Έχουν περάσει 35 χρόνια από τότε που άνοιξε τον δρόμο ο συχωρεμένος ο Φαίδων Ματθαίου και η σπορά του στα ξένα χωράφια καλά κρατεί...

Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Εθνικής ομάδας της Ελβετίας και γίνεται άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα των προπονητών που έχουν αναλάβει την τεχνική ηγεσία ξένων εθνικών ομάδων...

Θα συνέβαινε κάποτε και αυτό, το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον, άλλωστε η ελληνική σχολή τυγχάνει εκτίμησης και σεβασμού στο εξωτερικό: το αποδεικνύουν αυτό οι πλείστοι όσοι προπονητές βρίσκονται στους πάγκους ξένων ομάδων (σε συλλογικό επίπεδο) και από τη στιγμή που ξεπέρασαν την... αγοραφοβία τους αποδεικνύουν ότι μπορούν να κάνουν καριέρα και εκτός συνόρων.

Από τον Ματθαίου ως τον Παπαθεοδώρου, λοιπόν, μια ιστορία που γράφεται εδώ και 35 χρόνια...

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ο "Πατριάρχης" του ελληνικού μπάσκετ άνοιξε αυτή τη φάμπρικα, αναλαμβάνοντας την τεχνική ηγεσία της ομάδα της Ιορδανίας και μάλιστα θυμάμαι πως όταν επέστρεψε μου έδειχνε γελώντας τις φωτογραφίες που τον είχαν τραβήξει με κελεμπία πάνω σε μια καμήλα!

Ο Φλεβαράκης και ο Κατσικάρης

Πέρασαν κάμποσα χρόνια μέχρι να σημειωθεί και να εκτυλίσσεται ακόμη το δεύτερο κύμα σε αυτή την ιστορία...

Σε αυτή την επετηρίδα πήρε τη σκυτάλη ο Κώστας Φλεβαράκης ο οποίος από το 2005 έως το 2010 διετέλεσε προπονητής της Εθνικής ομάδας της Σουηδίας, κοουτσάροντας μάλιστα για ένα καλοκαίρι και τον τότε παίκτη των Πίστονς, Γιόνας Γερέμπκο.

Το 2012 ο Φώτης Κατσικάρης ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Εθνικής ομάδας της Ρωσίας την οποία ωστόσο δεν κοουτσάρισε σε κανέναν αγώνα, καθώς αποχώρησε λόγω διαφωνιών με τη διοίκηση της ομοσπονδίας.

"Δράκος" εναντίον "Τιγρη"

Έναν χρόνο αργότερα (2013) συνέπεσε η παρουσία του Παναγιώτη Γιαννάκη και του Βαγγέλη Αλεξανδρή στους πάγκους των εθνικών ομάδων της Κίνας και της Ιορδανίας, μάλιστα οι δυο τους βρέθηκαν αντιμέτωποι στις 10 Αυγούστου του 2013 στον αγώνα για τις θέσεις 5-9 του ασιατικού πρωταθλήματος (79-76) στις Φιλιππίνες.

Τότε και οι δυο είχαν Έλληνες συνεργάτες: ο μεν "Δράκος" τον Γιάννη Χριστόπουλο που παραμένει ακόμη εκεί , o δε "Τίγρης" τον μετέπειτα και για ένα φεγγάρι προπονητή του Πανιωνίου , Γιάννη Λίβανο!

Κανονικά βεβαίως λόγω ονόματος ο Λίβανος θα έπρεπε κάποια στιγμή να αναλάβει προπονητής της Εθνικής ομάδας του Λιβάνου, αλλά αυτό τελεί υπό αίρεσιν!

Ο Φραγκιάς και ο Ζούρος

Από το 2014 έως το 2017 στον πάγκο της Εθνικής ομάδας του Κατάρ βρισκόταν ο Βασίλης Φραγκιάς (με συνεργάτες τον Γιώργο Μπιτζάνη και τον γυμναστή Κώστα Μασούρα), με κορυφαία διάκριση την 5^η θέση στους Ασιατικούς Αγώνες που διεξήχθησαν το 2014 στην Ιντσέον της Νότιας Κορέας.

Το 2016 ήρθε η σειρά του Ηλία Ζούρου, ο οποίος παραμένει ακόμη προπονητής στην Εθνική ομάδα της Γεωργίας, με συνεργάτη τον Γιώργο Λημνιάτη.

Επί των ημερών του η Γεωργία έλαβε μέρος στην τελική φάση του Eurobasket 2017 (2 νίκες-3 ήττες), ενώ έχει προκριθεί και για τη διοργάνωση του 2022.

Οι επόμενοι κρίκοι

Την ίδια εποχή (2015-17) ο Ελληνοκύπριος Τόνι Κωνσταντινίδης κάθισε στον πάγκο της Εθνικής ομάδας της Αλβανίας, ενώ παράλληλα ανέλαβε και την τεχνική ηγεσία του Ρεθύμνου (2016-17).

Διάδοχος του Κωνσταντινίδη στην Εθνική Αλβανίας υπήρξε ο Κερκυραίος Αντώνης Δούκας (2017-18), ενώ πρόπερσι βρέθηκε στην τεχνική ηγεσία της Εθνικής ομάδας του Κατάρ ο Κύπριος Παναγιώτης Γιανναράς.

Τον επόμενο κρίκο σε αυτή την αλυσίδα έβαλε ο επί 13 συναπτά έτη assistant coach του Ολυμπιακού Χρήστος Μαρμαρινός ο οποίος από πέρυσι είναι προπονητής στην Εθνική ομάδα του Κοσσόβου.

Ο Δέδας και ο Ζντοβτς

Εκτός από τον Χριστόπουλο, τον Λίβανο, τον Μπιτζάνη και τον Λημνιάτη που έχουν διατελέσει συνεργάτες Ελλήνων προπονητών σε ξένες εθνικές ομάδες, αυτή την εμπειρία βίωσε και ο Στέφανος Δέδας.

Ο νυν προπονητής της ΑΕΚ διετέλεσε assistant coach του Γιούρι Ζντοβτς στην Εθνική ομάδα της Σλοβενίας σε δυο διαφορετικές περιόδους: 2008-09 και 2014-16.

Μάλιστα στην πρώτη θητεία του, ο εκ Κιλκίς ορμώμενος προπονητής βρέθηκε απέναντι στην Εθνική Ελλάδος στον μικρό τελικό του Eurobasket στις 20 Σεπτεμβρίου 2009, στο Κατοβίτσε, με την ελληνική ομάδα να νικά με 57-56, προεξάρχοντος του Σοφοκλή Σχορτσανίτη και να κατακτά το χάλκινο μετάλλιο.