Ο Mourinho στις δηλώσεις του μετά τη νίκη της Chelsea επί της Manchester City, είπε τουλάχιστον τρεις φορές πως οι Πολίτες είναι μια φανταστική ομάδα και κάνα δυο φορές πως είναι η καλύτερη στην Αγγλία. Ο Pellegrini από την πλευρά του δήλωσε πως «ηλίθια λάθη μας κόστισαν βαθμούς». Μέσα σε λίγες λέξεις οι δύο προπονητές τα είπαν σχεδόν όλα για τη φετινή City. (Εντάξει ο Πορτογάλος λέει και πράγματα που δεν τα πιστεύει, αλλά αυτό το πιστεύει. Νομίζω.)

Οι Πολίτες δεν παίζουν εκπληκτικά, δεν έχουν ιδιαίτερη σταθερότητα, έχουν αδυναμίες, αλλά ο βασικός λόγος που δε βρίσκονται στην κορυφή είναι ότι χαρίζουν διαρκώς γκολ. Για ομάδα που έχει τόση πολύ ατομική ποιότητα, είναι κάπως ειρωνικό/τραγικό να προδίδεται από ατομική λάθη. Δε νομίζω πως υπάρχει ματς που έχουν δώσει φέτος στην Premier League και δεν ήταν καλύτεροι από τον αντίπαλό τους.

Έχουν πραγματοποιήσει μάλιστα και επιβλητικές εμφανίσεις (βλέπε τα ματς με τη Newcastle και την United). Επιπλέον έχουν σκοράρει τα περισσότερα γκολ από όλες τις ομάδες της κατηγορίας, ενώ είναι ψηλά (ή και πρώτοι) σχεδόν σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Έχουν το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό κατοχής και επιτυχημένων πασών, κάνουν τα περισσότερα σουτ προς την εστία, δέχονται τα λιγότερα σουτ από όλους, δημιουργούν ευκαιρίες με ωραίες συνεργασίες από τα πλάγια ή από τον άξονα, έχουν καλό κάθετο παιχνίδι, σκοράρουν από τα στημένα, τελειώνουν καλά τις φάσεις και διαθέτουν το καλύτερο ρόστερ.

Γελάει και ο Sarriegi

Ναι, εντάξει δεν είναι πλήρες, αλλά είναι το κορυφαίο στην Αγγλία. Ναι, χρειάζονται καλύτερο τρίτο χαφ και καλύτερο τρίτο (ή να πω τέταρτο πιο σωστά;) στόπερ και ο Hart σίγουρα δεν είναι στο top 10 των τερματοφυλάκων του κόσμου. Αυτά που κάνουν φέτος όμως δε δικαιολογούνται ούτε έτσι. Τα γελοία γκολ που δέχονται είναι τόσα πολλά που μέχρι και ο Josu o Sarriegi τρίβει τα μάτια του.

Πραγματικά σε κάθε βαθμό που έχουν πετάξει μέχρι τώρα, με εξαίρεση το ματς με τη Stoke, έχουν κάνει δώρο τουλάχιστον ένα γκολ στην αντίπαλη ομάδα. «Δεν αξίζαμε τις τρεις ήττες που έχουμε μέχρι τώρα, αλλά η πραγματικότητα είναι πως τις κάναμε και είχαμε σημαντικότατη ευθύνη για τα γκολ που πέτυχαν οι αντίπαλοί ματς. Θα προσπαθήσουμε να λύσουμε το θέμα. Έχουμε χρόνο», δήλωσε ο Pellegrini μετά το ματς με την Chelsea.

Προφανώς κι έχουν χρόνο και η απόσταση από την κορυφή δεν είναι μεγάλη, αλλά πλέον δεν υπάρχουν περιθώρια για πολλά λάθη ακόμα. Επίσης, δεν έχουν την πολυτέλεια να πετάξουν πολλούς ακόμα βαθμούς εκτός έδρας. Στο Etihad δεν έχουν ιδιαίτερα προβλήματα, είναι πιο συγκεντρωμένοι και λιγότερο επιπόλαιοι. Όταν όμως αφήνουν την έδρα τους, τα πράγματα αλλάζουν. Όχι απαραίτητα και γενική εικόνα των αγώνων τους. Κι εντός κι εκτός έδρας αυτοί είναι που έχουν την μπάλα και ψάχνουν το γκολ στη μεγαλύτερη διάρκεια των αγώνων. Μάλιστα όταν είναι φιλοξενούμενοι κάνουν και 8% παραπάνω κατοχή, ενώ και το ποσοστό των επιτυχημένων τους πασών είναι λίγο υψηλότερο και οι τελικές τους ίδιες με αυτές που κάνουν στο Manchester. Δέχονται βέβαια δύο σουτ περισσότερα, αλλά αυτό αν και δικαιολογεί μερικά πράγματα δε δίνει απαντήσεις για όλα.

Kompany, τακτική και συγκέντρωση

Η απουσία του Kompany από τα πέντε φετινά ματς είναι μια ακόμα εξήγηση για τα εύκολα γκολ που δέχεται η City. Χωρίς τον Βέλγο λείπει η ηγετική παρουσία από την άμυνα. Ο άνθρωπος που θα καθοδηγήσει τους υπόλοιπους και θα τους μεταδώσει ηρεμία και σιγουριά. Πάντως η ήττα από το πουθενά κόντρα στην Aston Villa ήρθε με αυτόν βασικό. Η απουσία του Kompany σε συνδυασμό με την άθλια σεζόν που πραγματοποιεί ο Hart και το black out που παθαίνουν σε αρκετές φάσεις οι αναπληρωματικοί στόπερ, εξηγούν σε σημαντικό βαθμό τα 11 γκολ –στην πλειοψηφία τους «φθηνά»- που έχει δεχτεί η City.

Αν προσθέσουμε κάποια προβλήματα που έχει στο αμυντικό transition (αποτέλεσμα και της μη χρησιμοποίησης 3άδας στο κέντρο), στο πρέσινγκ, αλλά και στις τοποθετήσεις των παικτών της όταν βρίσκονται στην επίθεση (ουσιαστικά το ένα συνδέεται με το άλλο) τότε έχουμε σχεδόν την πλήρη εξήγηση. Αν βάλουμε στην εξίσωση και την έλλειψη συγκέντρωσης κι αποφασιστικότητας, αλλά και την εμφάνιση ραθυμίας σε κάποιες περιπτώσεις, βρίσκουμε όλους παράγοντες που προδίδουν όσα καλά κάνει η ομάδα του Pellegrini.

Κυριαρχία και μυαλό

Και κάνει πολλά ωραία πράγματα. Ο τρόπος που χτίζει τις επιθέσεις της, που αναπτύσσεται, που φτιάχνει φάσεις, που τις τελειώνει είναι τις περισσότερες φορές εξαιρετικός. Η ομαδική της λειτουργία στο επιθετικό κομμάτι είναι πολύ καλή. Ο Fernandinho με τον Toure αν κι ακόμα χρειάζονται χρόνο έχουν στιγμές που συνεργάζονται καλά, το δίδυμο στην επίθεση είναι σχεδόν πάντα απολαυστικό (κυρίως αυτό των Aguero-Negredo) οι λύσεις από τους μεσοεπιθετικούς είναι σημαντικές, παρότι ακόμα κάποιοι δεν έχουν φορμαριστεί ή δεν έχουν μπει ουσιαστικά καν στην ομάδα. Ακόμα και το αμυντικό transition, που είπαμε πως κάποιες φορές είναι προβληματικό, κάποιες άλλες λειτουργεί πολύ καλά και η City καταφέρνει να ανακτά την κατοχή άμεσα.

Ο Pellegrini μένει πιστός στο πλάνο του και προσπαθεί να φτιάξει μια ομάδα που θα είναι κυρίαρχη και θα παίζει επιθετικό, οργανωμένο και όμορφο ποδόσφαιρο. Επιμένει ακόμα κι αν αυτό ίσως στοιχίζει βαθμούς. Το έκανε ακόμα και κόντρα στην Bayern. Εκεί ίσως σε υπερβολικό βαθμό. Για πρώτη φορά χρησιμοποίησε 3άδα στα χαφ απέναντι στην Chelsea. Προσπάθησε να θωρακίσει καλύτερα την άμυνά του. Το κατάφερε σε ένα βαθμό, αλλά και πάλι προδόθηκε από χαζά ατομικά λάθη. Θυσίασε και πράγματα στην επίθεση. Ίσως θα μπορούσε να πάει με τρεις στα χαφ, αλλά να διατηρήσει στην 11άδα και τον Aguero (στο πλάι) και τον Negredo.

Αρκετοί θεωρούν πως πρέπει να δώσει περισσότερο την μπάλα στον αντίπαλο, να μαζευτεί πιο πίσω η άμυνα, να είναι πιο κοντά στην 4άδα και τα δύο χαφ. Για μένα αυτά δεν είναι απαραίτητα και η City πρέπει να συνεχίσει να παίζει σαν την ομάδα που κάνει κουμάντο, που είναι η καλύτερη και το ξέρει. Αυτό το τελευταίο ίσως τους κοστίζει λίγο. Πιθανότατα σε ένα βαθμό ευθύνεται και για μερικές στιγμές χαλάρωσης, έλλειψης συγκέντρωσης, ενώ είναι και παράγοντας που βάζει πίεση κι άγχος στην ομάδα.

Ο Pellegrini πρέπει να κάνει τους παίκτες του πιο αποφασιστικούς και προσηλωμένους. Το έχει καταφέρει στο παρελθόν στις ομάδες που έχει δουλέψει και πολύ καλά μάλιστα. Το σημαντικότερο θέμα της City αυτή τη στιγμή είναι πνευματικό. Έχει να κάνει με το μυαλό και τη νοοτροπία, όχι με το τακτικό κομμάτι, ούτε με την ατομική αξία των παικτών.

Οι Πολίτες ακόμα και σε ματς που έχασαν, όπως με την Chelsea για παράδειγμα, είχαν διαστήματα που ήταν απόλυτοι κυρίαρχοι. Διαστήματα που πάτησαν τον αντίπαλο, που επιβλήθηκαν, που έπαιξαν ως πρωταθλητές. Μόνο στο δικό της παιχνίδι έχω δει, έστω και για μερικά λεπτά, στοιχεία που με πείθουν πως βλέπω μια πρωταθλήτρια. Οπότε επιμένω ακόμα και τώρα, που η Arsenal είναι στο +6 και η ομάδα του Mourinho με τα ματς που έχει δώσει και τους βαθμούς που έχει μαζέψει μοιάζει ως φαβορί, πως είναι στο χέρι της City να κατακτήσει τον τίτλο. Συνεχίζω να πιστεύω πως το πρωτάθλημα μπορεί μόνο να το χάσει, όχι να της το πάρουν. Οι τραυματίες θα επιστρέψουν σύντομα και δε γίνεται να συνεχίσει να χαρίζει γκολ με αυτό τον ρυθμό. Ο προπονητής της είναι καλός και δεν πιστεύω ότι δε θα βρει τη λύση. Δεν πιστεύω πως θα χάσει και τη δεύτερη ευκαιρία του σε μεγάλη ομάδα. Έτσι δεν είναι Manuel; Σε πιστεύουμε, μη μας απογοητεύσεις.

Υ.Γ. Ο τίτλος είναι η φράση που νομίζω πως έχω χρησιμοποιήσει τις περισσότερες φορές από τον Αύγουστο και μετά. Τώρα που το σκέφτομαι αυτός πρέπει να είναι και ο λόγος που βάζουν «αυτογκόλ». Η Σίτι δε θα το πάρει λοιπόν.

Για σχόλια, παρατηρήσεις και περισσότερη κουβέντα μπορείτε να με βρείτε και στο twitter ως @sokinside