Η ευχή και κατάρα του Μπαρτζώκα στον Σπανούλη

"Πάρ’ τον στον γάμο σου, να σου πει και του χρόνου" λέει μια παροιμία της οποίας το νόημα τήρησε κατά γράμμα χθες ο Γιώργος Μπαρτζώκας...

Πάνω που ο Βασίλης Σπανουλης τον οποίο είχε στη δούλεψη του και στις δυο θητείες του στον Ολυμπιακό και χθες τον υποδέχθηκε ως συνάδελφό του, βουτάει τα δάχτυλα του στο μέλι των πρώτων ημερών του στους πάγκους ο Μπαρτζώκας του έδωσε ευχή και κατάρα να απολυθεί!

Το λες και τρολάρισμα αυτό, ωστόσο όλα είναι σχετικά και αυτό το διευκρίνισε ο ίδιος ο προπονητής του Ολυμπιακού και το εξήγησε αργότερα και ο Γιάννης Φιλέρης.

Δεν ξέρω εάν ο νεόκοπος στο προπονητιλίκι Σπανούλης περίμενε ένα πιο ευχάριστο καλωσόρισμα από τον Μπαρτζώκα, ωστόσο θαρρώ πως ο προπονητής του Ολυμπιακού υπήρξε τόσο, όσο...

Τα αγάλματα των προπονητών τα φτιάχνουν από... χαρτόνι

Τόσο κυνικός, όσο πρέπει, εννοώ, άλλωστε περί αυτού έχουν ήδη αποφανθεί πλείστοι όσοι προπονητές και όχι μόνο...

Στον πρόλογο της βιογραφίας του Ρεχάγκελ ο (συγγραφέας) Κούντσε γράφει ότι "τα αγάλματα των προπονητών τα φτιάχνουν από χαρτόνι για να καίγονται πιο εύκολα"...

Ο Σπύρος Φώσκολος, καλή του ώρα, συνήθιζε να λέει πως "με το που προσλαμβάνεται ένας προπονητής, δρομολογείται κιόλας η απόλυση του"...

Και ο Άγγλος μάνατζερ του ποδοσφαίρου, Χάουαρντ Γουίλκινσον απεφάνθη κάποτε ότι "υπάρχουν δυο κατηγορίες προπονητών: αυτοί που ήδη απολύθηκαν και εκείνοι οι οποίοι θα απολυθούν στο μέλλον".

Ο Μπαρτζώκας είναι παθών και μαθών από μια τέτοια ιστορία που εκτυλίχθηκε στις 9 Οκτωβρίου του 2014 στον Ολυμπιακό και τη βίωσε ξανά με ολιγότερο δραματικό τρόπο στην Μπαρτσελόνα...

Στον αντίποδα ο Σπανούλης μπουσουλάει ακόμη στους πάγκους αλλά ξέρει καλά πως αυτή η... απανταχούσα είναι σύμφυτη με το επάγγελμα που διάλεξε να κάνει...

Ξέρει ακόμη ως μια κατασταλαγμένη προσωπικότητα πως η λαμπρή και ένδοξη σταδιοδρομία του εντός παιδιάς δεν του εξασφαλίζει κιόλας το απυρόβλητο στα πέριξ της.

Το κόκκινο κρασί και ο Χουέρτας

Κατόπιν όλων αυτών, μετά τις χειραψίες, τις αγκαλιές, τη βράβευση και την πάνδημη αποθέωση του Σπανούλη, το reunion του με τους αδελφούς Αγγελόπουλου, τον Μπαρτζώκα, τον Πρίντεζη, τον Σλούκα, τον Παπανικολάου και τους λοιπούς παρατυχόντες, ο καθένας τραβάει τον δρόμο του...

Ο Μπαρτζώκας τραβάει τον δρόμο κατά Μαδρίτη (Ρεάλ), Βιτόρια (Μπασκόνια) και Θεσσαλονίκη (Άρης) μεριά, ενώ η στράτα του Σπανούλη τον βγάζει αύριο το βράδυ στο καινούργιο σπιτικό του για να δοκιμάσει τις αντοχές της ομάδας του κόντρα στην κάτοχο του Basketball Champions League και πρωτοπόρο της ισπανικής λίγκας, Τενερίφη.

Μου άρεσε κιόλας η κουβέντα που είπε στη συνέντευξη Τύπου, ότι "το μόνο που με απασχολεί αυτή τη στιγμή είναι να πάω για φαγητό και να πιω ένα ποτήρι κρασί"...

Eφαγε και ήπιε και το (κόκκινο) κρασάκι του, απ’ ό,τι έμαθα, στο σπίτι του, γυρνώντας σελίδα και αρχίζοντας να στοχάζεται πώς θα αναχαιτίσει αύριο τον συνάδελφό του (ως πόιντ γκαρντ) Μαρσελίνιο Χουέρτας για τον οποίο νιώθει κιόλας ενοχικά επειδή θαρρούσε πως είναι πιο μεγάλος απ’ αυτόν.

"Μυρίζει λουλούδια και ψάχνει να βρει το... φέρετρο

Ο Μπαρτζώκας είναι καλός προπονητής...

Πολύ καλός.

Είναι επίσης και κυνικός.

Πολύ κυνικός, ίσως επειδή κρίνει πως αυτός ο κυνισμός μπορεί να αποτελεί μια ασφαλή ασπίδα στην επαγγελματική καθημερινότητα του, άλλωστε σε τέτοιες περιπτώσεις ισχύει αυτό που έγραψε κάποτε ο Αμερικανός δημοσιογράφος Χένρι Λούις Μένκεν.

«Κυνικός είναι ο άνθρωπος που όταν μυρίζει λουλούδια, ψάχνει να βρει το φέρετρο».

Στο αρχείο μου έχω κάμποσες ιστορίες στις οποίες προέταξε τον κυνισμό του δυο από αυτές μάλιστα σχετίζονται με τον χθεσινό αντίπαλο του.

Η πανδημία και ο Σπανούλης

Στις 9 Απριλίου του 2021, μετά το ματς Ολυμπιακός-Χίμκι που έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα του Σπανούλη είχε προβεί σε μια δήλωση που προφανώς δεν αποτελούσε την επιτομή της πολιτικής ορθότητας.

Έπεσε πάντως στην κέντα χθες ο Βασιλομπίλαρος και δεν εννοώ την κατοστάρα που έφαγε το Περιστέρι και την ήττα του με διαφορά 22 πόντων.

Τουναντίον υποψιάζομαι (για να μην πω ότι είμαι βέβαιος) πως δεν ενοχλήθηκε πολύ από το αποτέλεσμα, με το σκεπτικό ότι χρειαζόταν μια προσγείωση σε μια ομάδα η οποία στην περυσινή σεζόν είχε τερματίσει όγδοη και ακόμη βρίσκεται υπό κατασκευήν.

Το τζακ ποτ του Σλούκα και η "Καζαμπλάνκα"

Την κέντα του Κώστα Σλούκα εννοώ.

Bλέποντας φάτσα κάρτα μπροστά του τον άλλοτε συμπαίκτη του και διάδοχο του ως ηγέτη του Ολυμπιακού να οργιάζει, εκτός από το αυθόρμητο "μπράβο" θα μπορούσε κάλλιστα να του πετάξει και μια περιβόητη ατάκα από την ταινία «Καζαμπλάνκα».

Αυτή που είπε ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ όταν είδε την παλιά και παντοτινή αγαπητικιά του, Ινγκριντ Μπέργκμαν να εμφανίζεται ξαφνικά μέσα στο δικό του καφέ μπαρ.

«Of all the gin joints in all the towns in all the world, she walks into mine».

Σε ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά αυτό σημαίνει, "λαχείο που μου ‘τυχε".

Λαχείο και μάλιστα πρώτος αριθμός, καθόσον αυτό που πέτυχε ο Σαλονικιός γκαρντ ήταν σκέτο τζακ ποτ.

Ο Διαμαντίδης και οι Σπανούλης

Υπενθυμίζω ότι το 2015, όταν ο Σλούκας έφυγε από τις όχθες του Σαρωνικού για να πλεύσει σε εκείνες του Βοσπόρου, με καπετάνιο του σκάφους τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, πολλοί συνέδεσαν την απόφαση του με εκείνη την οποία πέντε χρόνια νωρίτερα είχε λάβει ο Σπανούλης.

Ο Σπανούλης δεν ήθελε, λέει, να είναι δεύτερο βιολί πίσω από τον Διαμαντίδη και ο Σλούκας δεν ήθελε, λέει, να είναι δεύτερο βιολί πίσω από τον Σπανούλη.

Στα χρόνια που πέρασαν, είτε στη Φενέρμπαχτσε, είτε άμα τη επιστροφή του στον Ολυμπιακό, στον οποίο ξαναντάμωσε με τον Σπανούλη για μία σεζόν (2020-21) ο Σλούκας τοποθετήθηκε γι’ αυτή την υπόθεση είτε εμμέσως πλην σαφώς, είτε φόρα παρτίδα.

Τοποθετήθηκε, δεν απολογήθηκε διάβολε για κάτι που οι άλλοι του χρέωσαν.

Χθες απέναντι στον άλλοτε συμπαίκτη και μέντορα του, ο Σλούκας αφήνιασε και όλα τα υπόλοιπα είναι Ιστορία, που ο καθένας τη γράφει και τη διηγείται κατά το δοκούν.