Η μασέλα του Νοβίτσκι, ο Γολγοθάς του Πετρόπουλου και τα δάκρυα του Σφαιρόπουλου
Η πρόκριση της Εθνικής στην τετράδα περνάει μέσα από το Τείχος του Βερολίνου και ο Βασίλης Σκουντής ανακαλεί από το ράφι τις νίλες μας από τους Γερμανούς και το αδιανόητο χαρακίρι στο μπαράζ του 2001.
Το ημερολόγιο σήμερα γράφει Τρίτη.... Για την ακρίβεια, Τρίτη και 13 του μηνός... Μπρρρρ!
Αυτοσαρκαζόμενος (αλλά μετά λόγου γνώσεως και αναμνήσεων) τολμώ να γράψω πως δεν χρειάζεται, σώνει και καλά, να είναι Τρίτη και 13 για να πάθουμε νίλα από τους Γερμαναράδες (21:30, ΕΡΤ1 και LIVE από το SPORT24)!
Αυτό μπορεί να συμβεί any given day, που λένε και οι γραμματιζούμενοι!
Συνέβη κιόλας, γιατί να το κρύψωμεν!
Συνέβη κάμποσες φορές και αυτή είναι μια πονεμένη ιστορία...
Πονεμένη και κλαμένη!
Αυτοί οι δυο επιθετικοί προσδιορισμοί κάνουν ρίμα, αλλά κάνουν και αλήθεια...
Τα δάκρυα του Σφαιρόπουλου
Τις προάλλες, λοιπόν, που συνάντησα στη Θεσσαλονίκη τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, τον ρώτησα εάν του ‘χει τύχει ποτέ να κλάψει για ένα αποτέλεσμα στο μπάσκετ...
Δεν σκέφτηκε καν και μου έδωσε ακαριαία την απάντηση...
«Ναι, βέβαια, εκείνο το βράδυ στην Αττάλεια»!
«Εκείνο το γ@@@ο βράδυ στην Αττάλεια» θα προσέθετα εγώ και αυτή η αθυρόστομη φράση δεν απέχει από την πραγματικότητα...
Εκείνο το βράδυ είναι το βράδυ της 3ης Σεπτεμβρίου του 2001, που κήδεψε τα όνειρα της Εθνικής στο EuroBasket και συνάμα αμαύρωσε τη λαμπρή καριέρα ενός φαντασμαγορικού παίκτη, ενός σπουδαίου προπονητή και πάνω απ’ όλα ενός υπέροχου ανθρώπου...
Τα τρένα του Πετρόπουλου, η εξιλέωση και ο Μπαρμπόσα
Τον Κώστα Πετρόπουλο εννοώ, που «έβλεπε τα τρένα να περνούν» όπως έγραψε στον απόηχο εκείνου του πατατράκ, στην «Ελευθεροτυπία» ο συχωρεμένος ο Φίλιππας Συρίγος!
Βλέπω τώρα ξανά τους τίτλους των εφημερίδων της 4ης Σεπτεμβρίου του 2001, διαβάζω τα κείμενα, συμπάσχω με τον αγαπημένο μου «Νουρέγιεφ» στο πλάι του οποίου βρισκόταν ως assistant coach ο Σφαιρόπουλος.
Πάλι καλά που στις 30 Νοεμβρίου του 2018 και μάλιστα στην Πάτρα, η Εθνική νίκησε τη Γερμανία με 92-84 και τού πρόσφερε δίκην οφειλόμενης σπονδής την εξιλέωση την οποία περίμενε ο δόλιος επί 17 συναπτά έτη.
Ελπίζω να τον έχουμε συγχωρέσει σε αντίθεση με τους Βραζιλιάνους που καταριόντουσαν για μισό αιώνα τον τερματοφύλακα τους στο Μουντιάλ του ’50 στο «Μαρακανά», όπου ηττήθηκαν από την Ουρουγουάη.
Δεν τον συγχώρεσαν ούτε μετά θάνατον (2000)!
Οι μπούκες του Νουρνμπέργκερ και το σουτ του Μπογκόγεβιτς
Τι νύχτα κι εκείνη, Θεέ μου...
Τι νύχτα ήταν εκείνη που σε ένα αναποδράστως, εκνευριστικώς και εν τέλει θλιβερώς επαναλαμβανόμενο pick n’ roll μας πετσόκοψαν ο Μάρκο Πέσιτς και ο Ντιρκ Νοβίτσκι, οι οποίοι πήραν τη σκυτάλη από τον Κάι Νουρνμπέργκερ και τον Βλάντιμιρ Μπογκόγεβιτς…
Ο κοντοπίθαρος γκαρντ με τις μπούκες του μας έκανε την κηδεία στον ημιτελικό του EuroBasket στις 2 Ιουλίου του 1993 στο Μόναχο, όπου μάλιστα οι Γερμανοί αξιώθηκαν να αναρριχηθούν στο θρόνο.
Στις 21 Ιουνίου 1999 στη Ντιζόν, ο Σέρβος με τη γερμανική υπηκοότητα μας έριξε στο καναβάτσο στην εκπνοή του αγώνα της πρεμιέρας με σκορ 59-58 και δυο χρόνια αργότερα, πάνω που πιστεύαμε ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να πάρουμε την εκδίκηση μας, οι λεγάμενοι έγραψαν το τρίτο επεισόδιο του έπους των Νιμπελούγκεν!
Οι δείκτες του ρολογιού έχουν σταματήσει σε εκείνο το μοιραίο βράδυ της 3ης Σεπτεμβρίου του 2001, κατά το οποίο διαψεύσθηκαν οικτρά οι στίχοι του τραγουδιού του Μάνου Ελευθερίου, που λέει «θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες, τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς και τσικουδιά στους καφενέδες τα παλικάρια να κερνάς»…
Εκείνο το βράδυ οι μπαξέδες μαράθηκαν, οι καφενέδες ήταν κλειστοί, η τσικουδιά είχε αποκάμει και τα παλικάρια μεταμορφώθηκαν σε φοβισμένα σπουργίτια!
Ένα αδιανόητο χαρακίρι
Κατόπιν όλων αυτών το μπαράζ (για την πρόκριση στην οκτάδα και το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη η οποία ωστόσο κατέληξε να μοιάζει με τα Κύθηρα που ποτέ δεν θα τα δούμε!) με τη Γερμανία εξελίχθηκε σε ένα τρομακτικό χαρακίρι, σε ένα ανεκδιήγητο φιάσκο και σε μια απροσδόκητη συμφορά, που στοίχειωσε μια ολόκληρη γενιά του ελληνικού μπάσκετ!
Κι όμως όλα έμοιαζαν τόσο διαφορετικά και τόσο ιδανικά στο πρώτο ημίχρονο…
Βγαλμένη μέσα από τις… ονειρώξεις μας η Εθνική ποδοπάτησε από την αρχή τους Γερμανούς και προηγήθηκε με 32-10 και με 42-22, αλλά από εκεί και πέρα άρχισαν τα ζόρια και το κακό φαινόταν να ‘ρχεται...
Όχι άλλο κάρβουνο, όχι άλλο pick n’ roll!
Συνέβησαν όλα μαζεμένα, πού να πάρει ο διάβολος!
Κουράστηκε ο Θοδωρής Παπαλουκάς, έκανε τέταρτο φάουλ ο Αντώνης Φώτσης που μάρκαρε τον Ντιρκ Νοβίτσκι εκ περιτροπής με τον Δήμο Ντικούδη, οι Γερμανοί κυριάρχησαν κατά κράτος στα ριμπάουντ (41 έναντι 24) και το σπουδαιότερο: η ελληνική άμυνα έγινε έρμαιο των αλλεπάλληλων α λα Stockton to Malone, pick n’ roll του (γιου του νυν προπονητή της Σερβίας και πρώην παίκτη του Ηρακλή) Μάρκο Πέσιτς με τον φόργουορντ των Μάβερικς, ο οποίος μια έβαζε και μια έβγαζε τη μασέλα του!
Οι Γερμανοί με ένα επί μέρους σκορ 41-19 μετέτρεψαν το 22-42 σε 63-61, ενώ στο τελευταίο λεπτό και μετά το δια χειρός Γιώργου Σιγάλα γκολ φάουλ για το 74-72, ο Παπαλουκάς έχασε πέντε από τις έξι βολές, που εκτέλεσε και η ελληνική ομάδα αυτοκτόνησε και έμεινε εκτός νυμφώνος.
«Mας σκότωσε ο προπονητής μας», «Μας χαντάκωσαν οι χαρισματικοί»…
Τι συνέβαινε στο επόμενο κλικ της ταινίας;
Ο Κώστας Πετρόπουλος ήταν για λύπηση και παραιτήθηκε μέσα στα αποδυτήρια λέγοντας «φεύγω συγκινημένος από τη στάση των παικτών και με το κεφάλι ψηλά, διότι έδωσα όλο μου τον εαυτό»…
Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος φέρεται ειπών «μας σκότωσε ο ίδιος ο προπονητής μας»…
Ο Γιώργος Σιγάλας άφησε υπονοούμενα για συμπαίκτες του δηλώνοντας «μας χαντάκωσαν οι χαρισματικοί»…
Και ο Γιάννης Ιωαννίδης άφηνε πίσω του τον… αφηρημένο ρόλο του τεχνικού συμβούλου και έπαιρνε στα χέρια του το τιμόνι για να βιώσει την ίδια απογοήτευση, με θύτη την Ιταλία, μετά από δυο χρόνια στη Στοκχόλμη…
Οι συνθέσεις του μοιραίου αγώνα:
ΕΛΛΑΔΑ: Καλαϊτζής, Χατζηβρέττας, Παπαλουκάς 17 (3/5δ., 2/2τρ., 5/10β., 3ρ., 7ασ., 3κλ.), Παπανικολάου, Σιγάλας 23 (4/5δ., 4/7τρ., 3/4β., 2ρ., 5φ.), Φώτσης 9, Αλβέρτης 10, Ντικούδης 10, Κακιούζης, Παπαδόπουλος, Ρεντζιάς 12, Γιαννούλης 2.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Ντεμιρέλ 3, Οκουλάγια 12, Γκάρετ, Πέσιτς 14, Γκάρις 10, Πάπιτς, Φέμερλινγκ 14, Νοβίτσκι 25 (5/12δ., 3/8τρ., 6/10β., 15ρ., 3ασ.), Μπράντλει 2.
Ο εξορκισμός των δαιμόνων στον τελικό του Βελιγραδίου
Τέσσερα χρόνια αργότερα (25 Σεπτεμβρίου 2005) ο καλός Θεός ευλόγησε έξι παίκτες από αυτή την ομάδα να ξορκίσουν τους τρισδιάστατους (Μόναχο, Ντιζόν, Αττάλεια) γερμανικούς δαίμονες στον τελικό του Βελιγραδίου...
Εκεί η Εθνική επιβλήθηκε με 78-62 και έγινε ξανά-και με τη βούλα του χρυσού μεταλλίου-η Επίσημη Αγαπημένη όλων των Ελλήνων!
Ήταν το βράδυ που χορεύοντας συρτάκι και ρουφώντας τη σαμπάνια μέσα από το τρόπαιο ο Παπαλουκάς, ο Κακιούζης, ο Παπαδόπουλος, ο Φώτσης, ο Ντικούδης και ο Χατζηβρέττας έπαιρναν το αίμα τους πίσω και απενοχοποιούνταν συλλήβδην και κατά μόνας για το έγκλημα που διαπράχθηκε στην Αττάλεια…
Από τότε πέρασαν κιόλας 17 χρόνια στα οποία οι Γερμανοί δεν μας ξανανίκησαν!
Το 13-0 και τα 13 χρόνια
Πέρασε κιόλας το (γρουσούζικο) 13ο ματς αυτού του σερί και την Τρίτη η ελληνική ομάδα θα σημαδέψει το 14-0, που θα σφραγίσει την επιστροφή της, μετά από 13 χρόνια και... ζαμάνια, στη ζώνη των μεταλλίων.
Αρχής γενομένης από τις 6 Ιουνίου του 1965 στην Τιφλίδα (Ελλάδα-Γερμανία 81-72) και σε σύνολο 52 αγώνων, η Εθνική πλειοδοτεί στις νίκες με 35-17, ενώ το επί μέρους σκορ σε τελικές φάσεις EuroBasket είναι 5-3.
Εκτός από τις τρείς νίλες σε ισάριθμα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα οι λεγάμενοι μας έφραξαν επίσης τον δρόμο προς την πρόκριση σε δυο Προολυμπιακά Τουρνουά, το 1984 στο Παρίσι (73-91) και το 1992 στη Μούρθια, προεξάρχοντος του Ντέτλεφ Σρεμπφ με (76-85).
Το 11-0 στην εκκίνηση, η Πάτρα και ο Ζήσης
Από το πρώτο αντάμωμα μας και μέχρι μια ήττα σε φιλικό ματς το 1984, η Ελλάδα έτρεξε ένα σερί 11-0, ενώ μετά τη νίλα της Αττάλειας έχει πετύχει 13 διαδοχικές νίκες, εκ των οποίων δυο στα «παράθυρα» του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019.
Στις 30 Νοεμβρίου του 2018 ανήμερα τη γιορτή του πολιούχου Πατρών Αγίου Ανδρέα επιβλήθηκε στο «Δημήτριος Τόφαλος» με 92-84, ενώ στις 24 Φεβρουαρίου του 2-19 άλωσε τη Βαμβέργη με 69-63, σε μια βραδιά που δεν θα την ξεχάσει ποτέ ο τότε παίκτης της Μπάμπεργκ και νυν τζένεραλ μάνατζερ της Εθνικής, Νίκος Ζήσης, ο οποίος τότε αγωνιζόταν στην Μπάμπεργκ.
Η συνέχεια την Τρίτη επί του παρκέ και επί της οθόνης...
Παρακολουθήστε την Game Night: