους: το εννοώ αυτό διότι πριν από τον Σπανούλη, τη σεζόν 2016-17, όταν βρισκόταν στον πάγκο της Μπαρτσελόνα, βίωσε μια παρεμφερή φάση με το ιερό τέρας, που λέγεται Χουάν Κάρλος Ναβάρο, που πάντως επέζησε για άλλη μια σεζόν.

Η πλάκα είναι πως όλα αυτά μπήκαν στο τραπέζι χθες, πέντε ημέρες πριν από το αντάμωμα τους στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όπου ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα υποδέχεται το Περιστέρι του Σπανούλη!

Σε κάθε περίπτωση, χθες το βράδυ ο Μπίλης διατράνωσε την εικόνα του τύπου που δεν είναι τετριμμένος και έχει τους δικούς του κώδικες ως παίκτης, ως προπονητής και ως άνθρωπος. Το βλέμμα του, το μάτι που γυαλίζει όπως συμβαίνει με τα θηρία όταν μυρίζουν... αίμα και ο λόγος του σε μαγνητίζουν και φωνάζουν από μακριά ότι βρίσκεται σε μια υπηρεσία διατεταγμένη από το πεπρωμένο του.

Το πού θα φτάσει (και) ως προπονητής θα φανεί εν καιρώ τω δέοντι.